ΒΑΘΙΕΣ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΦΥΣΑΛΙΔΕΣ

Πίνακας του Χάρρυ Κλυνν

Σωροί συντριμμιών
στο υπόγειο του φόβου και της μοναξιάς
και στα γαλάζια μάτια σου βαθιά
μια αιφνιδιαστική γραμμή φόβου
μια κομμένη ανάσα
ανάμεσα στα νεκρά κοχύλια και στους σκληρούς ανέμους
που ουρλιάζουν…

Με στεφάνια χαλκού στεφανώνω
το απελπισμένο σου είδωλο
με μύθους και ποιήματα
εξορκίζω την υπόγεια φλόγα
που σε ταξιδεύει σε απόμακρες ηλικίες
σε ωκεανούς χωρίς φως
πέρα από τα όρια του θανάτου
πέρα από την αποσύνθεση του έρωτα…

Στην κορυφογραμμή του Βορρά
με άνθη νεκρά στα ραγισμένα χέρια
εισπνέουμε την αλμυρή μυρωδιά του αποχωρισμού
και στις χαλύβδινες βελόνες της βροχής
που αρχίζουν να πέφτουν
μαγεμένη στέκεσαι με μάτια έκπληκτα
παγωμένα
βαθιές κόκκινες φυσαλίδες
μέσα στη θλιμμένη λευκότητα των αστερισμών...

Ας είναι κι έτσι που σ’ αγάπησα…

Φασματικό φως
επάνω από την οκνηρή αγνότητα του χιονιού
όταν αρχίζει να λειώνει το ηλιοβασίλεμα…

ΑΠΟ  ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ «ΣΚΟΝΙΣΜΕΝΗ ΑΚΤΗ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