Νέα Ελλάδα, Πολιτική Άνοιξη και πράσινα άλογα (Χ-Rated video)

Ο Αντώνης Σαμαράς και όσοι τον είχαν ακολουθήσει στο αποτυχημένο εγχείρημα της Πολιτικής Άνοιξης τη δεκαετία του 1990, έμειναν στο περιθώριο της πολιτικής ζωής για περίπου 15 χρόνια έχοντας μια κρυφή φιλοδοξία: Να επιστρέψουν στη Νέα Δημοκρατία, να καταλάβουν την ηγεσία, να την αλλοτριώσουν και τελικά να την μετασχηματίσουν σε ένα άλλο πολιτικό φορέα, ο οποίος θα θυμίζει την Πολιτική Άνοιξη ή τη Δεξιά της δεκαετίας του 1950 και του 1960.

Το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας έβγαλε είδηση. Ο Αντώνης Σαμαράς έδωσε το στίγμα της μετονομασίας της Νέας Δημοκρατίας σε … Νέα Ελλάδα. Καλά πληροφορημένες πηγές, ωστόσο, της ΝΔ, πρόσωπα που έχουν «γράψει πολλά χιλιόμετρα» στις εσωκομματικές διαδικασίες αποκαλύπτουν στο Periodista.gr ότι «Πιθανή αλλαγή του ονόματος της Νέας Δημοκρατίας θα σημάνει την αρχή του πολέμου ανάμεσα στους Καραμανλικούς και τους ΠΟΛΑΝίτες. Για τους Καραμανλικούς η αλλαγή ονόματος είναι Casus Belli».

Η αλήθεια είναι ότι στις εκλογές του Μαΐου του 2012, αν ο Αντώνης Σαμαράς δεν ηγείτο του κόμματος που φέρει το ισχυρό brand name «Νέα Δημοκρατία», όχι 18% δεν θα έπαιρνε, αλλά ούτε 8%. Πολλοί πιστοί στον «κομματικό πατριωτισμό» της ΝΔ ψήφισαν το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά, δηλαδή τη Νέα Δημοκρατία της οποίας επιθυμεί σήμερα να αλλάξει το όνομα, μόνο και μόνο διότι δεν παύει να είναι το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Όπως αναφέρουν άνθρωποι που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στο χώρο της Δεξιάς «Ο Αντώνης Σαμαράς και οι συν αυτώ δεν έχουν καταλάβει ότι ως αυτόνομες οντότητες στην πολιτική ζωή ασκούν μηδενική επιρροή. Για να τελειώνουμε, αν θέλει ο Σαμαράς να κάνει της ΝΔ, Πολιτική Άνοιξη, τότε θα πρέπει να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι το κόμμα του θα παλεύει για την είσοδο στην Βουλή».


Όσοι δεν προσδιορίζονται ως Σαμαρικοί στη Νέα Δημοκρατία, η συντριπτική πλειοψηφία του κόμματος δηλαδή, δεν ενστερνίζονται τις βασικές συνισταμένες της πολιτικής και της στρατηγικής που ακολουθεί το κλειστό «σαμαρικό σύστημα», δηλαδή δεν συμφωνούν με την απόπειρα του κόμματος να προσομοιάσει τη σκληρή Δεξιά της δεκαετίας του 1950 και του 1960, δεν συμφωνούν με την καλλιέργεια εμφυλιοπολεμικού κλίματος και με την αριστεροδεξιά πόλωση, είναι μεν θιασώτες της ελεύθερης αγοράς, αλλά όχι της ανεξέλεγκτης αγοράς και διαφωνούν με την ακροδεξιά στροφή του κόμματος και κυρίως με την ενσωμάτωση των στοιχείων που στη δεκαετία του 1970 «διέλυσε», στο πλαίσιο της μεταπολίτευσης ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Σήμερα, όσοι μέσα στη Νέα Δημοκρατία δεν αντιμετωπίζουν θετικά και με καλό μάτι το "σύστημα Σαμαρά" λένε σε ιδιωτικές συζητήσεις "Δεν θα επιτρέψουμε στον Σαμαρά και στο παρεάκι του να μετατρέψει τη ΝΔ σε Πολιτική Άνοιξη επειδή έχουν εμμονές και βλέπουν εφιάλτες από το παρελθόν".

Πρόσωπα που ενσαρκώνουν όλα εκείνα τα στοιχεία της πολιτικής, τα οποία ο Κωνσταντίνος Καραμανλής «απομόνωσε» και "πέταξε έξω" από τη Νέα Δημοκρατία ή τα ενσωμάτωσε αναγκάζοντάς τα να αποδεχθούν τους κανόνες μιας σύγχρονης αστικής δημοκρατίας,  είναι σήμερα για παράδειγμα οι ακροδεξιοί Μάκης Βορίδης και ο Άδωνις Γεωργιάδης, οι οποίοι έχουν αναδειχθεί σε πρώτο βιολιά της μνημονιακής πολιτικής που έχει επιβληθεί στη χώρα μας.

Καλά πληροφορημένος συνομιλητής μας, ενεργό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας με διαχρονικά ενεργό ρόλο στα πράγματα του κόμματος και μάλιστα σε επίπεδο κορυφής λέει στο Periodista.gr «Ο Σαμαράς ή ο Βορίδης, εκφράζουν την Δεξιά των τζακιών, τη Δεξιά που είναι προστάτιδα δύναμη της ολιγαρχίας και των συμφερόντων, τη Δεξιά της Κηφισιάς και του Κολωνακίου. Επιβάλλουν σκληρά μέτρα και κουνούν από πάνω και το δάχτυλο στον ελληνικό λαό».

Δεν είναι, όμως, μόνο οι Καραμανλικοί που ανέχονται, απλά, τον Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία του κόμματος. Αν και έχουν περάσει 20 χρόνια, είναι νωπές ακόμα οι μνήμες από το 1993, όταν ο Σαμαράς είχε ρίξει την κυβέρνηση Μητσοτάκη και όταν τα πλήθη των νεοδημοκρατών φώναζαν στη Θεσσαλονίκη «Αλήτη, προδότη Σαμαρά».

Διαρροές και … πράσινα άλογα

Πριν από μερικούς μήνες είχε διοχετευτεί ευρέως η πληροφορία ότι οι πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις που συσπειρώνονται γύρω από την μνημονιακή και αντιλαϊκή πολιτική του Σαμαρά επεξεργάζονται το σενάριο δημιουργίας «Ευρωπαϊκού Κόμματος». Αντικειμενικά το εν λόγω κόμμα θα είχε δύο χαρακτηριστικά, τα οποία θα διευκόλυναν την ενσωμάτωση όλων των δυνάμεων που υπερασπίζονται την λαοκτόνα νεοφιλελεύθερη πολιτική: Την πλήρη υποταγή στην τρόικα και την εχθρότητα απέναντι στα συμφέροντα της Ελλάδας και του λαού μας. Με λίγα λόγια θα μπορούσε να περιλαμβάνει τους "σαμαρικούς", τους "βενιζελικούς", τους "σημιτικούς", κάποιους ακροδεξιούς και γενικά όλους τους εχθρούς του λαού και της Αριστεράς και τους υπηρέτες της ολιγαρχίας, δηλαδή τις δυνάμεις που χωρίς κανένα λαϊκό έρεισμα θα συγκροτούσαν ένα "μαύρο μέτωπο" καταστροφής της χώρας, πρόσδεσής της στο άρμα του Βερολίνου και πολιτικής τους διάσωσης.

Το σενάριο αυτό είναι ακόμα "ανοιχτό".

Η σημερινή κατάσταση με τον σχηματισμό δικομματικής κυβέρνησης στην οποία συμμετέχουν η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ διευκολύνει τα πράγματα αποτελώντας μια πολύ καλή αφετηρία. Ένα ερώτημα είναι: Ποια θα είναι η τακτική της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ σε ένα ενδεχόμενο προκήρυξης πρόωρων εκλογών ή στις επόμενες εκλογές, ακόμη και αν γίνουν στην ώρα τους, αν τα δύο αυτά κόμματα κατέβουν αυτόνομα;


Κακά τα ψέμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης αλληλοτροφοδοτήθηκαν ως πολυσυλλεκτικές παρατάξεις, στο πεδίο της συσπειρωτικής διαδικασίας που αναπτύχθηκε στους κόλπους της σε κάθε εκλογική και πολιτική αναμέτρηση. Σήμερα, ωστόσο, και ενώ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στεγάζονται κάτω από το τρίτο σερί κυβερνητικό σχήμα συνεργασίας, δεν θα ήταν δυνατόν να δημιουργηθούν συνθήκες πολιτικής αντιπαράθεσης, γεγονός που δεν διευκολύνει βέβαια τον Αντώνη Σαμαρά και πολύ περισσότερο τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος πιθανότατα έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του να διασωθεί πολιτικά μετατρέποντας το ΠΑΣΟΚ στην κεντροδεξιά πτέρυγα της ακροδεξιάς … Νέας Ελλάδας. Ήδη οι κομματικές βάσεις, τόσο της Νέας Δημοκρατίας, όσο και του ΠΑΣΟΚ εκδηλώνουν τις έντονες αντιδράσεις τους για αυτή τη συνεργασίας, η οποία αφενός είναι ιστορικά βέβηλη, αφετέρου δείχνει ότι τα χρεοκοπημένα πολιτικά σχήματα της μεταπολίτευσης θα οδηγηθούν μαζί στον γκρεμό (Αρκεί να μην παρασύρουν και τη χώρα).

Το ζήτημα πλέον είναι αν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θα κατέβουν μαζί στις εκλογές. Γνωρίζουν τόσο ο Αντώνης Σαμαράς, όσο και ο Ευάγγελος Βενιζέλος ότι αν δεν συμπράξουν τότε η εκλογική πανωλεθρία θα είναι βέβαιη. Γνωρίζει ο Σαμαράς ότι με την επαναφορά πολιτικών προσώπων, όπως ο Μαρκόπουλος, δεν θα μπορέσει να καταφέρει και πολλά. Η στάση του Βενιζέλου από την άλλη, ο οποίος είναι προκλητικά, για τους ψηφοφόρους του, διακριτικός απέναντι στις ανοικτές προκλήσεις του ακροδεξιού Βορίδη που χαρακτήρισε «καταστροφέα της Ελλάδας» τον Ανδρέα Παπανδρέου, μαρτυρά την ενδόμυχη σκέψη της αποκοπής του ΠΑΣΟΚ από τον ανδρεοπαπανδρεϊσμό και τυπικά, μιας και ουσιαστικά η διαδικασία αυτή έχει ολοκληρωθεί προ πολλού.


Πάντως μια καλή ονομασία του νέου κόμματος θα ήταν η εξής: Νέα Ελλάδα, Πολιτική Άνοιξη και πράσινα άλογα. Κι έτσι θα είναι όλοι ευχαριστημένοι.

Ας θυμηθούμε τώρα ποια ήταν πριν από 20 χρόνια η άποψη των νεοδημοκρατών για τον Αντώνη Σαμαρά στο video που ακολουθεί:

Πηγή