Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2007

17

Επιστρέφω στη φυλακή μου.

Στο βαθύ λάκκο της σιωπής.

Στον άνυδρο κάμπο των αναμνήσεων μεταφέρω τον ρέοντα χρόνο, τις θαμπές πομπές των μισθοφόρων ιδεολογημάτων, τις φτιασιδωμένες επιθυμίες των νυχτερινών αναζητήσεων, τις μυστικές συνάξεις των αφηγήσεων και των ιστορημάτων…

…Όταν σφίγγουν το χέρι ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο…

Επιστρέφω στο μέλλον, στη συντεταγμένη φυγή των ατάκτων, στην προέλαση των υποταγμένων.

Ανεμίζω το λάβαρο των χαμένων ιδεών και χωρίς δισταγμό αυτοχειριάζομαι, αυτοπυρπολούμαι μπρος στα έκπληκτα βλέμματα των επιτυχημένων, των ικανών και των εκλεγμένων…

…Όταν χαμογελάνε ένα μικρό χελιδόνι βγαίνει μέσα απ’ τα’ άγρια γένια τους…

Δεν έχει μάτια το πλήθος, δεν έχει νερό να πιει, αίμα να δώσει.

Δεν έχει ουρανό να σκεπάσει τα απομεινάρια των σκηνωμάτων, τα βαλσαμωμένα αγάλματα, τις προτομές των ηρώων και τα μαυσωλεία…

…Όταν σκοτώνονται η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλ…

Δεν έχει γυρισμό το μεγάλο ποτάμι.

Ρέει και χάνεται σε νεκρικές κοιλάδες, σε σκοτεινούς υπόγειους λαβυρίνθους, σε λεωφόρους με φώτα νέον και επιγραφές, σε εναύλιους χώρους με σκισμένες αφίσες και ξεθωριασμένα συνθήματα…

Όταν σκοτώνονται η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα...

…Δεν έχει γυρισμό το ταξίδι του χρόνου.

Στο κενοτάφιο του μέλλοντός μας διοργανώνουν σεμνή τελετή οι απελεύθεροι με ήχους βαρβαρικούς, λόγους πυρρίχιους και πυροτεχνήματα…

…Κάτου απ’ το χώμα, μες στα σταυρωμένα χέρια τους κρατάνε της καμπάνας το σκοινί…

Εικόνες που τρέχουν στον ουρανό σα σύννεφα που εγκυμονούν την καταιγίδα της λήθης, ήχοι που στροβιλίζονται και εφορμούν και μας ματώνουν τα τύμπανα, κραυγές που μας περικυκλώνουν και μας πολιορκούν…

…Προσμένουνε την ώρα, δεν κοιμούνται, δεν πεθαίνουν, προσμένουν να σημάνουν την ανάσταση…

Μόνη μας διαφυγή τα ξέφτια της χαμένης μας νεότητας, σελιδοδείκτες στο κλειστό βιβλίο του μέλλοντός μας που ξεχάσαμε στο σκονισμένο ράφι του σήμερα εδώ και 34 χρόνια…

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Oi, achei seu blog pelo google está bem interessante gostei desse post. Gostaria de falar sobre o CresceNet. O CresceNet é um provedor de internet discada que remunera seus usuários pelo tempo conectado. Exatamente isso que você leu, estão pagando para você conectar. O provedor paga 20 centavos por hora de conexão discada com ligação local para mais de 2100 cidades do Brasil. O CresceNet tem um acelerador de conexão, que deixa sua conexão até 10 vezes mais rápida. Quem utiliza banda larga pode lucrar também, basta se cadastrar no CresceNet e quando for dormir conectar por discada, é possível pagar a ADSL só com o dinheiro da discada. Nos horários de minuto único o gasto com telefone é mínimo e a remuneração do CresceNet generosa. Se você quiser linkar o Cresce.Net(www.provedorcrescenet.com) no seu blog eu ficaria agradecido, até mais e sucesso. If is possible add the CresceNet(www.provedorcrescenet.com) in your blogroll, I thank. Good bye friend.

Ανώνυμος είπε...

...σελιδοδείκτες στο κλειστό βιβλίο του μέλλοντός μας...
7 λέξεις όλα μας τα χρόνια! 7 λέξεις με το χρώμα των ελπίδων μας! 7 λέξεις περίσσευμα σκέψης και φρόνησης... Να και κάτι που δε μας συνήθισες... Ίσως γιατί θέλησες να μας εντυπωσιάσεις και το κατάφερες παμπόνηρε Πόντιε... Δείγμα γραφής άριστο, λόγος ποιητικός κι ας επιμένεις ότι κανείς δε διαβάζει το δύσκολα κείμενα...
Ε.Φ,

Ρουγγέρης Κωνσταντίνος είπε...

Καλημέρα Χάρρυ,
Καλή Συνέχεια!!

Θ. Βοριάς είπε...

Την καλησπέρα μου!

Dr Low είπε...

Αχ μορε Χάρυ! Μου λείπεις βρε! Θυμάμαι ακόμη τον πατέρα μου όταν ήμουν 10 χρονών να μου λέει "Δέβασον εσύ και την Παρασκευήν α πέροσε και πάμε να ελέπς τον Χάρυν". Ρε Χάρυ απο τότε διάβασα πολύ. Εσένα όμως έχω χρόνια να σε δω. Αναμένω!

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΖΟΥΜΠΟΥ είπε...

πάντα ήθελα να γνωρίσω απο κοντα τον κύριο τραμπάκουλα