21 ΜΑΡΤΙΟΥ... ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ/ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ

Για όσους αγαπούν την ποίηση επισκευτείτε:
http://citizenklynn.wordpress.com

ΕΠΑΨΕΣ ΝΑ ΜΕΤΡΑΣ…

Έπαψες να μετράς τις μέρες…
Οι νύχτες έχουν το πρόσωπο
της απώλειας,
τη γεύση της σκουριάς
απ’ τα καράβια που πεθαίνουν…
Έπαψες να υποκρίνεσαι,
δε θέλεις πια να ελπίζεις,
γέμισε ο νους σου
πορείες επαναστατικές
και εμβατήρια,
φωνές και ουρλιαχτά
απονενοημένα.
Έπαψες να μετράς τις μέρες…
Οι νύχτες μυρίζουν θειάφι
και σκοτωμένο αίμα
κι η εγκαρτέρηση
γυμνή κορνίζα
στο βλοσυρό δωμάτιο
των αναστεναγμών
και των  δακρύων
με τα κλειστά παράθυρα
και τις μοιρολογίστρες.
Δεν έχει δρόμο
άλλο να διανύσεις,
δεν έχει πειρασμούς
να ενδυθείς,
συμβιβασμούς
να εγκαταλείψεις.
Ερήμωσαν οι δρόμοι
και οι πλατείες
κι ο άνεμος που σφιχτα
αγκάλιασε την πόλη
φέρνει μαζί του
αρρώστιες βαριές
και επιθυμίες
ανεκπλήρωτες.
Δεν μπορείς πλέον
να αντισταθείς
στην ανάγκη
και στην απειλή.
Ο φόβος,
πληγωμένο αγρίμι
στριμώχνεται
στο στεγνό σου
λαρύγγι
και στο ιδρωμένο σου
μέτωπο,
ούτε δροσερό νερό,
ούτε θαλασσινό αεράκι,
παρά μόνο ήχοι
απόκρυφοι
κι η μυρωδιά
της μούχλας
να σου τρυπάει
τον οισοφάγο.
Στην έννοια του αύριο
που μας πυροβολεί
με το χτες,
στην έννοια του χτες
που μας ορίζει το αύριο,
δεν έχεις λόγο
να αντιπαραβάλεις
αιτία να αποποιηθείς…
Για τους ιδιώτες
και τους υπήκοους.

Δεν έχει μυστικές συνάξεις,
λόγους και έργα εξέγερσης
δεν έχει.
Πήρε να ξημερώνει
καταιγίδα η σιωπή
και μαζεμένοι
στο καφενείο της λήθης
οι παλαίμαχοι
φαντασιώνονται
ασκήσεις επί χάρτου,
επαναστάσεις
και επινίκιες παρελάσεις…
Και απέναντι
από το φως που πεθαίνει,
δίπλα στη σβηστή φωτιά,
τα ανέστια τα παιδιά
με τα έκπληκτα μάτια
να εκλιπαρούν
την ιστορία να επιδείξει
οίκτο και κατανόηση…
Κυλάει και φεύγει
το ποτάμι της οργής,
γλιστράει
ανάμεσα από το δάχτυλά μας
η ελπίδα
και τα ποδοβολητά
των ηττημένων
προαναγγέλλουν
τις ημέρες της βροχής...

Εκείνα
τα πένθιμα απογεύματα
με τα παράξενα μουρμουρητά
των επισκεπτών
και τους ανώφελους
λόγους της παρηγορίας.

Βασίλης Ν. Τριανταφυλλίδης
(Χάρρυ Κλυνν)
Από την ανέκδοτη συλλογή “ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΘΑ ΘΥΜΙΖΕΙ…”