Άρθρο – κόλαφος του Μιχάλη Ιγνατίου για την υπόθεση Γεωργίου
Γιατί ο “σπαραγμός”, το “μίσος” και η “λατρεία” για τον γραφειοκράτη του ΔΝΤ; Ο αξιότιμος κ. Ανδρέας Γεωργίου…
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Ομολογώ ότι με την «υπόθεση Γεωργίου» δεν ασχολήθηκα σοβαρά ποτέ,
αλλά παρακολουθώ με προσοχή όλα τα δημοσιεύματα, υπέρ και κατά του πρώην
υπαλλήλου και γραφειοκράτη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που
επελέγη από την τότε κυβέρνηση του Γεωργίου Α. Παπανδρέου ως επικεφαλής
της ΕΛΣΤΑΤ. Δεν ασχολήθηκα με το συγκεκριμένο θέμα, όχι επειδή ΔΕΝ είναι
σοβαρό. Αντίθετα, είναι σοβαρότατο. Και δεν έγραψα οτιδήποτε στο βιβλίο
μου για την Τρόικα και την καταστροφή της
Ελλάδας, πέραν της δημοσίευσης ενός απόρρητου ηλεκτρονικού μηνύματος
(e-mail), διότι απαιτείτο περισσότερη έρευνα, όταν συνειδητοποίησα ότι
οι αντιμαχόμενες πλευρές κάτι είχαν να κρύψουν. Δεν ενδιαφερόντουσαν για
την αλήθεια και καταθέτω τη θέση μου ορθά-κοφτά, διότι με την υπόθεση
αυτή -πάνω απ’ όλα- αποδεικνύεται ότι η Ελλάδα είναι υπό κηδεμονία και η
Δικαιοσύνη της άρεται και φέρεται από ξένες παρεμβάσεις και πολιτικές
επιρροές. Στο ηλεκτρονικό μήνυμα που δημοσιεύω στο βιβλίο, και για το
οποίο κλήθηκα από τον εισαγγελέα για κατάθεση, ο κ. Μπομπ Τράα,
αξιωματούχος του ΔΝΤ και πρώτος μνημονιακός αντιπρόσωπος στην Ελλάδα,
απευθύνεται προς τον τότε υπουργό Οικονομικών, Γιώργο Παπακωνσταντίνου
και του λέει ότι θα πρέπει το ζήτημα των στατιστικών στοιχείων “να
παρακαμφθεί γρήγορα και σιωπηρά”. Πραγματικά …άβυσσος η ψυχή του
ανθρώπου… Η αλήθεια είναι ότι η κουβέντα αυτή είναι …βαριά και ο καθένας
μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Σίγουρα, φαίνεται να μην
αναφέρεται σε μία νόμιμη ενέργεια. Περισσότερο μοιάζει με τη συγκάλυψη
μίας παράνομης ενεργειας. Όμως, δεν είμαι εισαγγελέας, δεν είμαι
δικαστής, άρα αδυνατώ να καταλήξω και στην απόφαση, αν είναι συγκάλυψη
μίας παράνομης πράξης ή όχι. Απ’ εκεί και πέρα, οι αντιμαχόμενες πλευρές
έχουν «σκοτωθεί» μεταξύ τους και ο κ. Ανδρέας Γεωργίου, ένας βολεμένος
γραφειοκράτης, που δείχνει απόμακρος ως να ενδιαφέρεται μόνο για τον
εαυτό του, έχει καταστεί ήρωας των Ελλήνων εκσυγχρονιστών και γενικότερα
του συστήματος που κυβερνούσε για δεκαετίες την Ελλάδα και εχθρός όσων
πιστεύουν πως η ιστορία των Μνημονίων ήταν κατασκευασμένη για «να
υποδουλωθεί η Ελλάδα». Ο κ. Γεωργίου, στο μεταξύ, απολαμβάνει το «δράμα»
του στην έπαυλή του στην Ουάσιγκτον, και έχουμε φτάσει στο σημείο να
«δικαιώνεται» με εκβιασμούς και απειλές από τους δανειστές και να
καταδικάζεται από την ελληνική Δικαιοσύνη. Ναι, πρόκειται για παράνοια.
Ρωτήθηκα γιατί, από τη στιγμή που είχα εκείνο το σοβαρό ντοκουμέντο στο
βιβλίο μου, δεν ασχολήθηκα με το συγκεκριμένο ζήτημα: Πρώτον, ήταν άλλο
το αντικείμενο του βιβλίου, και το έγγραφο δημοσιεύθηκε επειδή, εκτός
της αναφοράς στα στατιστικά, περιείχε άλλα στοιχεία που αφορούσαν την
έρευνα για το πως δηλαδή η Ελλάδα καταστράφηκε μέσα από τα Μνημόνια.
Δεύτερον, όταν επιχειρήσαμε να πληροφορηθούμε τι εννοούσε ο …ποιητής
Μπόμπ Τράα, πέσαμε πάνω σε τοίχο. Δεν πήραμε απαντήσεις, αλλά δεχθήκαμε
πιεστικές ερωτήσεις για το πως βρέθηκε το έγγραφο στα χέρια μας. Ουδείς
ήταν διατεθειμένος, ούτε σε καθεστώς ανωνυμίας, να συνεργαστεί για το
θέμα αυτό. Έτσι αποφασίσαμε να το αφήσουμε για αργότερα. Είναι σημαντικό
ότι ούτε μετά την αναζωπύρωση της υπόθεσης μπορέσαμε να καταλήξουμε σε
συμπεράσματα, που να πιστοποιούνται με στοιχεία. Αλλά είναι δεκάδες τα
ερωτηματικά και οι υποψίες. Τρίτον: Παραμένει πάντα ανοικτό το ζήτημα:
Γιατί να παρακαμφθεί γρήγορα και σιωπηρά το θέμα των στατιστικών; Γιατί
έπρεπε να «μαγειρευτούν» είτε προς τα πάνω, είτε προς τα κάτω τα
στοιχεία; Τα ερωτήματα αυτά πιστεύω ότι δεν απαντήθηκαν ακόμα. Τέταρτον:
Τίθεται και ένα άλλο μείζον θέμα, που αφορά τις παρεμβάσεις των
δανειστών για να διασωθεί ο κ. Γεωργίου. Ερώτηση: Εάν η Ελλάδα δεν
βρισκόταν υπό το «ζυγό» των Μνημονίων, θα μπορούσαν η Ευρωπαϊκή Ένωση
και το ΔΝΤ να ταπεινώσουν με εξευτελιστικό τρόπο την Ελλάδα και την
κυβέρνησή της; Πως μπορεί να χαιρόμαστε με αυτή την παρέμβαση, μόνο και
μόνο επειδή δεν μας αρέσει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, την οποία -πως
να το κάνουμε- την εξέλεξε ο ελληνικός λαός; Ήμουν πάντα έντιμος με τους
αναγνώστες, και θα είμαι και τώρα: Στα πολιτικά παιγνίδια των οπαδών
και των εχθρών του κ. Γεωργίου, “ενός μίζερου και ευθυνόφοβου
γραφειοκράτη”, όπως τον χαρακτηρίζουν άνθρωποι που εργάστηκαν μαζί του,
δεν έχω καμία θέση και σχέση. Αλλά με προβληματίζει ο τρόπος αντίδρασης
των δανειστών και η μάχη που δίνουν για να τον σώσουν. Τι χρειάζονται οι
απειλές και οι εκβιασμοί εάν οι δανειστές πιστεύουν ότι είναι αθώος; Με
προβληματίζει όμως και η στάση των αντιπάλων του, διότι έτσι κι αλλιώς,
η Ελλάδα ήταν μία χρεωκοπημένη χώρα λόγω της διαφθοράς των πολιτικών
και δεν απαιτείτο κανένα μαγείρεμα στατιστικών για να δεθεί στα
Μνημόνια. Από την άλλη πλευρά, εάν η εντολή του κ. Μπόμπ Τράα αφορούσε
το μαγείρεμα των στατιστικών, αυτοί που ακολούθησαν και υλοποίησαν την
εντολή -και εδώ υποστηρίζεται ότι εμπλέκεται ο κ. Γεωργίου έστω και αν
δεν είχε ακόμα διοριστεί- πρέπει να αντιμετωπίσουν τη Δικαιοσύνη, η
οποία πρέπει να φερθεί δίκαια και αξιόπιστα. Επειδή κλήθηκα σε ανάκριση,
βασικά για να επιβεβαιώσω ότι έχω δει το συγκεκριμένο έγγραφο που
δημοσίευσα, πιστεύω ότι βασικοί μάρτυρες αυτής της υπόθεσης ΔΕΝ έχουν
καταθέσει ακόμα. Χωρίς να κληθούν αυτοί που ξέρουν και αναμείχθηκαν στην
υπόθεση πως ζητούν οι δανειστές να κλείσει η υπόθεση; Με το εκβιαστικό
κλείσιμο της υπόθεσης αθωώνεται ο κ. Γεωργίου; Οπότε, φίλοι και εχθροί
του κ. Γεωργίου, να βάλετε τα μαχαίρια στη …θέση τους, και να βοηθήσετε
να ξεκαθαρίσει αυτή η υπόθεση. Οι αντιδράσεις των υπέρ και των κατά με
προβληματίζουν, με ενοχλούν και με υποψιάζουν. Η υπόθεση Γεωργίου δεν
μπορεί να είναι αντικείμενο δημοσιογραφικής έρευνας. Είναι ζήτημα του
εισαγγελέα και της Δικαιοσύνης. ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Οι συνεχείς παρεμβάσεις των
ξένων στη Δικαιοσύνη μίας χώρας, τι διαφέρουν από την άλωση της που
εκτέλεσαν με επιτυχία αυταρχικοί ηγέτες όπως ο Ταγίπ Ερντογάν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου