Να ρωτάς για ’κείνους που βγαίνουν στο φως και κραυγάζουν.
Για τους υποτελείς της ιστορίας που πυροβολούν αδιακρίτως.
Για τους ανθρώπους των σπηλαίων που κατέλαβαν τα υψηλά δώματα και απειλούν δαίμονες και Θεούς.
Να ρωτάς για όλους εκείνους που λιποτάχτησαν, για όλους εκείνους που έδωσαν τη μάχη και την έχασαν…
Για τους σιδηροδέσμιους και τους απελεύθερους, για τους ομήρους και τους αιχμαλωτισθέντες, για τους ριψάσπιδες και τους ήρωες που παρελαύνουν υπό τα όμματα όλων ημών των ιεροργούντων την πλάνη της ιστορίας.
Να ρωτάς για τα τωρινά και τα μελλούμενα, για την ευθανασία των ιδεών, την έννοια της απώλειας, την φυγομαχία της μεγάλης Θεότητας που λούφαξε στην κιβωτό αναμένοντας την πλημμυρίδα των ανθρώπων.
Και έτσι να αναμένεις κι εσύ τη μεγάλη βροχή που θα αποπλύνει ως θεία δίκη, ως διαλείπουσα υστεροφημία, την εσχάτη αμαρτία των επαναστατών και των κρατούντων…
Δε θα υπάρξει το αύριο όπως το γνώριζες κι οι άλλες μέρες που θα ξημερώσουν θα έχουν το χρώμα της γλώσσας του φιδιού, το γκριζοπράσινο της σήψης και το βαλτώδες του φόβου.
Ούτε πάλι θα υπάρξει το χτες που γνώριζες, εκείνο που σε δίδαξαν οι ασχήμονες στο κρυφό σχολειό του καταναγκασμού και της άγνοιας.
Να χαίρεσαι, όμως, που επέρχεται επιτέλους η αρχή και επανατοποθετεί στα βάθρα τους ακρωτηριασμένους ανδριάντες της ηθικής και της αξιοπρέπειας…
Δε σου ταίριαζε εσένα αυτή η διαδρομή, κι ούτε κανένας από τους ηγήτορες και τους διδασκάλους σου άξιζε.
Άλλους ουρανούς και άλλα όνειρα είχες εναποθέσει μες στο μυαλό σου, άλλα είχες περιφρουρήσει μέσα στη σκέψη σου.
Να ρωτάς λοιπόν, για τους απόντες και τους υπάρχοντες, για τους οιωνούς και τις προφητείες, για τα υποσχόμενα και προγεγραμμένα, για τα πολλαπλά και τα ελάχιστα…
…Και να μην περιμένεις απάντηση.
*Δημοσιευμένο στο "ΚΕΝΤΡΙ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" του Σαββάτου 30-5-09
