Ο Σταύρος Ψυχάρης
"Το απειλητικό μήνυμα στο Μαξίμου"
Πανικός επικρατεί στα Μαυσωλεία της διαπλοκής. Δεν εξηγείται
αλλιώς το γεγονός ότι ο Σταύρος Ψυχάρης, ο ισχυρός άνδρας του
χρεοκοπημένου και απαξιωμένου στη συνείδηση του ελληνικού λαού,
Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, στον απόηχο της βεβαιωμένης
πρόθεσης της κυβέρνησης να συντρίψει το παράσιτο της διαπλοκής,
εξαπολύει συνεχείς επιθέσεις και στέλνει πολλαπλά μηνύματα - που
κάλλιστα μπορεί κάποιος να τα χαρακτηρίσει εκβιαστικά - στο σημερινό
σύστημα διακυβέρνησης, δηλαδή στο Μέγαρο Μαξίμου και στον Αλέξη Τσίπρα,
τον εκλεγμένο πρωθυπουργό της χώρας.
Ο Σταύρος Ψυχάρης, ο οποίος έχει ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να διαδραματίζει - με ιστοριούλες για γάτες και άλλες μπουρδολογίες - ρόλο ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων, καθιστά απολύτως δηλωτική την ήττα του. Και έχει τις ψευδαισθήσεις αυτές διότι το ίδιο έκανε πάντοτε. Το συγκρότημα βάφτιζε πρωθυπουργούς και τους αποκαθήλωνε και όταν δεν του έκαναν τα χατίρια - όπως ο Γιώργος Παπανδρέου με το δάνειο της Εθνικής Τράπεζας - τότε έγραφε πάλι ιστοριούλες, όχι για γάτες, αλλά για πίσω πόρτες.
Επιλέγει να επιτεθεί στον Αλέξη Τσίπρα σε μία περίοδο που ο ελληνικός λαός απαιτεί το ξεδόντιασμα των παρασιτικών διαπλεκόμενων συμφερόντων, αλλά και σε μία συγκυρία που ο ίδιος ο εκδότης διώκεται ποινικά για τα δάνεια που λάμβανε σε καιρό κρίσης.
Το χειρότερο; Ο Σταύρος Ψυχάρης - αντί να πάει σπίτι του στην ηλικία του - δείχνει να θέλει να μιμηθεί τον Παναγιώτη Μαυρικο, τον εκδότη που κατηγορείται για συμμετοχή σε κύκλωμα εκβιασμών. Έτσι δείχνει να λειτουργεί ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος εκδότης και καναλάρχης και καταλαβαίνει πλέον και ο πλέον αδαής ποιον έδειχνε το Μαξίμου ως.... "εκβιαστή των σαλονιών"
Διαβάστε τώρα το... απειλητικό, εκδοτικό σημείωμα του Ψυχάρη. Δεν κατάλαβε ο μπάρμπα - Σταύρος ότι η χώρα αυτή δεν του ανήκει
Αυτή η χώρα δεν ανήκει σε κανέναν κύριο Τσίπρα. Ούτε στον κύριο Μητσοτάκη ή άλλον τινά. Ολοι τους εντολή λαμβάνουν ορισμένης διαρκείας. Και το μόνο βέβαιο είναι ότι κάποια ημέρα γίνονται τέως. Ολίγοι γράφουν Ιστορία. Οι πλείστοι των πρώην πρωθυπουργών μένουν ξεχασμένοι στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Στη δική μας Ιστορία, ο περασμένος αιώνας δύο έως τρεις ηγέτες ανέδειξε: ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι οι μόνοι ένοικοι της ιστορικής μνήμης. Εν τούτοις και οι τρεις εγκατέλειψαν πριν την ώρα τους κακήν κακώς την εξουσία.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο δημιουργός της Ελλάδας «των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών», έφυγε από την Ελλάδα κυνηγημένος για ν” αφήσει την τελευταία του πνοή μακριά από τον τόπο του.
Ο Κ. Καραμανλής κυβέρνησε (1955-1963) ως γνήσιος εκπρόσωπος της Δεξιάς. Για να αναδειχθεί όμως πρωταγωνιστής στον αγώνα για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας όταν το 1974 κατέρρευσε η χούντα. Ο ίδιος έλεγε ότι «εγώ δεν θα φύγω με αεροπλάνο κυνηγημένος όπως ο Βενιζέλος».
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, που κατά κοινή εκτίμηση απoκατέστησε την εθνική και λαϊκή ενότητα, είδε την πόρτα της εξόδου απ” την εξουσία. Είναι γνωστά τα γεγονότα κατά τα οποία παρά την κλονισμένη υγεία του τερμάτισε την πρωθυπουργική θητεία του, για να επανέλθει όμως μετά από μερικά χρόνια με εκλογικό θρίαμβο το 1993.
Οι κανόνες της Δημοκρατίας είναι διαχρονικοί ως προς την εφαρμογή και αναντικατάστατοι και αυστηροί. Ιδίως ως προς το προσωρινό της ηγεσίας.
Εν ολίγοις, επειδή πάμε και στην εκκλησία, ουαί σ” εκείνους που «εκίνησαν την πτέρναν κατά του ευεργέτου».
Και λατινιστί: Sic transit gloria mundi (Έτσι παρέρχεται η δόξα του κόσμου).
Πηγή
Ο Σταύρος Ψυχάρης, ο οποίος έχει ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να διαδραματίζει - με ιστοριούλες για γάτες και άλλες μπουρδολογίες - ρόλο ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων, καθιστά απολύτως δηλωτική την ήττα του. Και έχει τις ψευδαισθήσεις αυτές διότι το ίδιο έκανε πάντοτε. Το συγκρότημα βάφτιζε πρωθυπουργούς και τους αποκαθήλωνε και όταν δεν του έκαναν τα χατίρια - όπως ο Γιώργος Παπανδρέου με το δάνειο της Εθνικής Τράπεζας - τότε έγραφε πάλι ιστοριούλες, όχι για γάτες, αλλά για πίσω πόρτες.
Επιλέγει να επιτεθεί στον Αλέξη Τσίπρα σε μία περίοδο που ο ελληνικός λαός απαιτεί το ξεδόντιασμα των παρασιτικών διαπλεκόμενων συμφερόντων, αλλά και σε μία συγκυρία που ο ίδιος ο εκδότης διώκεται ποινικά για τα δάνεια που λάμβανε σε καιρό κρίσης.
Το χειρότερο; Ο Σταύρος Ψυχάρης - αντί να πάει σπίτι του στην ηλικία του - δείχνει να θέλει να μιμηθεί τον Παναγιώτη Μαυρικο, τον εκδότη που κατηγορείται για συμμετοχή σε κύκλωμα εκβιασμών. Έτσι δείχνει να λειτουργεί ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος εκδότης και καναλάρχης και καταλαβαίνει πλέον και ο πλέον αδαής ποιον έδειχνε το Μαξίμου ως.... "εκβιαστή των σαλονιών"
Διαβάστε τώρα το... απειλητικό, εκδοτικό σημείωμα του Ψυχάρη. Δεν κατάλαβε ο μπάρμπα - Σταύρος ότι η χώρα αυτή δεν του ανήκει
Αυτή η χώρα δεν ανήκει σε κανέναν κύριο Τσίπρα. Ούτε στον κύριο Μητσοτάκη ή άλλον τινά. Ολοι τους εντολή λαμβάνουν ορισμένης διαρκείας. Και το μόνο βέβαιο είναι ότι κάποια ημέρα γίνονται τέως. Ολίγοι γράφουν Ιστορία. Οι πλείστοι των πρώην πρωθυπουργών μένουν ξεχασμένοι στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Στη δική μας Ιστορία, ο περασμένος αιώνας δύο έως τρεις ηγέτες ανέδειξε: ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι οι μόνοι ένοικοι της ιστορικής μνήμης. Εν τούτοις και οι τρεις εγκατέλειψαν πριν την ώρα τους κακήν κακώς την εξουσία.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο δημιουργός της Ελλάδας «των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών», έφυγε από την Ελλάδα κυνηγημένος για ν” αφήσει την τελευταία του πνοή μακριά από τον τόπο του.
Ο Κ. Καραμανλής κυβέρνησε (1955-1963) ως γνήσιος εκπρόσωπος της Δεξιάς. Για να αναδειχθεί όμως πρωταγωνιστής στον αγώνα για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας όταν το 1974 κατέρρευσε η χούντα. Ο ίδιος έλεγε ότι «εγώ δεν θα φύγω με αεροπλάνο κυνηγημένος όπως ο Βενιζέλος».
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, που κατά κοινή εκτίμηση απoκατέστησε την εθνική και λαϊκή ενότητα, είδε την πόρτα της εξόδου απ” την εξουσία. Είναι γνωστά τα γεγονότα κατά τα οποία παρά την κλονισμένη υγεία του τερμάτισε την πρωθυπουργική θητεία του, για να επανέλθει όμως μετά από μερικά χρόνια με εκλογικό θρίαμβο το 1993.
Οι κανόνες της Δημοκρατίας είναι διαχρονικοί ως προς την εφαρμογή και αναντικατάστατοι και αυστηροί. Ιδίως ως προς το προσωρινό της ηγεσίας.
Εν ολίγοις, επειδή πάμε και στην εκκλησία, ουαί σ” εκείνους που «εκίνησαν την πτέρναν κατά του ευεργέτου».
Και λατινιστί: Sic transit gloria mundi (Έτσι παρέρχεται η δόξα του κόσμου).
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου