Αναζητώ μια αλήθεια προσπελάσιμη, ελκυστική, έστω και συμβατική, ευπαρουσίαστη με άλλα λόγια. Παρ’ όλα αυτά παραμένω κλινήρης εις το διηνεκές και γονυπετής στο έλεος των blogers και των «επαγγελματιών» της δημοσιογραφίας που αποπατούν από τηλεοράσεως και εφημερίδων… Κάτι μεταξύ μουσικού CD ή DVD σκληρού πορνό και αγγελιών μασάζ σε ενήλικες κυρίες από συντάκτες και διευθυντές ημερήσιου και περιοδικού τύπου.
“Παρ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το” που λέει η παροιμία και ολοκληρώνει ο Μάκης στο ALTER περί μαύρου χρήματος και λευκού θανάτου, κίτρινου πυρετού, γαλάζιων παιδιών, πράσινων ρεβανσιστών και κόκκινων παρελθοντολόγων.
Έτσι κι αλλιώς η ζωή τραβάει την ανηφόρα μαζί με καφέ, τυρί, ρύζι, γάλα, Καμπά… Τώρα θα μου πείτε όλοι κάτι αναζητούν… Ζητάνε πολλά;
«Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα», κραυγάζει ο Μήτσος, ενώ παλιότερα ο Περπινιάδης, καλή του η ώρα, έτρωγε τη γη να την αναζητάει!Φάγαμε κι εμείς τα νιάτα μας στην ιδεολογική αιώρα του σοσιαλισμού και τι μας απέμεινε; Μια Παπαρήγα κι ένας Άκης!!!Προς τι λοιπόν η αναζήτηση της αλήθειας σε χρόνους μάλιστα παρωχημένους και χαλεπούς; Μήπως θα ήταν προτιμότερο να συμβουλεύομε τους νεωτέρους πως να ψεύδονται, πώς να εξαπατούν, πώς να επιβιώνουν εν τέλει, βρε αδελφέ;
Δεν τα ’πε, μάλλον όλα ο Μαρξ, «κάτι παρέλειψε», όπως ισχυρίζεται ο περιπτεράς της γειτονιάς μου που κάθε Κυριακή ψέλνει και στην Εκκλησία του Αγίου Ιωάννη…«Με δυο δουλειές κι ούτε που τα βγάζω πέρα. κ. Χάρρυ»Και ποιος τα βγάζει πέρα σήμερα; Ούτε αυτοί που τα βγάζουν στη φόρα δεν τα βγάζουν πέρα. Πέρα στους πέρα κάμπους που είναι οι ελιές. Έτσι δε λέει και το παραδοσιακόν άσμα; Που σημαίνει, «των φρονίμων τα παιδιά πριν μαγειρέψουνε πεινάνε…»
Τελικά ζούμε σε μια χώρα που αντί της αλήθειας κυριαρχεί πλην της πενίας και η πείνα. Συνταξιούχοι πεινάνε… Εργάτες πεινάνε…Ανειδίκευτοι πεινάνε… Συμβασιούχοι πεινάνε… Ωρομίσθιοι πεινάνε… Πείνα για δόξα, πείνα για προβολή, πείνα για πλούτη… Βιολογική πείνα, σεξουαλική πείνα… και πάει λέγοντας…
«Πάει και πίσω δε γυρίζει», που λέει κι ο σοφός λαός όπως πήγε κι ακόμα να γυρίσει ο υπαρκτός σοσιαλισμός, ο νεοφιλελευθερισμός, ο παλαιοσυντηρητισμός, ο τρίτος δρόμος προς το σοσιαλισμό, ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά… Όποιος προλάβει και γράψει τον άλλον, δηλαδή…Αυτή ουσιαστικά δεν είναι η αλήθεια που ψάχνουμε;
Αφού τη ζούμε καθημερινά… Την αναγνωρίζουμε στις πράξεις μας… Την προγραμματίζουμε ανάλογα με τις ανάγκες μας… Την επιβάλουμε σε σχέση πάντα με τα συμφέροντά μας…
Ω, αλήθειαΌραμα ΘείοΜίγμα εκρηκτικόΝίτρου και γλυκερίνηςΥποκατάστατο ζωής ανέσπερηςΑρχή, τέλος και προέκταση του εαυτού μου…
Νομίζω ότι κάλυψα τόσο το θέμα όσο και την απόπειρα εντοπισμού του θέματος χωρίς φόβο και πάθος γι αυτό και εγκαταλείπω τα θνησιγενή εγκόσμια και κόμματα με πλήρη γνώση όλων των ανοησιών που αναφέρονται σ’ εκείνους που υποστηρίζουν ή απορρίπτουν τόσο την έννοια, όσο και την αλήθεια αυτή καθεαυτή…
Αποσυνδέστε με από τον αναπνευστήρα, ολοκληρώθηκα ως γυναίκα! (Άντρας είμαι, αλλά σέβομαι την καταγωγή του αποφθέγματος που προέρχεται από γυναίκα, την κυρία Λιάνη συγκεκριμένως…)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου