In the mind of Harry Klynn

• Γράφει ο Διογένης ο Κυνικός

Τι αστροπελέκι ήταν και αυτή η Έκθεση του ΟΟΣΑ για την δημόσια διοίκηση στην Ελλάδα; Όχι ότι μας είπε κάτι καινούργιο ή κάτι διαφορετικό από αυτό που γράφουμε εμείς για χρόνια τώρα. Και το εμείς δεν είναι πληθυντικός της ευγενείας αλλά περιλαμβάνει όλους εκείνους τους Δον Κιχώτηδες που παλεύουν ενάντια στους ανεμόμυλους της διαφθοράς, της σήψης, της αδιαφάνειας. Και όσο και αν ακούγεται παράδοξο εκεί έχουμε φθάσει σήμερα. Να θεωρούνται γραφικοί εκείνοι που επιζητούν το καλό, την αρετή, τον δρόμο του δικαίου. Στον μύθο, ο δρόμος ήταν γεμάτος από γίγαντες, δαίμονες, δράκους και πονηρούς ανθρώπους που λεηλατούν την χώρα. Το έργο εκδόθηκε το 1605 και το 1615 αλλά είναι πιο σύγχρονο από ποτέ! Για αυτό και ίσως η σύγκριση με τον Δον Κιχώτη να είναι κάτι παραπάνω από επιτυχημένη.

Για εκείνους που παραξενεύονται από τον τίτλο του σχολίου μας, όταν η έκθεση αυτή είναι κυριολεκτικά ένα όνειδος για την χώρα μας, η εξήγηση είναι πολύ απλή. Όταν κάποιος γράφει για όλα αυτά στην χώρα μας, όποιος προσπαθεί να αλλάξει αυτή την κατάσταση συνήθως λοιδορείται, θεωρείται γραφικός όπως γράφουμε και πιο πάνω. Γιατί; Μα γιατί χαλάει την «συνταγή» που με τόσο κόπο έχουν φτιάξει όλοι αυτοί που εκμεταλλεύονται την κατάσταση προς ίδιον όφελος και θησαυρίζουν κυριολεκτικά από αυτή. Ίσως για αυτό και η παρομοίωση με τον Δον Κιχώτη δεν είναι, ας μην ξεχνάμε, το πλήρες όνομα του ήταν «Ο ευφάνταστος ευπατρίδης Δον Κιχώτης της Μάντσας»… Με την έκθεση αυτή αποδείχθηκε τουλάχιστον ότι δεν είμαστε ευφάνταστοι, άρα δικαιολογείται και η χαρά μας…

Κατά τα άλλα όμως είμαστε για κλάματα, ως χώρα. Ξεφτιλιζόμαστε καθημερινώς, Δυστυχώς δικαίως. Και από ποιους; Από αυτούς που όπως λένε οι νέοι μας, όταν εκείνοι τρώγανε ραπανάκια, εμείς είχαμε ήδη χοληστερίνη; Τόσο μπροστά είμαστε!!! Οι γενιές των Ελλήνων που διοικούν, που ψήφιζαν αυτούς που μας κυβέρνησαν από την μεταπολίτευση και μετά πρέπει να αισθανόμαστε πολύ άσχημα. Τι προσφέραμε σε αυτή την χώρα σε σχέση με τους γονείς μας, τους παπούδες και τις γιαγιάδες μας; Τίποτα!!! Τίποτα το καλό εννοείται, αφού από το κακό πλημμυρήσαμε! Τύφλα να έχουν οι μουσώνες της Ασίας. Πως το γράφει η έκθεση; Πελατειακό κράτος, έλλειψη δομών, έλλειψη συστημάτων καταγραφής, αρχειοθέτησης, συνεργασίας μεταξύ υπουργών, διευθυντών, υπαλλήλων, διαφθορά, ανοργανωσιά, πολυνομία που είναι και η βάση της διαφθοράς, 17.000 νόμοι, προεδρικά και υπουργικά διατάγματα τα τελευταία 15 χρόνια!!! Για να μην πούμε και τα όσα αναφέρει για τον συνδικαλισμό!!! Τους προστάτες του πελατειακού συστήματος και του βολέματος… Και να μην κανείς ότι δεν υπήρξαν ευκαιρίες; Ότι δεν υπήρξαν κονδύλια για την μηχανοργάνωση του κράτους; Υπήρξαν αλλά οι πολιτικοί μας φρόντισαν να εξαφανίσουν όλες τις ευκαιρίες όπως επίσης και τα ανάλογα κονδύλια να πάνε οπουδήποτε αλλού εκτός από εκεί που έπρεπε.

Και τώρα τι; Αν είχαμε μυαλό θα έπρεπε έστω και αυτή την ύστατη στιγμή να αλλάξουμε. Να θεωρήσουμε όλοι ότι η εποχή των παχέων αγελάδων πέρασε και ήρθε η ώρα να πίνουμε όσο γάλα βγάζει η αγελάδα που έχουμε. Δεν μπορούμε πλέον να πίνουμε το γάλα που έχει αρμεχθεί από άλλες αγελάδες! Έχουμε όμως το μυαλό; Φυσικά και όχι! Γιατί βλέπουμε ότι η πλειοψηφία ακόμη και σήμερα προσπαθεί να εξαπατήσει. Να κοροϊδέψουμε αυτούς που προσπαθούνε να μας σώσουν έστω και αν είναι λάθος ο τρόπος τους. Μα αν δεν εφαρμόζουμε ούτε κατ’ ελάχιστον την συνταγή που μας δίνουν πως θα τους αποδείξουμε ότι κάνουν λάθος και ότι χρειάζεται κάποιο άλλο μείγμα μέτρων; Αντιθέτως τους δίνουμε δικαιολογίες ώστε να θεωρούν ότι εκείνοι έχουν δίκαιο και ότι απλά φταίμε εμείς που δεν την υλοποιούμε την συνταγή τους….

Τι μας σώζει και δεν μας έχουν στείλει στα τάρταρα; Πρώτον το κόστος για εκείνους. Αν καταφέρουν με κάποιο τρόπο και ελέγξουν τον παράγοντα αυτό δεν ξέρουμε τι μπορεί να γίνει μετά. Δεύτερον οι φυσικοί πόροι που φαίνεται ότι διαθέτει η Ελλάδα και ήρθε η ώρα να γίνει η εκμετάλλευση τους… Δεν μπορεί ξαφνικά να βρέθηκε πχ φυσικό αέριο σε περιοχές που είναι γνωστές από την εποχή Μεταξά... Τρίτον γεωπολιτικές και στρατηγικές συγκυρίες γενικότερων εξελίξεων στην περιοχή της Μεσογείου και κυρίως της Μέσης Ανατολής. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα μας ανέχονται για πολύ ακόμη αν δεν κάνουμε και εμείς ότι μπορούμε για να αλλάξουμε τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στην χώρα μας όσον αφορά την δημόσια διοίκηση και όχι μόνον αυτή. Ας ελπίσουμε όπως και στην ιστορία του Δον Κιχώτη ότι, οι σύγχρονοι Δον Κιχώτηδες που μπορεί να είναι νέοι πολιτικοί, δικαστικοί, εισαγγελείς, δημοσιογράφοι, δημόσιοι υπάλληλοι, σωστοί επιχειρηματίες, συνταξιούχοι, κλπ, θα βγούνε νικητές στην μάχη με το σκότος, θα είναι προάγγελοι μιας νέας τάξης πραγμάτων που ακολουθεί κάθε Μεσαίωνα. Γιατί στον Μεσαίωνα ζούμε σήμερα στην Ελλάδα! Για να δούμε, θα νικήσουμε τις δυνάμεις τους χάους, θα καταλύσουμε το φθαρμένο, διεφθαρμένοι και παρηκμασμένο σύστημα; Ας ελπίσουμε πως ναι για να τιμήσουμε τουλάχιστον το ότι λεγόμαστε και εμείς Έλληνες!