Μπογιόπουλος: Σε «λάθος πορεία» ο Περισσός... Αυτή η γραμμή «δεν περπατάει»...

Λάθος πορεία

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
μέλος ΚΟΒ «Ριζοσπάστη»

1) Αντιγράφω (Ντοκουμέντα 16ου Συνεδρίου, σελ. 71, σ. Παπαρήγα):

«Στο 15ο Συνέδριο ξεκαθαρίσαμε το εξής πράγμα: Οτι η συγκέντρωση δυνάμεων, η πολιτική συμμαχιών του Κόμματος χτίζεται πάνω στην αντίθεση μονοπώλια - ιμπεριαλισμός. (...). Τι είναι ο ιμπεριαλισμός; Το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού. Ομως, δεν μπορούμε να χτίσουμε συμμαχία στην αντίθεση καπιταλισμός - σοσιαλισμός, γιατί σημαίνει συμμαχία για τη σοσιαλιστική επανάσταση και συμμαχία για τη δικτατορία του προλεταριάτου. Αυτό δεν μπορούμε να το βάλουμε. Και δεν μπορούμε να το βάλουμε, γιατί είναι και λυμένο θεωρητικά, αλλά και...

η πείρα αυτό δείχνει». Κανένα νέο δεδομένο δεν επιτρέπει αναθεώρηση όσων θεωρητικά και εμπειρικά, κατά το 16ο Συνέδριο, είναι λυμένα. Εντούτοις στις Θέσεις γίνεται ακριβώς αυτό το λάθος: Προτείνεται οικοδόμηση πολιτικής συμμαχιών στην αντίθεση καπιταλισμός - σοσιαλισμός. Αλλά πάνω σε αυτή την αντίθεση, όπως σωστά διαπιστώναμε στο 16ο Συνέδριο, δεν χτίζεται η - στρατηγικής σημασίας για την Επανάσταση - πολιτική συμμαχιών.

2) Με αυτήν την (μη) πολιτική συμμαχιών «πλησιάζουμε» το σοσιαλισμό μόνο ως αντικατοπτρισμό. Η Λαϊκή Συμμαχία, που δεν είναι πολιτική, δεν συμμετέχει σε εκλογικές μάχες, που απορρίπτει όσους διαφοροποιούνται από το ΚΚΕ (Θέση 67), που «έχει μια ορισμένη μορφή διαμόρφωσης με τη δράση σε κοινό πλαίσιο των ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ», είναι «συμμαχία» μόνο με τον εαυτό μας.

3) Η πολιτική γραμμή των Θέσεων ουσιαστικά εφαρμόζεται εδώ και χρόνια. Εχουμε ήδη δείγματα ότι δεν περπατάει: οργανωτική στασιμότητα, πτώση κυκλοφορίας «Ρ», επίπεδο ταξικού κινήματος, οδυνηρό εκλογικό αποτέλεσμα. Ας σταθούμε στις εκλογές. Η σ. Παπαρήγα («Ρ», 22/3/2012) έλεγε: «Αντικειμενικά λοιπόν στην εκλογική μάχη το κριτήριο ψήφου προς το ΚΚΕ μπορεί και πρέπει να είναι πάνω στη συνολική του στρατηγική». Δεν συνιστά απολυτότητα να λέμε ότι «επιβεβαιώθηκε» (Θέση 48) μια στρατηγική που την αναδείξαμε ως κριτήριο ψήφου, αλλά αντί να συγκεντρώσει δυνάμεις τις μείωσε στο μισό; Βέβαια, όποτε έρχεται η κουβέντα στο εκλογικό αποτέλεσμα επαναλαμβάνουμε τα περί «κοινοβουλευτικών αυταπατών». Οχι. Αυταπάτες δημιουργούνται όταν αρνούμαστε να ερμηνεύσουμε απροκατάληπτα την ζωντανή εμπειρία από κάθε πολιτική μάχη. Τέτοια μάχη είναι και οι εκλογές. Δεν σπέρνει «κοινοβουλευτικές αυταπάτες» ο Λένιν όταν ισχυρίζεται («Γράμματα στον Γκόργκι») ότι «απ' τα αποτελέσματα των εκλογών εξαρτάται κατά πολύ και η ανάπτυξη του κόμματος».

4) Επί κρίσης, θέτοντας ως προαπαιτούμενο κάθε λαϊκής συσπείρωσης τη συμφωνία με τη θέση μας για λαϊκή εξουσία, αφήσαμε αναξιοποίητους σειρά πολιτικούς «κρίκους». Π.χ. Το «δεν πληρώνω». Εμείς είπαμε: Δεν πληρώνω, αλλά πρώτα λαϊκή εξουσία. Χρέος. Εμείς είπαμε: Οχι στο χρέος, αλλά στη λαϊκή εξουσία. Ευρώ - ΕΕ. Εμείς είπαμε: Δεν αρκεί το όχι στην ΕΕ, χωρίς το «ναι» στη λαϊκή εξουσία. Μνημόνιο. Εμείς είπαμε: Δεν φταίει το μνημόνιο, αλλά ο καπιταλισμός, η κρίση και ότι δεν έχουμε λαϊκή εξουσία. Σωστά. Ομως υπηρετείται ο στόχος της λαϊκής εξουσίας, όταν, στη μαζική πάλη για την ανακούφιση του λαού από τα βάσανά του, τίθεται σαν (διαχωριστική) προϋπόθεση; Πανομοιότυπα απουσιάσαμε από το καθήκον να παρέμβουμε στο αυθόρμητο που εκδηλώθηκε. Δεν δηλώσαμε «παρών» για τον προσανατολισμό και τη συνειδητοποίησή του. Αφήσαμε άλλους να το κατευθύνουν, να το αξιοποιούν. Από τις πλατείες που τις καταγγείλαμε από την Ισπανία κιόλας, πριν ακόμα εμφανιστούν στην Ελλάδα, μέχρι τις πατάτες. Από τις διαδηλώσεις για το μνημόνιο μέχρι τα διόδια - όταν έρχονταν άλλοι εμείς φεύγαμε.

5) Η εξάρτηση για την αστική τάξη μιας εξαρτημένης χώρας είναι το πλαίσιο προσαρμογής της στο διεθνή καπιταλισμό. Πολιτικά, η εξάρτηση για την αστική τάξη σημαίνει τη διεθνή της εγγύηση - στήριξη για την παραμονή της στην εξουσία. Η ταξική ανάδειξη του εξαρτημένου χαρακτήρα του ελληνικού καπιταλισμού δεν σημαίνει συσκότιση των ευθυνών της αστικής τάξης για τα δεινά του λαού ή απαλλαγή από αυτές, ή πολύ περισσότερο «παράθυρο» συνεργασίας με τμήματά της. Είναι πολιτική της καταδίκη. Η εξάρτηση συνιστά καταισχύνη του συνόλου της αστικής τάξης και χειροπιαστή απόδειξη ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και για το λόγο αυτό, για να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα, υποδουλώνει το λαό, σε συμμαχία με το ξένο κεφάλαιο. Αυτή η ανάλυση του Λένιν στον «Ιμπεριαλισμό», στο «Η Βαριά Βιομηχανία στην Ελλάδα» του Μπάτση, στο «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» του Μπελογιάννη, ισχύει ακέραια και σε συνδυασμό με τα σημερινά οικονομικά και πολιτικά δεδομένα, η πραγματικότητα βοά: Η εξάρτηση της Ελλάδας βαθαίνει. Πραγματικότητα που για να έχουμε αποτελεσματική πολιτική γενικά (και ειδικά όσον αφορά τη διασύνδεση του ταξικού με το πατριωτικό) δεν γίνεται να αγνοούμε, να θολώνουμε με σχήματα περί «αλληλεξάρτησης», να μισοδεχόμαστε (ή μισοαρνιόμαστε) με φράσεις όπως «ισχυρές εξαρτήσεις», εισάγοντας έτσι στην επιστήμη του μαρξισμού το «ολίγον έγκυος».

6) «Ριζοσπάστης»: Δημοσιεύματα όπως το διήγημα για το δολοφόνο του 15χρονου, τα «πέρασε για λίγο από τον ΔΣΕ» για τον Μίσσιο, ανιστόρητες αναφορές ότι «το ΚΚΕ καμία σχέση δεν έχει με την αριστερά», κείμενα όπου αντί επιχειρημάτων βρίθουν ασυνταξιών και αφορισμών, πρωτοσέλιδα όπου απουσιάζει ή υποβαθμίζεται το σημαντικό της επικαιρότητας (π.χ. θάνατος Τσάβες), δεν συνηγορούν στην εκτίμηση περί «βελτίωσής του».

ΠΡΟΤΑΣΗ: Επαναφορά - επικαιροποίηση του Προγράμματος του 15ου Συνεδρίου, συγκρότηση Αντιιμπεριαλιστικού - Αντιμονοπωλιακού - Δημοκρατικού Μετώπου, με κατεύθυνση την ανατροπή του καπιταλισμού. Ενα Πρόγραμμα πιο αναγκαίο κι από την πρώτη φορά που το εμπνευστήκαμε επειδή ακριβώς τα προβλήματα που επιφέρουν ο ιμπεριαλισμός, τα μονοπώλια, οι αντιδημοκρατικές εκτροπές, η αναβίωση του φασισμού, η καπιταλιστική κρίση, έχουν οξυνθεί στο έπακρο. Το ΑΑΔΜ μπορεί να οικοδομήσει αντικαπιταλιστική συμμαχία, διότι:

Πρώτον, συνδέει τώρα, σήμερα, την πάλη για το καθημερινό πρόβλημα με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.

Δεύτερον, είναι πειστικό και το κατορθώνει γιατί λαμβάνει υπόψη, ειδικά στις παρούσες συνθήκες εξαθλίωσης του λαού, ότι πρώτα «Οι άνθρωποι πρέπει να είναι σε θέση να ζουν για να μπορούν να κάνουν ιστορία» (Μαρξ - Ενγκελς, «Γερμανική ιδεολογία»).

Τρίτον, δεν παραιτείται από κανένα όπλο και από κανένα ενδεχόμενο - έστω και το πιο αμυδρό - στον επαναστατικό αγώνα, μη εξαιρουμένου του ενδεχομένου κυβέρνησης του ΑΑΔΜ, η οποία θα συνιστούσε διαστρέβλωση αν συσχετιζόταν με «στάδια», με «ενδιάμεσες εξουσίες» ή με την «αριστερή» κυβέρνηση αστικής διαχείρισης που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τέταρτον, μιας και εμείς δεν είμαστε Μπλανκιστές ώστε να αδιαφορούμε για τη λαϊκή πλειοψηφία, συνιστά επιτομή του αντικαπιταλιστικού αγώνα γιατί οικοδομεί λαϊκή πλειοψηφία, που δικό της έργο με επικεφαλής την εργατική τάξη είναι η Επανάσταση, καθώς προωθεί τις αναγκαίες συμμαχίες που δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από τον ίδιο τον πυρήνα του πολιτικού σχεδίου ανατροπής του καπιταλισμού.
Πηγή

Ο Λιλλήκας θέλει… να καθίσει στο σκαμνί τον Αναστασιάδη

Μείζον θέμα πολιτικής και ηθικής τάξης χαρακτηρίζει ο Γιώργος Λιλλήκας τις αποκαλύψεις της εφημερίδας “Χαραυγή” για απόσυρση εκατομμυρίων ευρώ από συγγενείς του Νίκου Αναστασιάδη, τις οποίες ωστόσο διέψευσε κατηγορηματικά ο ... Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

“Η φερόμενη εμπλοκή συγγενικών προσώπων του Προέδρου της Δημοκρατίας σε μεταφορά 21 εκατομμυρίων ευρώ από τη Λαϊκή Τράπεζα στο εξωτερικό, στις 12 και 13 Μαρτίου πρέπει να τύχει άμεσης διερεύνησης, και να υπάρξει πλήρης διαφάνεια το συντομότερο δυνατό.

Η συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει να διερευνηθεί από τη Γενική Εισαγγελία αλλά και από την Ερευνητική Επιτροπή που έχει διορίσει το υπουργικό συμβούλιο, παρά τις περιορισμένες εξουσίες που αυτή διαθέτει.

Από τη διερεύνηση της υπόθεσης θα πρέπει να απαντηθούν και τα πιο κάτω ερωτήματα:

- Ποιός έδωσε προνομιακή πληροφόρηση στα συγκεκριμένα πρόσωπα και στις εταιρείες τους για το επικείμενο κούρεμα καταθέσεων και το κλείσιμο της Λαϊκής Τράπεζας;

- Από ποιές πηγές προέρχονται τα εκατομμύρια που εμφανίζονται στους λογαριασμούς της συγκεκριμένης εταιρείας, και κατά πόσο τα εκατομμύρια αυτά ήταν δηλωμένα στο Φόρο Εισοδήματος;”, αναφέρει μεταξύ άλλων σε γραπτή δήλωσή του ο Γιώργος Λιλλήκας, ο οποίος ήταν ανεξάρτητος υποψήφιος για την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, και έχασε οριακά από τον Σταύρο Μαλά, στη μάχη για τη δεύτερη θέση.

ysterografa.gr

Μιχάλης Ιγνατίου: Κομπάζετε, μα θα κατεβάζατε τα παντελόνια, παληκάρια της φακής...

Μελετώντας τα κείμενα επιφανών δημοσιογράφων, που διακρίθηκαν και στο παρελθόν για τα «αντι-κυπριακά» τους αισθήματα, ένιωσα λύπη αλλά και οργή. Θα μπορούσα να μην ασχοληθώ με τα ανθρωπάκια του αθηναϊκού δημοσιογραφικού και πολιτικού κατεστημένου, που χαίρονται όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα οι Έλληνες της Κύπρου, αλλά μετά από μεγάλη σκέψη κατέληξα στο συμπέρασμα ότι απαιτείται απάντηση, και διόρθωση των λανθασμένων πληροφοριών που μετέδωσαν για να μειώσουν το «ΟΧΙ» της κυπριακής Βουλής και του κυπριακού λαού.

Το μεγαλύτερο ψέμα που ακούστηκε και, μάλιστα, η αναπαραγωγή δούλεψε συγχρονισμένα, όπως και στο Δημοψήφισμα του 2004, ήταν ότι η πρώτη απόφαση του Εurogroup ήταν καλύτερη από τη δεύτερη, και θα διέσωζε τη...

Λαϊκή και την Κύπρου -την πρώτη από την εξαφάνιση και τη δεύτερη από τη σκληρή αναδιάρθρωση και την απώλεια εκατομμυρίων ευρώ για τους πελάτες τους.

Και οι δύο αποφάσεις ήταν καταστροφικές για το νησί.

Αλλά την υπερψήφιση της πρώτης απόφασης θα ακολουθούσε σε διάστημα ολίγων ημερών και η ισοπέδωση των δύο μεγαλύτερων κυπριακών τραπεζών. Αυτό ήταν το αρχικό σχέδιο, η υλοποίηση του οποίου θα έθετε σε άμεσο κίνδυνο και τις υπόλοιπες τράπεζες, οι οποίες δεν ακολούθησαν την βλακώδη πολιτική των δύο μεγαλύτερων, που συναγωνίζονταν στο «ξέπλυμα» των ρωσικών δισεκατομμυρίων και στο χάρισμα μέρους των δανείων στους πολιτικούς και τους συγγενείς τους.

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας γνώριζε ότι η Λαϊκή ήταν χαμένη υπόθεση και η Κύπρου ήταν στην άκρη του γκρεμού. Απλά ήλπιζε πως η δική του πρόταση, για «κούρεμα» όλων των καταθέσεων, θα έσωζε τις δύο τράπεζες. Πίστευε σε θαύμα –και στην εποχή μας δεν γίνονται θαύματα. Γι’ αυτό και την υπέβαλε. Γι’ αυτό και την υποστήριξε με πάθος στο διάγγελμά του, αν και οι πληροφορίες που έφτασαν σε μένα από πολιτικός αρχηγό, αναφέρουν ότι όταν επέστρεψε στη Λευκωσία από τις Βρυξέλλες, είχε αντιληφθεί ότι όλα ήσαν μάταια.

Η δεύτερη απόφαση του Εurogroup, που επίσης έφερε πόνο και απόγνωση σε χιλιάδες πολίτες-καταθέτες, τουλάχιστον σώζει τις υγιείς τράπεζες που συνειδητά δεν έπαιξαν με τη φωτιά.

Είναι απαράδεκτοι όσοι στην Αθήνα συνέδεσαν την πρώτη απόφαση της Κυπριακής Βουλής με το ΣΥΡΙΖΑ και τους υπολοίπους αντιμνημονιακούς. Ούτε από το ΣΥΡΙΖΑ επηρεάστηκαν οι βουλευτές, ούτε από τον κ. Καμμένο. Είδαν την επερχόμενη τραγωδία και απλά προσπάθησαν να αμυνθούν. Διότι αυτό απαιτούσαν οι ψηφοφόροι τους, αλλά και η λογική.

Ολα όσα ισχυρίστηκαν μερικοί αρθρογράφοι και πολιτικοί δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Δεν γνωρίζουν ούτε στο ελάχιστον τους Κύπριους. Δεν είναι μόνο άνθρωποι σκληρά και έντιμα εργαζόμενοι. Είναι φρέσκια στη μνήμη τους η καταστροφή του 1974. Έχασαν δικούς τους ανθρώπους, έχασαν τα πάντα, αλλά δεν γονάτισαν. Εργάστηκαν και προσπάθησαν με νύχια και με δόντια να ξανακτίσουν τις ζωές τους. Και τα κατάφεραν ενωμένοι και αδελφωμένοι, έχοντας απέναντι τους, στον κατεχόμενο Βορρά, χιλιάδες πάνοπλους στρατιώτες του Αττίλα.

Η νέα καταστροφή είναι όμοια με την τραγωδία του 1974, χωρίς να πέσει ούτε μία σφαίρα. Είναι πολλοί οι άνθρωποι που καταστράφηκαν τότε, που εργάστηκαν και επανήλθαν και τα ξανάχασαν όλα από τον οικονομικό «Αττίλα» -που σχημάτισαν διεφθαρμένοι τραπεζίτες και πολιτικοί.

Τι θα έκαναν, άραγε, τα αθηναϊκά παλλικάρια της φακής, που ειρωνεύονται ένα υπερήφανο λαό, εάν ένα πρωί έδινε εντολή η κ. Μέρκελ για «κούρεμα» και των δικών τους καταθέσεων…

Αλλά τί ρωτώ; Θα έδιναν και το παντελόνι και το …περιεχόμενό του.

Η κυπριακή οικονομική τραγωδία είναι κλασσική περίπτωση διαφθοράς τραπεζιτών και πολιτικών. Η συνεργασία τους για το πλιάτσικο ήταν απόλυτη και δεν είναι τυχαίο ότι η Λαϊκή και η Κύπρου χάριζαν δάνεια που είχαν λάβει κόμματα, πολιτικοί και συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Κοντά σ’ αυτά τα απαράδεκτα, οι τραπεζίτες φρόντιζαν να δανείζουν και φίλους τους με εξωφρενικά ποσά, τα οποία δεν αποπληρώθηκαν ποτέ και απλά εξαφανίστηκαν και από τους υπολογιστές των τραπεζών. Στο νησί ακούγονται τρομακτικές κατηγορίες για τους τραπεζίτες, τους υπουργούς, τους πολιτικούς και τους συγγενείς τους. Λένε ότι μέχρι και τους γάμους τους χρησιμοποιούσαν για να ξεπλένουν βρώμικο χρήμα.

Ο λαός ήταν, τελικά, το μεγάλο θύμα των διεφθαρμένων πολιτικών και τραπεζιτών. Δεν έχουν ευθύνη οι πολίτες που σέβονται τους νόμους και τις υποχρεώσεις τους έναντι του κράτους. Το μόνο τους λάθος είναι ότι τους ψήφισαν. Το μείγμα του πολιτικού και του τραπεζικού συστήματος είναι κόλαση. Οσους δεν τους υπάκουσαν και αντιστάθηκαν, τους έλιωσαν. Και η κατάληξη είναι αυτό που βιώνει σήμερα ο κυπριακός λαός…

Πληρώνει για τα δισεκατομμύρια που εξαφανίστηκαν με ευθύνη των τραπεζιτών και με την κάλυψη των πολιτικών.

Προσωπικά πιστεύω ότι η έρευνα που ανέλαβαν οι τρεις «ντι Πιέτρο» της Κύπρου θα οδηγήσει στη φυλακή τους ενόχους.

Οι τρεις δικαστές είναι γνωστοί για την ακεραιότητά τους και για την απόλυτη τήρηση των νόμων. Γνωρίζοντας από τα παιδικά μου χρόνια το δικαστή Γιώργο Πική, πρώην πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου και πρώην μέλος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης, μπορώ να διαβεβαιώσω ότι δεν θα αποδεχόταν το διορισμό του για να συγκαλύψει τους ενόχους.

Όπου και αν βρίσκονται, στην Κύπρο, στην Ελλάδα, το Μαϊάμι ή στην Αυστραλία, πρέπει πια να φοβούνται…

"aixmi"

ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ

Χοντρό κόλλημα με το ευρώ έχουνε πάθει οι δεξιοπαραμυθατζήδες εκεί στο «υπερήφανο» antinews. «Πάση θυσία» κι ας πάει και το παλιάμπελο, η Ελλάδα δηλαδή… Δηλαδή ρε πατσαβουράκια, έτσι και την κοπανήσει πρώτη η Γερμανία από την Ευρωζώνη, που θα την κοπανήσει ούτως ή άλλως, εσείς τι θα κάνετε; Θα στήσετε τσαντίρι και θα περιμένετε τη μαμά να γυρίσει από τα ψώνια; «Πάση θυσία» δηλαδή, μέχρι να σας πιαστεί ο βραχίονας;

ΤΗΝ ΕΣΧΑΤΗ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ ΣΤΟΝ ΟΛΕΘΡΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

olympiad

ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕ ΝΑ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΘΝΟΣ.


Μία θλιβερή προσωπικότητα που αποπειράθηκε να καταστρέψει την ελπίδα ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Η σκοτεινή φιγούρα, υπηρέτησε πιστά τους σκοταδιστές που θέλουν να γυρίσουν την Ευρώπη σε έναν νέο μεσαίωνα. Από εκεί που την έβγαλε πριν τρεις αιώνες το άσβεστο, άδολο Ελληνικό Φως.
Ο δόλιος που μεθοδικά αμαύρωσε την έννοια Ελλάδα στα πέρατα του κόσμου, μιλώντας για “διεφθαρμένους” την στιγμή που ο ίδιος είναι ο αρχιερέας της διαφθοράς.
Το έργο των δικαστών λοιπόν δεν αντανακλά μόνον την τιμωρία για την εθνοκτονία του
Ελλήνισμού, από την Κέρκυρα μέχρι την Κερύνεια. Δεν αναφέρεται στο δίκαιο αίσθημα του ΤΙΜΙΟΥ Έλληνα για εκδίκηση του συκοφάντη.
Οι δικαστές έχουν υποχρέωση σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα αντίστασης. Να ανάψουν πάλι τον Φάρο της Ελευθερίας και της δικαιοσύνης και να ρίξουν στα τάρταρα της ιστοριας των υπηρέτη της βαρβαρότητας. Τον εκπρόσωπο του ναζισμού που επιτίθεται στις ανυπεράσπιστες κοινωνίες με το χρήμα του Σόρος και το σπαθί του ισλαμοφασίστα.
Το έγκλημα του Γεωργίου Παπανδρέου δεν είναι “οικονομικό”. Είναι συνεχές έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Από την προστασία των σφαγέων μωρών και εμπόρων οργάνων του Κοσσυφοπεδίου, μέχρι την μεθόδευση του μνημονίου.
Και αυτό το έγκλημα, αξίζει την εσχάτη των ποινών που μπορεί να αποδόσει μία δημοκρατική κοινωνία. Την ισόβια κάθειρξη και την αιώνια απαξίωση. Όπως αυτή που φύλαξε το Ελληνικό Έθνος στον εφιάλτη, γράφοντας ακόμα και το όνομα του χωρίς κεφαλαίο.
Τον υβριστή που τολμούσε να μιλά για το “μαχαίρι στο κόκκαλο” στην χώρα που γέννησε την Ελευθερία “Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη, των Ελλήνων τα Ιερά”.
Ένας μικρός άνθρωπος για ένα μεγάλο κακό. Νέμεσις.
(το πρωτοσέλιδο από την Κυριακάτικη Δημοκρατία).

Σχόλια Χάρρυ Κλυνν

Άνεργη μητέρα λιποθύμησε από την πείνα

Πατριδοφονιάδες Σαμαροβενιζελοκουρέληδες πλησιάζει η ώρα που θα πληρώσετε με το ίδιο νόμισμα για τα εγκλήματά σας. Σ’ ένα κελί θα σας πετάξουν και τους τρεις μαζί και θα σας αφήσουν νηστικούς για να καταλάβετε τι θα πει πείνα… Γουρούνια!

 

Πήγε να ζητήσει δουλειά από τον γενικό γραμματέα του Δήμου και κατέρρευσε μπροστά στα μάτια του από την πείνα.

Όπως αποκαλύπτει στο thesstoday ο γενικός γραμματέας του Δήμου Θεσσαλονίκης Θωμάς Ψαράς, φανερά συγκλονισμένος από την εμπειρία που είχε, μία άνεργη γυναίκα, μητέρα τριών παιδιών με επίσης άνεργο σύζυγο πήγε προ ημερών στο γραφείο του στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης, προκειμένου να του ζητήσει εργασία. Όπως του εξομολογήθηκε η γυναίκα, «η ΔΕΗ είχε κομμένο το ρεύμα στο σπίτι τους τουλάχιστον έναν μήνα, αφού δεν μπορούσαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς, λόγω της ανεργίας του ζευγαριού. Μάλιστα, η οικονομική κατάσταση της οικογένειας είχε δυσκολέψει τόσο πολύ που δεν μπορούσαν ούτε γάλα για τα παιδιά τους να αγοράσουν».
Την ώρα που γινόταν αυτή η συζήτηση στο δημαρχείο, η άνεργη μητέρα λιποθύμησε μπροστά στον γενικό γραμματέα, ο οποίος κάλεσε γιατρό για τις πρώτες βοήθειες.
«Η γνωμάτευση του γιατρού ήταν συγκλονιστική. Η γυναίκα είχε να φάει τουλάχιστον τρεις ημέρες!»

http://www.thesstoday.gr/

Η γυμνή αλήθεια της Μέρκελ

Δείτε την Γερμανίδα καγκελάριο όπως ούτε καν φαντάζεστε.

ΟΤΙ ΑΦΗΣΕ ΠΙΣΩ ΤΗΣ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΡΠΑΓΗ...

ΠΛΗΡΩΝΕ ΜΑΛΑΚΑ ΕΛΛΗΝΑ ΤΗ "ΜΕΓΑΛΗ ΑΡΠΑΓΗ" ΚΑΙ ΨΗΦΙΖΕ ΝΑ ΣΕ ΒΓΑΛΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΘΡΟ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΕ ΡΙΞΑΝΕ ΜΕΣΑ Σ' ΑΥΤΟΝ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΤΑΡΗΣ, Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ...

Με δέος ο Μπουτάρης κλίνει το γόνυ στην τουρκική δημοκρατία και τον Κεμάλ

Ο Γιάννης Μπουτάρης σε συνέντευξή του στην εκπομπή «Άλλη Όψη» του Μανώλη Κοττάκη άναψε… φωτιές μιλώντας για τον Κεμάλ Ατατούρκ, το σπίτι του που γίνεται μουσείο, τη Βόρεια Ήπειρο, την Κωνσταντινούπολη, τους ναρκομανείς, τα σκουπίδια… Σχεδόν  για τα πάντα!
Για Κεμάλ και Θεσσαλονίκη
- «Οφείλουμε να αναδείξουμε και να σεβαστούμε την ιστορία που έχει η πόλη με τους Τούρκους και τους Εβραίους. Η Θεσσαλονίκη ήταν μια πόλη πολυεθνική, ας μην το ξεχνάμε. Δεν ξεχνάμε όσα έγιναν με τις διώξεις και τις γενοκτονίες αλλά είναι βλακώδες να κρατάμε μίσος».

- «Μετατρέπεται σε μουσείο το σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ, ο οποίος δεν γεννήθηκε εδώ αλλά σε ένα χωριό έξω από το Λαγκαδά. Στη Θεσσαλονίκη, όμως, ανδρώθηκε»

- «Ανεξάρτητα με την πολιτική διάσταση, υπήρξε ένας μεγάλος ηγέτης, από τους μεγαλύτερους ηγέτες του τουρκικού κράτους. Μην ξεχνάμε ότι η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη που κηρύχθηκε η επανάσταση των Νεότουρκων. Εδώ ιδρύθηκε η Τουρκική Δημοκρατία»!
Για την παρέλαση για την επέτειο της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης
 
- «Ο δήμος δεν είχε συμφωνήσει, είναι ψέματα αυτό που λένε. Με αυτό εγώ δεν συμφωνούσα. Ήταν ένα καρκατσουλιό: Η προεδρική φρουρά μπροστά, πίσω Μακεδονομάχοι, μετά πρόσκοποι, μηχανοκίνητα των ομάδων διάσωσης. Αυτά είναι “αμερικανιές”. Αν μου λέγανε ότι θα είχαμε ένα κομμάτι που θα απεικόνιζε εκείνη την ατμόσφαιρα, θα έλεγα ναι».
- Ερωτώμενος, όμως, γιατί δεν θεωρεί «αμερικανιά» και την παρέλαση του Gay Pride αλλά αντίθετα την επικροτεί, απάντησε: «Άλλο αυτό. Αυτό γίνεται σε όλο τον κόσμο».

ΜΑΝΤΡΩΣΤΕ ΤΟΝ, ΝΑ ΣΥΝΕΛΘΕΙ, ΤΟΝ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ…

Διαβάστε τι ανέβασε ο «μεγάλος τραγουδιστής» της υπόθεσης Οτσαλάν, ο «μετεωρολόγος» της υπόθεσης των Ιμίων, ο άνθρωπος που χαρακτήρισε το Μνημόνιο ..«ευτυχία για τόπο»,  ο κύριος «μαζί τα φάγαμε»,  Θ. Πάγκαλος στο twitter, χθες αργά το βράδυ …

«Η Ελλάδα εμφανίζεται με δείκτη αυτοκτονιών το 2010 από τους χαμηλότερους σε πανευρωπαϊκό ή παγκόσμιο επίπεδο. Ο άνθρωπος άγεται στην αυτοκτονία από ψυχολογικά αδιέξοδα.  Αυτά προκύπτουν ευκολότερα όταν τα υλικά προβλήματα της ζωής έχουν επιλυθεί. Όταν παλεύεις για να εξασφαλίσεις τα προς το ζην γιγαντώνεσαι και δε σου περισσεύει χρόνος για να τον σπαταλήσεις σε απαισιοδοξία».

Τα σχόλια περισσεύουν…

Κυρίες και κύριοι εισαγγελείς, μάτια δεν έχετε να δείτε, αυτιά δεν έχετε ν’ ακούσετε;

ΚΛΙΚ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ

http://harryklynn.blogspot.gr/2012/06/blog-post_8622.html

http://harryklynn.blogspot.gr/2012/06/blog-post_28.html

Τέλος από τη Δευτέρα το επίδομα γάμου για ιδιωτικούς υπαλλήλους - Νέα μείωση 10% στο μισθό

Το 10% του μισθού τους χάνουν από την 1η Απριλίου οι μισθωτοί στον ιδιωτικό τομέα, καθώς θα σταματήσει η καταβολή του επιδόματος γάμου. Παράλληλα, έτοιμο είναι το σχέδιο του υπουργείου Εργασίας για τον νέο μηχανισμό ορισμού του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα.
Την ανατροπή με το επίδομα γάμου επιφέρει η λήξη (στις 31 Μαρτίου) της τρίμηνης μετενέργειας ισχύος της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, καθώς και όλων των προηγούμενων μη νομοθετικά κατοχυρωμένων ρυθμίσεων τις οποίες είχαν συνομολογήσει στο παρελθόν η ΓΣΕΕ και οι εργοδοτικές οργανώσεις του ΣΕΒ, της ΕΣΕΕ και της ΓΣΕΒΕΕ.

Μάλιστα, ούτε οι επιχειρήσεις οι οποίες είναι μέλη των συγκεκριμένων εργοδοτικών οργανώσεων υποχρεούνται να συνεχίσουν να καταβάλλουν το επίδομα γάμου, το οποίο παύει να μετενεργεί, δηλαδή «εξαφανίζεται» αν δεν προβλέπεται σε τυχόν ατομική συμφωνία.
Το επίδομα γάμου είχαν δικαίωμα να το καταργήσουν ήδη από τις 12 Νοεμβρίου του 2012 (με βάση τον Ν. 4093/12) επιχειρήσεις οι οποίες δεν ήταν μέλη του ΣΕΒ, της ΓΣΕΒΕΕ και της ΕΣΕΕ.
Μέχρι το τέλος Μαρτίου, θα έχει αποφασιστεί ο νέος τρόπος καθορισμού του κατώτερου μισθού. Στο σχέδιο, που θα τεθεί σε ισχύ το 2017, προβλέπονται σημαντικές αλλαγές που ανατρέπουν τον τρόπο ορισμού του μισθού που ισχύει εδώ και σχεδόν τέσσερις δεκαετίες.

Η Ελλάδα μετά το νέο Κυπριακό

 Γράφει ο Γιάννης Βαρουφκης

Μόλις έλαβα μια σειρά ερωτήσεων αναγνώστη περί των μαθημάτων που μας διδάσκουν οι εξελίξεις στην Κύπρο, σχετικά με τη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα. Αποφάσισα να τις απαντήσω μέσω του protagon.
Είναι, τελικά, η ευρωζώνη μια αλυσίδα στην οποία, αν σπάσει ένας κρίκος, διαλύεται όλη; Μήπως......
δεν ισχύει για τις πολύ μικρές οικονομίες;
Προφανώς, κάποιοι κρίκοι είναι σημαντικότεροι από άλλους. Όμως, θα επιμείνω: Ακόμα και ένας μικρός κρίκος να σπάσει, αρχίζει μια διαδικασία αποδόμησης που δεν μπορεί να σταματήσει εύκολα. Αν οι Πορτογάλοι δουν την Κύπρο να βγαίνει εκτός ευρώ, η εκτίμηση της πιθανότητας ότι μπορεί και η Πορτογαλία να οδηγηθεί εκτός ευρώ θα είναι αρκετά μεγάλη για να δημιουργήσει φυγή κεφαλαίων που θα καταστήσει, μεσοπρόθεσμα, αδύνατη την παραμονή της Πορτογαλίας στην Ευρωζώνη χωρίς κοινωνικό κόστος απαγορευτικό για την τοπική ελίτ. Το ίδιο και στην Ελλάδα, στην Ισπανία κ.λπ.
Είχατε πει (μεσω twitter) ότι δεν πιστεύετε ότι η ΕΚΤ θα κόψει τη ρευστότητα στην Κυπρο. Μα, δεν είχε ήδη κοπεί από τη στιγμή που χρειάστηκε αποστολή μετρητών 5 δισ. για να ανοίξουν οι τράπεζες και μόνο όταν συμφώνησε η Κύπρος στη δεύτερη απόφαση;
Δεν είναι έτσι. Αποκοπή από το ELA σημαίνει ότι η ΕΚΤ αρνείται να παράσχει χρήμα στις κυπριακές τράπεζες, με αντάλλαγμα εχέγγυα των τραπεζών. Το θέμα των χαρτονομισμάτων είναι εντελώς διαφορετικό. Στις περισσότερες χώρες τα χαρτονομίσματα τυπώνονται από τις ίδιες τις κεντρικές τράπεζες και δεν στέλνονται από τη Φραγκφούρτη. Αυτό που είπα ήταν ότι η ΕΚΤ δεν θα τόλμαγε ποτέ (κι ας απείλησε να το κάνει) να αφήσει τράπεζα της ευρωζώνης να κλείσει τις πόρτες της χωρίς να έχει συμφωνηθεί αυτό σε επίπεδο Eurogroup και τη στιγμή που το σχετικό κράτος-μέλος (στο οποίο έχει την έδρα της η τράπεζα) αδυνατεί να καλύψει τις εγγυημένες καταθέσεις. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε άμεσα σε επιδρομή καταθετών σε πολλές τράπεζες ταυτόχρονα σε διαφορετικές χώρες – μια εξέλιξη που η ΕΚΤ δεν θα ήθελε να δει σε καμία των περιπτώσεων. Για αυτό αναφέρθηκα στην μπλόφα της ΕΚΤ – κάτι, βέβαια, που δεν θα μπορέσουμε να ελέγξουμε ποτέ, καθώς η κυπριακή κυβέρνηση συμφώνησε με την πρόταση της ΕΚΤ. Είναι αυτό που ο Popper ονόμασε μη-επιβεβαιώσιμη υπόθεση (το οποίο, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι είναι λανθασμένη – απλά, δεν μπορεί, πλέον, να επιβεβαιωθεί).
Βάσει ποιων κανόνων διακόπτεται η ρευστότητα σε χώρες την ευρωζώνης; Μήπως η Γερμανία, μέσω ΕΚΤ, μας κόψει τη ρευστότητα με το έτσι θέλω αν θελήσουμε να διαπραγματευτούμε;
Οι οδηγίες του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών λένε ότι (α) πτωχευμένες τράπεζες δεν μπορούν να λάβουν ρευστότητα και (β) για να δοθεί ρευστότητα, χρειάζονται εχέγγυα των οποίων η «ποιότητα» πρέπει να είναι πάνω από κάποιο επίπεδο. Το μέγα πρακτικό ερώτημα είναι διττό: Σχετικά με την εκτίμηση του κατά πόσο μια τράπεζα είναι πτωχευμένη ή όχι, το ερώτημα είναι ποιος (και με τι κριτήρια) κρίνει αν η εν λόγω τράπεζα αντιμετωπίζει απλά πρόβλημα ρευστότητας ή αν έχει πτωχεύσει (insolvency). Επειδή αυτά τα ερωτήματα δεν επιδέχονται αντικειμενικής απάντησης, οι σχετικές αποφάσεις καταλήγουν να είναι κατεξοχήν πολιτικές. (Π.χ. την Deutsche Bank δεν πρόκειται να την «ανακηρύξουν» πτωχευμένη, ο κόσμος να χαλάσει.)
Γενικά, καμία τράπεζα, έως τώρα, δεν είχε κριθεί πτωχευμένη. Το καίριο ζήτημα αφορούσε, και αφορά, τη μέτρηση της «ποιότητας» των εχέγγυων που προσφέρουν στην ΕΚΤ για λήψη ρευστότητας. Εδώ, η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει παραδεχθεί ότι δεν υπάρχει αντικειμενικός τρόπος «μέτρησης». Εξ ου και η ΕΚΤ έχει τα δικά της κριτήρια αλλά οι κεντρικές τράπεζες των μελών-κρατών επιτρέπεται να έχουν τα δικά τους (χαλαρότερα) κριτήρια. Στην περίπτωση που η ΕΚΤ κρίνει ότι μια τράπεζα (η οποία ζητά απεγνωσμένα ρευστότητα) δεν διαθέτει εχέγγυα (π.χ. ομόλογα) της προκοπής, ανακοινώνει ότι δεν της την παρέχει. Τότε όμως ενεργοποιείται το λεγόμενο ELA όπου τη ρευστότητα την παρέχει η κεντρική τράπεζα της ίδιας της χώρας (υπό την επίβλεψη της ΕΚΤ η οποία, με πλειοψηφία 2/3 του διοικητικού της συμβουλίου, μπορεί να θέσει βέτο). Με αυτό τον τρόπο, έως τώρα, συντηρήθηκαν τράπεζες που η ΕΚΤ απέκλεισε στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία, στην Κύπρο, στην Ισπανία. Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι αν αποκλειστεί μια τράπεζα και από το ELA της χώρας της, βάζει λουκέτο και αμέσως καλείται ο φορολογούμενος της εν λόγω χώρας να επιστρέψει, από την τσέπη του, τις εγγυημένες καταθέσεις των καταθετών της τράπεζας αυτής. Αν, στο μεταξύ, το συγκεκριμένο κράτος έχει και το ίδιο πρόβλημα ρευστότητας (όπως στην περίπτωση της Κύπρου, της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Ισπανίας) τότε έχουμε κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος και, αναγκαστικά πλέον, έξοδο από την ευρωζώνη. Οπότε, όταν η Γερμανία απειλεί, μέσω της ΕΚΤ, για διακοπή του ELA, ουσιαστικά απειλεί ότι θα εκδιώξει τη χώρα από το ευρώ. Πόσο πιστευτή είναι μια τέτοια απειλή; Ιδού το ερώτημα. Η απάντηση: Όσο πιστευτή είναι και η υπόθεση ότι μια τέτοια απομάκρυνση είναι προτιμότερη, για Γερμανία/ΕΚΤ, από τη χαλάρωση της διαπραγματευτικής τους στάσης απέναντι στη χειμαζόμενη χώρα. Με άλλα λόγια: καθόλου πιστευτή.
Πόσο ρεαλιστική είναι η πρότασή σας για άρνηση της επόμενης δόσης και διαπραγμάτευση για το «κοινό συμφέρον» δανειοδότη-δανειολήπτη ώστε η αποπληρωμή να καταστεί βιώσιμη κτλ από τη στιγμή που η Γερμανία φέρεται εντελώς αψυχολόγητα, αυταρχικά, με αποτέλεσμα να δημιουργεί διασπαστικές τάσεις στην ευρωζώνη;
Έχω πει ότι κάθε υπογραφή που έβαζαν ελληνικές κυβερνήσεις σε αλόγιστες συμφωνίες, μείωνε δραστικά τους βαθμούς ελευθερίας της χώρας. Οι τελευταίες αποφάσεις για μέτρα 9 δισ. εντός του 2013 και για το δεύτερο κούρεμα των ελληνικών τραπεζών (μέσω της κατ’ ευφημισμόν «επαναγοράς χρέους» - σε μια περίοδο που υποτίθεται ότι... ανακεφαλαιοποιούνται) έχουν συρρικνώσει απελπιστικά τη διαπραγματευτική ισχύ της Ελλάδας. Εδώ που φτάσαμε, και ιδίως μετά τις εξελίξεις στην Κύπρο, που εκτροχιάζουν την απαραίτητη διαδικασία άντλησης, από τις τράπεζες, ιδιωτικών κεφαλαίων), η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να προβεί άμεσα σε δύο κινήσεις: Πρώτον, να θέσει στην τρόικα το ζήτημα της αναποτελεσματικότητας της ανακεφαλαιοποίησης – να δηλώσει ευθαρσώς ότι τα κονδύλια που απαιτεί το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι πολύ μεγαλύτερα από τα συμφωνηθέντα αλλά, παράλληλα, ο Έλληνας φορολογούμενος δεν μπορεί, και δεν πρέπει, να τα δανειστεί (ακόμα και να μας τα προσφέρουν οι Ευρωπαίοι) – και ότι, για αυτούς τους λόγους, θέτει το ζήτημα της άμεσης ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών λέγοντας ότι αρνείται τα μέρη των δόσεων που θα πήγαιναν στις τράπεζες (χωρίς ουσιαστικά να τις βοηθούν). Δεύτερον, να προβεί σε μια ρεαλιστική επανεκτίμηση της πορείας του προϋπολογισμού του κράτους, ουσιαστικά δηλώνοντας τώρα στο ECOFIN ότι η συμφωνημένη πορεία προσαρμογής δεν «βγαίνει». Μια τέτοια δήλωση από μόνη της θα ασκήσει πίεση καθώς το ΔΝΤ είναι έτοιμο να πάρει τη σκυτάλη από μια τέτοια επανεκτίμηση και να ξαναθέσει το ζήτημα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Αν δεν το κάνουμε αυτό τώρα, απλά θα φανούμε άλλη μια φορά αναξιόπιστοι όταν στο τέλος του έτους θα ανακοινωθεί από την Ε.Ε. (κι όχι από εμάς) ότι ο προϋπολογισμός του ελληνικού κράτους έπεσε απελπιστικά έξω.
Πιστεύετε ότι πρέπει να σηκώσει ανάστημα μόνη της η Ελλαδα εναντίον του κύκλου της ύφεσης εντός της Ευρωζώνης από τη στιγμή που διαφαίνεται ότι δεν υπάρχει ούτε μια χωρα που να αντιτάσσεται της γερμανικής πολιτικής (βλέπε απόφαση της 15/3 για Κύπρο); Πρέπει να απειλήσουμε, ως τελευταίο, ακραίο μέτρο, ότι θα βγούμε εκτός ευρώ;
Από την αρχή της κρίσης συστηματικά αρνούμαι τη λύση της εξόδου από το ευρώ, ακόμα και της απειλής για έξοδο από το ευρώ. Η Ελλάδα προφανώς δεν έχει το «ανάστημα» να αλλάξει την (ανυπόστατη) προσκόλληση των πλεονασματικών χωρών προς τη δημοσιονομική συρρίκνωση εν καιρώ κρίσης. Αν η Γαλλία δεν μπορεί να το κάνει, προφανώς η Ελλάδα δεν έχει καμία τέτοια ελπίδα. Αυτό που όμως μπορεί και πρέπει να κάνει η Ελλάδα είναι να λέει όχι σε δάνεια τα οποία δίδονται υπό όρους που εξασφαλίζουν την αδυναμία μας να τα αποπληρώσουμε. Άλλο να λες στον μέσο Γερμανό να εγκαταλείψει την (παράλογη) εμμονή του στη λιτότητα και άλλο να του λες «να με συγχωρείτε αλλά αρνούμαι να δανειστώ από εσάς τεράστια ποσά υπό όρους που θα μου απαγορεύσουν να σας αποπληρώσω αυτά τα δάνεια και προηγούμενα δάνεια». Αυτό το τελευταίο, ο μέσος Γερμανός θα το εκτιμήσει και θα το ακούσει.
Θυμάμαι μια διάλεξή σας στην Αυστραλια πέρισυ, που είπατε ότι η έξοδος μια χώρας από την ευρωζώνη είναι εξαιρετικά δύσκολη αν όχι αδύνατη, γιατί κάτι τέτοιο θέλει προετοιμασία 6 μηνών για την έκδοση νομίσματος και για 1-2 εβδομάδες πρέπει να υπάρχει ένας στρατός υπαλλήλων που θα σφραγίζουν χαρτονομίσματα του ευρώ με το σήμα του νέου ελληνικού νομίσματος ώστε αυτά να είναι τα μεταβατικά μέχρι την αντικατάστασή τους. Τελικά, είναι αδύνατον; Σχεδόν αδύνατον ή απλά καταστροφικό; Μήπως αυτή η καταστροφή θα ήταν μόνο για 1-2 χρόνια και μετά θα ανακάμψουμε; Ή δεν συμφέρει καν η συζήτησή της;
Αδύνατη δεν είναι μια έξοδος. Καταστροφική είπα ότι θα ήταν – τουλάχιστον για την Ελλάδα. Όμως, όσο πιο βαθιά στον μυικό ιστό μιας κοινωνικής οικονομίας πηγαίνει η γάγγραινα της κρίσης που ενισχύει η ευρωζώνη μέσα από τις ανερμάτιστες και αλόγιστες πολιτικές της, τόσο μειώνεται η ισχύς του επιχειρήματός μου (ότι μια έξοδος από το ευρώ θα ήταν καταστροφική). Πάρτε για παράδειγμα την Κύπρο. Δεν είμαι, πλέον, καθόλου σίγουρος ότι η Κύπρος πρέπει να μείνει στο ευρώ. Έχει ήδη εισπράξει μεγάλο μέρος του κόστους μιας εξόδου, έχει μείνει με ένα νόμισμα το οποίο διαφέρει ριζικά από το ευρώ των υπολοίπων χωρών και, το πιο σημαντικό, έχει μπει σε μια υφεσιακή διαδικασία τόσο βάναυση που να θέτει υπό αμφισβήτηση τα όποια οικονομικά οφέλη από την παραμονή στην ευρωζώνη. Εν συντομία, τα οικονομικά επιχειρήματα, υπέρ της παραμονής της Κύπρου στο ευρώ, έχουν πλέον ηττηθεί από τα επιχειρήματα υπέρ μιας εξόδου. Μόνο γεωπολιτικό θέμα υφίσταται καθώς οι Κύπριοι τώρα καλούνται να αποφανθούν για το αν η παραμονή σε μια ευρωζώνη, που τους αντιμετωπίζει αυταρχικά, και ως παρίες, βοηθά ή υπονομεύει την εθνική υπόθεση – ένα ερώτημα για το οποίο δεν έχω διαμορφωμένη άποψη.
Επιστρέφοντας όμως στα δικά μας, ακόμα θεωρώ ότι μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ εξακολουθεί να μην ενδείκνυται. Αν, όμως, προχωρήσει ακόμα η αποσύνθεση της ευρωζώνης και, ιδιαίτερα, της ελληνικής κοινωνικής οικονομίας, κάποια στιγμή, εκ των πραγμάτων, το επιχείρημά μου δεν θα έχει βάση.