Νομίζω ότι είναι λάθος η προσπάθεια για
την πραγματολογική επαλήθευση των γραφθέντων από την Καϊλή, όπως και η
αιτιολόγηση με ηθικοϊστορικά χαρακτηριστικά του -πιθανού- συμβάντος.
Νομίζω ότι είναι λάθος η προσπάθεια για
την πραγματολογική επαλήθευση των γραφθέντων από την Καϊλή, όπως και η
αιτιολόγηση με ηθικοϊστορικά χαρακτηριστικά του -πιθανού- συμβάντος.
Μπορεί να συνέβει ή όχι (αν και το δεύτερο ενδεχόμενο θα ήταν ενδιαφέρον) μπορεί το θύμα (παππούς) να ήταν δοσίλογος, μαυραγορίτης ή απλά δεξιός ή συγγενής δεξιού (συνέβησαν και αυτά τότε). Το ενδιαφέρον είναι η μεγάλη μετατόπιση του καταγωγικού συμφραζόμενου, της γενεαλογίας του ΠΑΣΟΚ. Θα μου πείτε έχει σημασία τι λέει ή γράφει η Καϊλή... ναι μα η Καϊλή είναι ευρωβουλευτής, κάποια δημοσιεύματα την εμφανίζουν ως υποψήφια για την ηγεσία της ΔHΣΥ, και δεν άκουσα -μέχρι ώρας- κάποιο απο τα υπόλοιπα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να αντιλέγουν, το αντίθετο μάλιστα.
Είναι γνωστό πως οι πολιτικοί οργανισμοί κάνουν ιδεολογική χρήση της ιστορίας επιλέγοντας τα ιστορικά περιστατικά που νομιμοποιούν στο παρελθόν τις επιλογές στο παρόν. Τι είδους πολιτική νομιμοποίηση παράγει η ιστορική αναδρομή διανθισμένη με φρασεολογία χουντικού νομάρχη, παρά αυτή της μετατόπισης του "χώρου" στη Δεξιά. Μετατόπιση που καθορίζεται απο μια υποτιθέμενη εθνική ανάγκη. Αυτή της ταχύτατης επαναφορά του ancien regime στην εξουσία. Θυμίζω ότι ακόμη και στην εποχή του Σημιτικού εκσυγχρονισμού ουδέποτε επιλέχθηκαν τέτοιου είδους ιστορικά ανάλογα.
Να θυμίσω ακόμη το προεκλογικό βίντεο με την ιστορική γενεαλογία που ξεκινούσε από τον Καποδίστρια και περνούσε από την Αντίσταση και τον Άρη, , ή και ακόμη τις αναφορές Σημίτη στο επι χούντας βομβιστικό παρελθόν του. Νομίζω ότι είμαστε μπροστά σε μια μείζονος σημασία μετάλλαξη του καταγωγικού συμφραζόμενου του ΠΑΣΟΚ με απροσδιόριστες ακόμη επιπτώσεις στο εσωτερικό του, στο πολιτικό του ακροατήριο αλλά και συνολικά στο πολιτικό σκηνικό. Πρακτικά, το ΠΑΣΟΚ ή η ΔHΣΥ φαίνεται ότι σύρονται σε μια άμεση προσάρτηση του πολιτικού του μέλλοντος του με αυτό του Μητσοτάκη, ή μάλλον του Γεωργιάδη. Και εδώ είναι ένα ακόμη περίεργο. Οι κεντρώες προσαρτήσεις της ΝΔ στο παρελθόν είχαν στόχο την προς το κέντρο διεύρυνση ή οποία συνοδευόταν από και μια αντίστοιχη φρασεολογία ή εξωγλωσσικές πρακτικές που επιβεβαίωναν την κατεύθυνση.
Η περίοδος πατρός Μητσοτάκη είναι ενδεικτική. Τώρα η μετατόπιση είναι αντίστροφη με μια ταχεία μετάβαση του «κέντρου» προς τη δεξιά ή ακόμη και την ακροδεξιά. Είναι επίσης ενδιαφέρον πως σε αυτή τη μετάβαση πρωταγωνιστούν οι διανοούμενοι του εξτρεμιστικού κέντρου (δεν εννοώ φυσικά την Κα"ιλή), και ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον είναι πως πρωτοστατούν αυτοί που στις εποχές τις «αφθονίας» φλέρταραν με πλευρές της ανανεωτικής Αριστεράς.
Φυσικό ήταν, με εξασφαλισμένα τα πάσης φύσεων προνόμιά τους μέσα από τις, πρακτικά, ασήμαντες εναλλαγές ανάμεσα στις δύο όψεις του πολιτικού συστήματος, μπορούσαν άνετα να αυτοπροσδιορίζονται στις παρυφές μια ακίνδυνης μεταϋλικής Αριστεράς. Και ήρθε η κρίση και η ανάδειξη μιας Αριστεράς που διεκδίκησε και πέτυχε την αλλαγή του παραδείγματος, και τότε πήραν θέση, εκεί απέναντι από τις ανάγκες του λαού ως μια comme il faut εκδοχή του Άδωνη του Βορίδη.
Μπορεί να συνέβει ή όχι (αν και το δεύτερο ενδεχόμενο θα ήταν ενδιαφέρον) μπορεί το θύμα (παππούς) να ήταν δοσίλογος, μαυραγορίτης ή απλά δεξιός ή συγγενής δεξιού (συνέβησαν και αυτά τότε). Το ενδιαφέρον είναι η μεγάλη μετατόπιση του καταγωγικού συμφραζόμενου, της γενεαλογίας του ΠΑΣΟΚ. Θα μου πείτε έχει σημασία τι λέει ή γράφει η Καϊλή... ναι μα η Καϊλή είναι ευρωβουλευτής, κάποια δημοσιεύματα την εμφανίζουν ως υποψήφια για την ηγεσία της ΔHΣΥ, και δεν άκουσα -μέχρι ώρας- κάποιο απο τα υπόλοιπα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να αντιλέγουν, το αντίθετο μάλιστα.
Είναι γνωστό πως οι πολιτικοί οργανισμοί κάνουν ιδεολογική χρήση της ιστορίας επιλέγοντας τα ιστορικά περιστατικά που νομιμοποιούν στο παρελθόν τις επιλογές στο παρόν. Τι είδους πολιτική νομιμοποίηση παράγει η ιστορική αναδρομή διανθισμένη με φρασεολογία χουντικού νομάρχη, παρά αυτή της μετατόπισης του "χώρου" στη Δεξιά. Μετατόπιση που καθορίζεται απο μια υποτιθέμενη εθνική ανάγκη. Αυτή της ταχύτατης επαναφορά του ancien regime στην εξουσία. Θυμίζω ότι ακόμη και στην εποχή του Σημιτικού εκσυγχρονισμού ουδέποτε επιλέχθηκαν τέτοιου είδους ιστορικά ανάλογα.
Να θυμίσω ακόμη το προεκλογικό βίντεο με την ιστορική γενεαλογία που ξεκινούσε από τον Καποδίστρια και περνούσε από την Αντίσταση και τον Άρη, , ή και ακόμη τις αναφορές Σημίτη στο επι χούντας βομβιστικό παρελθόν του. Νομίζω ότι είμαστε μπροστά σε μια μείζονος σημασία μετάλλαξη του καταγωγικού συμφραζόμενου του ΠΑΣΟΚ με απροσδιόριστες ακόμη επιπτώσεις στο εσωτερικό του, στο πολιτικό του ακροατήριο αλλά και συνολικά στο πολιτικό σκηνικό. Πρακτικά, το ΠΑΣΟΚ ή η ΔHΣΥ φαίνεται ότι σύρονται σε μια άμεση προσάρτηση του πολιτικού του μέλλοντος του με αυτό του Μητσοτάκη, ή μάλλον του Γεωργιάδη. Και εδώ είναι ένα ακόμη περίεργο. Οι κεντρώες προσαρτήσεις της ΝΔ στο παρελθόν είχαν στόχο την προς το κέντρο διεύρυνση ή οποία συνοδευόταν από και μια αντίστοιχη φρασεολογία ή εξωγλωσσικές πρακτικές που επιβεβαίωναν την κατεύθυνση.
Η περίοδος πατρός Μητσοτάκη είναι ενδεικτική. Τώρα η μετατόπιση είναι αντίστροφη με μια ταχεία μετάβαση του «κέντρου» προς τη δεξιά ή ακόμη και την ακροδεξιά. Είναι επίσης ενδιαφέρον πως σε αυτή τη μετάβαση πρωταγωνιστούν οι διανοούμενοι του εξτρεμιστικού κέντρου (δεν εννοώ φυσικά την Κα"ιλή), και ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον είναι πως πρωτοστατούν αυτοί που στις εποχές τις «αφθονίας» φλέρταραν με πλευρές της ανανεωτικής Αριστεράς.
Φυσικό ήταν, με εξασφαλισμένα τα πάσης φύσεων προνόμιά τους μέσα από τις, πρακτικά, ασήμαντες εναλλαγές ανάμεσα στις δύο όψεις του πολιτικού συστήματος, μπορούσαν άνετα να αυτοπροσδιορίζονται στις παρυφές μια ακίνδυνης μεταϋλικής Αριστεράς. Και ήρθε η κρίση και η ανάδειξη μιας Αριστεράς που διεκδίκησε και πέτυχε την αλλαγή του παραδείγματος, και τότε πήραν θέση, εκεί απέναντι από τις ανάγκες του λαού ως μια comme il faut εκδοχή του Άδωνη του Βορίδη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου