Η μόνη λύση στο αδιέξοδο είναι οι εκλογές

Αρνείται να υπογράψει την πολιτική του καταδίκη προσφέροντας συναίνεση στο μνημόνιο ο πρόεδρος της ΝΔ κ. Αντώνης Σαμαράς και επιμένει στην επαναδιαπραγμάτευση όπως ξεκαθάρισε με τις δηλώσεις του από το Παρίσι και τις Βρυξέλλες.

Έχει σημασία ότι δεν τον είπε σε μία κομματική συγκέντρωση όπου θα μάζευε εύκολο χειροκρότημα αλλά μετά από έναν κύκλο συναντήσεων και αντίστοιχων πιέσεων με Φιγιόν, Μαρτένς, Μπαρόζο και Ρομπάι.

Του ζητούν επιτακτικά συναίνεση και σε αγαστή σύμπνοια – σε σημείο που προκαλεί ερωτηματικά για την μεταξύ τους συνεννόηση- αξιωματούχοι της ΕΕ, ηγέτες χωρών της Ευρώπης και η κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου. Από κοντά και ελληνικά επιχειρηματικο-εκδοτικά συμφέροντα και ένιοι βουλευτές της ΝΔ που παραδόξως ευθυγραμμίζονται με μία πολιτική που οι ίδιοι αναγνωρίζουν ότι είναι αποτυχημένη.

Επιμένουν εγχώριοι κύκλοι και διεθνείς παράγοντες να δεχθεί αδιαμαρτύρητα ο κ. Σαμαράς την «δημοσιονομική κατοχή της χώρας» όπως χαρακτήρισε την κατάσταση ο υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Ευάγγελος Βενιζέλος(η φράση του αποδόθηκε και δεν την διέψευσε).

Το παιχνίδι είναι πλέον γνωστό: πρώτα βγαίνουν οι ευρωπαίοι Μπαρόζο, Ρομπάι, Γιούνκερ, Τρισέ κλπ και ζητούν από τον κ. Σαμαρά να προσφέρει συναίνεση στο μνημόνιο. Η στάση τους συνιστά ωμή και απροσχημάτιστη παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας. Οι διεθνείς αρχές συζητούν και διαπραγματεύονται με τη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας δεν πιέζουν τον Σαμαρά, την Παπαρήγα και τον Τσίπρα.

Ο κ. Παπανδρέου αντί να υπερασπιστεί την εσωτερική δημοκρατία και την ανεξαρτησία της χώρας ευθυγραμμίζεται με τις αρχές που έχουν επιβάλει «δημοσιονομική κατοχή στην χώρα». Μετά τον πρώτο κύκλο διεθνών πιέσεων για συναίνεση ο κ. Παπανδρέου προκάλεσε συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών και σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που απέβησαν άκαρπες.

Την εβδομάδα που διανύουμε οι ευρωπαίοι πιέζουν ξανά για συναίνεση και ήδη από το Μέγαρο Μαξίμου διαρρέει ότι ο κ. Παπανδρέου θα ζητήσει συνάντηση με τον κ. Σαμαρά ή και σύσταση κοινής επιτροπής εμπειρογνωμώνων των δύο κομμάτων.

Σκοπός των ασφυκτικών πιέσεων είναι να αναγκαστεί να υποκύψει ο κ. Σαμαράς έτσι ώστε να μην υπάρξει πολιτική έκφραση στην διαρκώς ογκούμενη κοινωνική δυσαρέσκεια. Ελπίδα τους είναι ότι μία κομματική συμφωνία κορυφής θα ποδηγετήσει έστω προσωρινά την κοινωνία που διαμαρτύρεται.

Ο πρόεδρος της ΝΔ έχει αυξημένα και βάσιμα επιχειρήματα μετά τον αρχικό του όχι στο μνημόνιο πέρυσι τον Απρίλιο. Η πολιτική του μνημονίου απέτυχε και η κυβέρνηση φάνηκε ανίκανη ακόμη και να εφαρμόσει αυτή την πολιτική. Δεν παρέχει πλέον εχέγγυα ότι η συνέχιση της ίδιας πολιτικής από τους ίδιους ανθρώπους θα είναι πιο αποτελεσματική. Αν η πολιτική αυτή παραδόξως αποδώσει, τα οφέλη θα τα έχει η κυβέρνηση. Αν αποτύχει που είναι βέβαιο ο κ. Σαμαράς θα είναι συνυπεύθυνος και θα καταστραφεί μαζί με τον κ. Παπανδρέου. Παράλληλα όμως θα στερήσει την χώρα από την εναλλακτική λύση και θα αφήσει την αντιπολίτευση να ασκείται μόνο από τις οργισμένες κοινωνικές δυνάμεις της πλατείας.

Η μόνη λύση στο αδιέξοδο είναι οι εκλογές τις οποίες αποφεύγει ο κ. Παπανδρέου που θέλει απλώς να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία αφού ξέρει ότι δεν θα έχει άλλη τετραετία. Με την επιμονή του στην επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου μετά τις συναντήσεις με τους ευρωπαίους ο κ. Σαμαράς αποκτά χαρακτηριστικά εθνικού ηγέτη και παράλληλα ρίχνει γέφυρες με τους «Αγανακτισμένους» της πλατείας Συντάγματος και όσους συμφωνούν μαζί τους έστω κι αν ακόμη δεν κατεβαίνουν στις συγκεντρώσεις.

Ξέροντας ότι συμπλέει με την κοινωνική πλειοψηφία ο κ. Σαμαράς κάνει το επόμενο βήμα: λέει ότι εφόσον η κυβέρνηση δεν μπορεί να κυβερνήσει τότε ανακύπτει εκ των πραγμάτων θέμα εκλογών. Η συνέχεια θα είναι να τις ζητήσει ευθέως ώστε να τεθούν όλοι προ των ευθυνών τους κόμματα αλλά και κοινωνία.

Σπύρος Γκουζάνης στο Πρώτο Θέμα