Όπως γράφει, η εμπλοκή του ΔΝΤ στο ελληνικό ζήτημα είναι μια «καταστροφή», καθώς «ξανά και ξανά, η αποτυχία του να πάρει κρίσιμα μαθήματα επέφερε οδύνη στον ελληνικό λαό. Όταν οι διευθυντές του ΔΝΤ συναντηθούν τη Δευτέρα, θα έπρεπε να συμφωνήσουν να ελαφρύνουν τα χρέη της χώρας και να φύγουν».
Κατά τον Μόντι, το ΔΝΤ δεν έπρεπε να είχε εμπλακεί στο ελληνικό ζήτημα εξαρχής: Όπως υπενθυμίζει, τον Μάρτιο του 2010 οι Ευρωπαίοι ηγέτες ήθελαν το Ταμείο να μείνει εκτός, καθώς υπήρχε ο φόβος πως η συνδρομή του σε μια χώρα της Ευρωζώνης θα υποδείκνυε ευρύτερη αδυναμία της νομισματικής ένωσης. «Ωστόσο, η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ αποφάσισε πως η παρουσία του ΔΝΤ ήταν το σήμα που χρειαζόταν για να πειστούν οι Γερμανοί πολίτες ότι η Ελλάδα χρειαζόταν άμεση οικονομική στήριξη και πως θα εφαρμοζόταν αυστηρή πειθαρχία στη χρήση αυτών των κεφαλαίων. Οι πολιτικές προτεραιότητες της Μέρκελ συνέπιπταν με τα συμφέροντα του γενικού διευθυντή, Ντομινίκ Στρος Καν, που ήθελε να βγάλει το ΔΝΤ από την ασημαντότητα. Από τότε και μετά, το ΔΝΤ έγινε το όργανο της Ευρώπης- κυρίως της Γερμανίας».
Ωστόσο, συνεχίζει ο Μόντι, ακολούθησε ένα πολύ σημαντικό λάθος: Στο συμβούλιο του ΔΝΤ, παρά την έντονη αντίδραση αρκετών διευθυντικών στελεχών, προωθήθηκε ένα πρόγραμμα διάσωσης που, αντίθετα με τους κανόνες του Ταμείου, δεν επέφερε απώλειες στους ιδιώτες δανειστές της Ελλάδας. «Ο λόγος ήταν ένας αβάσιμος ισχυρισμός ότι η “αναδιάρθρωση” του ιδιωτικού χρέους θα πυροδοτούσε παγκόσμια οικονομική κατάρρευση».
Ακολούθησε μεγάλος δανεισμός της Ελλάδας, χωρίς να μειώνεται το βάρος του χρέους, ενώ στους Έλληνες επιβαλλόταν τρομακτική λιτότητα. «Η οικονομία γρήγορα και προβλέψιμα βρέθηκε σε πτώση».
Ακόμα και όταν το ΔΝΤ αναγνώρισε τα λάθη του, δεν άλλαξε πορεία, ενώ ουδέποτε- γράφει ο Μόντι- ανέλαβε ευθύνη. «Αντ'αυτού, απαίτησε ακόμα περισσότερη λιτότητα το 2014. Τον Δεκέμβριο, οι πολίτες αντέδρασαν φέρνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, κάτι που έκανε τις απαιτήσεις του ΔΝΤ ακόμα πιο έντονες. Σε εκείνη τη φάση, τα στοιχεία πως η στρατηγική οδηγούσε την Ελλάδα σε οικονομική κατάρρευση ήταν συντριπτικά. Ήταν σαν να ζητάς από έναν τραυματία να τρέξει γύρω από το τετράγωνο πριν γίνει αποδεκτός στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Ωστόσο, ως συνήθως, η αναπόφευκτη οδύνη αποδόθηκε στην απροθυμία της Ελλάδας να συνεργαστεί».
Η παραδοξότητα έφτασε στο αποκορύφωμά της στα μέσα του 2015, συνεχίζει το πρώην στέλεχος του Ταμείου, όταν το ΔΝΤ δημοσιοποίησε ένα report όπου αναφερόταν ξεκάθαρα πως υπό τα τελευταία προτεινόμενα μέτρα, η Ελλάδα θα χρειαζόταν ένα θαύμα για να αποπληρώσει τα χρέη της. «Τότε, η έρευνα του ΔΝΤ έδειξε πως η καλύτερη πορεία θα ήταν να ελαφρυνθεί το χρέος και να εγκαταλειφθεί οποιαδήποτε περαιτέρω δημοσιονομική λιτότητα. Αυτό θα έδινε στη χώρα κάποια ελευθερία για να αναπτυχθεί ξανά και πιθανώς ακόμα και να προσελκύσει νέες επενδύσεις. Και όταν αυτή η διαδικασία έπαιρνε τον δρόμο της, η Ελλάδα θα ήταν ελεύθερη από τους επίσημους δανειστές της και θα βασιζόταν ξανά σε ιδιώτες δανειστές, ενήμερους ότι θα ήταν υπεύθυνοι για τα ρίσκα που αναλάμβαναν».
Έκτοτε, όπως γράφει ο Μόντι, το ΔΝΤ προσπαθεί να κινηθεί προς τη σωστή κατεύθυνση, επανειλημμένα καλώντας τους Ευρωπαίους να διαγράψουν μεγάλο μέρος του χρέους. «Οι Γερμανοί, ωστόσο, έχουν αρνηθεί οποιαδήποτε ουσιώδη ελάφρυνση. Αντ'αυτού έχουν ακολουθήσει μια στρατηγική ελάφρυνσης χρέους με το σταγονόμετρο, επειδή έχουν την εξωφρενική πεποίθηση πως οι Γερμανοί πολίτες δεν θα μπορέσουν να εκτιμήσουν την κατάσταση και να αντιληφθούν πως χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη ελάφρυνση. Και έτσι η λιτότητα έχει συνεχίσει, καταπνίγοντας την ανάπτυξη και αυξάνοντας το βάρος του ελληνικού χρέους. Η τελευταία ανάλυση του ΔΝΤ, εν όψει της συνάντησης της Δευτέρας, λέει πως τα επίπεδα του ελληνικού χρέους θα μπορούσαν να δουν “εκρηκτική αύξηση”».
Ο Μόντι χαρακτηρίζει τη στρατηγική αυτή εντελώς ανόητη. «Οι Έλληνες έχουν υποβληθεί σε αδικαιολόγητη οδύνη. Αυτοί που μπορούν να φύγουν το κάνουν, απειλώντας με την προοπτική μιας γκρίζας και έρημης χώρας. Με κάθε μέρα που περνά, οι πιθανότητες οι επίσημοι δανειστές της Ευρώπης να πάρουν πίσω τα λεφτά τους μειώνονται. Οι επενδυτές έχουν ξανά ωθήσει στα ύψη τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων, φοβούμενοι πως είμαστε σε άλλο ένα αδιέξοδο».
Το πρόβλημα δεν θα λάβει τέλος εκτός και αν το ΔΝΤ το επιβάλει, γράφει το πρώην στέλεχος του Ταμείου. «Το Ταμείο και οι κύριοι μέτοχοί του- οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί- έκαναν το αρχικό λάθος και διαιώνισαν τα λάθη. Ένα απλό mea culpa δεν είναι αρκετό: Η πραγματική ανάληψη ευθύνης προϋποθέτει οι μέτοχοι του ΔΝΤ να αποδεχτούν έντιμα πραγματικές ζημίες. Αυτό σημαίνει ελάφρυνση του χρέους της χώρας στο Ταμείο και και να αφεθούν οι Έλληνες και οι Ευρωπαίοι να βρουν τη δική τους λύση. Αν το ΔΝΤ συνεχίσει να εμπλέκεται, θα καταφέρει μόνο να μειώσει ακόμα περισσότερο την αξιοπιστία του».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου