Η σκοτεινή πλευρά του Αντώνη Σαμαρά

“ Η υποταγή στη Μέρκελ, η σχέση με τη SIEMENS, τα μυστικά κονδύλια του Υπουργείου Εξωτερικών, τα χρήματα στο Βέλγιο και η εμμονή με την πρωθυπουργία ”

Στις δύο πρόσφατες προεκλογικές περιόδους, ο Αντώνης Σαμαράς στηρίχθηκε μαζικά και ανοικτά από ολόκληρο το ντόπιο, αλλά και το ξένο κατεστημένο, από τους τραπεζίτες, από τους μιντιοκράτες, από τα επιχειρηματικά και εφοπλιστικά συμφέροντα, από τους φετιχιστές του ευρώ και από το Βερολίνο. Τα τελευταία χρόνια, από τον Νοέμβριο του 2009, όταν και εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έδωσε μάχες με τους πολιτικούς του αντιπάλους, αλλά και με τις εμμονές του. Η βασικότερη εμμονή του δεν υπήρξε άλλη παρά η πρωθυπουργία. Τα πάντα εξάλλου είχαν εξελιχθεί πολύ γρήγορα. Από την μακρόχρονη πολιτική απομόνωση, μετά τη θητεία του στο ευρωκοινοβούλιο, μέχρι να σβήσουν τα παλαιά πάθη, ξαφνικά ανέλαβε το υπουργείο Πολιτισμού στην κυβέρνηση Καραμανλή και μετά ενεργοποίησε έναν περιορισμένων, η αλήθεια είναι, δυνατοτήτων μηχανισμό που διέθετε, ώστε να αντιμετωπίσει στη μάχη για τη διαδοχή το «θηρίο» Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία ήδη το 2009 είχε ισχυρότατες προσβάσεις σε ολόκληρο το κατεστημένο και στα ισχυρότερα media της χώρας και στο κατεστημένο των Αθηνών. Τελικά ο Αντώνης Σαμαράς κέρδισε και οι επίσης περιθωριοποιημένοι επί μακρόν συνοδοιπόροι του από την εποχή της Πολιτικής Άνοιξης, θριαμβολόγησαν.



Ένα είδος εμμονής κυρίευσε και τους ίδιους: Τοποθέτησαν τον Αντώνη Σαμαρά πιο ψηλά από τη Νέα Δημοκρατία, την στιγμή που οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του Αντώνη Σαμαρά υποστήριζαν διαρκώς ότι ο ίδιος «Στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ Νέα Δημοκρατία και ακόμη τώρα που έγινε πρόεδρος του κόμματος έχει στο μυαλό του να δημιουργήσει έναν νέο κόμμα, όταν ευνοήσουν οι συνθήκες». Έτσι μεθοδικά έχτισαν την αγιογραφία του, το πορτραίτο του ανθρώπου που δήθεν θα έσωζε όχι μόνο την παράταξη, αλλά και τη χώρα. Από το 2009, τη χρονιά που ο Γιώργος Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ είχαν αναλάβει την δύσκολη υπόθεση της διακυβέρνησης της χώρας, όταν η Ελλάδα βρισκόταν στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης και με το «λεφτά υπάρχουν» να ηχεί φρέσκο στα αυτιά των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, ο Αντώνης Σαμαράς είχε ξεκινήσει να παρακολουθεί στενά τις διεθνείς εξελίξεις και την ανάπτυξη των διεθνών ανταγωνισμών στο πεδίο που ονομάζεται Ελλάδα. Παρακολούθησε το άνοιγμα της κυβέρνησης Παπανδρέου στο Ισραήλ και στην στρατηγικού χαρακτήρα συγκρότηση του τριγώνου Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ. Τo alter ego του, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, ένιωθε δικαιωμένος από τις εξελίξεις διότι σε κύκλους που γνωρίζουν είναι γνωστό ότι ήταν πάντοτε υπέρ της σύσφιγξης των σχέσεων της Ελλάδας με το Ισραήλ και της εμβάθυνσης τους. Κατάλαβε ο σημερινός πρωθυπουργός ότι σύντομα τα κριτήρια της διαμόρφωσης των πολιτικών χώρων θα γινόταν με γεωπολιτικά κριτήρια, αλλά είχε τα χέρια και τα πόδια δεμένα. Ωστόσο οι πιο γνώστες επέμεναν ότι κάποιοι στο στενό περιβάλλον Σαμαρά, αρτηριοσκληρωτικοί, που είχαν ισχυρές αγκυλώσεις θα μπορούσαν να ναρκοθετήσουν την προσπάθεια του Αντώνη Σαμαρά να προσεγγίσει το Τελ Αβίβ. Σε κάθε περίπτωση από τη στιγμή που έγινε πρωθυπουργός κέρδισε την εμπιστοσύνη των Ισραηλινών, παρά την επιλογή να αποτελέσει τον πλέον γερμανόφιλο πρωθυπουργό της μεταπολίτευσης ξεπερνώντας ακόμη και τον Κώστα Σημίτη.  Σε σχέση με την εμπιστοσύνη που του δείχνουν οι Ισραηλινοί, οι οποίοι τον υποδέχτηκαν μετά βαΐων και κλάδων στο Ισραήλ το ερώτημα είναι "μέχρι πότε θα υπάρχει αυτή η εμπιστοσύνη";

