«Πως δεν θα τρέχω από υπηρεσία σε υπηρεσία για κάνω τη δουλειά μου; Πως θα αποκτήσει το πτυχίο μου αξία; Πως πάω σε ένα δημόσιο νοσοκομείο και θα ξέρω ότι θα με φροντίσουν; Πως θα νιώσω ασφαλής στη γειτονιά μου;».
Είναι αδύνατον να φανταστεί κανείς ότι ο άνθρωπος που διατυπώνει αυτές τις απορίες το κάνει απλώς ρητορικά γιατί δεν χρειάσθηκε να κάνει ποτέ στη ζωή του αυτά για τα οποία αγωνιά. Είναι ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης – και τα λέει σε άρθρο του στην «Καθημερινή».
Πρέπει να το διαβάσει με προσοχή κανείς για να καταλάβει πόσο εξαρτημένος είναι πλέον ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης από το σύστημα επικοινωνιολόγων και επικοινωνιολογούντων που τον περιστοιχίζουν και διαμορφώνουν την πολιτική παρουσία του.
Τελικά μόνο πολιτική δεν είναι στη ουσία, με αυτά που τον βάζουν να λέει και να κάνει. Αν είναι να πας στην Κρήτη και να λες στους Κρητικούς ότι δεν πρέπει να οδηγούν όταν πίνουν -ή δεν πρέπει να πίνουν όταν οδηγούν- ή δεν έχεις ιδέα από Κρήτη ή δεν έχεις ιδέα από επικοινωνία.
Το δεύτερο φάνηκε άλλωστε στη σκηνοθεσία με τις μπαλιές σανού στη Λάρισα και την ανατολή του ήλιου στην ιχθυόσκαλα της Καβάλας.- για να μην πάμε στις στημένες εξορμήσεις στο δρόμο…
Ένα αχρείαστο άρθρο
Ανάλογα ερωτήματα εγείρει το άρθρο στη «Καθημερινή». Όταν ο υποψήφιος για επόμενος Πρωθυπουργός αρθρογραφεί πρέπει να ασχολείται η πολιτική επικαιρότητα μια εβδομάδα με όσα λέει. Είναι αμφίβολο αν ένα τέτοιο άρθρο το τελείωσαν όσοι άρχισαν να το διαβάζουν.Πρόκειται για ένα κείμενο με κοινοτυπίες. Έχει τα ερωτήματα, αλλά δεν έχει τις απαντήσεις. «Να απαντήσουμε με σαφήνεια στα πραγματικά και άμεσα ερωτήματα των πολιτών. Πως θα έρθουν οι νέες δουλειές; Πως θα μειωθεί η φορολογική επιβάρυνση;» Έλα ντε. Ποιοι ακριβώς θα «απαντήσουμε»;.
Δεν έχει πολιτικό βάρος έχει να λες: «Παραμένω αθεράπευτα αισιόδοξος για τις προοπτικές της πατρίδας μας. Πιστεύω στους Έλληνες και στις δυνατότητές μας. Ήρθε η ώρα να ανοίξουμε το βήμα και να γράψουμε εμείς τη δική μας ιστορία».
Ακόμη και με την ιστορία έχει ελλειπτική σχέση το άρθρο. «Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής νομιμοποίησε το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συγκυβέρνησε με την Αριστερά όταν οι περιστάσεις το επέβαλαν».
Όχι ακριβώς. Φαντάζεται κανείς τη Μεταπολίτευση χωρίς νόμιμο ΚΚΕ; Δεν ήταν προγραμματική υπόσχεση του Καραμανλή. Ήταν φυσική εξέλιξη. Όσο για τη συγκυβέρνηση του πατέρα του με την Αριστερά, μπορεί να βρει λεπτομέρειες στο βιβλίο του Λευτέρη Παπαδόπουλου «Το βρόμικο 89».
Αυτές τις ημέρες -το αναφέρουν οι πληροφορίες, αλλά είναι και προφανές – στο επιτελείο του προέδρου της ΝΔ αναζητούν επικοινωνιακά αντίβαρα για το δεκαπενθήμερο που ακολουθεί, πλήρες με δραστηριότητες του Αλέξη Τσίπρα.
Ο Πρωθυπουργός ασχολείται με τα εξής: προετοιμάζει την υποδοχή του Μανουέλ Μακρόν στην Αθήνα και του Ιταλού Πρωθυπουργού Π. Τζεντιλόνι στην Κέρκυρα. Έρχεται η Κριστίν Λαγκάρντ, οργανώνεται για την τρίτη αξιολόγηση του Μνημονίου και ετοιμάζεται να δώσει από τη ΔΕΘ χάρτη πορείας για τον τελευταίο μνημονιακό χρόνο της χώρας. Συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τους χειρισμούς του, κινούνται στο σκληρό πυρήνα της πολιτικής και αφορούν τα κεντρικά ζήτημα της χώραςς.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μπορούσε να παρακολουθήσει από τη σκοπιά του την πρωθυπουργική ατζέντα. Να κρίνει, να συμπληρώσει, να αντιπολιτευτεί, να αρνηθεί και να προτείνει. Πρωτίστως να ξεχωρίσει σε ποια θέματα έχει συμφέρον να βάλει πλάτη, γιατί αν πράγματι γίνει πρωθυπουργός θα τα βρει λυμένα.
Αντί γι’ αυτό, υπό την προφανή επίδραση αφελών ή ασχέτων συνεργατών, γράφει άρθρα – εκθέσεις ιδεών. Ασχολείται με την κατανάλωση ρακής στην Κρήτη. Ενθουσιάζεται με το μυθιστόρημα του Βαρουφάκη, κάνει σημαία τις παρα-δραστηριότητες του Καμμένου. Αποδέχεται -αν και ευτυχώς δεν μετείχε προσωπικά- τον αντικομουνιστικό θόρυβο που ξεκίνησαν οι Εσθονοί για δικούς του λόγους.
Θέλει Εξεταστική για τη…Βενεζουέλα και υπογράφει την προπαγάνδα που προσπαθεί να πείσει ότι ο Τσίπρας εκτός από ανίκανος πρωθυπουργός, είναι κακός άνθρωπος και κομμουνιστής.
Εμπνέεται από τους υποστηρικτές του στα ΜΜΕ ή αυτός εμπνέει όσους τύπους ισχυρίζονται μεταξύ άλλων ο Τσίπρας διασύρει την Ελλάδα στο εξωτερικό -σε μια εποχή που στο εξωτερικό μόνο καλά ακούγονται για την Ελλάδα; Που βλέπουν ότι η χώρα αποσυντίθεται τη μόνη φορά που κάτι γίνεται στα μέτωπα των μεταρρυθμίσεων, της φοροδιαφυγής, της προσαρμογής, όσοι θεωρούν ότι απειλείται η Δημοκρατία, γιατί δεν ισχύει πλέον ότι αν έχεις κολλητό ένα αρχιδικαστή δεν σε πείραζε κανένας; Ή που προβάλουν ότι οι Συριζαίοι είναι κάποιοι κουτοπόνηροι, σχεδόν υπάνθρωποι, που υφάρπαξαν τη εξουσία, είναι ανίκανοι να την ασκήσουν αλλά ικανοί να μην την παραδώσουν, επιβουλεύονται το αστικό καθεστώς και ζηλεύουν τους ωραίους και τους επιτυχημένους.
Αυτοί οι τύποι μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τον Κυριάκο- κάποιοι και με τον Κυριάκο ενδεχομένως -και κατά τις πληροφορίες εκτός από την ώθηση σε τη τυφλή αντιπολιτευτική γραμμή απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθούν να τον πείσουν να τσακωθεί με την αδελφή του και τον Καραμανλή. Και δεν έσκασε μύτη ακόμη ο δημοσκόπος Μαραντίδης με την πραμάτεια του..
Όλο και πιο κοντά στον ΓΑΠ
Κατά τα ψέματα. Για φορά ακόμη ο Κυριάκος Μητσοτάκης απομακρύνεται από τις ράγες που οδήγησαν στην εκλογή του και θολώνει μόνος του το προφίλ που είχε διαμορφώσει ως νέος πολιτικός, αλλά και το προφίλ του κόμματός του. Έτσι όπως το διαμόρφωσαν οι δυο Καραμανλήδες και εν μέρει και ο πατέρας του.Δεν μπορεί να μην διακρίνει ότι το τελευταίο διάστημα από τη μια ξεμένει από σοβαρή πολιτική ατζέντα και από την άλλη αφήνει κάποιους -όνομα και μη χωριό- να στέλνουν τη ΝΔ πιο δεξιά και από ότι θα την έστελνε ο Σαμαράς.
Άβυσσος η ψυχή του πολιτικού. Με τον τρόπο που κινείται στο δημόσιο χώρο ο πρόεδρος της ΝΔ δίνει έδαφος στον αντίπαλό του. Αν συγκρίνει κανείς τη θεματολογία της καθημερινότητας των δυο ανδρών θα το καταλάβει. Με τη ρητορική του ο Μητσοτάκης αυξάνει οικειοθελώς την απόστασή του από τον Τσίπρα και μένει πολύ πίσω στο επίπεδο του «έναν εναντίον ενός». Αν οι εκλογές κριθούν σε επίπεδο δυο ανδρών, θα πάει με γκολ από τα αποδυτήρια σε βάρος του.
Αν δούμε τα πράγματα από τη σκοπιά όσων λένε ότι ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να μοιάσει στον Ανδρέα Παπανδρέου, τότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης μοιάζει όλο και πιο επικίνδυνα στον Γ. Παπανδρέου. Ο καθένας μπορεί να το ερμηνεύσει όπως θέλει. Το θέμα είναι: δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου