Ο Βενιζέλος αφήνει τον τίτλο του «πρωθυπουργού της δραχμής» αποκλειστικά στον Σαμαρά;

 

Ο κ. Βενιζέλος έχει καταφέρει να συγκεντρώσει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας και να κάνει αυτή τη στιγμή όλα τα ΜΜΕ να ασχολούνται με τις κινήσεις του. Τι συμβαίνει; Είναι άραγε μια προσυνενοημένη με τον κ. Σαμαρά μπλόφα προς την τρόϊκα; Αυτό το βλέπουμε λίγο χλωμό, καθόσον η τρόϊκα των δανειστών δεν είναι «κουτόφραγκοι». Μήπως είναι απλά ένας επικοινωνιακός ελιγμός; Ούτε αυτό πρέπει να ισχύει. Δεν νομίζουμε ότι ο κ. Βενιζέλος θα έθετε σε κίνδυνο την πολιτική του εικόνα, μόνο και μόνο για πρόσκαιρα επικοινωνιακά οφέλη, αφού σύντομα θα διαψευδόταν. Επομένως κάτι βαθύτερο συμβαίνει.

Υπενθυμίζουμε ότι από το βράδυ των εκλογών της 17^ης Ιουνίου, ο κ. Βενιζέλος ζητούσε επιτακτικά συγκρότηση  «εθνικής κυβέρνησης συνευθύνης» επιδιώκοντας να συμμετάσχει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Στόχος του προφανώς ήταν να επιμεριστεί το πολιτικό κόστος της κατάρρευσης…. της χώρας σε όλους, ώστε να μην βγει κάποιος κερδισμένος μέσα από την καταστροφή. Αν ήταν σίγουρος ότι το μνημόνιο (που ο ίδιος σημειωτέον υπέγραψε) θα έβγαινε και όλα θα πήγαιναν καλά, προφανώς και θα επεδίωκε να ήταν όσο το δυνατόν λιγότεροι οι νικητές. Στη συνέχεια και προκειμένου να μην κατηγορηθεί ότι είναι ο υπεύθυνος της πολιτικής κατάρρευσης και κατ’ επέκταση της οικονομικής κατάρρευσης, καθόσον η ΔΗΜΑΡ από μόνη της δεν θα μπορούσε να συγκυβερνήσει με ΝΔ (ιδεολογικά και αριθμητικά), δέχτηκε να συμμετάσχει στην κυβέρνηση Σαμαρά. Όμως δεν πρότεινε κανένα προβεβλημένο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ ως υπουργό, θέλοντας από την αρχή να μειώσει την πολιτική φθορά του ΠΑΣΟΚ από το όλο εγχείρημα.

Επομένως, από όλες τις μέχρι σήμερα κινήσεις του έμπειρου και γνώστη (από μέσα) της όλης κατάστασης κ. Βενιζέλου, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο κ. Βενιζέλος είναι απόλυτα βέβαιος ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει και ότι ο κίνδυνος επιστροφής στη δραχμή είναι προ των πυλών. Γι’ αυτό και προσπαθεί να δείξει τις διαφωνίες του και να φορτώσει όλες τις ευθύνες στον παρουσιαζόμενο ως «ανάλγητο» κ. Σαμαρά, ο οποίος δεν αποκλείεται στο τέλος να χριστεί μόνος αυτός ως ο «πρωθυπουργός της δραχμής».  

Για να αντιληφθούμε την όλη κατάσταση, θα πρέπει να έχουμε κατά νου πως δουλεύει το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Επειδή λοιπόν το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι θεατρικό (δηλαδή εντελώς αυτονομημένο από την κοινωνική πραγματικότητα), εκείνοι που το ελέγχουν και επιθυμούν την διαιώνισή του, γιατί μέσω αυτού ελέγχουν και νέμονται τον πλούτο της κοινωνίας, γρήγορα θα ποντάρουν τα συμφέροντά τους στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έμεινε έξυπνα έξω από το κυβερνητικό παιχνίδι και την πολιτική φθορά, για να αποτελέσει τη δεξαμενή είσπραξης της δυσαρέσκειας του λαού που κατευθύνεται κάθε φορά δεξιά και αριστερά από την προπαγάνδα του συστήματος. Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να βάζει πολύ «νερό στο κρασί» του αντισυστημικού και αντιμνημονιακού του λόγου.

Αυτό, οι κ.κ. Βενιζέλος και Κουβέλης, δεν μπορούν να το ανεχτούν. Δεν διανοούνται να δέσουν την δική τους πολιτική ύπαρξη με την τύχη του κ. Σαμαρά και να αφήσουν  τον κ. Τσίπρα  να είναι ο κυρίαρχος στον κατ’ ευφημισμόν «Κεντροαριστερό» χώρο για τις επόμενες τετραετίες.

Πέτρος Χασάπης