Όταν ένα γέλιο δημιουργεί έκρηξη

 Γράφει ο Γιώργος Παππάς

Άκου "γιατί γελάτε; κι αν δεν μπορείτε να συγκρατηθείτε περάστε έξω".

Πού βρισκόταν ο Πρόεδρος της Ν.Δ.; Σε κάποιο χώρο που του ανήκει; 

Τι ρόλο είχε; Προήδρευε στη Συνεδρίαση; 

Τι απωθημένα έχει; Δάσκαλος στην περίοδο της χούντας ονειρευόταν να γίνει;

Και τι νόμισε πως είχε απέναντί του; Υπάλληλό του, αυλικό του, κομπάρσο της ομιλίας του, κομμάτι του σκηνικού, χειροκροτήτριά του, ή κάποια υποδεέστερή του; 

Ασυμμόρφωτος, ξάφνου, με τις συμβουλές της ομάδας επικοινωνίας του, ανεπίδεκτος περαιτέρω μαθήσεως. Αυτός οφείλει να βιώνει Πρωθυπουργία, άσχετα με τις δημοσκοπήσεις που ολοένα και κατρακυλάνε αυτός πρέπει να υποδύεται πως κυβερνά σήμερα τη χώρα, άντε στη χειρότερη περίπτωση πως τη συγκυβερνά. Καθημερινά του τονίζουν πως πρέπει να απευθύνεται και να απαντά μόνο στον "ομόλογό του Πρωθυπουργό" κι αυτός δημιουργεί θέμα με συνεργάτες Υπουργών; 

Παρουσιαστήκατε συγχυσμένος, αυταρχικός, αγενής και γενικότερα ΛεπενοΤραμπίσατε κύριε.

Δεν θα ήμουν ιδιαίτερα ευτυχής αν ανήκα στην ομάδα που παλεύει να μην φανερώσετε την εγγενή πολιτική σας ταυτότητα δημιουργώντας και μακιγιάροντας τη δημόσια εικόνα σας. Μιας και χρειαστήκατε λιγότερα από πέντε δευτερόλεπτα για να γκρεμίσετε το πολιτικό προφίλ του δημοκράτη μεταρρυθμιστή και τεχνοκράτη ρεαλιστή, αποκαλύπτοντας με το σύνολο των εκφραστικών σας μέσων, βλέμμα, ύφος, λόγια, ένταση φωνής και γλώσσα σώματος τα ακροδεξιά σας μύχια, μια ιδιοκτησιακή αντίληψη για την Βουλή των Ελλήνων και μια φασίζουσα νοοτροπία για την αντίδραση, ακόμη και τη στιγμιαία.

Ξέρετε, εδώ έξω στην πραγματική ζωή, πολύ μακριά απ' το διαχρονικά προστατευμένο περιβάλλον σας, οι κανονικοί άνθρωποι εκφράζουν τα συναισθήματά τους, έστω και άστοχα, έστω και άκαιρα κάποιες φορές, απέναντι στα εξωτερικά ερεθίσματα.

Και τα εκφράζουν με γέλιο, κλάμα, γκριμάτσα επιδοκιμασίας, έκφραση αποστροφής και μια σειρά άλλων τέτοιων αυθόρμητων αντιδράσεων, εντελώς ξένων στους αποστεωμένους, στοχευμένους τεχνοκράτες, στις κουρδισμένες επαγγελματκές πολιτικές μηχανές με ανθρώπινο περίβλημα.

Οι πιο σοβαροί πολιτικοί της παράταξής σας γνωρίζουν και το ρόλο τους και το αποδεδειγμένα δυσμενέστατο για το πολιτικό τους μέλλον ιστορικό βάρος του δεξιού αυταρχισμού, γι' αυτό ιεραρχούν τις εκρήξεις τους, δεν απογυμνώνουν εν ριπή οφθαλμού και για ασήμαντη αφορμή τον ακροδεξιό πυρήνα τους. Πολλοί απ' αυτούς, μάλιστα, δεν τον είχαν ποτέ και τον αποστρέφονται κιόλας.

Εσείς πάλι, όχι. Εκτεθήκατε κε Πρόεδρε της ολοένα και πιο δεξιόστροφης -υπό την ηγεσία σας- Ν.Δ. και απέναντί τους και απέναντί μας, κουραστήκατε, μάλλον, απ' την ολοένα και αυξανόμενη απόσταση Πειραιώς-Μαξίμου και ΛεπενοΤραμπίσατε.

Γέλασε η συνεργάτιδα του Υπουργού Ναυτιλίας με τα λεγόμενά σας σε συνεδρίαση της Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής των Ελλήνων, θέλετε άστοχα, θέλετε ατυχώς, θέλετε ειρωνικά, θέλετε αυθόρμητα, θέλετε συνειδητά, πείτε το όπως θέλετε.

Χωρίς διάθεση συμψηφισμών δεν έχετε ξαναδεί τέτοια αντίδραση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο; Όλοι όσοι το παρακολουθούν έχουν δει πολύ χειρότερες σκηνές, έχουν ακούσει κεκαλυμμένες κι απροκάλυπτες ύβρεις για τον Πρωθυπουργό της χώρας και για Υπουργούς της Κυβέρνησης, έχουν δει γκριμάτσες κατάκρισης κι ειρωνείας, έχουν ακούσει προπαγανδιστικές τοποθετήσεις που βασίζονται σε ψευδείς κατασκευασμένες ειδήσεις που τροφοδοτούνται και τροφοδοτούν κομματικά επιτελεία, έχουν δει λειτουργίες του Κοινοβουλίου επικίνδυνα απαξιωτικές για το κύρος του και τα πολιτικά πρόσωπα από ολόκληρες κοινοβουλευτικές ομάδες, μηδέ της δικής σας εξαιρουμένης, μην σας πω ...προεξάρχουσας. 

Εσείς δεν τα γνωρίζετε όλα αυτά; Γιατί λοιπόν εκρήγνυστε από μια στιγμιαία αντίδραση μιας συμβούλου του Υπουργού;

Προφανώς δεν αντέξατε πως ήταν μια "απλή μετακλητή συνεργάτιδα", κάτι που αντιλαμβάνεστε ως υποδεέστερο του ταξικού σας βάθρου και ταυτόχρονα προσωποποιημένο παράδειγμα της ψευδέστατης προπαγάνδας σας για κομματικούς στρατούς ανίκανων. Πέσατε ο ίδιος στο λάκκο του γκεμπελισμού σας, κάνετε καιρό μέσα σας δικαστήριο κι αποφαίνεστε με τους συμβούλους σας πως δεν δικαιούται άλλος να κάθεται στα κυβερνητικά έδρανα, έτσι συμπεριφερθήκατε όπως ο ήρωας του γνωστού ανέκδοτου με το γρύλλο. Δε συνέβη και τίποτε τόσο σοβαρό που να δικαιολογεί την αντίδρασή σας. Δεν υπέστητε δα λογοκρισία και bulling διατύπωσης γνώμης.

Φαντάζεστε τον σημερινό Πρωθυπουργό της χώρας μας να απευθύνεται για τέτοιο λόγο και με τέτοιον τρόπο σε συνεργάτη στελέχους σας; Ή σε οποιονδήποτε άλλον απ' το κόμμα σας.

Ούτε που θα το διανοούνταν, πολιτικά, ιδεολογικά, ανθρώπινα, αξιακά, χαρακτηρολογικά, δηλαδή: ουσιαστικά επικοινωνιακά. Και δεν θα του πέρναγε καν απ' το μυαλό για έναν απλούστατο λόγο, επειδή δεν υπάρχει τέτοια συμπεριφορά στο αξιακό του σύστημα κι αυτό αποτελεί το αξιακό πλεονέκτημα των συντριπτικά περισσότερων ανθρώπων της Αριστεράς. Γι' αυτό, όσα χρήματα και να ξοδευτούν για να προπαγανδίζουν τα φιλικά σας μέσα πως "όλοι ίδιοι είναι" είναι πεταμένα λεφτά, καθώς υπάρχετε εσείς και πολλοί άλλοι σαν εσάς που δεν μπορούν να κρύψουν για πολύ την πηγή της ιδεολογίας τους, υπενθυμίζοντας έτσι σε όλους μας την απτή διαφοροποίηση του προοδευτικού απ' το συντηρητικό χώρο. 

Και γι' αυτόν το λόγο, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας είναι Πρωθυπουργός της Ελλάδας κι εσείς το "καλύτερο βιογραφικό".

Σε ποιά ακριβώς προσωπικότητα, αντίληψη κι αντίδραση απευθυνθήκατε οργισμένα κι αυστηρά; Σα δάσκαλος προς άτακτη μαθήτρια. 

Ποιος σας έδωσε αυτό το δικαίωμα; Και γιατί; Από πού εκπορεύεται η αίσθηση υπεροχής σας απέναντι σε επιστήμονες, σκληρά εργαζόμενους κι επαρκώς πολιτικοποιημένους ώστε να μπορούν να συνδράμουν αποτελεσματικά στο έργο πολιτικών προσώπων;

Εκνευριστήκατε, κύριε, απ' το γεγονός πως προκάλεσε αυθόρμητο γέλιο η τοποθέτησή σας; 

Εκπρόσωπος του γέλιου πάρα πολλών συμπολιτών μας ήταν η συγκεκριμένη κυρία. Έχοντας την κοινωνική εξουσιοδότηση του συλλογικού βιώματός της γέλασε. Δεν γνωρίζετε κε επικεφαλής της συντηρητικής παράταξης, την οποία εκτρέπετε σε όλο και πιο ακραία νεοφιλελεύθερα μονοπάτια, πως το ύφος και τα λεγόμενά σας ενίοτε προκαλούν και γέλιο;

Πραγματικό, αυθόρμητο, αντανακλαστικό, όχι αυτό το συμβατικό κάποιων αποστειρωμένων αστικών κύκλων όπου η εκδήλωση συναισθήματος συνιστά αδυναμία, από καρδιάς γέλιο.

Όταν εσείς, κε Πρόεδρε της Ν.Δ., με γνωστή τη στάση σας στην ευαίσθητη ζυγαριά επιχειρηματικότητα-περιβαλλοντική προστασία, λίγες μόνο ημέρες μετά τη στήριξη απ' το βήμα της ΔΕΘ, κι όχι μόνο, στην El Dorado, εμφανίζεστε περιβαλλοντικά ευαίσθητος κι απ' όλα τα ουσιαστικά της Ελληνικής επιλέγετε να εκφέρετε: "έκανα μια επιθεώρηση" με το γνωστό σας οριακά ναπολεόντειο ύφος, το λιγότερο που προκαλείται είναι αυθόρμητο γέλιο κι αντανακλαστική αποστροφή. 

Όχι στο πεδίο της πολιτικής, εκεί δεν γελά κανείς μαζί σας, ανατριχιάζουν οι πολύ περισσότεροι απ' τον ωμό ακραίο νεοφιλελευθερισμό σας, αλλά στο ανθρώπινο καθημερινό πεδίο, 

όταν σκεφτόμαστε πως καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι με το φαινότυπικό σας όμοιο και το ακούμε να λέει πως επιθεώρησε τις ακτές, πιο πολύ ο επιθεωρητής Κλουζώ μας έρχεται στο μυαλό, όχι ένας σοβαρός πολιτικός κι επίδοξος πρωθυπουργός.

Γιατί να μην γελάσει, λοιπόν, κύριε επιθεωρητά; Το συνολικό ύφος της τοποθέτησής σας κι η φρασεολογία σας θύμισε επιθεωρητές στα σχολεία της χούντας, της περιόδου που έξι μηνών ήσαστε εξόριστος εις Παρισίους, κατά δήλωσή σας. 

Και γελάνε άπαντες μ' αυτό κύριε. Ακριβέστερα σας περιγελούνε.

Και ταυτόχρονα θυμούνται και γελούν με την ρητορική σας ενάντια στο λαϊκισμό την ίδια στιγμή που ο φωτογράφος σας σάς απαθανάτιζε στο Da Capo στο Κολωνάκι να πίνετε τον "τελευταίο εσπρέσο", για να προλάβετε την αύξηση της τιμής του καφέ.

Θυμούνται και γελούν με τις αστείες παλινωδίες για την μη υποβολή πόθεν έσχες της συζύγου σας, θυμούνται και γελούν με την ρητορική σας περί αριστείας, ταυτόχρονα με την αποκάλυψη της ημιμάθειάς σας σχετικά με τον "πατέρα" της διάκρισης των εξουσιών, 

θυμούνται και διόλου δε γελούν με τα επιχειρήματά σας για τον τραπεζικό χειρισμό των δανείων του ΚΗΡΥΚΑ ΧΑΝΙΩΝ, θυμούνται και διόλου δε γελούν με τα απλήρωτα δάνεια του κόμματός σας,

θυμούνται και δε γελούν με τις απολύσεις και τη συνολική πολιτική σας παρουσία στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.

Ο σεβασμός στην όποια προσωπικότητα ως φορέα πολιτικής άποψης, κε Πρόεδρε της Ν.Δ., κατακτιέται και κατοχυρώνεται απ' τη δημόσια παρουσία, και δεν προστατεύεται εσαεί απ' τον επικοινωνιακό βομβαρδισμό και την αστική ψευδοευγένεια.

Το δυναμικό πραγματικό πεδίο δοκιμασίας της πολιτικής παρουσίας κι απόκτησης σεβασμού, δυστυχώς για εσάς, δεν είναι η Πειραιώς, τα συστημικά μέσα και τα κλειστά ολιγομελή επιχειρηματικά lobbies, αλλά, ευτυχώς για τους πολλούς εμάς, είναι η Ελληνική κοινωνία, η γνώση, οι μνήμες, τα συλλογικά της βιώματα κι οι ελπίδες της.

www.artinews.gr