Κοίτα ποιος θέτει και όρους!
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, το χρονικό διάστημα ανάμεσα στον Ιούνιο του 1963 (ανατροπή του από τους Παλατιανούς) και στον Απρίλιο του 1967 (Στρατιωτικό πραξικόπημα των Συνταγματαρχών) το αποκαλούσε «περίοδο πολιτικής ασυναρτησίας».
Διότι, κατά την άποψή του, η «πολιτική ασυναρτησία» πρυτάνευσε παντού: Και στο Παλάτι, που συνήθισε να εκπαραθυρώνει πρωθυπουργούς, και στην Ενωση Κέντρου, η οποία έκανε τη χειρίστη δυνατή χρήση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας της, και στην ΕΡΕ με την ανακόλουθη πρακτική της, – ώστε όλοι τους άλειψαν με βούτυρο το ψωμί των υπερατλαντικών και εγχώριων συνωμοτών.
Αν ζούσε σήμερα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, σίγουρα θα επαναλάμβανε τον χαρακτηρισμό του και για την περίοδο από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι και σήμερα, προσθέτοντας δυο μόνο λέξεις: «Περίοδος πολιτικής ασυναρτησίας ή προδοσίας».
Και θα είχε δίκιο. Διότι, ο κ. Γ. Παπανδρέου – και ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και ως πρωθυπουργός της Ελλάδας:
* Με τις μυστικές επαφές και διαβουλεύσεις του με τον επικεφαλής του ΔΝΤ κ. Ντομινίκ Στρος – Καν…
* Με την κατασυκοφάντηση της χώρας από τον ίδιο και τους επιτελείς του…
* Με τη δημιουργία μιας υπερκυβέρνησης προσωπικής – πέραν από τα θεσμοθετημένα κομματικά, κοινοβουλευτικά και κυβερνητικά όργανα
* Με τη νόθευση επί τα χείρω του ελλείμματος του 2009…
* Με το αναποδογύρισμα του σοσιαλισμού στην πιο άγρια βαρβαρότητα που γνώρισε ποτέ η Ευρώπη
* Με την τρομοκράτηση του Ελληνικού Λαού, προκειμένου να μουδιάσει τα αγωνιστικά ανακλαστικά του
* Με τη «μεγαλοφυή»… «λύση» του να παραδώσει αδιαπραγμάτευτα τη χώρα σε Κατοχή…
* Με την ανικανότητά του να εφαρμόσει τα συμπεφωνημένα ή και με τη συνειδητή άρνησή του…
* Με τις κοινοβουλευτικές και αντισυνταγματικές αλχημείες του προκειμένου να περάσει το Μνημόνιο και τις τροποποιήσεις του ερήμην της Βουλής…
* Με τις κατεδαφίσεις όλων των εργασιακών και ασφαλιστικών εγγυήσεων…
* Με την, οιονεί συνειδητή, διάλυση του κράτους…
* Με την ιδιοκτησιακή αντίληψή του περί του Κινήματος…
* Με τις παλινωδίες του κ.λπ. κ.λπ….
…Εδωσε σε ολόκληρο τον Ελληνικό Λαό – ακόμη και στους φανατικότερους οπαδούς του – την εντύπωση: ή ότι τον εξαπάτησαν κάποιοι στους οποίους είχε απόλυτη εμπιστοσύνη ή ότι οδήγησε συνειδητά την Ελλάδα στην καταστροφή.
Ο,τι φυσικά και να συμβαίνει από τα δύο – και σύντομα θα αποδειχθεί τετράγωνα τι συμβαίνει – ένα είναι βέβαιο: Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πολιτική ασυναρτησία που γνώρισε ποτέ η χώρα μας από καταβολής του Νεοελληνικού Κράτους, – είτε την επεδίωκε την ασυναρτησία αυτήν είτε όχι ο κ. Γ. Παπανδρέου.
Και είναι αυτόχρημα εξοργιστικό να θέτει και όρους για το πολιτικό μέλλον του – λες και η Ελλάδα οφείλει στους Παπανδρέου περισσότερα!
Χρήστος Θεοχαράτος
http://www.adesmeytos.gr/news.php?aid=54417
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, το χρονικό διάστημα ανάμεσα στον Ιούνιο του 1963 (ανατροπή του από τους Παλατιανούς) και στον Απρίλιο του 1967 (Στρατιωτικό πραξικόπημα των Συνταγματαρχών) το αποκαλούσε «περίοδο πολιτικής ασυναρτησίας».
Διότι, κατά την άποψή του, η «πολιτική ασυναρτησία» πρυτάνευσε παντού: Και στο Παλάτι, που συνήθισε να εκπαραθυρώνει πρωθυπουργούς, και στην Ενωση Κέντρου, η οποία έκανε τη χειρίστη δυνατή χρήση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας της, και στην ΕΡΕ με την ανακόλουθη πρακτική της, – ώστε όλοι τους άλειψαν με βούτυρο το ψωμί των υπερατλαντικών και εγχώριων συνωμοτών.
Αν ζούσε σήμερα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, σίγουρα θα επαναλάμβανε τον χαρακτηρισμό του και για την περίοδο από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι και σήμερα, προσθέτοντας δυο μόνο λέξεις: «Περίοδος πολιτικής ασυναρτησίας ή προδοσίας».
Και θα είχε δίκιο. Διότι, ο κ. Γ. Παπανδρέου – και ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και ως πρωθυπουργός της Ελλάδας:
* Με τις μυστικές επαφές και διαβουλεύσεις του με τον επικεφαλής του ΔΝΤ κ. Ντομινίκ Στρος – Καν…
* Με την κατασυκοφάντηση της χώρας από τον ίδιο και τους επιτελείς του…
* Με τη δημιουργία μιας υπερκυβέρνησης προσωπικής – πέραν από τα θεσμοθετημένα κομματικά, κοινοβουλευτικά και κυβερνητικά όργανα
* Με τη νόθευση επί τα χείρω του ελλείμματος του 2009…
* Με το αναποδογύρισμα του σοσιαλισμού στην πιο άγρια βαρβαρότητα που γνώρισε ποτέ η Ευρώπη
* Με την τρομοκράτηση του Ελληνικού Λαού, προκειμένου να μουδιάσει τα αγωνιστικά ανακλαστικά του
* Με τη «μεγαλοφυή»… «λύση» του να παραδώσει αδιαπραγμάτευτα τη χώρα σε Κατοχή…
* Με την ανικανότητά του να εφαρμόσει τα συμπεφωνημένα ή και με τη συνειδητή άρνησή του…
* Με τις κοινοβουλευτικές και αντισυνταγματικές αλχημείες του προκειμένου να περάσει το Μνημόνιο και τις τροποποιήσεις του ερήμην της Βουλής…
* Με τις κατεδαφίσεις όλων των εργασιακών και ασφαλιστικών εγγυήσεων…
* Με την, οιονεί συνειδητή, διάλυση του κράτους…
* Με την ιδιοκτησιακή αντίληψή του περί του Κινήματος…
* Με τις παλινωδίες του κ.λπ. κ.λπ….
…Εδωσε σε ολόκληρο τον Ελληνικό Λαό – ακόμη και στους φανατικότερους οπαδούς του – την εντύπωση: ή ότι τον εξαπάτησαν κάποιοι στους οποίους είχε απόλυτη εμπιστοσύνη ή ότι οδήγησε συνειδητά την Ελλάδα στην καταστροφή.
Ο,τι φυσικά και να συμβαίνει από τα δύο – και σύντομα θα αποδειχθεί τετράγωνα τι συμβαίνει – ένα είναι βέβαιο: Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πολιτική ασυναρτησία που γνώρισε ποτέ η χώρα μας από καταβολής του Νεοελληνικού Κράτους, – είτε την επεδίωκε την ασυναρτησία αυτήν είτε όχι ο κ. Γ. Παπανδρέου.
Και είναι αυτόχρημα εξοργιστικό να θέτει και όρους για το πολιτικό μέλλον του – λες και η Ελλάδα οφείλει στους Παπανδρέου περισσότερα!
Χρήστος Θεοχαράτος
http://www.adesmeytos.gr/news.php?aid=54417
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου