Ζητώ την εποχή μου…
Υποπτεύομαι την ύπαρξή της, διαισθάνομαι την απουσία της, διερωτώμαι για την ανάγκη της παραδοχής της…
Στην αρχή των καιρών εναπόκειμαι, ενσαρκώνω την απώλεια των ιδεών και των ιδεογραμμάτων. Επαληθεύω καθημερινά την ανυπαρξία μου, την ανταπόκρισή μου στο προσκλητήριο των απόντων…
Έτσι πορεύομαι…
Έτσι ακολουθείς…
Έτσι περιφερόμαστε, μονήρεις και ανεπαίτητοι…
Κι έτσι , όπως διέρχομαι, χωρίς απώλειες αισθητές, χωρίς φανερά τραύματα τις συντεταγμένες της ελευθερίας και της ατομικότητας, επαναστατώ και υποτάσσομαι. Παραδίδω όπλα ιερά, ιδέες και ιδεολογίες.
Ανταλλάσσω ενθυμήματα και απορώ για το ελάχιστο του θάρρους, για το περίσσευμα του συμβιβασμού…
Όλα σχεδόν τα γνωρίζω και όσα διαφεύγουν της διανοίας μου είναι θέμα χρόνου και πόνου να τα αποστηθίσω, να τα υπογραμμίσω, να τα διαγράψω. Είναι θέμα χρόνου να έλθω και να απέλθω, να ζήσω και να σβήσω. Είναι θέμα χρόνου να νικήσω, να υποκύψω. Είναι θέμα χρόνου να επιζήσω. Θέμα χρόνου να αγαπήσω, να μισήσω.Είναι θέμα χρόνου…
Παύσαμε να γράφουμε ιστορία.
Επανερχόμαστε σε διαδρομές κοινές, σε χώρους πολύβουους , σε ψαλμούς ιερούς εγκαταλειπόμαστε, υπολογίζουμε στην εύνοια Θεών ξεχασμένων, σε απόκρυφες συνταγές αιώνιας νεότητας…
Ζητάμε να αλλάξουμε μέλλον και παρελθόν, ονόματα, τόπους και χώρους, ήθη και έθιμα…Ζητάμε να επαναφέρουμε το χρόνο σε χρόνο ανύποπτο και σε χώρο νεκρό ζητάμε να επιστρέψουμε στην αφετηρία, στην απαρχή της μεγάλης διαδρομής που χάνεται και σβήνει στους σκοτεινούς διαδρόμους του μυαλού μας…
Χωράμε άραγε σ’ αυτόν τον κόσμο ή μήπως ανύποπτοι ταξιδεύουμε διασχίζοντας το υπερθετικό και το ελάχιστο;
Χωράμε άραγε στην ειμαρμένη των προδιαγεγραμμένων στόχων, στη βάσανο της επανάστασης και της τέχνης, στην αγυρτεία της αγάπης, στην πλάνη της ζωής και του θανάτου;
Χωρίς απάντηση συνεχίζουμε την περισυλλογή του χρόνου…
Και έτσι παραμένουμε συγκατανεύοντες και επαναστατούντες , απελεύθεροι και αιχμάλωτοι…
Νωπές σπηλαιογραφίες στο σπηλαιώδες ενδιαίτημα του μέλλοντός μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου