Η ώρα της πολιτικής

Ο Αλέξης Τσίπρας

“ Τώρα λοιπόν είναι αναγκαίο, με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ να αρχίσει η προσπάθεια για μια δίκαιη κοινωνική ανατροπή που θα θέσει τις βάσεις για την προοπτική δικαιοσύνης στην πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά. ”

Η πολιτική ως έννοια χαρακτηρίζεται από το μεγάλο εύρος της και την πολυδιάστατη υφή της. Όμως στην ουσιαστική της διάσταση σημαίνει την επίγνωση από την πλευρά του πολίτη της αναγκαιότητας μετοχής στο «συλλογικό γίγνεσθαι» και της εκδήλωσης ανυστερόβουλου ενδιαφέροντος για τα γιγνόμενα στο πλαίσιο της πολιτείας. Παράλληλα, η ιδιότητα του πολίτη δεν θεωρείται δεδομένη από το γεγονός και μόνο ότι αποφασίζει (ψηφίζει) για την επιλογή των αρχόντων σε κάθε επίπεδο. Πολίτης είναι αυτός που δοκιμάζεται στη δίνη των δρωμένων του συλλογικού υποκειμένου, που ορίζεται ως πολιτεία, και γνωρίζει να άρχει και να άρχεται.

Σε μια βαθύτερη προσέγγιση οι έννοιες πολίτης και πολιτική σχετίζονται και συνδέονται άρρηκτα με την έννοια «Πόλις», η οποία με τη μορφή του κράτους, του πολιτικού μορφώματος, που εμφανιζόμενο ολοκληρωμένα στους χρόνους ωρίμανσης της Δημοκρατίας, σήμαινε τον οργανισμό που διασφάλιζε τις προϋποθέσεις ολοκλήρωσης του πολίτη, ο οποίος δεν δεσμευόταν μόνο από τις, έτσι κι αλλιώς, επιβαλλόμενες συμβάσεις και επιταγές, αλλά συνειδητά λειτουργούσε στη λογική καθορισμού των εξελίξεων και επομένως της δικαίωσής του ως πολιτικού και κοινωνικού όντος. Στη σημερινή συγκυρία και εν όψει των εκλογών η ουσία της πολιτικής δράσης ταυτίζεται με την επιταγή της ανατροπής. Η ανατροπή όμως προϋποθέτει ως «παράγοντα εκ των ων ουκ άνευ» τη δυναμική συμμετοχή του πολίτη και την ώριμη πολιτική του απόφαση.

Είναι, λοιπόν, πολύ σημαντικό που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εν δυνάμει πρωθυπουργός, διαμηνύει καθημερινά ότι δρόμος της ανατροπής είναι ο δρόμος που χαράσσεται από τους πολίτες, απ’ όλους μας και δεν είναι ζήτημα που αφορά τον ένα, τον αρχηγό ή κάποιο σύγχρονο Μεσσία. Η πιο αγωνιώδης έκκληση από τη μεριά του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή για την ενδυνάμωση των γραμμών των δυνάμεων που συνιστούν τη μεγάλη δημοκρατική αριστερή παράταξη, που σύντομα θα κληθεί να ευθύνει την πορεία και της τύχες του τόπου. Γι’ αυτό επιβάλλεται να γίνει συνείδηση σε όλους η ανάγκη συμμετοχής και η τίμια πολιτική στάση, η οποία θα οδηγήσει τους πολίτες στην υπέρβαση των παρενεργειών του πολιτικού λήθαργου και της απεξάρτησης από το παραισθησιογόνο του αναπηρικού καναπέ και τη φιλήδονη υπνηλία που προκαλεί. Ο απολιτικός άνθρωπος κινείται ενάντια στη φύση του και είναι άχρηστος. Εξάλλου οι ανατροπές έχουν βάση συλλογική και βηματισμό αγωνιστικό.

Αυτή η πρόσκληση για ενεργή συμμετοχή επιβάλλεται ν’ αποτελέσει την αφετηρία της αφύπνισης του Έλληνα. Η πολιτική δεν είναι διαχείριση, η πολιτική είναι δράση, ρήξη και ανατροπή. Έτσι και οι εκλογές, Δημοτικές, Περιφερειακές και Ευρωεκλογές, δεν είναι απλά η ευκαιρία για κάποιο μήνυμα, δεν είναι η διαδικασία μεταξύ φίλων και γνωστών, δεν είναι, όπως θέλουν να μας πείσουν με τους ακκισμούς και τις «πολιτικές ερωτοτροπίες» κάποιοι «μιντιακοί αστέρες» απολιτικές. Είναι πάνω απ’ όλα πολιτικές. Ως πολιτικές λοιπόν αυτές οι εκλογές θα ορίσουν και το περιεχόμενο της πολιτικής που θα ασκηθεί σε τοπικό, περιφερειακό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Πρώτιστα οι εκλογές αυτές, με τη θέληση του λαού, θα αποτελέσουν την αφετηρία για τη χάραξη μιας αριστερής προοδευτικής πορείας. Ο λαός έχει χρέος να καταδικάσει τις τακτικές της διαχείρισης και τις πρακτικές πολιτικής υπαλληλίας. Άλλωστε οι συντεταγμένες της αριστερής πορείας αναπόδραστα συνδέονται με την αναγκαιότητα ανατροπής της σημερινής κυβέρνησης και των πολιτικών της «υπαλληλίας» που ευθύνονται για την αποσάρθρωση του κοινωνικού ιστού και την καθολική κοινωνική κατάρρευση. Ο πολίτης όσο είναι υποχρεωμένος να σέβεται την κάθε φορά εκφρασμένη λαϊκή ετυμηγορία άλλο τόσο είναι υποχρεωμένος να αγωνίζεται με πολιτικά μέσα, για την ανατροπή μιας κυβέρνησης, που βαρύνεται με το άγος της διάλυσης του κράτους πρόνοιας.

Ένα τέτοιο μέσο ανατροπής είναι η ψήφος στις εκλογές που έρχονται. Πράγματι η ευκαιρία είναι μοναδική, γιατί πέρα από τη δεδομένη θέληση της πολιτικής ηγεσίας θα υπάρξει και η αναγκαία λαϊκή συναίνεση. Τώρα που η συγκυβέρνηση υπό το κράτος πανικού και διαισθανόμενη την πολιτική πανωλεθρία της ψηφίζει με ευκολία και πρωτόγνωρη σπουδή μεσοπρόθεσμα και νομοσχέδια, τώρα, που οι χαριστικές ρυθμίσεις για τραπεζίτες, για ιδιοκτήτες μεγάλων συγκροτημάτων, για καταπατητές της δημόσιας γης, για τα χρέη του μεγάρου, για εταιρείες που δεν αποδίδουν στο δημόσιο τα οφειλόμενα για... για... παίρνουν τη μορφή ορυμαγδομού, είναι η ώρα για ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Βέβαια, σήμερα που τα μάτια του απελπισμένου Ευρωπαίου και κυρίως του Ευρωπαίου του δοκιμαζόμενου Ευρωπαϊκού νότου είναι στραμμένα στην Ελλάδα και όλοι περιμένουν την αντίδραση του πειραματόζωου των διεθνών οικονομικών κέντρων, πραγματική πολιτική δεν λογίζεται η πλειοδοσία σε υποσχέσεις, ούτε η επιφατική αντιμνημονιακή ρητορεία του κυρίου Σαμαρά, που υποθάλπει φαινόμενα πολιτικού εκμαυλισμού, ούτε οι πολιτικές εκτροπές τις οποίες σύμφωνα με τους Financial Times εξύφαναν και εξυφαίνουν ο κύριος Μπαρόζο και οι άκομψες μαριονέτες του.

Σήμερα η πραγματική πολιτική επιβάλλεται να μετουσιώνεται σε κινητοποίηση του πολίτη και σε παλλαϊκή εγρήγορση για να φύγει η συγκυβέρνηση του ολέθρου και για να αναδειχθεί, με τη συνδρομή των λαϊκών και κοινωνικών δυνάμεων, η δυναμική της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης που σύντομα θα αναλάβει από τη θέση της συμπολίτευσης τα ηνία της πολιτείας. Γι’ αυτό είναι σαφής η επιδίωξη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και του ΣΥΡΙΖΑ συνολικά για χρήσιμες εισφορές στην πολιτική, με στόχο την Ευρωπαϊκή προοπτική. Έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας αποφεύγοντας να εξαντλείται σε ανέξοδες καταγγελτικές κορώνες αγωνίζεται να εδραιώσει τα βασικά κομμάτια του παζλ της πολιτικής, που ευαγγελίζεται και που συνειδητά οφείλουμε να ακολουθήσουμε ως κοινωνία.

Το πιο βασικό κομμάτι του παζλ, όπως εμμένει να τονίζει ο πρόεδρος, είναι το ποια Ευρώπη απορρίπτουμε και το ποια Ευρώπη θέλουμε.

Σίγουρα δεν θέλουμε την Ευρώπη, που σώζει τις τράπεζες και αφήνει τα παιδιά να πεθαίνουν, που διαλύει τις εργασιακές σχέσεις, που τρομοκρατεί τους αδύναμους και που ενδιαφέρεται για τους ισχυρούς. Αντίθετα θέλουμε την Ευρώπη της εργασίας, της αλληλεγγύης, της συνεργασίας και της ανθρωπιάς. Οι εκλογές που έρχονται θα ορίσουν, σε μεγάλο βαθμό, το περιεχόμενο των Ευρωπαϊκών πολιτικών. Δεν μπορείς να ελπίζεις και πολλά από μια Ευρώπη, που δεμένη στο άρμα της Αμερικάνικης πολιτικής και καθοδηγούμενη από τα σχέδια του οικονομικού παγγερμανισμού και του «Μερκελισμού» υπηρετεί το τραπεζοοικονομικό σύστημα και οδηγεί σε ομηρεία τους λαούς.

Η Ενωμένη Ευρώπη επιβάλλεται να γίνει ο φορέας των ανατροπών και για να συμβεί αυτό είναι περισσότερο από αναγκαίο η ανάδειξη των δυνάμεων που θα αλλάξουν τις ισορροπίες και θα θέσουν τις βάσεις των πολιτικών που υπηρετούν τον άνθρωπο, τον πολίτη. Επιπλέον οφείλει να δείξει το ανθρώπινο πρόσωπό της κι αυτό μπορεί να συμβεί αν ενισχυθούν οι ανοιχτές σε νέες ιδέες δυνάμεις της αριστεράς. Επομένως δεν είναι τόσο επικίνδυνο το δίλημμα αν θα επιλέξουμε τη Μέρκελ ή τα δίκαια αιτήματα των λαών ή το δίλημμα «εμείς ή αυτοί» όσο κινδυνώδες και δόλιο είναι το δίλημμα εάν θα επιλέξουμε τη «σταθερότητα», την οποία υπόσχονται οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος ή την περιπέτεια που θα βιώσουμε από την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως υποστηρίζουν οι δυο συνεταίροι. Και βέβαια θα επιλέξουμε την περιπέτεια γιατί το καλό βγαίνει από ό,τι δεν είναι στατικό και γιατί είναι προτιμότερο να ταξιδεύεις αντιστεκόμενος σε Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες από το να φιλάς γονυπετής τη φούστα της κυρίας Μέρκελ. Αν σταθερότητα είναι το μεσοπρόθεσμο, οι τελευταίες νομοθετικές ρυθμίσεις που προκαλούν το κοινό αίσθημα, η οικονομική αφαίμαξη των Ελλήνων, οι αυτοκτονίες που οφείλονται στο αδιέξοδο των πολιτών, η εκτόξευση των δεικτών της ανεργίας, η στήριξη των τραπεζών με τον μόχθο του Έλληνα, η διάλυση της παιδείας και η κατάταξή της στα έσχατα όρια της απαξίωσης, οι χαρισματικές διατάξεις για τράπεζες και εταιρείες, η καταστροφική Αδώνειος πολιτική στο χώρο της υγείας, η εξάσκηση συνανθρώπων μας στην οδυνηρή εξερεύνηση κάδων το δράμα των αστέγων, το δράμα των μικρών παιδιών που λιποθυμούν λόγω πείνας στα σχολεία, το μαύρο στην ΕΡΤ, το έκτρωμα της ΝΕΡΙΤ, οι απολύσεις εργαζομένων, τότε λέμε όχι σ’ αυτού του είδους τη σταθερότητα και ενισχύουμε τη δύναμη που θα την ανατρέψει για να μας οδηγήσει στην σταθερότητα της ανάπτυξης της ανθρωπιάς και της αξιοπρέπειας.

Ο Ελληνικός λαός σ’ αυτές τις εκλογές έχει την ευκαιρία να υπερασπιστεί την αξιοπρέπειά του. Στην κατεύθυνση αυτή είναι πολύ θετικό το μήνυμα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ: «Είμαστε το μόνο κόμμα εξουσίας που δεν υποσχόμαστε διορισμούς». Γι’ αυτό το λόγο είναι αναγκαίο να στηριχθεί αυτή η προσπάθεια κι αυτή η προοπτική. Μέχρι τώρα οι βολεμένοι όριζαν τη μοίρα του τόπου και μας έριξαν στο έρεβος της ατομικής και συλλογικής απαξίωσης. Τώρα λοιπόν είναι αναγκαίο, με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ να αρχίσει η προσπάθεια για μια δίκαιη κοινωνική ανατροπή που θα θέσει τις βάσεις για την προοπτική δικαιοσύνης στην πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά.