ΚΡΙΜΑ…

Τελικά, αποδείχτηκε ότι οι κύριοι καθηγητές πανεπιστημίων προτιμότερο είναι να μένουν με τα του επαγγέλματός τους, από το να επιμένουν να «απασχολούνται» με την πολιτική, η οποία φαίνεται να τους υπερβαίνει

Ακούγοντας σήμερα τον φίλο μου Αντρέα Λοβέρδο έμεινα άφωνος από τη ρηχότητα της νηπιακής πολιτικής σκέψης του καθηγητή, την αγωνιώδη προσπάθειά του να τιθασεύει τον ασυνάρτητο και παραληρηματικό του λόγο, τη σύγχυση και την αδυναμία του να εκτιμήσει τα καλπάζοντα δραματικά γεγονότα και τη φανερή ανικανότητά του να συλλάβει την έννοια των αφελών και άνευ σημασίας ερωτήσεων που του απεύθυναν, με με κατανοητή μέχρις ενός σημείου ανεκτικότητα, οι παπαγαλοαναθρεμένοι παρουσιαστές του MEGA.

Αυτό όμως που με άφησε άναυδο ήταν ο πρωτοφανής πολιτικός του αμοραλισμός και η αχαρακτήριστη συμπεριφορά του απέναντι σ’ έναν λαό που τον εξέλεξε για να τον υπηρετεί και να τον αντιπροσωπεύει!

Ο κύριος Λοβέρδος υπεραμύνθηκε μάλιστα της μνημονιακής πολιτικής και των σκληρών μέτρων που καλείται να πληρώσει με το αίμα του ο ελληνικός λαός, χωρίς να αισθάνεται ίχνος ενοχής και υπευθυνότητας για το ζοφερό μέλλον που καραδοκεί, προφανώς γιατί δεν αισθάνεται να τον τύπτει η συνείδησή του.

Και είναι κρίμα για έναν πανεπιστημιακό δάσκαλο να περιφρονεί με τρόπο αλλόφρονα και προκλητικό την ύπαρξη ηθικών κανόνων!

Κρίμα Αντρέα…