Μια είδηση που κυκλοφόρησε τέλη Ιουλίου πέρασε μάλλον απαρατήρητη απο το ευρύ κοινο. Οι εφημερίδες άρχισαν να πανηγυρίζουν για τη νέα «γενναία ρύθμιση των δανείων» από Σεπτέμβριο.
Η ρύθμιση θα ακολουθήσει το μοντέλο που εφαρμόζεται στην Ιρλανδία, όπως μας πληροφορεί το Έθνος και το οποίο είναι τόσο πετυχημένο που η Τρόικα εισηγήθηκε την εφαρμογή του στην Ελλάδα.
Διαβάστε το δημοσίευμα του Έθνους της Κυριακής εδώ.
Βέβαια από το Έθνος ξέφυγε μια σημαντική λεπτομέρεια, το μοντέλο αυτό ΔΕΝ έχει εφαρμοστεί ακόμα στην Ιρλανδία.
Η ιρλανδική κυβέρνηση ανακοίνωσε το πλαίσιό του πριν πέντε μήνες περίπου και αναμένεται να ξεκινήσει μέσα Αυγούστου αν και δεν προβλέπεται να τεθεί σε ισχύ πριν τον Σεπτέμβριο του 2013.
Στην Ιρλανδία ήδη έχει ξεκινήσει μια μεγάλη συζήτηση για το πρόγραμμα με αρκετούς οικονομολόγους να εκφράζουν τις ενστάσεις τους για το πόσο μπορεί το κράτος να διεισδύσει στη προσωπική ζωή των πολιτών ακόμα και αν αυτοί έχουν χρεοκοπήσει.
Στην Ελλάδα -αν τελικά εφαρμοστεί- δεν θα γίνει μεγάλη συζήτηση. Η συνομοταξία αρθρογράφων/δημοσιογράφων που ευδοκιμεί τα τελευταία χρόνια σε όλα τα «εναλλακτικά» protagon-αγωνιστικά site και στα διάφορα ηλεκτρονικά και μη free press, θα αρχίσει υπερωρίες και θα μας το πουλήσει σαν την μεγάλη ευκαιρία αφού πρώτα ενοχοποιήσει όποιον -ω τι περίεργο στους καιρούς που ζούμε- έχει χρέη. Στην τελική χάρη σου κάνουν το κράτος και οι τράπεζες, ας μην ξόδευες ανθρωπάκι πάνω από τις δυνάμεις σου, καλά να πάθεις.
Τι λέει λοιπόν η γενναία αυτή ρύθμιση:
Είσαι εργαζόμενος, έχεις παιδιά, έχεις στεγαστικό, ίσως έχεις και δάνειο αυτοκινήτου, ο μισθός σου δε φτάνει και έχεις χρέη.
Απολύθηκες, η επιχείρηση σου δεν πάει καλά, τα χρέη σε πνίγουν σα μέγγενη.
Τι κάνεις; Η Κυβέρνηση έχει τη λύση για σένα, πριν από σένα. Σύμφωνα λοιπόν με το ιρλανδικό μοντέλο που τόσο αγαπάει η Τρόικα και το Έθνος, η κυβέρνηση καθορίζει λίστα με το πόσα χρήματα πρέπει να ξοδεύει ένα χρεωμένο νοικοκυριό για να ζήσει.
Η λίστα διαφοροποιείται ελαφρά αν έχει κάποιος παιδιά, αν έχει αυτοκίνητο ή αν είναι εργένης.
Όποιος ζητήσει να μπει στο πρόγραμμα δεν μπορεί να ξεπεράσει το ποσό που ορίζεται για κάθε συγκεκριμένη δαπάνη και όλο το υπόλοιπο εισόδημα πηγαίνει στην εξυπηρέτηση του χρέους.
Όσον αφορά στο ενοίκιο, το πρόγραμμα σε υποχρεώνει να μετακομίσεις σε σπίτι συγκεκριμένων τετραγωνικών το οποίο να “πληρεί βέβαια τα στοιχειώδη (αλήθεια ποια;) αλλά να έχει λογικό ενοίκιο” (πόσο άραγε;).
Για να δούμε τώρα τι προβλέπει η λίστα, την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Ένας ενήλικας λοιπόν, μπορεί να ξοδεύει 247 ευρώ το μήνα για φαγητό το οποίο όπως ορίζει η κυβέρνηση θα είναι “υγιεινό και χορταστικό”, ενώ με 35 ευρώ το μήνα μπορεί να αγοράσει ρούχα και παπούτσια. Βέβαια καλό είναι να μην πλένει τα ρούχα και συχνά, αλλά ούτε και να πλένεται και ο ίδιος γιατί το πρόγραμμα προβλέπει 33 ευρώ το μήνα για είδη προσωπικής υγιεινής και 31 για απορρυπαντικά και είδη καθαρισμού.
Αν τώρα αρρωστήσει, ας περιμένει και λίγο, διότι μόνο 31 ευρώ το μήνα επιτρέπονται για ιατρικά έξοδα κι έτσι αν χρειαστείς οδοντίατρο -που η ασφάλεια σου δεν καλύπτει έτσι κι αλλιώς- μάλλον θα πας σε έξι μήνες, μέχρι να μαζέψεις το πόσο που απαιτείται για σφραγίσματα.
Όμως ας μην γκρινιάζουμε, η κυβέρνηση σε σκέφτεται και σου ορίζει 5 ευρώ την εβδομάδα για να τηλεφωνείς στους φίλους σου και αλλά τέσσερα για να σερφάρεις στο διαδίκτυο.
Για να μην κουράζεσαι σου δίνει μια κάρτα απεριόριστων διαδρομών με τα ΜΜΕ το μήνα, ενώ αν έχεις αυτοκίνητο θα το χρησιμοποιήσεις αποκλειστικά για να πηγαίνεις στη δουλειά, εφόσον δεν υπάρχει συγκοινωνία. Οποιαδήποτε άλλη χρήση, όπως να πας τα παιδιά στο σχολείο, να ψωνίσεις στο σούπερ μάρκετ, δεν προβλέπεται.
Εάν τα κάνεις όλα αυτά, σε 6 χρόνια υπολογίζεται ότι θα έχεις ξεπληρώσει κάθε χρέος.
Φανταστείτε τώρα αυτά τα ποσά, προσαρμοσμένα στην ελληνική πραγματικότητα και το ύψος των επιτρεπόμενων ποσών…
Σίγουρα πολλοί θα σκεφτούν ότι είμαστε υπερβολικοί. Το κράτος σου δίνει τη ευκαιρία να ξεχρεώσεις και να αποφύγεις τη χρεοκοπία.
Ας παραβλέψουμε το γεγονός ότι για να μπει κάποιος στο πρόγραμμα χρειάζεται έναν μεσολαβητή που θα αναλάβει να παρουσιάσει την υπόθεση του στο κράτος. Αυτό μπορεί να του κοστίσει από 500 μέχρι 3000 ευρώ, τα οποία βέβαια δεν έχει εξηγήσει κανείς πως ακριβώς ένας χρεοκοπημένος άνεργος θα τα βρει.
Ψιλά γράμματα, το πολύ-πολύ να προστεθούν στο χρέος και να του κόψουν μετά από τα έξοδα φαγητού για να τα ξεπληρώσει.
Ας παραβλέψουμε πάλι το γεγονός ότι δεν επιτρέπεται να ξεφύγει κάποιος από την σειρά των εξόδων. Δεν μπορείς δηλαδή να ξοδέψεις λιγότερο για φαγητό αλλά να συμπληρώσεις π.χ. τα ιατρικά έξοδα.
Μπορεί κάποιος να μην θέλει να αγοράζει ρούχα, ούτε “υγιεινό” φαγητό, αλλά να θέλει να αγοράσει φθηνότερο φαγητό και να πάει διακοπές με όσα περισσεύουν. Οι διακοπές όμως θεωρούνται πολυτέλεια και απαγορεύονται δια ροπάλου.
Και αν θέλει τόσο πολύ το κράτος να βοηθήσει, γιατί δεν ορίζει ένα ποσοστό του εισοδήματος που πρέπει να πηγαίνει στο χρέος και από κει και πέρα να επιτρέπει να διαθέτει ο πολίτης να υπόλοιπα όπως επιθυμεί;
Η κυβέρνηση δηλαδή σε θεωρεί de facto ανίκανο να διαχειριστείς τη ζωή και τα έξοδα σου, επειδή χρεοκόπησες. Και αν υπάρχει ευθύνη τραπεζών από τα αρπακτικά των οποίων οι νόμοι του κράτους σου δεν σε προστάτεψαν, είναι ασήμαντη λεπτομέρεια.
Αλλά είπαμε, το κράτος ξέρει καλύτερα, και καλά να πάθεις…
Ας μην ξόδευες πάνω από τις δυνάμεις σου!
Από το blog «Ταξιδεύοντας: Η άλλη όψη»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου