Του Γ. Λακόπουλου
Ένα ερώτημα πλανάται πάνω από την Ελλάδα από το μεσημέρι της περασμένης Τρίτης. Για ποιο λόγο πήγε στη Γερμανία ο πρόεδρος της Ν.Δ. και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης;
Πήγε για να εκθέσει τις απόψεις του κόμματός του στην επικεφαλής ενός αδελφού κόμματος; Πήγε για να εξασφαλίσει άνεση επικοινωνίας με τη Γερμανίδα Καγκελάριο εν όψει της – προσδοκώμενης από τον ίδιο- πρωθυπουργίας του;
Ή πήγε για να ζητήσει από τη γερμανική συντηρητική πολιτική τάξη να ρίξουν τον Τσίπρα για χάρη του;
Είτε το επιδιώξουν, είτε τους ξεφεύγει, όσα διαρρέουν οι συνεργάτες του Κυριάκου Μητσοτάκη οδηγούν στο τρίτο. Δηλαδή το αδιανόητο.
Αυτή τη στιγμή η χώρα καίγεται να κλείσει η αξιολόγηση- για την καθυστέρηση της οποία έτσι κι αλλιώς έχει ευθύνη η κυβέρνηση. Αλλά οι δανειστές προβάλουν αξιώσεις τις οποίες καμία κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να δεχθεί. Αυτό δεν το λέει η κυβέρνηση. Το λένε από τον Μοσχοβισί και τον Γιούνγκερ μέχρι τον Σουλτς και τους πιο έγκυρους διεθνείς αναλυτές.
Για όποιον ξέρει τα ελληνικά δεδομένα το ακριβές είναι ότι καμιά κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να δεχθεί όσα της ζητούνται χωρίς την στήριξη των λοιπών πολιτικών δυνάμεων και κυρίως της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, η αξιωματική αντιπολίτευση σπεύδει στην ισχυρότερη χώρα της Ευρωζώνης -που έχει σημειωτέον κυβέρνηση συνεργασίας των δυο μεγάλων κομμάτων της- και κάνει απροκάλυπτα τα εξής:
-Πρώτον, …παριστάνει την κυβέρνηση! Παραβλέπει δηλαδή ότι η αρμοδιότητα της διαπραγμάτευσης – για την αξιολόγηση και οτιδήποτε άλλο- ανήκει στη νόμιμη ελληνική κυβέρνηση και όχι στη ΝΔ. Και η κυβέρνηση ζητάει πολιτική στήριξη στο εσωτερικό, όχι υποκατάσταση και υπονόμευση στο εξωτερικό.
Ωραίες και καλές ιδέες έχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ωραίους και καλούς συνεργάτες λέει ότι έχει, αλλά θα πρέπει να περιμένει τη σειρά του για να τις εφαρμόσει στη χώρα. Τώρα η Ελλάδα άλλο περιμένει από αυτόν: υποστήριξη της στο διεθνή χώρο, διά του συντονισμού με την κυβέρνησή της- όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες με τις αντιπολιτεύσεις σε ανάλογες καταστάσεις. Αυτή την υποστήριξη ο Μητσοτάκης δεν την παρείχε στη Γερμανία.
Κινείται και στο εξωτερικό στη γραμμή του Αδωνι: «Πρώτα να διώξουμε τον Τσίπρα και μετά η αξιολόγηση». Μόνο που στη ΝΔ υπάρχει και η γραμμή του Κωστή Χατζηδάκη: «Να ευχηθούμε όποτε κλείσει η αξιολόγηση, να κλείσει με το μικρότερο κοινωνικό κόστος…».
-Δεύτερο, …έθαψε την κυβέρνηση- και δι’ αυτής τη χώρα!. Είπε, κατά την κυνική δημόσια ομολογία του, στην Άνγκελα Μέρκελ ότι για την καθυστέρηση στο κλείσιμο της αξιολόγησης φταίει η … ελληνική κυβέρνηση, όπως φταίει και στο μεταναστευτικό και ποιος ξέρει σε τι άλλο. Τι καλύτερο επιχείρημα θα περίμεναν οι ξένοι; Κι εδώ που τα λέμε και τι καλύτερο περιμένανε στον ΣΥΡΙΖΑ για εσωτερική αξιοποίηση;
Προφανώς έχει δικαίωμα να αναπτύσσει τις πολιτικές θέσεις του παντού. Αλλά δεν μπορεί να παραβλέπει τα πραγματικά πολιτικά δεδομένα της συγκυρίας και τον κανόνα περί «φανέλας της εθνικής ομάδας» που λανσάριζε η ομάδα του πριν το ταξίδι. Αν είναι να πηγαίνουν οι πολιτικοί αρχηγοί στο εξωτερικό για να αναδείξουν τα λάθη της κυβέρνησης, -λες και δεν τα ξέρουν οι άλλοι- καλύτερα να μένουν σπίτι τους.
Όπως προκύπτει από τις εξολομογήσεις των συνεργατών του- και όχι από τις δηλώσεις του ιδίου- ο Κυριάκος προέβαλε στους Γερμανούς συνομιλητές του ότι οι εκλογές είναι σωτήρια λύση για τη χώρα γιατί θα αναλάβει ο ίδιος ο οποίος είναι καλύτερος από τον Τσίπρα, αλλά …επίσης δεν ψηφίζει τα μέτρα που δεν ψηφίζει ο Τσίπρας.
Με άλλα λόγια αρχηγός ενός ελληνικού κόμματος, που ετοιμάζεται μάλιστα να κυβερνήσει, πήγε στους αξιωματούχους μιας ξένης κυβέρνησης και έθεσε ένα θέμα, που αφορά αποκλειστικά το εσωτερικό της χώρας, όπως είναι οι εκλογές.
Αν πήγε στη Γερμανία για να πείσει, όπως λένε οι δικοί του , ότι οι εκλογες «δεν είναι πρόβλημα, αλλά λύση», το ερώτημα είναι τι ενδιαφέρει αυτό τους Γερμανούς- ή και σε τι τους πέφτει λόγος. Για τη Γερμανία το θέμα είναι αν η ελληνική κυβέρνηση υπογράφει ή όχι όσα ζητούν οι θεσμοί -δεν ενδιαφέρεται ποιος θα τα υπογράψει.
Αν προτίθεται να τα υπογράψει ο Κυριάκος γιατί δεν τα προσυπογράφει τώρα; Προτού του το ζητήσουν προφανώς, όπως συνέβη με τον Σαμαρά στις αρχές του 2012 -που υπέγραψε όλα εκείνα που δεν θα υπέγραφε ποτέ. Αν δεν τα υπογράφει σε τι διαφέρει η στάση του από τη στάση της κυβέρνησης;
Αν η επικοινωνιακή πολιτική των Συριζαίων δεν βρισκόταν στην εποχή των σπηλαίων, ένας αρχηγός τις αξιωματικής αντιπολίτευσης με αυτή τη συμπεριφορά εκτός των εθνικών ορίων θα είχε δυσκολίες επιστροφής.
Κανείς ως τώρα με αυτόν το ρόλο δεν λειτούργησε με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο διεθνώς: αντί να προωθήσει το συμφέρον της χώρας προωθούσε το … δικό του κομματικό συμφέρον -εναντίον της χώρας. Και μετά είχε παράπονο που τον είπε η Φώφη Γεννηματά «υποτακτικό της Μέρκελ».
Πάντως, ας μην έχει κανείς την αίσθηση ότι κατά το διήμερο του Κυριάκου Μητσοτάκη κρίθηκε η τύχη της κυβέρνησης Τσίπρα. Οι Ευρωπαίοι έχουν την δημοκρατική ευαισθησία που χρειάζεται για να σέβονται τη λαϊκή κυριαρχία στις χώρες. Έτσι χαρακτηρίζονται –εύκολα- γραφικότητες οι ισχυρισμοί ότι «έριξαν τον Σαμαρά», ή ότι θα ρίξουν οποιονδήποτε άλλο.
Ήταν μια τυπική επίσκεψη του επικεφαλής της ΝΔ στα πλαίσια των εσωτερικών ανταλλαγών του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Όπως έγραψε στα ΝΕΑ ο ενημερωμένος ανταποκριτής τους Γιώργος Παππάς, στο περιβάλλον του Σόιμπλε αυτές οι επισκέψεις δεν θεωρούνται κάτι εξαιρετικό. Βλέπει κόσμο και ντουνιά και η συνάντηση είχε προγραμματιστεί καιρό πριν. Άλλωστε ο Σόιμπλε είδε και τον Τσίπρα όταν ήταν στην αντιπολίτευση.
Η επικοινωνία με την Μέρκελ -που δεν δείχνει ως τώρα να τον έχει στην οθόνη της -ήταν μάλλον καθυστερημένη. Χρειάστηκε να περάσει ένας χρόνος, παρότι ήταν η πρώτη ουσιαστική συζήτηση μαζί του. Η πρώτη ήταν εθιμοτυπική και μάλλον όχι πολύ κολακευτική για τον ίδιο, καθώς απέναντι από την Καγκελάριο καθόταν η … Ντόρα Μπακογιάννη-και μάλλον το πλήρωσε στη συνέχεια. Η δεύτερη ήταν μια κουβέντα στο πόδι.
Σ’ αυτή τη συνάντηση προφανώς η κυρία είπε αυτά που λέει και στον Τσίπρα: Βρείτε τα με τους θεσμούς. Η Μέρκελ συμφωνεί με όσους εφαρμόζουν το «πρόγραμμα» και με τίποτε άλλο. Αλλά αν ο Τσίπρας, ως πρωθυπουργός, έχει κάθε νομιμοποίηση να διαπραγματεύεται μαζί της, ο Μητσοτάκης μάλλον εξετέθη . Επιπλέον θα πρέπει να τον απασχολήσει η επιφύλαξη με την οποία τον υποδέχθηκε ο σοβαρός γερμανικός Τύπος.
Από αυτή την άποψη δεν ήταν μόνο μια ατυχής επίσκεψη, καθώς στηρίχθηκε σε μια ατζέντα που καταλήγει σε εκλογές, τη στιγμή που σε καμια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα δεν υπάρχει σενάριο ενδεχόμενης κυβερνητικής μεταβολής στην Ελλάδα πριν τη λήξη του Μνημονίου. Από τα συμφραζόμενα του γερμανικού 48ωρου του προέδρου της ΝΔ προκύπτει ότι ήταν ένα ταξίδι που δεν έπρεπε να γίνει.
Πηγή
Ένα ερώτημα πλανάται πάνω από την Ελλάδα από το μεσημέρι της περασμένης Τρίτης. Για ποιο λόγο πήγε στη Γερμανία ο πρόεδρος της Ν.Δ. και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης;
Πήγε για να εκθέσει τις απόψεις του κόμματός του στην επικεφαλής ενός αδελφού κόμματος; Πήγε για να εξασφαλίσει άνεση επικοινωνίας με τη Γερμανίδα Καγκελάριο εν όψει της – προσδοκώμενης από τον ίδιο- πρωθυπουργίας του;
Ή πήγε για να ζητήσει από τη γερμανική συντηρητική πολιτική τάξη να ρίξουν τον Τσίπρα για χάρη του;
Είτε το επιδιώξουν, είτε τους ξεφεύγει, όσα διαρρέουν οι συνεργάτες του Κυριάκου Μητσοτάκη οδηγούν στο τρίτο. Δηλαδή το αδιανόητο.
Αυτή τη στιγμή η χώρα καίγεται να κλείσει η αξιολόγηση- για την καθυστέρηση της οποία έτσι κι αλλιώς έχει ευθύνη η κυβέρνηση. Αλλά οι δανειστές προβάλουν αξιώσεις τις οποίες καμία κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να δεχθεί. Αυτό δεν το λέει η κυβέρνηση. Το λένε από τον Μοσχοβισί και τον Γιούνγκερ μέχρι τον Σουλτς και τους πιο έγκυρους διεθνείς αναλυτές.
Για όποιον ξέρει τα ελληνικά δεδομένα το ακριβές είναι ότι καμιά κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να δεχθεί όσα της ζητούνται χωρίς την στήριξη των λοιπών πολιτικών δυνάμεων και κυρίως της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, η αξιωματική αντιπολίτευση σπεύδει στην ισχυρότερη χώρα της Ευρωζώνης -που έχει σημειωτέον κυβέρνηση συνεργασίας των δυο μεγάλων κομμάτων της- και κάνει απροκάλυπτα τα εξής:
-Πρώτον, …παριστάνει την κυβέρνηση! Παραβλέπει δηλαδή ότι η αρμοδιότητα της διαπραγμάτευσης – για την αξιολόγηση και οτιδήποτε άλλο- ανήκει στη νόμιμη ελληνική κυβέρνηση και όχι στη ΝΔ. Και η κυβέρνηση ζητάει πολιτική στήριξη στο εσωτερικό, όχι υποκατάσταση και υπονόμευση στο εξωτερικό.
Ωραίες και καλές ιδέες έχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ωραίους και καλούς συνεργάτες λέει ότι έχει, αλλά θα πρέπει να περιμένει τη σειρά του για να τις εφαρμόσει στη χώρα. Τώρα η Ελλάδα άλλο περιμένει από αυτόν: υποστήριξη της στο διεθνή χώρο, διά του συντονισμού με την κυβέρνησή της- όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες με τις αντιπολιτεύσεις σε ανάλογες καταστάσεις. Αυτή την υποστήριξη ο Μητσοτάκης δεν την παρείχε στη Γερμανία.
Κινείται και στο εξωτερικό στη γραμμή του Αδωνι: «Πρώτα να διώξουμε τον Τσίπρα και μετά η αξιολόγηση». Μόνο που στη ΝΔ υπάρχει και η γραμμή του Κωστή Χατζηδάκη: «Να ευχηθούμε όποτε κλείσει η αξιολόγηση, να κλείσει με το μικρότερο κοινωνικό κόστος…».
-Δεύτερο, …έθαψε την κυβέρνηση- και δι’ αυτής τη χώρα!. Είπε, κατά την κυνική δημόσια ομολογία του, στην Άνγκελα Μέρκελ ότι για την καθυστέρηση στο κλείσιμο της αξιολόγησης φταίει η … ελληνική κυβέρνηση, όπως φταίει και στο μεταναστευτικό και ποιος ξέρει σε τι άλλο. Τι καλύτερο επιχείρημα θα περίμεναν οι ξένοι; Κι εδώ που τα λέμε και τι καλύτερο περιμένανε στον ΣΥΡΙΖΑ για εσωτερική αξιοποίηση;
Προφανώς έχει δικαίωμα να αναπτύσσει τις πολιτικές θέσεις του παντού. Αλλά δεν μπορεί να παραβλέπει τα πραγματικά πολιτικά δεδομένα της συγκυρίας και τον κανόνα περί «φανέλας της εθνικής ομάδας» που λανσάριζε η ομάδα του πριν το ταξίδι. Αν είναι να πηγαίνουν οι πολιτικοί αρχηγοί στο εξωτερικό για να αναδείξουν τα λάθη της κυβέρνησης, -λες και δεν τα ξέρουν οι άλλοι- καλύτερα να μένουν σπίτι τους.
Όπως προκύπτει από τις εξολομογήσεις των συνεργατών του- και όχι από τις δηλώσεις του ιδίου- ο Κυριάκος προέβαλε στους Γερμανούς συνομιλητές του ότι οι εκλογές είναι σωτήρια λύση για τη χώρα γιατί θα αναλάβει ο ίδιος ο οποίος είναι καλύτερος από τον Τσίπρα, αλλά …επίσης δεν ψηφίζει τα μέτρα που δεν ψηφίζει ο Τσίπρας.
Με άλλα λόγια αρχηγός ενός ελληνικού κόμματος, που ετοιμάζεται μάλιστα να κυβερνήσει, πήγε στους αξιωματούχους μιας ξένης κυβέρνησης και έθεσε ένα θέμα, που αφορά αποκλειστικά το εσωτερικό της χώρας, όπως είναι οι εκλογές.
Αν πήγε στη Γερμανία για να πείσει, όπως λένε οι δικοί του , ότι οι εκλογες «δεν είναι πρόβλημα, αλλά λύση», το ερώτημα είναι τι ενδιαφέρει αυτό τους Γερμανούς- ή και σε τι τους πέφτει λόγος. Για τη Γερμανία το θέμα είναι αν η ελληνική κυβέρνηση υπογράφει ή όχι όσα ζητούν οι θεσμοί -δεν ενδιαφέρεται ποιος θα τα υπογράψει.
Αν προτίθεται να τα υπογράψει ο Κυριάκος γιατί δεν τα προσυπογράφει τώρα; Προτού του το ζητήσουν προφανώς, όπως συνέβη με τον Σαμαρά στις αρχές του 2012 -που υπέγραψε όλα εκείνα που δεν θα υπέγραφε ποτέ. Αν δεν τα υπογράφει σε τι διαφέρει η στάση του από τη στάση της κυβέρνησης;
Αν η επικοινωνιακή πολιτική των Συριζαίων δεν βρισκόταν στην εποχή των σπηλαίων, ένας αρχηγός τις αξιωματικής αντιπολίτευσης με αυτή τη συμπεριφορά εκτός των εθνικών ορίων θα είχε δυσκολίες επιστροφής.
Κανείς ως τώρα με αυτόν το ρόλο δεν λειτούργησε με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο διεθνώς: αντί να προωθήσει το συμφέρον της χώρας προωθούσε το … δικό του κομματικό συμφέρον -εναντίον της χώρας. Και μετά είχε παράπονο που τον είπε η Φώφη Γεννηματά «υποτακτικό της Μέρκελ».
Πάντως, ας μην έχει κανείς την αίσθηση ότι κατά το διήμερο του Κυριάκου Μητσοτάκη κρίθηκε η τύχη της κυβέρνησης Τσίπρα. Οι Ευρωπαίοι έχουν την δημοκρατική ευαισθησία που χρειάζεται για να σέβονται τη λαϊκή κυριαρχία στις χώρες. Έτσι χαρακτηρίζονται –εύκολα- γραφικότητες οι ισχυρισμοί ότι «έριξαν τον Σαμαρά», ή ότι θα ρίξουν οποιονδήποτε άλλο.
Ήταν μια τυπική επίσκεψη του επικεφαλής της ΝΔ στα πλαίσια των εσωτερικών ανταλλαγών του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Όπως έγραψε στα ΝΕΑ ο ενημερωμένος ανταποκριτής τους Γιώργος Παππάς, στο περιβάλλον του Σόιμπλε αυτές οι επισκέψεις δεν θεωρούνται κάτι εξαιρετικό. Βλέπει κόσμο και ντουνιά και η συνάντηση είχε προγραμματιστεί καιρό πριν. Άλλωστε ο Σόιμπλε είδε και τον Τσίπρα όταν ήταν στην αντιπολίτευση.
Η επικοινωνία με την Μέρκελ -που δεν δείχνει ως τώρα να τον έχει στην οθόνη της -ήταν μάλλον καθυστερημένη. Χρειάστηκε να περάσει ένας χρόνος, παρότι ήταν η πρώτη ουσιαστική συζήτηση μαζί του. Η πρώτη ήταν εθιμοτυπική και μάλλον όχι πολύ κολακευτική για τον ίδιο, καθώς απέναντι από την Καγκελάριο καθόταν η … Ντόρα Μπακογιάννη-και μάλλον το πλήρωσε στη συνέχεια. Η δεύτερη ήταν μια κουβέντα στο πόδι.
Σ’ αυτή τη συνάντηση προφανώς η κυρία είπε αυτά που λέει και στον Τσίπρα: Βρείτε τα με τους θεσμούς. Η Μέρκελ συμφωνεί με όσους εφαρμόζουν το «πρόγραμμα» και με τίποτε άλλο. Αλλά αν ο Τσίπρας, ως πρωθυπουργός, έχει κάθε νομιμοποίηση να διαπραγματεύεται μαζί της, ο Μητσοτάκης μάλλον εξετέθη . Επιπλέον θα πρέπει να τον απασχολήσει η επιφύλαξη με την οποία τον υποδέχθηκε ο σοβαρός γερμανικός Τύπος.
Από αυτή την άποψη δεν ήταν μόνο μια ατυχής επίσκεψη, καθώς στηρίχθηκε σε μια ατζέντα που καταλήγει σε εκλογές, τη στιγμή που σε καμια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα δεν υπάρχει σενάριο ενδεχόμενης κυβερνητικής μεταβολής στην Ελλάδα πριν τη λήξη του Μνημονίου. Από τα συμφραζόμενα του γερμανικού 48ωρου του προέδρου της ΝΔ προκύπτει ότι ήταν ένα ταξίδι που δεν έπρεπε να γίνει.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου