Επινίκιον άδοντας…

Ιδού λοιπόν, στο τέλος της περιόδου που εκφράζεται απ’ αυτή την πολυσήμαντη λέξη «χαρμολύπη», γιορτάζουμε την Θεία Ανάσταση, τη Λαμπρή των λαών, τη νίκη επί του άδη, τη λύτρωση.

Του Μάρκου Μουζάκη


Νικητής ο Ιησούς, και «ζωήν χαρισάμενος» μας φέρνει το μήνυμα της απελευθέρωσης, ένα μήνυμα που ο λαός μας έχει συνδέσει με μύριες μάχες νικηφόρες. Κι ας κινδυνεύουν σήμερα όσοι «τολμούν» να φωνάξουν το «Χριστός Ανέστη» να κατηγορηθούν ότι… υποδαυλίζουν θρησκευτικές αντιπαραθέσεις!
Συγκινήθηκα, πραγματικά, όταν είδα σε πόλη της πολύπαθης Μέσης Ανατολής να δοξάζουν την χριστιανική ανάσταση της Αγάπης με μηνύματα και γιγαντοαφίσες. Και να τιμούν τον αναστηθέντα Κύριο ακόμα και μουσουλμάνοι! Εκεί, βλέπετε, κάποιοι τουλάχιστον, δεν χαμπαριάζουν από μικρότητες και ανοησίες… πολυπολιτισμικές που μάλλον υποταγή δείχνουν, όχι πολιτισμό, μάλλον παράδοση παράγουν, όχι ελευθερία συνείδησης…
Αυτή την αίσθηση, της ελευθερίας, της αγάπης, της μάχης και –τελικά- της νίκης την έχει ανάγκη υπέρ ποτε αυτός ο δεινά δοκιμασθείς και δοκιμαζόμενος λαός.
Το «Καλή Ανάσταση, Πατρίδα», είναι σίγουρος πως το φωνάζουν –με όποιο τρόπο- οι περισσότεροι Έλληνες σήμερα, αύριο, τούτες τις μέρες.
Ακριβώς γι’ αυτό η νομενκλατούρα της ύστερης μεταπολίτευσης, με κάθε τρόπο απωθεί τέτοιες μέρες τέτοια αισθήματα.
Η κυρίαρχη ομάδα που επιβάλλει, θέλει να επιβάλλει την απαξία προς αξίες που μας έχουν λυτρώσει, μακροημερεύσει, θέλει να περάσει την απάθεια και την υποταγή μέσω της άρνησης του «αληθινού που είναι εθνικό».
Θέλει να περάσει μια ιδιότυπη «αποεθνοποίηση» για να μεταλλαχτεί κι αυτός ο περήφανος λαός σε υποχείριο της παγκοσμιοποίησης.
Δεν θέλει το μήνυμα της Ανάστασης.
Γι’ αυτό και οι ανόητες επιθέσεις ενάντια στο Άγιο Φως, στο όνομα δήθεν της «επιστημονικής αλήθειας», μιας αλήθειας συνώνυμης –εν τέλει – του ψεύδους, της σκοπιμότητας, της αήθειας.
Φοβούνται, αδέρφια, το λαό.
Τρέμουν την εξέγερσή του, τον θέλουν «κοιμώμενο».
Απαξιώνουν τις αγωνιστικές παραδόσεις του.
Λοιδορούν το παρελθόν του, στο όνομα της «ορθότητας».
Λένε «εκάς» το «επινίκιον άδοντες».
Θα τους περάσει;