Βλέπω τους αρουραίους των βοθροκάναλων και τρελαίνομαι…

Γοερό ακούγεται το κλάμα στο Μπομπολοβαρδινοψυχαροαλαφουζέικο! Λυγμοί και αναστεναγμοί…
ανάθεμα για την «απάνθρωπη» την αποτυχημένη Τρόικα, κατάρες για την εκβιάστρια Μέρκελ, διαολόστελμα για τους άσπλαχνους εταίρους μας… Κροκοδείλια τα δάκρυα για τους μισθωτούς και συνταξιούχους, για τα λουκέτα στην αγορά για τη δολοφονική ύφεση…
Ποιοι; Αυτοί!
Αυτοί που σήκωναν τη σημαία για τα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα, αυτοί που κουνούσαν το δάχτυλο και απειλούσαν, αυτοί που πανηγύριζαν τις απανωτές διπλωματικές νίκες της σοσιαλιστικής μαφίας…
Ούτε λέξη για το κάθαρμα τον Παπακωνσταντίνου, στο απυρόβλητο ο αρχιμειοδότης ΓΑΠ, μούγκα στη στρούγκα για τους Παπαζτζήδες, τους Καπελέρηδες, τους Παπαϊωάννου, τους Χρυσοχοΐδηδες, τους υγειονοκροθάφτες Λοβέρδους, τους αδιάβαστους, τους διαβασμένους, τους… τους… τους…
Βλέπω τους αρουραίους των βοθροκάναλων και τρελαίνομαι… Τώρα θα μού πείτε, αφού τους βλέπεις, καλά να πάθεις…