Καραμπόλες στις διεθνείς σχέσεις

Όμως, οι καλές σχέσεις με το Ισραήλ ισοδυναμούν με περεταίρω εμβάθυνση και θετικό επαναπροσδιορισμό των σχέσεων με τις ΗΠΑ, με την Ουάσιγκτον. Η αλήθεια είναι ότι αρχικά ο Σαμαράς, πριν δώσει γη και ύδωρ στην Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, σκεφτόταν να ασκήσει ένα είδος ανεξάρτητης πολιτικής, όσο γίνεται αυτό, να απεξαρτήσει τη χώρα από τα γερμανικά συμφέροντα που εφόρμησαν δυναμικά στη χώρα κυρίως από το 1996 και να "παίξει" με τους Αμερικανούς. Βέβαια αυτό θα έπρεπε να το επιτρέψουν οι Γερμανοί, οι οποίοι γνώριζαν πολλές σκοτεινές πτυχές του παρελθόντος του σημερινού πρωθυπουργού. Φυσικά οι Γερμανοί δεν επέτρεψαν στον Αντώνη Σαμαρά, να πράξει τίποτα από όσα του είχαν εισηγηθεί στενοί του σύμβουλοι για τους προσανατολισμούς του κόμματός του και μετέπειτα της κυβέρνησής του στο πεδίο των διεθνών σχέσεων. Οι Αμερικανοί σε μεγάλο βαθμό είναι εξοργισμένοι με τον Αντώνη Σαμαρά και ακόμη περισσότερο με τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, ο οποίος πρόσφατα δεν καταδέχτηκε καν να παραστεί στην ετήσια σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο Τόκιο της Ιαπωνίας. Αυτό είναι το ένα σκέλος. Το άλλο αφορά στο γεγονός ότι πριν από τις δύο πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις, στο παρασκήνιο, κάποια παλιά πρωτοπαλίκαρα του εκσυγχρονιστικού μπλοκ στο ΠΑΣΟΚ, βοήθησαν διακριτικά, αλλά με όλες τους τις δυνάμεις τον Αντώνη Σαμαρά να εκλεγεί. Η τοποθέτηση του Γιάννη Στουρνάρα στη θέση του Τσάρου της ελληνικής Οικονομίας είναι ενδεικτική του τι πραγματικά συνέβη στο παρασκήνιο. Και η προεκλογική στήριξη των τραπεζιτών προς των Αντώνη Σαμαρά υπήρξε εξαιρετικά μεγάλη. Εξάλλου το σκάνδαλο του ξεπουλήματος της Αγροτικής που ακολούθησε έλυσε πολλές απορίες.



Πριν πάντως ο Αντώνης Σαμαράς γίνει πρωθυπουργός, πριν συμπράξει με το ΠΑΣΟΚ και τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό στην κυβέρνηση του δοτού πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, ο ίδιος είχε ξεκινήσει να παρακολουθεί συστηματικά τις θεωρίες περί διασύνδεσης του νέου εθνικού νομίσματος με το δολάριο, στο πλαίσιο μιας μεσογειακής Ένωσης. Παρά το γεγονός ότι δημοσίως υποστήριζε την προσήλωσή του ιδίου και του κόμματός του, της Νέας Δημοκρατίας στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, συζητώντας στα γραφεία της λεωφόρου Συγγρού με στενούς του συνεργάτες επεξεργαζόταν διάφορα σενάρια και έκανε υποθέσεις σχετικά με τον προσανατολισμό της χώρας στο επίπεδο της πρόσδεσης στο άρμα κάποιου ισχυρού υπερεθνικού κέντρου πολιτικής ή οικονομικής εξουσίας, ώστε να βγει η χώρα από την κρίση. Εξάλλου είχε προηγηθεί η ανοικτή στήριξη του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου προς την Ελλάδα, η σταθερή στήριξη των ΗΠΑ, αλλά και εκείνη της πανίσχυρης εβραϊκής διασποράς. Εκείνη την περίοδο, δηλαδή στα τέλη του 2010 και στις αρχές του 2011 ο Αντώνης Σαμαράς είχε σηκώσει την αντιμνημονιακή παντιέρα, σε τέτοιο βαθμό ώστε σήμερα οι κυβιστήσεις που πραγματοποιεί να είναι θορυβώδεις.  Η μακρά περίοδος παραμονής στην πολιτική έρημο, ωστόσο, αποτελούσε και αποτελεί τον ισχυρότερο παράγοντα καθορισμού της πολιτικής του στάσης. Θεώρησε, τότε, ο Αντώνης Σαμαράς, συνδυάζοντας στο σκεπτικό του τις σαρωτικές εξελίξεις στην οικονομία με την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, ότι παρά τα εγκλήματα της κυβέρνησης Καραμανλή, θα του δινόταν σύντομα η ευκαιρία να κυβερνήσει. Έτσι θα δικαιωνόταν ο «αγώνας» του από την εποχή της Πολιτικής Άνοιξης και τελικά θα έπαιρνε τη ρεβάνς από την οικογένεια Μητσοτάκη. Στο πεδίο των διεθνών σχέσεων «έπαιξε» με άτσαλο τρόπο το «παιχνίδι». Λίγο πριν την πρόσφατη διπλή εκλογική αναμέτρηση άρχισε να προσεγγίζει τη Μόσχα, προκαλώντας αφενός την ανησυχία των Αμερικανών και αφετέρου την έκπληξη και τον προβληματισμό της Γερμανίας. Εκτός αυτού "μπήκε στο μάτι" των Βρετανών, οι οποίοι διακριτικά "έριξαν" προεκλογικά "κάποιες προειδοποιητικές βολές". Ωστόσο η προσπάθεια του Αντώνη Σαμαρά - ο οποίος βέβαια ήταν ακόμη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας μόνο και όχι πρωθυπουργός - να ζεστάνει τη σχέση του με τη Ρωσια, σε μία περίοδο που οι ελληνορωσικές σχέσεις, ήδη από την εποχή του Γιώργου Παπανδρέου στο Μέγαρο Μαξίμου ήταν ψυχρές, πραγματοποιήθηκε με ρηχό τρόπο και με όχημα την Ορθοδοξία και μόνο. Όλα αυτά βέβαια πριν ο σημερινός πρωθυπουργός αποκαλύψει στο πανελλήνιο ότι είναι προνομιακός συνομιλητής ... του Θεού. Σε κάποια στιγμή, πάντως, το Βερολίνο διαπιστώνοντας την τάση του Αντώνη Σαμαρά να υπερβεί τον εαυτό του και να διαδραματίσει τον ρόλο του εγγυητή των ελληνορωσικών σχέσεων του τράβηξε το αυτί, όταν εκείνος προετοιμαζόταν για την πρωθυπουργία τυφλωμένος από τα απωθημένα που του άφησε η μακρά πολιτική απομόνωση και ευάλωτος στις φοβίες και στα σύνδρομα που κληρονόμησε από αυτή την περίοδο. Το Βερολίνο, όπως λένε καλά πληροφορημένοι κύκλοι, σε όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας του για την πρωθυπουργία, του επισήμανε την ... παλαιά σχέση που τους συνδέει, αλλά και ότι προορίζει την Ελλάδα για την πρώτη Ελεύθερη Οικονομική Ζώνη της Ευρώπης. Οπότε αν ο Αντώνης Σαμαράς ήθελε να γίνει πρωθυπουργός έπρεπε να "παίξει" το παιχνίδι της Γερμανίας, η οποία κρατάει την οικονομία της ευρωζώνης στα χέρια της. Εκτός αυτού, σύμφωνα με κάποια δημοσιεύματα η Γερμανίδα Καγκελάριος φέρεται να έστειλε στο παρασκήνιο το δικό της μήνυμα στον Αντώνη Σαμαρά, ότι απαίτηση της Γερμανίας είναι ο εξωδικαστικός συμβιβασμός για το θέμα της SIEMENS, κάτι το οποίο επιχείρησε να πράξει σκανδαλωδώς ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, έστω και αν ο Αντώνης Σαμαράς έκανε τον ανήξερο.



Εμμονή

Ο Αντώνης Σαμαράς μετά την είσοδο της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης, ύψωσε την αντιμνημονιακή παντιέρα και έκανε μια ντουζίνα «Ζάππεια» για να πείσει πρώτα τον ίδιο του τον εαυτό ότι θα μπορούσε να κυβερνήσει την Ελλάδα. Πίστευε ότι θα είχε οφέλη από την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, από την οργή της κοινωνίας, από την συντηρητικοποίηση και τις φοβίες των Ελλήνων. Ο κύκλος των στενών του συμβούλων άρχισε να παράγει και να αναπαράγει μία θεωρία περί νέας Μεταπολίτευσης, εξαιτίας της πλήρους απουσίας ιδεολογικού υπόβαθρου του "Σαμαρισμού". Προφανώς έκλειναν τα μάτια σε μία πραγματικότητα: Ο Σαμαράς ήταν τέκνο της Μεταπολίτευσης. Και τι τέκνο: Με κυβερνητικές θητείες, στη λαομίσητη κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και στην καταστροφική κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή. Επίσης στις αρχές της δεκαετίας του 1980 συμμετείχε στις γιορτές μίσους στο Μελιγαλά. Οι σύμβουλοί του δε είναι ακόμη περισσότερο από τον ίδιο τον Σαμαρά, "παιδιά της μεταπολίτευσης" και ας ρίχνουν τώρα το ανάθεμα. Κάποιοι από τους υποστηρικτές του δε, είναι εμπλεκόμενοι σε περίεργες ιστορίες από το παρελθόν και διασυνδεμένοι με επιχειρηματίες μέχρι εκεί που δεν παίρνει.  Η κυβερνητική κρίση του 2011, που οδήγησε στην παραίτηση του Γιώργου Παπανδρέου από την πρωθυπουργία οδήγησε τον Αντώνη Σαμαρά σε ένα δίλημμα: Προσήλωση στα «Ζάππεια» και στον «αντιμνημονιακό αγώνα» ή υποτέλεια στους Γερμανούς ώστε να ανοίξει ο δρόμος προς την πρωθυπουργία; Είπαμε η μακρόχρονη πολιτική απομόνωση είναι κακός σύμβουλος και δημιουργεί εμμονές. Ακόμη χειρότερος σύμβουλος είναι ο φόβος της αποκαθήλωσης εξαιτίας των αποκαλύψεων. Έτσι ο Αντώνης Σαμαράς ακολούθησε τον δεύτερο δρόμο, έγινε βασιλικότερος του βασιλέως σε ότι έχει να κάνει με την υιοθέτηση της μνημονιακής πολιτικής, στήριξε την κυβέρνηση του δοτού πρωθυπουργού και ευπατρίδη του διεθνούς τραπεζικού συστήματος Λουκά Παπαδήμου, υποστήριξε με πάθος και ζήλο την υπόθεση της επιβολής του δεύτερου μνημονίου, αλλά και ανυπόμονος για την πρωθυπουργία υπενθύμιζε διαρκώς ότι η χώρα έπρεπε να οδηγηθεί σε εκλογές, όπως και έγινε, το ταχύτερο δυνατό. Ακόμη και οι πιο μνημονιακοί υποστηρίζουν ότι ο Σαμαράς φέρει τεράστια ευθύνη για το γεγονός ότι χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Έρμαιο των εμμονών του ή άνθρωπος των Γερμανών; Στη συνέχεια και όπως δείχνουν σήμερα τα πράγματα δεν είχε κανέναν σχέδιο για έξοδο από την κρίση. Τώρα λέγεται ότι η πολιτική της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας, δηλαδή η σκληρή στάση της μη καταβολής της δόσης έχει έναν και μόνο σκοπό: Αφού η Γερμανία θα τα έχει πάρει όλα, μετά το καλοκαίρι, μετά τις γερμανικές εκλογές, τον Σεπτέμβριο του 2013 η χώρα μας να εξωθηθεί σε οικειοθελή αποχώρηση από την ευρωζώνη. Μάλιστα ήδη οι κακές γλώσσες στα κλειστά σαλόνια των Αθηνών, υποστηρίζουν ότι ο Αντώνης Σαμαράς γνωρίζει την τελική κατάληξη, αλλά δεν μπορεί να κάνει αλλιώς καθώς ξεπληρώνει ... παλαιά γραμμάτια.



Φούσκες

Τα «Ζάππεια» υπήρξαν οι μεγαλύτερες φούσκες της πολιτικής ζωής του τόπου τα τελευταία χρόνια. Ο σημερινός πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς είπε συνειδητά ψέματα στον ελληνικό λαό ότι θα επαναδιαπραγματευτεί, έκανε εκπτώσεις δεχόμενος στο κόμμα του τη σάρα και τη μάρα της Δεξιάς και όλα αυτά για να πετύχει στις 17 Ιουνίου μια ανάπηρη πρωτιά, που τον ανάγκασε να συγκυβερνήσει με τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Φώτη Κουβέλη. Στη συνέχεια έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο του ελληνικού λαού, υποστηρίζοντας ότι η χώρα, αν δεν ψηφίζονταν το τρίτο μνημόνιο, θα πτώχευε, θα χρεοκοπούσε και αυτό θα συνέβαινε στις 16 Νοεμβρίου. Ψέμα. Η Ελλάδα δεν χρεοκόπησε. Ούτε την 1η Δεκεμβρίου θα χρεοκοπήσει. Όμως, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Ο Αντώνης Σαμαράς διάλεξε στρατόπεδο και επέλεξε να παίξει το παιχνίδι των Γερμανών. Εξάλλου έδωσε τα διαπιστευτήριά του και έστρωσε κόκκινο χαλί για την Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, η οποία δεν του έδωσε τίποτα και τον ταπείνωσε. 

 Επιστροφή στο 1992

Ο Αντώνης Σαμαράς διάλεξε να γίνει ένας πρωθυπουργός υποτακτικός της Γερμανίδας Καγκελαρίου Άνγκελας Μέρκελ. Και πάλι, όπως φαίνεται οι εμμονές του κυριαρχούν στο θυμικό του, αλλά και στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Δεν μπορεί να δεχτεί με τίποτα ότι θα είναι ο πρωθυπουργός με τη μικρότερη θητεία ή ακόμη κι εκείνος που θα αποχωρήσει με ελικόπτερο για να αποφύγει την εκδήλωση της ασυγκράτητης οργής των Ελλήνων, οι οποίοι εξαπατήθηκαν. Δεν συνειδητοποιεί ότι είναι ένας πρωθυπουργός ειδικού σκοπού, το ίδιο και η κυβέρνησή του. Τώρα διαπραγματεύεται το πολιτικό του μέλλον, θεωρώντας ότι θα είναι ο ηγέτης του «ευρωπαϊκού κόμματος», δηλαδή του «γερμανικού κόμματος», το οποίο σχεδιάζεται να ιδρυθεί στην Ελλάδα για να διασφαλίσει την ύπαρξη και την παρασιτική λειτουργία του αστικού πολιτικού βραχίονα των δομημένων συμφερόντων, της ολιγαρχίας, της τραπεζοκρατίας και της επιχειρηματικής ελίτ. Το ερώτημα, όμως, είναι ποιος κρατάει ποιον: Ο Αντώνης Σαμαράς κρατάει το πολιτικό του μέλλον στα χέρια του ή οι Γερμανοί κρατάνε τον Αντώνη Σαμαρά … από κάπου; Κάπου εδώ ο χρόνος γυρνάει 20 χρόνια πίσω, στο έτος 1992, τότε που Αντώνης Σαμαράς ήταν υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Όποιος ψάχνει βρίσκει.



Στις 13/12/2009 η εξαιρετική ερευνητική ομάδα του Ιού γράφει στην Ελευθεροτυπία μεταξύ πολλών άλλων: «Οι εσωκομματικές διαμάχες που σημάδεψαν τη μάχη της διαδοχής στη Νέα Δημοκρατία επανέφεραν στη δημόσια συζήτηση την πολιτική και προσωπική σύγκρουση μεταξύ Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Μητσοτάκη τον Απρίλιο του 1992, όταν ο τότε Υπουργός Εξωτερικών υποχρεώθηκε να παραιτηθεί και αντικαταστάθηκε στο πόστο του από τον ίδιο τον τότε πρωθυπουργό. Για το πλαίσιο εκείνης της πολιτικής διαφωνίας ακούστηκαν και γράφηκαν πολλά τον τελευταίο καιρό. Το σίγουρο είναι ότι μια από τις πτυχές της εξακολουθεί μέχρι σήμερα να παραμένει σκοτεινή, παρά το γεγονός ότι με την εξιχνίασή της ασχολήθηκε η κυβέρνηση, η εισαγγελία του Αρείου Πάγου και η ΕΣΗΕΑ (βλ. παρακάτω). Πρόκειται για τα περιβόητα «μυστικά κονδύλια» του Υπουργείου Εξωτερικών, τα οποία εκτινάχτηκαν την περίοδο της υπουργίας Σαμαρά και για τα οποία άνοιξε μεγάλη συζήτηση στα μέσα ενημέρωσης, εφόσον υπήρξαν καταγγελίες ότι μεγάλο μέρος απ’ αυτά πήγε σε τσέπες Ελλήνων δημοσιογράφων και εκδοτών. Ορισμένες από αυτές τις καταγγελίες προέρχονταν από την πλευρά Μητσοτάκη, η οποία απέδιδε στον κ. Σαμαρά την ιδιοτελή χρήση αυτών των κονδυλίων, με σκοπό την προσωπική προβολή του φιλόδοξου νέου πολιτικού και την ανάπτυξη καλών δημόσιων σχέσεων με μερίδα των μέσων ενημέρωσης. Από την πλευρά του, ο κ. Σαμαράς κατηγορούσε τον πρώην αρχηγό του για εκστρατεία λάσπης και υποστήριζε ότι είχε διαχειριστεί τα κονδύλια με απολύτως νόμιμο και εθνωφελή τρόπο. Το μόνο που αποδέχονταν και οι δύο πλευρές είναι ότι ο τρόπος που ελέγχονταν τα κονδύλια αυτά ήταν απολύτως συγκεντρωτικός επί Σαμαρά, ενώ η ευθύνη αυτή ανατέθηκε σε πολυπρόσωπο σχήμα από τον κ. Μητσοτάκη. Και οι δύο πλευρές μπορούν να επιμένουν στη θέση τους, εφόσον, πριν αναλάβει ο κ. Μητσοτάκης το Υπουργείο, στις 13.4.1992, είχαν καταστραφεί τα παραστατικά των δαπανών αυτών. Τα τελευταία παραστατικά για δαπάνες 603 εκατ. δρχ. είχαν καταστραφεί, σύμφωνα με δήλωση του κ. Σαμαρά, στις 17.3.1992. Το μόνο που έμενε για να διερευνηθεί η υπόθεση ήταν οι συνολικές δαπάνες και οι μαρτυρίες των ανθρώπων που είχαν χειριστεί τη χρηματοδότηση αυτή. Όμως αυτοί οι άνθρωποι ήταν οι έμπιστοι κάθε πλευράς. Ο Μανώλης Καλαμίδας του κ. Σαμαρά και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος του κ. Μητσοτάκη».

Συνέχιζε παρακάτω το εν λόγω εξαιρετικό ρεπορτάζ: «Είμαστε λοιπόν καταδικασμένοι να μη μάθουμε ποτέ πώς διατέθηκαν εκείνα (αλλά και τα σημερινά) μυστικά κονδύλια, επαφιέμενοι στον «πατριωτισμό της πολιτικής ηγεσίας»; Ο εκδότης μιας από τις εφημερίδες που πρωτοστατούν σήμερα στην υποστήριξη του Αντώνη Σαμαρά, ο Θέμος Αναστασιάδης, είχε τότε ρίξει μια ιδέα. Με το γνωστό κυνικό του χιούμορ, είχε ειρωνευτεί την προσπάθεια εφαρμογής του πόθεν έσχες για τους δημοσιογράφους, υποδεικνύοντας έναν σίγουρο τρόπο για να ανακαλύπτει το κοινό σε ποιούς δημοσιογράφους καταλήγουν φανερά και μυστικά κονδύλια: "Το καλύτερο αισθητήριο πόθεν έσχες το ’χει ο ίδιος ο αναγνώστης που τη μυρίζεται αμέσως τη δουλειά. Σου λέει, για να κόπτεται, π.χ. ο τάδε δημοσιογράφος τόσο πολύ υπέρ, π.χ. του Σαμαρά, κάποιο λάκκο έχει η φάβα" (Ελευθεροτυπία, 3.5.1995). Ποιος τολμά σήμερα να επικαλεστεί αυτό το "αισθητήριο;"».
 


Ανακεφαλαιοποίηση

Ο Αντώνης Σαμαράς, όπως ο ίδιος διατείνεται, δίνει «σκληρή» μάχη. Όχι βέβαια για τον ελληνικό λαό, αλλά για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Αν δεν δοθεί στην Ελλάδα η δόση, τότε το Periodista προτείνει το εξής: Ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει, όπως φαίνεται ή όπως έδειξε προεκλογικά τουλάχιστον, ιδιαίτερα μεγάλη εμπιστοσύνη στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Δεν υπάρχει λοιπόν λόγος να διατηρεί το 90% των καταθέσεών του στο Βέλγιο και συγκεκριμένα στην τράπεζα KBC BANK S.A.. Δεν μιλάμε ασφαλώς για τα μόλις 618, 02 ευρώ, τα οποία διαθέτει η σύζυγος του πρωθυπουργού στην Ελβετική Τράπεζα HSBC. Ούτε βέβαια μιλάμε για τις μόλις 8.951, 84 ευρώ που διαθέτει ο κ. Σαμαράς στην Εθνική Τράπεζα, αλλά για τις 285.487,00 που διαθέτει στην KBC. Διότι βέβαια είναι νόμιμο ο «πατριώτης» Έλληνας πρωθυπουργός να διαθέτει το μεγαλύτερο μέρος των καταθέσεών του στο εξωτερικό και συγκεκριμένα σε βελγική τράπεζα και ένα ελάχιστο χρηματικό ποσό στην Ελλάδα. Εξάλλου, ως ευρωβουλευτής διέμενε στις Βρυξέλλες. Όμως, μιας και εκείνο το οποίο καίει τον ίδιο, αλλά και την τραπεζοκρατία, αλλά και τους Έλληνες καταθέτες είναι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, μήπως θα ήταν ηθικό αυτή η διαδικασία να ξεκινήσει με μία συμβολική κίνηση του ίδιου του πρωθυπουργού. Το Periodista πραγματοποιεί έκκληση στον Αντώνη Σαμαρά να φέρει τα χρήματά του στην Ελλάδα και να τα καταθέσει σε ελληνικές τράπεζες. Ποιος ξέρει, μπορεί οι δανειστές έπειτα από μία τέτοια κίνηση να δείξουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και προς την κυβέρνηση, αλλά και προς τους Έλληνες τραπεζίτες. Δείτε όλες τις καταθέσεις του ζεύγους Σαμαρά, όπως προκύπτουν από το πόθεν έσχες.



Ο Σαμαράς, η SIEMENS και η Μερκελ

Στις 6 Νοεμβρίου του 2012 το newsbomb.gr δημοσίευσε ένα εξαιρετικά αποκαλυπτικό ρεπορτάζ αναφορικά με τη σχέση του σημερινού πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά με τη Siemens. Διαβάστε ολόκληρο το δημοσίευμα και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.

Ακολουθεί το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του Newsbomb.gr

Στο χείλος της καταστροφής οδηγεί ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς και οι πολιτικοί συνεταίροι του την ελληνική κοινωνία προωθώντας κακήν – κακώς μέτρα εξαθλίωσης και αναγκαστικής φτώχειας εναντίον του λαού. Την ώρα που ετοιμάζονται να αρπάξουν ό,τι έχει απομείνει στον κορβανά των νοικοκυραίων, ο κ. Αντώνης Σαμαράς κάνει το «καλό παιδί» της καγκελαρίου Άνγκελας Μέρκελ, ακολουθεί την προδοτική πολιτική του προκατόχου του. Την Τετάρτη, η κυβέρνηση του κ. Αντώνη Σαμαρά έρχεται να βαφτίσει σε νόμο του κράτους τα πιο αντιλαϊκά, δυσβάσταχτα και απάνθρωπα μέτρα που θα πλήξουν τους πολίτες. Ωστόσο εδώ και δύο μήνες, ο πρωθυπουργός δεν λέει κουβέντα για τη «συμφωνία» συμβιβασμού που παρουσίασε τον Αύγουστο στην καγκελάριο κ. Άνγκελα Μέρκελ με την οποία η Ελλάδα παραιτείται από διεκδικήσεις έως και 2 δισεκατομμύρια ευρώ από την εταιρεία “Siemens”! Το ποσό αυτό, δεν το λέμε εμείς αλλά το σχετικό πόρισμα που εξέδωσε η αρμόδια Επιτροπή της Βουλής.Την ώρα που απειλείται άμεσα η εθνική ανεξαρτησία και η λαϊκή κυριαρχία της Ελλάδας, ο κ. Σαμαράς έρχεται να παραστήσει τον γαλαντόμο προς τους Γερμανούς χαρίζοντας στη “Siemens” τη ζημιές που προκάλεσε στο Ελληνικό Δημόσιο! Χρεοκοπεί η χώρα και ο πρωθυπουργός προτείνει να κλείσει ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της Μεταπολίτευσης.

Έτσι έπεισε τη Μέρκελ να έρθει στην Αθήνα

Με αυτήν την πρόταση συμβιβασμού ο πρωθυπουργός έκανε τεμενάδες στην κ. Μέρκελ. Έτσι την «έπεισε» να έρθει στην Αθήνα για να κάνει ανούσιες και άκαιρες δηλώσεις στήριξης προς την κυβέρνηση των τριών εταίρων ώστε να οδεύσει η χώρα στο Μνημόνιο 3 και να αλωνίσουν τα αρπαχτικά του γερμανικού τραπεζικού και ιμπεριαλιστικού κατεστημένου. Δύο εικοσιτετράωρα πριν από την κρίσιμη ψηφοφορία στη Βουλή, οι βουλευτές των κομμάτων που συμμετέχουν στην κυβέρνηση – μαριονέτα (των τραπεζιτών, των διεθνών τοκογλύφων και των πολιτικών τυχοδιωκτών) θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Θα πιστέψουν έναν πρωθυπουργό που κατάφερε μέσα σε τέσσερις μήνες να εξανεμίσει κάθε ελπίδα από την ελληνικό λαό; Ως πότε θα ζουν ορισμένοι στη γυάλα της πολιτικής νομενκλατούρας υποδυόμενοι τους ηθικούς αυτουργούς στο μεγαλύτερο εθνικό έγκλημα που έχει βιώσει ο τόπος; Ποιος θα πιστέψει πλέον τον κ. Αντώνη Σαμαρά για τις προθέσεις του να υπερβεί η χώρα την κρίση, όταν συνεχίζει απτόητος την πολιτική του προκατόχου και συμφοιτητή του, του κ. Γιώργου Παπανδρέου; Ο πολιτικός που διακήρυξε το αντιμνημονιακό μανιφέστο για να υλοποιήσει την πιο βάναυση πολιτική του Μνημονίου πρέπει να μιλήσει δημοσίως για την υπόθεση της “Siemens”. Την ώρα που η τραπεζική βέρμαχτ σφίγγει τη θηλειά στον μισθωτό και στον συνταξιούχο με τα Μνημόνια της ντροπής, ο κ. Σαμαράς είναι υπόλογος. 

Τα σπασμένα της “Siemens” στην πλάτη του λαού

Πρέπει να πει σε όλους ο πρωθυπουργός γιατί χαρίζει τα 2 δισ. ευρώ σε μια εταιρεία που έθρεψε απατεώνες δημοσίους υπαλλήλους, πολιτικούς και παραγοντίσκους. Εκλέχθηκε για να νοικοκυρέψει το κράτος και να πατάξει τη διαφθορά ή για να δώσει άφεση αμαρτιών στα τρωκτικά που οδηγούν την κοινωνία στο χάος; Επέτρεψε ο κ. Σαμαράς να παραιτηθεί το Δημόσιο από κάθε αξίωσή του έναντι της Siemens και βαυκαλίζεται ότι θα επιβάλλει το πακέτο μέτρων του Μνημονίου 3 και τις «μεταρρυθμίσεις» της εξαθλίωσης στο λαό; Ήδη έχει κατατεθεί αίτηση ακύρωσης αυτής της προκλητικής και αντιπατριωτικής ενέργειας του πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του προς το Συμβούλιο της Επικρατείας. Η αποκάλυψη της σαπίλας στο πολιτικό σύστημα δεν πρέπει να είναι ευχή, αλλά αγώνας αν θέλουμε να ξεπεράσει η χώρα την υποδούλωση και την ασιατικού τύπου φτώχεια. Κατά καιρούς στο παρελθόν τόσο ο Επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, όσο και ο πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Γιώργος Καρατζαφέρης έχουν αφήσει υπαινιγμούς για τις γνωριμίες του κ. Σαμαρά με στελέχη της “Siemens” στην Ελλάδα όπως ο κ. Μιχάλης Χριστοφοράκος.

Η εμπλοκή Σαμαρά με τη “Siemens”

Ας μην ξεχνάμε ότι όταν στις 30 Ιουνίου 1993 προχώρησε ο σημερινός πρωθυπουργός στην ίδρυση της «Πολιτικής Άνοιξης» σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών. Στη συνέχεια διατυπώθηκαν κάποιες φήμες για τους χρηματοδότες του κόμματος και τη “Siemens”, ειδικά για το 1999 όταν το κόμμα είχε πάρει 2,3% στις ευρωεκλογές, λίγο πριν ο κ. Σαμαράς στηρίξει στις εκλογές του 2000 τη Ν.Δ. κι επιστρέψει στο «μαντρί». Σχετική είναι και η νύξη που έκανε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ μιλώντας στο “Mega” στις 30 Ιουνίου 2010. «Έχω κι ένα λόγο ακόμα για να φωνάζω. Υπάρχει ο κ. Χριστοφοράκος, ο οποίος είπε πως “μικρό” κεντροδεξιό κόμμα που έλαβε μέρος σε εκλογές πήρε το κάτι τι του. Ποιο είναι αυτό το κόμμα, το μικρό κόμμα που δεν είναι πλέον στη Βουλή;», επισήμανε τότε ο κ. Καρατζαφέρης υπαινισσόμενος την «Πολιτική Άνοιξη». Την επόμενη ημέρα, αποκάλυψε στον δημοσιογράφο κ. Γιάννη Κουρτάκη στον «Αθήνα 9,84» λέγοντας ότι το όνομα του κ. Αντώνη Σαμαρά βρίσκεται στις λίστες της “Siemens”. Παρατίθενται τα σχετικά αποσπάσματα των συνεντεύξεων ενώ χαρακτηριστικές είναι και οι αναφορές που κάνει ο κ. Στέφανος Μάνος για τη σχετική υπόθεση και την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Τι πρέπει να πει ο κ. Σαμαράς Περίεργο δεν είναι ότι ο κ. Σαμαράς παραγράφει ζημιές ύψους 2 δισεκατομμυρίων ευρώ της “Siemens” έναντι του Ελληνικού Δημοσίου ενώ προβαίνει σε σειρά πολιτικών εκβιασμών προς τους κυβερνητικούς εταίρους του, τους βουλευτές και τον ελληνικό λαό; Τι κρύβει ο πρωθυπουργός από το λαό και όσους τού εμπιστεύθηκαν την τύχη της χώρας και της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης; Με αυτήν την επονείδιστη συμφωνία θα επιτρέψουμε σε εκείνους που παίζουν βρώμικα παιγνίδια στην πλάτη μας να κρύβουν όσους εξευτελίζουν και διασύρουν την Ελλάδα διεθνώς; Θα τους αφήσουμε να παίζουν με την αξιοπρέπειά μας; Κάποιοι μπορεί να δηλώνουν διπλωματικές ασθένειες πριν από τις μεγάλες αποφάσεις στα διεθνή φόρα ή να ταλαιπωρούνται από «εθνική τύφλωση» ή κώφωση. Γι’ αυτό υπάρχει και η αντιπολίτευση που πρέπει να αρχίσει από τώρα να ζητεί θεσμικά εξηγήσεις όσο πιο πιεστικά γίνεται. Κύριε Σαμαρά στην πολιτική χρειάζεται και λίγο φιλότιμο. Αυτός ο δοκιμαζόμενος λαός σας εξέλεξε και δεν σας επέλεξαν ούτε η κ. Μέρκελ, ούτε η “Siemens”. Την αλήθεια λοιπόν… (ΕΔΩ το δημοσίευμα)

Ακούστε τις φοβερές αποκαλύψεις του Γιώργου Καρατζαφέρη κατά τη διάρκεια συνέντευξής του σε ραδιοφωνικό σταθμό