Αντώνης Σαμαράς: Το άδοξο τέλος ενός ιντριγκαδόρου

 

 

Αντώνης Σαμαράς- ομιλητής χωρίς ακροατήριο. (Φωτο: ΑΠΕ)

Του Γ. Λακόπουλου



Όσοι νόμιζαν ότι το όνομα του Αντώνη Σαμαρά βρίσκεται στη δικογραφία που έστειλε στη Βουλή η εισαγγελέας Τουλουπάκη επειδή τον αναφέρουν μάρτυρες – ως χρηματισθέντα από τη Novartis – κάνουν λάθος. Εδώ συμβαίνουν Σόδομα και Γόμορρα που έλεγε η μακαρίτισσα Σαπφώ Νοταρά.  Απόδειξη ότι ο άνθρωπος αγανάκτησε και υπέβαλε μήνυση. Ζητάει  «δικαστική προστασία απέναντι σε μια πρωτοφανή χυδαία πολιτικό-δικαστική σκευωρία που εξυφάνθη και εκτελέστηκε σε βάρος του από μια «συμμορία». Και μετά σου λένε ότι μειώνεται η εγκληματικότητα.
Μέλη της συμμορίας είναι οι εξής σεσημασμένοι συμμορίτες: Αλέξης Τσίπρας, Δημ. Παπαγγελόπουλος- ή Μίμης,  ή φίλος του Καραμανλή-  Ελένη Τουλουπάκη,  Χρήστος Nτζούρας, Στ. Μανώλης, τα πρόσωπα με τους κωδικούς «Αικατερίνη Κελέση», «Μάξιμος Σαράφης» και οι συνεργοί τους.
Οι δυο πρώτοι έστησαν τη δουλειά  με στόχο την  «κατάληψη και ανεξέλεγκτη νομή της «εξουσίας», που είναι ο μύχιος πόθος τους!» Οι υπόλοιποι ήταν τυφλά  εκτελεστικά όργανα: εισαγγελείς, ψευδομάρτυρες, άνθρωποι του σκοινιού και του παλουκιού.
Να διαβάσετε τη μήνυση να φρίξετε με όσα σκαρφίσθηκε αυτή η συμμορία για να πλήξει έναν πολιτικό  σαν τον Σαμαρά που είναι τύπος και υπογραμμός στο δημόσιο βίο. Από τον καιρό των Κένταυρων και των Ρέητζερς.
 Πάντα πρώτος στο καθήκον- όπως άλλωστε επιβάλλει το αίμα του Παύλου Μελά που κυλάει στις φλέβες του. Αρκεί θυμηθούμε τι  έκανε το 1993 για να μην παραδοθεί  το άγιο όνομα της  Μακεδονίας στους Γυφτοσκοπιανούς, που θα έλεγε και ο στρατηγός  Φράγκος. Μέχρι και τον ευεργέτη του έστειλε άκλαφτο, για να ακούσει τη συκοφαντία ότι τον έβαλαν τα διαπλεκόμενα συμφέροντα , να μιλάνε για  κάτι ψηφιακές παροχές στον ΟΤΕ και άλλες αηδίες.
Όσοι νομίζουν ότι το να ανατρέψεις τη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας  συνιστά πολιτική ανωμαλία δεν μπορούν να καταλάβουν με τι πόνο ψυχής  ανέτρεψε τον Μητσοτάκη, που τον είχε σαν  παιδί του -όπως άλλωστε έχει σήμερα ο ίδιος τον Κυριάκο σαν αδελφό του. Αλλά μπροστά στο καθήκον προς την πατρίδα αυτά δεν μετράνε. Και να που έφτασε η μέρα που τον τρέχουν στις προανακριτικές οι συμμορίτες.  Γιατί το έκαναν το αποκαλύπτει ο ίδιος  στη μήνυσή του.
Όλα άρχισαν όταν  έσκασε το … προσεχώς σκάνδαλο με τα βλήματα  που θα πουλούσε ο Καμμένος  στη Σαουδική Αραβία. Αυτό  δημιούργησε «τεράστια προβλήματα και πολιτικό κόστος στη συγκυβέρνηση Τσίπρα και Καμμένου». Απορία:  ο Καμμένος δεν ήταν στη συμμορία και γλύτωσε τη μήνυση;
Για να βγουν από τη δύσκολη θέση ο Τσίπρας με τον Παπαγγελόπουλο  σχεδίασαν την ακόλουθη στρατηγική: «Να χρησιμοποιήσουν ένα σκάνδαλο διεθνών διαστάσεων ως πλατφόρμα απόπειρας εξόντωσης των πολιτικών τους αντιπάλων». Ρε, τους μπαγάσες τι σκέφτηκαν.
Τα πράγματα γι’ αυτούς του δυο «μηνυμένους» έγιναν  άσχημα όταν «άνοιξαν  ακαίρως το θέμα του Μακεδονικού».  Επακολούθησαν τα συλλαλητήρια  τα οποία ανέδειξαν το εθνικό μεγαλείο του μηνυτή- για τον Σαμαρά μιλάμε πάντα.  Ο οποίος διηγείται στη μήνυση: «Τότε  οι σκευωροί εστράφησαν και εναντίον μου, προκειμένου να ακυρώσουν τη φωνή μου, για ένα τεράστιο εθνικό σφάλμα που έχουν αναλάβει να υλοποιήσουν».
Η συνέχεια να δείτε: «Όσο, οι αντιδράσεις του Ελληνικού λαού δυνάμωναν τόσο οι αναφορές -των «ψευδομαρτύρων»-διανθίζονταν, με σκοπό να εξοντώσουν πολιτικά στο πρόσωπό μου κάθε φωνή αντίπαλη στα σχέδιά τους».  Τρομερά πράγματα.  Αναλόγως των παρεμβάσεων του στο  εθνικό θέμα  «προσθέτονταν ή συμπληρώνονταν οι αντίστοιχες μαρτυρικές καταθέσεις».
Όταν μάλιστα τον είδαν αυτοπροσώπως στο συλλαλητήριο,  τρομοκρατήθηκαν και  έστειλαν τη δικογραφία στη Βουλή δια της συνεργαζόμενης  συμμορίτισσας Τουλουπάκη. Αλλά πού να φανταστούν ότι τους περίμενε μια μήνυση «να»-με το συμπάθιο. Κάπου 56 σελίδες. Όποιος έχει την υπομονή- και την αντοχή -να τη  διαβάσει, θα καταλάβει πώς στήθηκε η πλεκτάνη.
Ο Τσίπρας ήταν σε δύσκολη θέση,  λόγω των βλημάτων που ΔΕΝ πουλήθηκαν στη Σαουδική Αραβία. Σε μαύρο χάλι σου λέει.- έτοιμος να  πέσει.  Αυτά που λένε οι Ευρωπαίοι ότι τα πάει καλά , είναι μπούρδες.  Τα βλήματα ήταν το μεγάλο θέμα της εποχής. Εκεί απάνω ξέσπασε και λαϊκή κατακραυγή για τη  λύση που συζητούσε στο Μακεδονικό. Ο λαός έσπευσε στον μόνο άνθρωπο που μπορούσε να  σώσει τη Μακεδονία , όπως είχε κάνει και στο παρελθόν: τον Σαμαρά.
Πανικόβλητος ο Τσίπρας έβαλε υπουργούς, εισαγγελείς και ψευδομάρτυρες να τον μπλέξουν με το  Novartis.Τα  ίδια δεν είχαν προσπαθήσει να κάνουν και  κάποιοι άλλοι το 1993; Τα «πήρε» και έχοντας πλέον και την «εντολή του συλλαλητηρίου» αντέδρασε  προσφεύγοντας στη Δικαιοσύνη. Κατά της Δικαιοσύνης.
Ότι τους χρειάζεται η μήνυση, τους χρειάζεται -τέτοιοι που είναι.  Ίσως έπρεπε να μηνυθούν και άλλοι γιατί η συμμορία μάλλον είναι μεγαλύτερη.  Π.χ. οι συνεργοί  με τα ονόματα Βασίλειος Πέππας και Ξένη ∆ηµητρίου – πρόεδρος και εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, σου λέει, δεν θα τη γλυτώσουν  αν συνεχίσουν να πετάγονται  να ζητούν «τήρηση του μέτρου και αυτοσυγκράτηση, κατά την εκφορά δημόσιου λόγου, κριτικού των δικαστικών ενεργειών». Ρε σεις, εδώ έχουμε σκευωρία εναντίον ενός ανθρώπου που δεν  κρύβει ότι υπηρέτησε πάντα την πατρίδα του, εσείς  τι  ανακατεύεστε; Μήπως είστε συνοδοιπόροι του Τσίπρα;  Σαν τον Καραμανλή -και τον Παυλόπουλο;
Ο πρώην πρωθυπουργός προσφεύγει εναντίον του Πρωθυπουργού που τον διαδέχθηκε, Κάτι που δεν χώνεψε ποτέ και γι’ αυτό δεν καταδέχθηκε να του παραδώσει με τη θεσμική αξιοπρέπεια που όφειλε.  Στη λογική του ο  Τσίπρας ήταν συμμορίτης από τότε. Κομμουνιστοσυμορίτης. Και έχει  φυσικά και  τους συνοδοιπόρους του. Εισαγγελείς και άλλους εχθρούς της πατρίδος.
Συμπέρασμα- για να το σοβαρέψουμε. Όποιος κατηγορείται, μέσω  νόμιμων ερευνών της Δικαιοσύνης, περιμένει να παρουσιαστούν τα τεκμήρια  για να τα αντικρούσει και αν δεν υπάρχουν δικαιώνεται ως αθώος. Δεν καταφεύγει σε  ιστορίες αυθαιρεσίας και συνωμοσίας. Η μήνυση Σαμαρά κατά του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και κατά των εισαγγελέων που απλώς έκαναν τη δουλειά τους, όπως τη ορίζει το Σύνταγμα που ο ίδιος ψήφισε- αντί να λειτουργούν ως … συνήγοροί του, όπως τους υποδεικνύει στη μήνυση- θα μείνει στην ιστορία της πολιτικής. Αποκαλύπτει το  άδοξο τέλος ενός πολιτικού που αναρριχήθηκε με την ίντριγκα σε βαθμό που του έγινε έμμονη ιδέα ότι οι άλλοι συνωμοτούν εναντίον του.
Ο ιντριγκαδόρος πιστεύει ότι πέφτει από ίντριγκα. Είναι το χειρότερο είδος υπεράσπισης ενός πολιτικού  για τον οποίο υπάρχει απλώς μια νόμιμη μαρτυρική κατάθεση που μπορεί απλώς να αποδειχθεί αβάσιμη.  Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει σε βάρος του εαυτού του κάποιος που τιμήθηκε με το αξίωμα του Πρωθυπουργού;