Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

Η αποστασία του «ΠΑΣΟΚ» από το ΠΑΣΟΚ

ΠΑΣΟΚ


"Προτού το σημερινό «ΠΑΣΟΚ» τολμήσει να μιλήσει για «αποστασία», ας ρίξει μια ματιά στον καθρέφτη για να αντικρύσει το πολιτικό του είδωλο. Το ίδιο το «ΠΑΣΟΚ» αποστάτησε από το ΠΑΣΟΚ του ελληνικού λαού"

«Χαμένα» από την καθίζηση των εκλογικών τους ποσοστών τα έχουν τα εναπομείναντα στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη με τον πανικό και τον φόβο να είναι έκδηλος στα πρόσωπα και στα λεγόμενά τους. Το απύθμενο μάλιστα θράσος ενός υπό εξαφάνιση πολιτικού σχηματισμού δεν έχει όρια με το να τολμούν να μιλούν για «αποστασία», όποιου βουλευτή τολμήσει να διαφοροποιηθεί έστω από την καταστροφική μνημονιακή πολιτική, την οποία προσυπογράφει το «ΠΑΣΟΚ», ενώ έχει πάψει εδώ και καιρό να λέει ότι «Σώζει την πατρίδα». Έχει προφανώς πάψει να το λέει γιατί κατανοεί ότι δεν πείθει πια κανέναν. Ούτε τους ίδιους τους βουλευτές του.

Φαίνεται όμως ότι ο πανικός είναι κακός σύμβουλος, καθώς το σημερινό «ΠΑΣΟΚ», έμπλεο από τεχνοκράτες και θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού, έχει πάψει να μελετά Ιστορία. Δεν εξηγείται αλλιώς ο χαρακτηρισμός «αποστασία» και «πολιτική αλητεία» ειδικά όταν αυτοί εκτοξεύονται από το κόμμα της σημερινής Χαριλάου Τρικούπη. Εκεί στο «ΠΑΣΟΚ», έχουν πάρει διαζύγιο από την διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη. Αυτό βέβαια είναι μια σαφής πολιτική επιλογή και δικαίωμα του κάθε πολιτικού κόμματος να το πράξει. Ο κριτής είναι ο ίδιος ο λαός και αυτός ο λαός, ο οποίος στήριζε με την ψήφο του το άλλοτε κραταιό Κίνημα, μίλησε στις εκλογές του 2012. Ήταν ένα σοκ για το σημερινό «ΠΑΣΟΚ», η ομιλία του λαού στις εκλογές.

Το «ΠΑΣΟΚ» επιτέθηκε στον λαό λέγοντας ότι δεν έγινε σεβαστή από την κοινωνία η πρόθεση του «ΠΑΣΟΚ» να «σώσει την πατρίδα». Αυτό δείχνει ότι δεν σεβάστηκαν πραγματικά το μήνυμα των άλλοτε ψηφοφόρων του, αλλά δείχνει και κάτι άλλο. Την ακόρεστη δίψα για εξουσία, καθώς το «ΠΑΣΟΚ» δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τον μήνυμα των εκλογών του 2012 και προτίμησε να μπει και πάλι στο «κόλπο» της εξουσίας, γινόμενο συνειδητά «ουρά» της ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος άλλα υποσχέθηκε από τα «ουκ έστιν αριθμός» Ζάππεια και άλλα έπραξε μετεκλογικά, «σώζοντας» και αυτός με την σειρά του την πατρίδα. Αναμφίβολα, το κάθε πολιτικό κόμμα είναι ελεύθερο να κάνει τις πολιτικές του επιλογές, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι βγαίνει αυτομάτως εκτός πλαισίου κριτικής.

Οι πολιτικές επιλογές, ειδικά μάλιστα για ένα κυβερνητικό κόμμα έχουν και συνέπειες. Όταν η κοινωνία εγκαταλείπει ένα πολιτικό κόμμα, το οποίο μάλιστα στις εκλογές του 2009 είχε λάβει το 44% των ψήφων του ελληνικού λαού, τότε δεν αρμενίζει λάθος ο λαός, αλλά το κόμμα. Αυτό όμως δεν το δέχθηκε ποτέ η σημερινή πολιτική ηγεσία του «ΠΑΣΟΚ». Ουσιαστικά, το σημερινό «ΠΑΣΟΚ», είναι εντελώς αναντίστοιχο με τους λόγους ίδρυσής του. Η δήλωση άλλωστε της διαγραφείσας, πρώην βουλευτίνας του ΠΑΣΟΚ, Θεοδώρας Τζάκρη, ότι ένας άλλος πολιτικός σχηματισμός και συγκεκριμένα ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ο σημερινός εκφραστής της Δημοκρατικής Παράταξης, είναι ένα σαφές μήνυμα, το οποίο και πάλι δεν γίνεται αντιληπτό στην Χαρ. Τρικούπη.

Το σημερινό «ΠΑΣΟΚ» είναι ένα βαρίδι στο υπάρχον πολιτικό σύστημα. Είναι μια «πληγή» στο σώμα του ισοπεδωμένου και κατεστραμμένου ελληνικού λαού από τις μνημονιακές πολιτικές της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου. Δεν έχει καμιά σχέση και δεν ανταποκρίνεται ούτε για αστείο στο «Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Δικαιοσύνη», ένα σύνθημα επίκαιρο όσο ποτέ. Προτού λοιπόν το σημερινό «ΠΑΣΟΚ» τολμήσει να μιλήσει για «αποστασία», ας ρίξει μια ματιά στον καθρέφτη για να αντικρύσει το πολιτικό του είδωλο. Το ίδιο το «ΠΑΣΟΚ» αποστάτησε από το ΠΑΣΟΚ του ελληνικού λαού, από το ΠΑΣΟΚ του ιδρυτή του, με τα όποια λάθη και παραλείψεις του. Το θέμα όμως είναι ότι και να θέλει το «ΠΑΣΟΚ» να δει τον εαυτό υου στον καθρέφτη δεν μπορεί, καθώς ο καθρέφτης έχει σπάσει σε πολλά κομμάτια και το είδωλο είναι παραμορφωμένο. Το ΠΑΣΟΚ τελείωσε. Έκλεισε τον ιστορικό του κύκλο. Τελεία, παράγραφος…
Πηγή

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Οι αποστάτες των προεκλογικών υποσχέσεων,
αυτοί που ενέπαιξαν αυτούς που τους ψήφισαν,

κατηγορούν για αποστασία,
αυτούς που τους εγκαλούν.

Η Ελλάδα του Γιωργάκη, του Σαμαρά, του Βενιζέλου,
και πιθανότατα (μέχρι βεβαιότητας), του Τσίπρα.

Η Ελλάδα της Δημοκρατίας της Πλουτοκρατίας.
Όχι ότι ήταν ποτέ, και κάτι περισσότερο.