Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου 2006

ΚΑΤΑΛΕΥΚΟ ΚΟΚΚΙΝΟ

Μας χωρίζουν oι ώρες που ρέουν
οι βαλτώδεις κοιλάδες της σιωπής
των θολών ουρανών οι άνυδροι κήποι
οι απόηχοι των κραυγών και των θρήνων
που στροβιλίζονται κατάλευκο κόκκινο
επερχόμενου σκότους
στον παγωμένο αέρα των υπογείων λαβυρίνθων
με τους ηλεκτροφόρους συρμούς
και τις εκτυφλωτικές επιγραφές
του μέλλοντός μας…

Έπαυσα από καιρό να σε αναζητώ…

Πέρασαν εκατομμύρια χρόνια
για να καταλάβω ότι δεν υπήρξες ποτέ
και μια ολόκληρη στιγμή
να συνειδητοποιήσω ότι σ’ έχασαγια πάντα…

Δεν υπάρχουν σχόλια: