Λίγες πλέον οι κινήσεις για την κυβέρνηση
“ Η κυβέρνηση Σαμαρά, θα επιχειρήσει σε μια απέλπιδα
προσπάθεια αναστροφής του βαρύτατου πολιτικού κλίματος σε βάρος της, να
δημιουργήσει «κλίμα» οξύτατης πολιτικής αντιπαράθεσης σε ένα τερέν όμως
που ήδη είναι χαμένη ”
Του Κώστα Καπνίση
«Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα», όπως λέει και ο σοφός ελληνικός
λαός είναι η κατάσταση για τη συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, καθώς οι
εταίροι – δανειστές φροντίζουν να τις κάνουν καθημερινά τα λεγόμενα
«σκωτσέζικα ντους», μην αφήνοντάς τη να πάρει ανάσα από τη μια πλευρά
και εγκλωβίζοντάς τη σε ένα πρωτοφανές πολιτικό αδιέξοδο από την άλλη
μεριά. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η ίδια η κυβέρνηση Σαμαρά οδήγησε τον
εαυτό της σε αυτό το σημείο, καθώς έσπευσε να εφαρμόσει πιστά από την
πρώτη ημέρα εκλογής της στη διακυβέρνηση του τόπου όλα όσα της υπέδειξαν
οι δανειστές και κυρίως το Βερολίνο. Όλα αυτά βέβαια έχουν αντίκτυπο
στην ίδια τη χώρα και στη συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής
κοινωνίας, η οποία βλέπει σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις που βλέπουν
το φως της δημοσιότητας τα πράγματα να αγριεύουν.
Ο Αντώνης Σαμαράς, βλέπει τον κυβερνητικό του εταίρο, το ΠΑΣΟΚ και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησής του, Ευάγγελο Βενιζέλο να βουλιάζουν δημοσκοπικά και να βρίσκονται στα όρια του πολιτικού αφανισμού. Το ΠΑΣΟΚ, ολοκληρώνει με τον χειρότερο δυνατό τρόπο τον πολιτικό του βίο, δένοντας τα χέρια του πρωθυπουργού και δημιουργώντας μεγάλη ανησυχία για τη βιωσιμότητα μιας ήδη εύθραυστης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Από την άλλη μεριά και για την ΝΔ φαίνεται ότι τα πράγματα δεν διαφέρουν και πολύ, καθώς το λεγόμενο «πολιτικό μασάζ» στην Κ.Ο. του κόμματος της Λ. Συγγρού, μοιάζει να μην «πιάνει» πλέον. Αφορμή για όλα τα παραπάνω είναι το διαρκές «άδειασμα» από την τρόικα, η οποία αφήνει ξεκάθαρα να εννοηθεί ότι δεν πρόκειται να επιστρέψει στην Αθήνα αν η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου δεν προσυπογράψει και υλοποιήσει όλες τις απαιτήσεις των δανειστών.
Το πλέον εξοργιστικό είναι ότι οι δανειστές δείχνουν απροκάλυπτα ότι ελάχιστα ενδιαφέρονται για την κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα, καθώς για εκείνους άμεση προτεραιότητα έχουν οι ευρωπαϊκές κάλπες και η εξασφάλιση του δικού τους πολιτικού μέλλοντος σε μια ευρωπαϊκή αναμέτρηση, η οποία θα έχει άμεσο αντίκτυπο στον συνεταιρισμό των ευρωπαϊκών χριστιανοδημοκρατικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Χαρακτηριστική άλλωστε ήταν και η αναφορά του αρχηγού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος με ένα καυστικό σχόλιο προς τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, αναρωτήθηκε για το αν «Είναι ο κ. Σουλτς υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών ή της κυρίας Μέρκελ και των Χριστιανοδημοκρατών».
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες οδήγησαν τα τελευταία 20 χρόνια την Ευρώπη σε αυτό το σημείο, δηλαδή τον διασυρμό και την αμφισβήτηση των ευρωπαϊκών θεσμών, αλλά ακόμα και της ίδιας της Δημοκρατίας στην Γηραιά ήπειρο, ανησυχούν για την επικείμενη αλλαγή στη διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι πολιτικές δυνάμεις της συντήρησης και του νεοφιλελευθερισμού, έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι η αλλαγή της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επηρεάσει τα σχέδιά τους και ήδη διαφαίνεται ότι πλέον οι εταίροι –δανειστές της Ελλάδας προετοιμάζονται για μια αληθινή - σκληρή διαπραγμάτευση με μια νέα ελληνική κυβέρνηση, η οποία σύντομα θα προκύψει στην Ελλάδα.
Ο πρωθυπουργός, γνωρίζει ότι δεν έχει πολλά περιθώρια πολιτικών ελιγμών με το μοναδικό θεσμικό «όπλο» που έχει απομείνει στα χέρια του να είναι αυτό του εκλογικού αιφνιδιασμού. Άλλωστε είναι ξεκάθαρο ότι τίποτε δεν « βγαίνει» στον σχεδιασμό του Μεγάρου Μαξίμου, καθώς το «τέχνασμα» των δηλώσεων «στήριξης» από τους Ευρωπαίους εταίρους, δείχνει πλέον να μην «πιάνει» σε έναν λαό, ο οποίος βρίσκεται σε συνθήκες ανθρωπιστικής καταστροφής. Το ίδιο μοιάζει να ισχύει και για τη λεγόμενη «επικοινωνιακή» τακτική της ΝΔ, με απαράδεκτες και πρωτοφανείς επιθέσεις κατά του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τις οποίες αποστρέφονται ακόμα και βουλευτές της συγκυβέρνησης.
Συνεπώς, το πολιτικό αδιέξοδο της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, μόνο με έναν τρόπο μπορεί να λυθεί και αυτός δεν είναι άλλος από την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. Για να συμβεί αυτό, η κυβέρνηση θα επιχειρήσει σε μια απέλπιδα προσπάθεια αναστροφής του βαρύτατου πολιτικού κλίματος σε βάρος της, να δημιουργήσει «κλίμα» οξύτατης πολιτικής αντιπαράθεσης σε ένα τερέν όμως που ήδη είναι χαμένη. Όποια τεχνάσματα χρησιμοποιηθούν για «φως στο τούνελ» ή για «θυσίες, οι οποίες φτάνουν στο τέλος και είναι κρίμα να εγκαταλειφθούν», δε φαίνεται να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στην ελληνική κοινωνία, η οποία έχει πάψει προ πολλού να εμπιστεύεται την κυβέρνηση Σαμαρά.
Το μόνο που απομένει στη συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου είναι, αν προλάβει βέβαια τις ευρωπαϊκές κάλπες, να «ανακαλύψει» το «δίλημμα», για το οποίο η χώρα πρέπει να οδηγηθεί σε εκλογές. Πρόκειται βέβαια για μια τελειωμένη πολιτική παρτίδα και στην κυβέρνηση δεν έχει απομείνει ούτε καν η δυνατότητα της ισοπαλίας…
Πηγή
Ο Αντώνης Σαμαράς, βλέπει τον κυβερνητικό του εταίρο, το ΠΑΣΟΚ και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησής του, Ευάγγελο Βενιζέλο να βουλιάζουν δημοσκοπικά και να βρίσκονται στα όρια του πολιτικού αφανισμού. Το ΠΑΣΟΚ, ολοκληρώνει με τον χειρότερο δυνατό τρόπο τον πολιτικό του βίο, δένοντας τα χέρια του πρωθυπουργού και δημιουργώντας μεγάλη ανησυχία για τη βιωσιμότητα μιας ήδη εύθραυστης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Από την άλλη μεριά και για την ΝΔ φαίνεται ότι τα πράγματα δεν διαφέρουν και πολύ, καθώς το λεγόμενο «πολιτικό μασάζ» στην Κ.Ο. του κόμματος της Λ. Συγγρού, μοιάζει να μην «πιάνει» πλέον. Αφορμή για όλα τα παραπάνω είναι το διαρκές «άδειασμα» από την τρόικα, η οποία αφήνει ξεκάθαρα να εννοηθεί ότι δεν πρόκειται να επιστρέψει στην Αθήνα αν η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου δεν προσυπογράψει και υλοποιήσει όλες τις απαιτήσεις των δανειστών.
Το πλέον εξοργιστικό είναι ότι οι δανειστές δείχνουν απροκάλυπτα ότι ελάχιστα ενδιαφέρονται για την κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα, καθώς για εκείνους άμεση προτεραιότητα έχουν οι ευρωπαϊκές κάλπες και η εξασφάλιση του δικού τους πολιτικού μέλλοντος σε μια ευρωπαϊκή αναμέτρηση, η οποία θα έχει άμεσο αντίκτυπο στον συνεταιρισμό των ευρωπαϊκών χριστιανοδημοκρατικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Χαρακτηριστική άλλωστε ήταν και η αναφορά του αρχηγού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος με ένα καυστικό σχόλιο προς τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, αναρωτήθηκε για το αν «Είναι ο κ. Σουλτς υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών ή της κυρίας Μέρκελ και των Χριστιανοδημοκρατών».
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες οδήγησαν τα τελευταία 20 χρόνια την Ευρώπη σε αυτό το σημείο, δηλαδή τον διασυρμό και την αμφισβήτηση των ευρωπαϊκών θεσμών, αλλά ακόμα και της ίδιας της Δημοκρατίας στην Γηραιά ήπειρο, ανησυχούν για την επικείμενη αλλαγή στη διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι πολιτικές δυνάμεις της συντήρησης και του νεοφιλελευθερισμού, έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι η αλλαγή της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επηρεάσει τα σχέδιά τους και ήδη διαφαίνεται ότι πλέον οι εταίροι –δανειστές της Ελλάδας προετοιμάζονται για μια αληθινή - σκληρή διαπραγμάτευση με μια νέα ελληνική κυβέρνηση, η οποία σύντομα θα προκύψει στην Ελλάδα.
Ο πρωθυπουργός, γνωρίζει ότι δεν έχει πολλά περιθώρια πολιτικών ελιγμών με το μοναδικό θεσμικό «όπλο» που έχει απομείνει στα χέρια του να είναι αυτό του εκλογικού αιφνιδιασμού. Άλλωστε είναι ξεκάθαρο ότι τίποτε δεν « βγαίνει» στον σχεδιασμό του Μεγάρου Μαξίμου, καθώς το «τέχνασμα» των δηλώσεων «στήριξης» από τους Ευρωπαίους εταίρους, δείχνει πλέον να μην «πιάνει» σε έναν λαό, ο οποίος βρίσκεται σε συνθήκες ανθρωπιστικής καταστροφής. Το ίδιο μοιάζει να ισχύει και για τη λεγόμενη «επικοινωνιακή» τακτική της ΝΔ, με απαράδεκτες και πρωτοφανείς επιθέσεις κατά του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τις οποίες αποστρέφονται ακόμα και βουλευτές της συγκυβέρνησης.
Συνεπώς, το πολιτικό αδιέξοδο της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, μόνο με έναν τρόπο μπορεί να λυθεί και αυτός δεν είναι άλλος από την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. Για να συμβεί αυτό, η κυβέρνηση θα επιχειρήσει σε μια απέλπιδα προσπάθεια αναστροφής του βαρύτατου πολιτικού κλίματος σε βάρος της, να δημιουργήσει «κλίμα» οξύτατης πολιτικής αντιπαράθεσης σε ένα τερέν όμως που ήδη είναι χαμένη. Όποια τεχνάσματα χρησιμοποιηθούν για «φως στο τούνελ» ή για «θυσίες, οι οποίες φτάνουν στο τέλος και είναι κρίμα να εγκαταλειφθούν», δε φαίνεται να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στην ελληνική κοινωνία, η οποία έχει πάψει προ πολλού να εμπιστεύεται την κυβέρνηση Σαμαρά.
Το μόνο που απομένει στη συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου είναι, αν προλάβει βέβαια τις ευρωπαϊκές κάλπες, να «ανακαλύψει» το «δίλημμα», για το οποίο η χώρα πρέπει να οδηγηθεί σε εκλογές. Πρόκειται βέβαια για μια τελειωμένη πολιτική παρτίδα και στην κυβέρνηση δεν έχει απομείνει ούτε καν η δυνατότητα της ισοπαλίας…
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου