Η κάθαρση ως προϋπόθεση της εθνικής αναγέννησης

Ηλίας Σταμπολιάδης
Καθηγητής, Πολυτεχνείο Κρήτης

Για την υποταγή ενός έθνους δεν χρειάζονται πλέον στρατεύματα και δαπανηρός πολεμικός εξοπλισμός, αρκεί να οδηγήσεις το λαό στην υπερκατανάλωση με δανεικά, να τον κάνεις να  παραιτηθεί από κάθε δημιουργική ενασχόληση παραγωγής των αγαθών που καταναλώνει και να εισάγεις φθηνά αλλά  ξένα εργατικά χέρια ώστε να τον αντικαταστήσεις και συγχρόνως  να τον αλλοιώσεις πολιτισμικά με  το πρόσχημα της φιλανθρωπίας και του αντιρατσισμού. Στο τέλος δεν έχεις παρά να ζητήσεις να σου επιστραφούν τα δανεικά, που δεν θα μπορεί πλέον να ξεπληρώσει, έχοντας χάσει την παραγωγική του ικανότητα και να τον αναγκάσεις  να εκποιήσει την περιουσία του για να φανεί αξιόπιστος στις διεθνείς του υποχρεώσεις.
Αυτή η τάχα διεθνής αξιοπιστία αποτελεί το κύριο επιχείρημα στα χείλη των πολιτικών και οικονομικών αναλυτών του συστήματος που εξυπηρετούν τα συμφέροντα όσων μεθοδεύουν την υποταγή του Ελληνικού έθνους. Ο Ελληνικός λαός, λέγουν, μέσω ‘των πολιτικών του εκπροσώπων’  υπέγραψε ορισμένες συμφωνίες και πρέπει να τις εκπληρώσει δείχνοντας την αξιοπιστία του. Μία μονομερή αξιοπιστία προς τα ξένα συμφέροντα, ενάντια στον ίδιο το  λαό που κατά τη  διάρκεια της δημιουργικής του ζωής πλήρωνε τις εισφορές του για σύνταξη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τώρα του τα στερούν για να φανούν αξιόπιστοι προς τους ξένους τοκογλύφους.
Δανείστηκαν χρήματα, άλλα για να εξαγοράσουν συνειδήσεις, άλλα για να τροφοδοτήσουν την συναλλαγή και τη διαφθορά και άλλα για να προωθήσουν ξένα συμφέροντα εις βάρος του τόπου. Ακόμη πληρώνουμε δισεκατομμύρια ευρώ για δάνεια του Ανδρέα Παπανδρέου με επιτόκια από 17% έως και 24% και κανείς δεν ενδιαφέρεται να τα επαναδιαπραγματευθεί τη στιγμή που ήδη έχουν εξοφληθεί τρεις και τέσσερις φορές. Αντιθέτως μειώνουμε τις συντάξεις και τις παροχές υγείας σε ανθρώπους που επί δεκαετίες πλήρωναν τις εισφορές τους.
Υπάρχουν εξόφθαλμα αδικήματα πρωθυπουργών, υπουργών, βουλευτών  διοικητών δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών και η δικαιοσύνη είτε σιωπά είτε παραπέμπει τις υποθέσεις σε εξεταστικές επιτροπές της Βουλής μπροστά στα μάτια του Προέδρου της Δημοκρατίας  που υποτίθεται ότι επιβλέπει την τήρηση του Συντάγματος και την ανεξαρτησία των τριών εξουσιών του κράτους της Νομοθετικής, της Δικαστικής και της Εκτελεστικής.
Αποβιομηχάνισαν τη χώρα και τώρα υπόσχονται ανάπτυξη που θα βασίζεται στις επενδύσεις ξένων καιροσκόπων που καραδοκούν τις εκποιήσεις περιουσιακών στοιχείων του κράτους υπό νέο μεσαιωνικό καθεστώς συμβάσεων εργασίας και αποικιοκρατικό νομικό πλαίσιο προστασίας των αρπακτικών του εθνικού μας πλούτου.
Η ανάπτυξη σημαίνει συμμετοχή όλων σε μία κοινή προσπάθεια επανόρθωσης του έθνους και όχι  απλά την ανταγωνιστικότητα του επενδυμένου κεφαλαίου εις βάρος της ποιότητας ζωής των πολιτών. Ανάπτυξη σημαίνει την εκούσια προσαρμογή όλων στους κανόνες λειτουργίας μιας ευνομούμενης κοινωνίας. Πως θα απαιτήσεις από τον μικροεπιχειρηματία, που κινδυνεύει να κλείσει την επιχείρηση του, να μη φοροδιαφεύγει όταν η διαφθορά αφήνει δισεκατομμύρια να διαφεύγουν; Πως μπορείς να απαιτήσεις από τον εργαζόμενο παραγωγικότητα και ποιότητα εργασίας όταν το παραγόμενο προϊόν δεν βελτιώνει την ποιότητα της ζωής του; Πως θα πείσεις τον ιδιώτη να ζητήσει  απόδειξη από το συνεργείο αυτοκινήτων όταν θα επιβαρυνθεί άμεσα με 23% επιπλέον, ενώ χρειάζεται τα βασικά; Πως θα πείσεις τον αγρότη να επιμείνει στην καλλιέργεια της γης όταν οι μεσάζοντες λυμαίνονται τον κόπο του; Πως θα πείσεις τον νέο επιχειρηματία να επενδύσει σε ατομική επιχείρηση όταν ο κρατικός μηχανισμός ουσιαστικά είναι εναντίον του; Πως θα πείσεις τον Έλληνα πολίτη να είναι έντιμος όταν η διαφθορά και η διαπλοκή αποτελούν τον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας χωρίς την άμεση επιβολή δικαιοσύνης;
Δεν αρκούν πλέον η ευφυής τάχα επιχειρηματικότητα, η επιστημονική γνώση και η καινοτόμος τεχνολογία για την  οικονομική ανάκαμψη του τόπου. Αυτό που πρωτίστως χρειαζόμαστε είναι η αποκατάσταση της δικαιοσύνης που ξεκινάει με την κάθαρση και την τιμωρία των ενόχων, που αν και έχουν φέρει τη χώρα σε αυτή τη δύσκολη θέση εξακολουθούν να ευρίσκονται στην εξουσία και να υπόσχονται ακόμη όσα είχαν ήδη υποσχεθεί οι προκάτοχοι τους ψευδόμενοι προς τον λαό. Αντί να ζητήσουν συγνώμη επιμένουν ακόμη να υποσκάπτουν τα θεμέλια του τόπου ξεπουλώντας την πατρίδα και εξαθλιώνοντας των λαό της.
Είναι υποχρέωση όλων μας να αποτινάξουμε το ζυγό των καπηλευτών της εξουσίας, να τους δικάσουμε και να τους απονομιμοποιήσουμε. Αμέσως μετά από αυτό η διάδοχη κατάσταση δεν θα τελεί πλέον υπό το βάρος των πεπραγμένων τους και θα μπορεί να επαναδιαπραγματευθεί με τους ‘εταίρους’ μας  όλες τις επαχθείς συμβάσεις και τα δάνεια που έχουν υπογράψει. Η οικονομική κρίση είναι πρωτίστως κρίση θεσμών και αξιών και μόνο εάν αυτές αποκατασταθούν τότε θα δει ο τόπος άσπρη μέρα. Όλοι στην αντίσταση και στον αγώνα για την κάθαρση από τους φαύλους, εάν δεν το κάνουμε άμεσα σε λίγο θα είναι ακόμη χειρότερα, θα μας μετατρέψουν σε Κόσσοβο, ο εχθρός είναι ήδη εντός των πυλών.