Του Γ. Λακόπουλου
Θαύμα! Θαύμα; Οι δημοσκοπήσεις νέας εσοδείας, πέρα από τα καθιερωμένα, συγκλίνουν και στο εξής: μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ εμφανίζεται ένα κόμμα πότε με την ονομασία «Δημοκρατική Συμπαράταξη» και πότε «Κίνημα Αλλαγής» το οποίο, «αν είχαμε εκλογές την επόμενη Κυριακή», μπορεί να έπαιρνε και 12%. Μωρέ, μπράβο!
Στα κόμματα αυτού του χώρου, μόλις πριν από δυο μήνες οι δημοσκόποι έδιναν αθροιστικά λιγότερο από ό,τι είχαν πάρει στις εκλογές. ΤΟ ΠΑΣΟΚ κολλημένο και το Ποτάμι, να καταρρέει όλο και πιο χαμηλά. Τι ακριβώς συνέβη και σημειώθηκε δημοσκοπική έκρηξη για το “νέο κόμμα”; Σε μια περίπτωση μάλιστα η Φώφη Γεννηματά εμφανίζεται δημοφιλέστερη πολιτικός της χώρας.
Στην πραγματικότητα αυτό που συνέβη ήταν η σύμπτυξη ΠΑΣΟΚ-Ποταμιού σε ένα κόμμα. Συν την προσκόλληση κάποιων προσώπων που είτε δεν είχαν ποτέ πολιτική παρουσία είτε έχουν τελειώσει από χρόνια. Για τον επικεφαλής της συγχώνευσης ψήφισαν μόλις το ένα τρίτο από τους ψηφοφόρους των συγχωνευόμενων κομμάτων. Λιγότεροι από όσους είχαν ψηφίσει για να βγάλουν τον Βενιζέλο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, χωρίς αντίπαλο. Δεν υπήρξε κανένα ρεύμα δηλαδή. Το παλιό ΠΑΣΟΚ και κάτι λιμά…
Τι άλλαξε αυτή η συγχώνευση και δεν κρατιούνται οι πολίτες να την υπερψηφίσουν; Υπάρχει πράγματι νέο κόμμα; Όχι. Υπάρχει μόνο ένας τίτλος – που μπορεί να αλλάξει κι αυτός. Υπαρχουν πολιτικές θέσεις, ιδεολογική διακήρυξη, πρόγραμμα; Ούτε. Τι ακριβώς υιοθετούν;
Μήπως καμία νέα ηγετική ομάδα με καινούργιους και άφθαρτους; Καθόλου. Στην κορυφή του εν λόγω …τίτλου ανακοινωθήκαν έξι πρόσωπα -όλα γνωστά και για το παρελθόν για την προσωπικότητα και για τις επιδόσεις τους. Ας τα περιγράψουμε συνοπτικά χωρίς να απομακρυνθούμε από την κοινή λογική:
Η Φώφη Γεννηματά: με μηδέν πολιτική δράση τα πρώτα της χρόνια, μπήκε αργά στην πολιτική, με εφόδιο το όνομα του πατέρα της. Σεν εχει σπουδαίο βιογραφικό, αλλά έχει δραματικό απολογισμό στα υπουργεία που την τιμής ένεκεν.
Ούτε μπορεί να πει κανείς ότι είναι Ευρωπαία πολιτικός κύρους, ή έχει ηγετικές ικανότητες που συναρπάζουν. Στην πραγματικότητά προσπαθεί να εξαφανίσει το ΠΑΣΟΚ και να δημιουργήσει το κόμμα της. Γιατί να τη θέλουν τώρα περισσότερο από πριν; Αν συγκινεί τόσους πολίτες σήμερα, γιατί δεν τους συγκινούσε και χθες;
Ο Γ. Παπανδρέου: ο απόλυτος κληρονόμος. Ψηφίσθηκε ως Πρωθυπουργός για να εφαρμόσει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, αλλά αντί γι αυτό πήρε αποφάσεις για τις οποίες δεν είχε απολύτως καμία εξουσιοδότηση και οδήγησε τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο. Χωρίς επαρκώς κατανοητούς λόγους.
Μετά διέσπασε το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του- το οποίο τον είχε κάνει αρχηγό του και πρωθυπουργό- για αυτό άλλωστε δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή. Ποιους ακριβώς ενθουσιάζει συμφωνία του με τη Γεννηματά να επανέλθει, σαν να μην έγινε τιποτε;
Ο Σταύρος Θεοδωράκης: Ένας δημοσιογράφος που έγινε πολιτικός με εφόδια μια τηλεοπτική εκπομπή και την στήριξή του «συστήματος». Δεν κατάφερε να διακριθεί και όδευε προς αποδρομή από τον δημόσιο βίο. Γιατί οι δημοσκοπήσεις που τον εξαφάνιζαν δείχνουν αέρα στα πανιά του κόμματος στο οποίο μπήκε εταίρος- παρότι τον είχε αποδοκιμάζει βάση του;
Ο Γιώργος Καμίνης:. Ένας άχρωμος πανεπιστημιακός που έγινε δήμαρχος με τις δυνάμεις κάποιων κομμάτων, αλλά δεν θα εγγραφεί στους πιο επιτυχημένους της Αθήνας και ήδη είχε αρχίσει να ορέγεται θέση στο Κοινοβούλιο. Γιατί η συμμετοχή του σ’ αυτό το κόμμα είναι στοιχείο ενίσχυσης -όταν παρά την απίστευτη στήριξη που είχε και αυτός αποδοκιμάσθηκε;
Θανάσης Θεοχαρόπουλος – Νίκος Ανδρουλάκης. Δυο νέοι πολιτικοί, χωρίς επιβαρύνσεις. Ο ένας αρχηγός μικρού κόμματος και συνιδρυτής της ΔΗΣΥ και ο άλλος δραστήριος ευρωβουλευτής. Αλλά εμφανώς έξω από τον πυρήνα του «νέου κόμματος» και με πολλές ενστάσεις για τα παρασκηνιακά μαγειρέματα των υπολοίπων. Πώς επηρέασαν την «άνοδο» ενός κόμματος που θέλει να τους κρατάει στο περιθώριο;
Αυτή είναι η εικόνα του κόμματος που «καλπάζει». Μπορεί να εξηγήσει, λοιπόν, κανείς γιατί τρεις πολιτικοί, που δεν είναι και στην πρώτη γραμμή, και ένα απερχόμενος δήμαρχος, εμφανίζονται να έχουν δημιουργήσει ένα τόσο περιζήτητο κόμμα, αν πιστέψουμε τους δημοσκόπους;
Τι ήταν αυτό τους έκανε σημαντικότερους από ό,τι ήταν ένα μήνα πριν; Γιατί αυτοί που τους γυρίζαν την πλάτη τώρα εμφανίζονται θαυμαστές τους; Έχουν αναπτύξει μήπως καμία καινούργια ιδέα; Έχουν καμία αξιόλογη δράση; Έγιναν κάτι διαφορετικό από ό,τι ήταν πριν;
Απολύτως τίποτε. Απλώς σε κάποια ΜΜΕ προβάλλεται ότι «αποκτά δυναμική η Δημοκρατική παράταξη και η Κεντροαριστερά». Γιατί δεν την αποκτούσε και πριν, αφού τα ίδια πρόσωπα ήταν μπροστά; Και ποια παράταξη και ποια Κεντροαριστερά; Νοούνται χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ; Κοροΐδα είναι οι ευρωσοσιαλιστές που προσπαθούν να εντάξουν τον Τσίπρα; Και αν δεν ανήκει ο Πρωθυπουργός σ αυτόν το χώρο, γιατί δεν ασκεί «βέτο αποκλεισμού» του η Γεννηματά που καλείται ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ;
Τι είδους δημοκρατική παράταξη είναι αυτή χωρίς τον κύριο όγκο των δημοκρατικών ψηφοφόρων; Και πώς εξηγείται ότι οι βασικοί υποστηρικτές της είναι τα ΜΜΕ της Δεξιάς που προσπαθούν να ωθήσουν τον Μητσοτάκη στην εξουσία -με το «νέο κόμμα» στο ίδιο καλάθι με τη ΝΔ; Αν είναι «Κεντροαριστερά» γιατί δεν ψήφισαν την απλή αναλογική που είναι δώρο για την Κεντροαριστερά, εκτός από θέμα αρχής; Ο Θεοχαρόπουλος, που την ψήφισε, τι είναι;
Ας μην κοροιδευόμαστε. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει ποιο παιχνίδι παίζεται και γιατί. Μια ερμηνεία για την αιφνίδια άνοδο ενός κόμματος για το οποίο δεν υπάρχει τίποτε γνωστό, πέραν του ότι θα έχει τα ίδια πρόσωπα, είναι η «στατιστική ερμηνεία». Δηλαδή;
Ο Μητσοτάκης, παρότι δεν του βγαίνει καμία επιλογή, εμφανίζεται δημοσκοπικά με 35%. Με παραπάνω θα πέσουν και τα ντουβάρια! Ο Τσίπρας πάλι -ακριβώς την ώρα που αποδίδει η πολιτική του -εμφανίζεται με μόλις 25%. Κόψε από εδώ βάλε από εκεί, δύσκολο είναι να βγει το 12% για το «νέο κόμμα». Κοντά στο νου κι η γνώση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου