Νέες δηλώσεις του Θεόδωρου Πάγκαλου που προκαλούν, έρχονται σήμερα στη δημοσιότητα. Ο Θόδωρος Πάγκαλος μιλώντας στο Γαλλικό κανάλι France 5 και στην εκπομπή Le monde en marche, αναφέρει μεταξύ άλλων πως οι Αγανακτισμένοι που κατέβαιναν στις πλατείες όλης της χώρας, δηλαδή πάνω απο 2 εκ. Έλληνες, ήταν ένα «μείγμα από κομμουνιστές, φασίστες και μαλάκες!!!»
Τάδε έφη Πάγκαλος ο Μπουρδομέγας, που έτσι και του βάλεις ένα μήλο στο στόμα είναι έτοιμος για σερβίρισμα! Γεια σου ρε Πάγκαλε, ογκόλιθε της τηλεοπτικής κλανιάς…
Αντιπροεδράρα τέσσερα τυριά! Σε ασπάζομαι στα μάγουλα… Αυτά δεν είναι μάγουλα, η Μαγούλαμαζί με τον Ασπρόπυργο είναι…
…Βλέποντας κάτι τριαξονικούςΠαπαροκλανοπάγκαλους εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα: Όσο πιο φτηνός είναι ο πολιτικός, τόσο ακριβότερα στοιχίζει στη χώρα…
Σε ένα κοινό και ιδιαίτερα φιλελληνικό κείμενό τους στην εφημερίδα Le Figaro, οι Γάλλοι καθηγητές φιλοσοφίας Thierry Formet και Martin Steffens κάνουν λόγο για ένα χρέος »2,500 ετών της Ευρώπης απέναντι στην Ελλάδα».
«Μιλάμε διαρκώς για το ελληνικό χρέος. Χωρίς καν να επισημαίνουμε ότι η Ευρώπη είναι αυτή που, εδώ και 2.500 χρόνια, έχει ένα χρέος προς την Ελλάδα».
Οι δύο καθηγητές θυμίζουν ότι η χώρα μας έβαλε τα θεμέλια της Ευρώπης και αναρωτιούνται για το πως μπορεί η Ελλάδα να απειλείται από τις τράπεζες, τονίζοντας παράλληλα και την εγκατάλειψη από τους Ευρωπαίους εταίρους…
«Ευρώπη δεν είναι το όνομα μιας πριγκίπισσας της Φοινίκης; Οι ακαδημίες δεν έγιναν στη μνήμη του πρώτου μεγάλου θεσμού της γνώσης που ιδρύθηκε από τον Πλάτωνα στον κήπο του Ακάδημου, στην Αθήνα; Τα Ιδρύματα Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης δεν φέρουν το όνομα που δόθηκε από τον Αριστοτέλη στη σχολή του, το Λύκειο; Τα παιδιά μας δεν μαθαίνουν ακόμη και πάντα τη γεωμετρία από τα θεωρήματα του Θαλή και του Πυθαγόρα; Ο γιατρός δεν πρέπει να δώσει τον όρκο του Ιπποκράτη; Τέχνη, λογοτεχνία, μυθολογία, τεχνικές κάθε είδους: ο κατάλογος αυτών που οφείλουμε στην Ελλάδα είναι μακρύς’‘, γράφουν οι δύο καθηγητές.
»Από τη στιγμή που οι τράπεζες απειλούν τη ζωή όλων, γίνονται εχθρός του λαού», τονίζουν. Οι Formé και Steffens καταλήγουν: »Αυτό που απαιτεί από μας σήμερα η Ελλάδα, είναι να τιμήσουμε το ανεξάντλητο χρέος μας προς αυτήν, καθιστάμενοι αντάξιοι των θεσμών που μας κληροδότησε: η δράση που θα αναλάβουμε δεν μπορεί να είναι μόνον οικονομική».
Η ατιμωτική αποχώρηση του Γιώργου Παπανδρέου από την πρωθυπουργία σηματοδότησε την έναρξη του διασυρμού του όχι μόνο στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό, πράγμα που συνιστά μοιραίο πλήγμα στις φιλοδοξίες του για διεθνή καριέρα σε κάποιο οργανισμό, ως αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες που παρείχε, εξαθλιώνοντας τους Έλληνες, καταλύοντας τα εργασιακά δικαιώματα ενός αιώνα και μετατρέποντας την Ελλάδα σε υποτελές προτεκτοράτο χωρίς εθνική κυριαρχία.
Στο ΠΑΣΟΚ πληθαίνουν οι φωνές στελεχών –και δη υπουργών– που απαιτούν την έναρξη των διαδικασιών καθαίρεσής του από την προεδρία του κόμματος, ώστε να αποτρέψουν την επανεμφάνισή του στις εκλογές –όποτε κι αν γίνουν– ως υποψήφιου… πρωθυπουργού εκ νέου!
Εκείνοι, όμως, που τον διαπομπεύουν ανελέητα διεθνώς είναι…
οι Γάλλοι, που αισθάνονται «ριγμένοι» από τη διακυβέρνησή του.
«Γιώργος Παπανδρέου, ο Έλληνας προδότης» (!) ήταν, για παράδειγμα, ο τίτλος κύριου άρθρου στο προσκείμενο στον Σαρκοζί γαλλικό περιοδικό Le Point. «Η προδοσία της Αθήνας – Πισώπλατο χτύπημα» τιτλοφορούσε το περιοδικό τη σχετική ανάλυσή του.
Βαθύτατα περιφρονητικά του φέρθηκε και η φιλοσοσιαλιστική γαλλική εφημερίδαLibération. «Παπανδρέου ο Γ’, επονομαζόμενος “ο Μικρός”» ήταν ο χαρακτηριστικός τίτλος δισέλιδης ανάλυσής της.
Μέχρι και η γερμανική Süddeutsche Zeitung, η οποία πρόσκειται φίλα προς τη Σοσιαλδημοκρατία, είχε βάλει νωρίτερα ένα δηλητηριώδη σχετικό τίτλο στην ηλεκτρονική της έκδοση: «Αναξιοπρεπής στο προτεκτοράτο της Ευρώπης»…
Παραμύθια περί… πραξικοπήματος!
Πολύ πιο σοβαρή είναι, όμως, η προ δεκαημέρου αποκάλυψη της Libération, ότι ο Γ. Παπανδρέου, όταν κλήθηκε από τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί στις Κάννες, φέρθηκε ως απερίγραπτος πολιτικός απατεώνας: Για να δικαιολογηθεί, τους είπε ότι προκήρυξε το δημοψήφισμα προκειμένου να αποτρέψει την εκδήλωση… στρατιωτικού πραξικοπήματος!
«Ούτε η Άνγκελα Μέρκελ ούτε ο Νικολά Σαρκοζί ούτε η Κριστίν Λαγκάρντ του ΔΝΤ ούτε οι άλλοι Ευρωπαίοι υπεύθυνοι που ήταν παρόντες σε αυτό το δείπνο πίστεψαν τον Γ. Παπανδρέου έστω και για ένα δευτερόλεπτο. Μόνο εκνευρισμένοι αναστεναγμοί υποδέχτηκαν αυτά τα λόγια του», σημειώνει ο απεσταλμένος της γαλλικής εφημερίδας στις Κάννες.
Μια χαρά βαράνε το ζουρνά κι εμείς χορεύουμε σαν τα μαϊμούνια… Ολ τουγκέδερ στο κόλπο, κόμματα, αποκόμματα, προσκόμματα, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, παρουσιαστές, δημοσιογράφοι, ακτινογράφοι, σκηνογράφοι, προσυπογράφει, συνυπογράφει και το λουρί της μάνας…
Έρχεται η 6η δόση, χάνεται η 6η δόση, πούντηνα την 6η δόση…
Δε θα έχουμε να πληρώσουμε μισθούς, συντάξεις, φάρμακα, πετρέλαια, ευχέλαια… Θα πάθουμε, θα δείξουμε, θα βήξουμε, θα ρίξουμε… Θα… Θα… Θα… Έτσι θα μας πάνε γ@&^$(#@ς μέχρι να πουλήσουμε και το βρακί που φοράμε και μετά σκάσε και θάβε… Θάβε πατρίδα, θάβε μέλλον, θάβε όνειρα… Για τόσο μαλάκες μας έχουνε οι τσογλανοπολιτικάντηδες, οι ρουφιανοτραπεζίτες, οι γερμανοτσολιάδες, οι αμερικανοπράκτορες, οι ευρωλιγούρηδες, οι αριστεροαρπάχτρες, οι νταβατζήδες, οι φτιαγμένοι, οι καβαντζαρισμένοι, οι ξενοπουλημένοι και τα υπόλοιπα σκατοξενόκουμπα στο σμόκιν της παγκοσμιοποίησης…
Μέχρι πότε; Μέχρι να ξυπνήσει ο πεινάλας, ο ξεροκόμματος και κομματοφανατίλας, ο αμαξάκιας, ο φραπεδάκιας, ο μπατίρης, ο νοικοκύρης κι ο αϊσιχτίρης… Μέχρι να ξυπνήσει ο λαός ρε σκουλήκια και σας γ@&$#^ το ταμτιριρί…
Ένα-ένα θα σκάνε τα εγκλήματα που διέπραξε σε βάρος του Ελληνικού λαού ο μυαλοτσιμενταρισμένος οοποίος εν λευκώ εξουσιοδότησε τον τριγωνικέφαλο Κοζανίτη βαψομαλλιά, ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ, να ξεπουλάει την Ελλάδα.
Η Βόμβα από την Κομισιόν σχετικά με το «φουσκωμένο έλλειμμα του 2009» είδε σήμερα το φως της δημοσιότητας.Ο αρμόδιος επίτροπος της ΕΕ, Αλγκίρντας Σεμέτααποκάλυψε ότι δεν έγινε με παρότρυνση της Επιτροπής, η συμπερίληψη ολόκληρης της έκτασης των οφειλών των νοσοκομείων στις προβλέψεις του ελλείμματος για το 2009! Μόνος του ο Παπακωνσταντίνου αύξησε το έλλειμμα του 2009!
Μόνος του τι καθίκι!
Κι αυτό το θλιβερό υποκείμενο, αυτόν τον δεδηλωμένο εχθρό του λαού, για λόγους πολιτικά ανεξήγητους, τον ανέχεται ο Σαμαράς και η ΝΔ και δεν απαιτεί την άμεση απομάκρυνσή του από την κυβέρνηση Παπαδήμου!
Κύριε Σαμαρά δε μάθατε τίποτα;
Δεν ακούσατε τίποτα;
Κι εσείς λαλίστατε κύριε Μιχελάκη, τι έγινε, το αμίλητο νερό ήπιατε;
Νέα βόμβα από την Κομισιόν σχετικά με το «φουσκωμένο έλλειμμα του 2009 είδε σήμερα το φως της δημοσιότητας. Ο αρμόδιος επίτροπος της ΕΕ, Αλγκίρντας Σεμέτα αποκάλυψε ότι δεν έγινε με παρότρυνση της Επιτροπής, η συμπερίληψη ολόκληρης της έκτασης των οφειλών των νοσοκομείων στις προβλέψεις του ελλείμματος για το 2009!
Όπως καταγγέλουν βουλευτές της αντιπολίτευσης, το έλλειμμα μετά την προσθήκη και των χρεών των νοσοκομείων, εμφανίστηκε ........
διογκωμένο με αποτέλεσμα να ληφθούν αυστηρά μέτρα λιτότητας.
Ο έλληνας ευρωβουλευτής, κ. Χουντής τόνισε πως από την απάντηση του Επιτρόπου προκύπτει ότι ήταν κυρίως πρωτοβουλία της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ να συμπεριληφθούν στο έλλειμμα τα χρέη των νοσοκομείων.
Χωρίς, όπως επισημαίνει ο κ. Χουντής να υπάρχει σχετική υποχρέωση ούτε προηγούμενο αίτημα από την Κομισιόν ή την Eurostat. Αντίθετα οι νοσοκομειακές δαπάνες έπρεπε να καταγράφονται στη βάση αυτοτελών χρήσεων.
Μεταξύ άλλων, στην ερώτησή του ο Ν. Χουντής ζητούσε να μάθει πρώτον με βάση ποιο άρθρο του Ευρωπαϊκού Συστήματος Εθνικών και Περιφερειακών Λογαριασμών (ESA 95) δικαιολόγησε η ελληνική κυβέρνηση την εισαγωγή των μη επαναλαμβανόμενων δαπανών στο έλλειμμα του 2009 και αν υπήρξε σχετική υπόδειξη εκ μέρους της Eurostat και δεύτερον, αν ήταν υποχρεωμένη η ελληνική κυβέρνηση να συμπεριλάβει για εκείνο το έτος τις μη επαναλαμβανόμενες δαπάνες, που αφορούσαν προμηθευτές νοσοκομειακού υλικού, καθώς και ποια άλλα κράτη μέλη έχουν εντάξει στους εθνικούς λογαριασμούς τους, μη επαναλαμβανόμενες δαπάνες που αφορούν σε οφειλές προς προμηθευτές υγειονομικού υλικού στα δημόσια νοσοκομεία.
Στην απάντησή του ο κ. Σεμέτα, τονίζει ότι σύμφωνα με τους κοινοτικούς κανόνες «όλες οι ροές πρέπει να καταγράφονται στη βάση αυτοτελών χρήσεων» και επομένως και «οι κρατικές δαπάνες πρέπει, να καταγράφονται στη βάση αυτοτελών χρήσεων, όταν προκύπτει υποχρέωση πληρωμής από την παροχή εμπορεύματος ή υπηρεσίας και όχι κατά τη στιγμή του διακανονισμού».
Όσο για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε η ελληνική κυβέρνηση το θέμα, σημειώνει ότι «τα ελληνικά δημόσια νοσοκομεία συγκέντρωναν απλήρωτες υποχρεώσεις προς τους προμηθευτές τους για μια μεγάλη χρονική περίοδο και οι σχετικές δαπάνες δεν είχαν καταγραφεί στον υπολογισμό του κρατικού ελλείμματος».
«Η αρχική συμπερίληψη εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης ολόκληρης της έκτασης των οφειλών στις προβλέψεις του ελλείμματος για το 2009 δεν έγινε με παρότρυνση της Επιτροπής», καταλήγει στην απάντησή του ο Ευρωπαίος Επίτροπος.
Εξηγήσεις για το θέμα έχει κληθεί να δώσει στις 12/12, με την ιδιότητα του υπόπτου, ο επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέας Γεωργίου, στον εισαγγελέα, που ερευνά τις καταγγελίες για τεχνητή διόγκωση του αναθεωρημένου ελλείμματος του 2009.
Σύμφωνα με τις καταγγελίες τα στοιχεία του ελλείμματος παραποιήθηκαν ώστε να εμφανίζονται ότι αγγίζουν το 15,5%, προκειμένου να ληφθούν επιπλέον μέτρα, ενώ ουσιαστικά το έλλειμμα ήταν πολύ μικρότερο.
Η Ελλάδα δεν θα φύγει από το Ευρώ. Η χώρα που πιθανώς θα αναγκαστεί να το κάνει είναι η Γερμανία, η οποία μάλλον θα δημιουργήσει μία δική της νομισματική ένωση, αφήνοντας έξω τη Γαλλία. Οι επενδυτές έχουν αρχίσει να μην αγοράζουν γερμανικά ομόλογα που είναι σε ευρώ. Σε Βρετανία και ΗΠΑ αντιλαμβάνονται πλέον ότι ο μέσος Έλληνας δεν ευθύνεται για αυτή την κρίση και πως έχει υποφέρει περισσότερο απ’ όσο έπρεπε. Ο Γιάννης Βαρουφάκης, καθηγητής Οικονομικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ερμηνεύει στο tvxs.gr τις τελευταίες εξελίξεις και εξηγεί πού κατά τη γνώμη του βρισκόμαστε: κοντά στην κατάρρευση του Ευρώ.
Πληροφορίες οι οποίες επισήμως διαψεύδονται θέλουν τις χώρες της Ευρωζώνης με πιστοληπτική ικανότητα ΑΑΑ να προωθούν την έκδοση κοινών ομολόγων «ελίτ». Βρισκόμαστε κοντά σε ένα Ευρώ δύο ταχυτήτων;
Βρισκόμαστε κοντά στην κατάρρευση του Ευρώ. Και όσο πλησιάζουμε, οι διάφορες πιθανές μετά ευρωσυστημικές συμμαχίες αρχίζουν να προετοιμάζουν το έδαφος. Αρχίζουν να δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους. Εγώ πιστεύω ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει, δηλαδή να υπάρξει μια γαλλογερμανική νομισματική ένωση στη μετά ευρώ εποχή. Θεωρώ πολύ πιο πιθανό η Γερμανία να δημιουργήσει τη δική της νομισματική ένωση μαζί με τις υπόλοιπες πλεονασματικές χώρες. Αφήνοντας τη Γαλλία απ’ έξω.
Δημοσιεύματα υποστηρίζουν ότι ξένες τράπεζες μελετούν τις επιπτώσεις από μία επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή. Σε ποια περίπτωση, πλέον, θα βγει η χώρα από το Ευρώ; Πόσο πιθανό είναι σήμερα αυτό το σενάριο;
Οι τράπεζες, προφανώς, προσπαθούν να μελετήσουν τον τρόπο με τον οποίο εκείνες θα πρέπει να αντιδράσουν σε μια διάλυση του Ευρώ. Όχι σε μια έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ. Από εκεί και πέρα, θεωρώ ότι η έξοδος της Ελλάδας από το Ευρώ δεν πρόκειται να συμβεί. Πολύ πιο πιθανή είναι η κατάρρευση του ευρωσυστήματος, συνολικά. Όπως έχω πει εδώ και καιρό, δεν βλέπω την Ελλάδα να φεύγει, ούτε να την εκδιώκουν. Αυτό που βλέπω είναι ότι το Ευρώ θα εκδιωχθεί από το «κεφάλι» και όχι από την «ουρά», όταν το «κεφάλι» αποφασίσει να φύγει.
Με την έννοια δηλαδή ότι αρχίζει να συμφέρει τη Γερμανία η αποχώρηση από το Ευρώ;
Όχι. Αυτό δεν συμφέρει κανέναν. Μπορεί να οδηγηθεί, μέσα από την πεισματική της άρνηση, να αναδομήσει το ευρωσύστημα. Να βρεθεί σε μια «γωνία» από την οποία να μην μπορεί να ξεφύγει, παρά μόνο με τη δική της απόδραση από το ευρωσύστημα. Αλλά μία τέτοια δική της απόδραση δεν θα συμβεί επειδή τη συμφέρει. Θα αποτελεί επιλογή πανικού όταν πλέον ο,τιδήποτε άλλο θα είναι απλώς περισσότερο καταστροφικό.
Μας δείχνει ότι οι επενδυτές, ιδίως στην Ασία, έχουν αρχίσει να μην θέλουν να αγοράζουν ομόλογα της Γερμανίας τα οποία είναι εκπεφρασμένα σε ευρώ. Δεν έχουν πρόβλημα να δανείσουν τη Γερμανία. Απλώς, φοβούνται ότι αυτά τα ομόλογα, κάποια στιγμή, όταν θα δημιουργηθεί το μάρκο, θα υποτιμηθούν, επειδή θα είναι εκπεφρασμένα σε ευρώ και η ισοτιμία μάρκου – ευρώ θα αλλάξει σε βάρος του ευρώ, το οποίο θα υποτιμηθεί και απέναντι στο δολάριο.
Πρόσφατα κάνατε λόγο για αντιστροφή του κλίματος, στις ΗΠΑ και στη Βρετανία, απέναντι στην Ελλάδα.
Εδώ και δύο χρόνια βρίσκομαι σε συνεχή επαφή με δημοσιογράφους κορυφαίων βρετανικών και αμερικανικών ΜΜΕ, εφημερίδων και ηλεκτρονικών μέσων. Μέχρι πολύ πρόσφατα, η αντιμετώπιση των Ελλήνων ήταν εχθρική. Όποτε οι Έλληνες ανοίγαμε το στόμα μας, αντιμετωπιζόμασταν με αυτόν τον τρόπο μόνο και μόνο επειδή είμαστε Έλληνες. Πλέον, παρατηρώ ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Βρετανών και των Αμερικανών δημοσιογράφων έχει κατανοήσει πως αυτή η κρίση δεν οφείλεται στην Ελλάδα. Και ότι η Ελλάδα είναι ένα σύμπτωμα, το οποίο έχει τιμωρηθεί αλύπητα στο όνομα μίας κρίσης για την οποία η ίδια δεν ευθύνεται. Θα συνέβαινε ανεξάρτητα από την Ελλάδα. Αυτή η εξέλιξη αποτελεί μία μεγάλη «στροφή», αν θέλετε, ακόμη και στο συναισθηματικό επίπεδο. Είναι ένα είδος αποδοχής ότι ο μέσος Έλληνας υποφέρει πολύ περισσότερο απ’ όσο του άξιζε.
- Κορυφώνεται η ευρωπαική κρίση χρέους - Καταστροφικές δημοπρασίες σε Ιταλία και Βέλγιο
- Financial Times : Έρχεται κατακλυσμιαίο γεγονός, Μεγάλο Κραχ και Πόλεμος;
- Διαβάστε την ομιλία του Πολωνού υπουργού Εξωτερικών στο Βερολίνο - Σκόπιμα καλλιεργεί ''κλίμα'';
- Der Spiegel : Η Ευρωπαική ήπειρος βυθίζεται στην Άβυσσο
- Ένα δισεκατομμύριο οι πεινασμένοι – Κάθε δευτερόλεπτο και ένας νεκρός
Όταν πριν μερικές ημέρες ο Σαρκοζί προειδοποιούσε πως τυχόν κατάρρευση του ευρώ θα άνοιγε τις πύλες της Κολάσεως, δηλαδή του Πολέμου, πολλοί βιάστηκαν να τον κατακρίνουν ως κινδυνολόγο που γίνεται κήνσορας της καταστροφής για να εξυπηρετήσει τα σχέδια του και τα συμφέροντα της Γαλλίας.
Την απάντηση την δίνουν όμως οι εξελίξεις.
Εχθές, συμβολικά από την καρδιά της Γερμανίας, το Βερολίνο, ο Πολωνός υπουργός Εξωτερικών, συμπλήρωσε τον Γάλλο Πρόεδρο εξομολογούμενος : ''Βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού.Μάλλον είμαι ο πρώτος ΥΠΕΞ της Πολωνίας στην ιστορία που εκστομίζει κάτι τέτοιο, αλλά το λέω''.
Και σήμερα το πρωί, δύο κολοσσιαία μέσα ενημέρωσης ''κρέμασαν'' σε τίτλους τον Πόλεμο, που η γενιά μας δεν έχει ζήσει και γνωρίζει από διηγήσεις του παππού και της γιαγιάς.
Αν ήταν ένα θα μπορούσαμε εύκολα να σκεφτούμε πως επιδιώκει ωφέλη μέσω επικοινωνιακών τακτικών. Όμως είναι δύο και έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα.
Πως εξηγούνται όμως όλα αυτά;
Μονολεκτικά, ευρώ είναι η λέξη που ψελλίζουν διεθνείς αναλυτές.
Στις ιστορικές στιγμές που ζούμε μέλλει να αποδειχθεί η βιωσιμότητα του κοινού ευρωπαικού νομίσματος.
''Γεννιέται λύση'' χαρακτηρίζουν κάποιοι το ''κατασκεύασμα'' της Ευρώπης των 3 ταχυτήτων και του κλειστού club, που προωθούν οι Γερμανοί και σέρνουν από πίσω τους λαχανιασμένους Γάλλους.Έχουν μία λογική, το νέο σχήμα που ευαγγελίζονται θα δρα πολύ γρήγορα, χωρίς γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, με απόλυτη επίγνωση ποιός, η Καγκελαρία δηλαδή, είναι το αφεντικό.
''Γεννιέται τέρας'' απαντούν κάποιοι άλλοι που προτάσσουν μία σκέψη που δεν μπορεί κανείς να προσπεράσει εύκολα, ότι δηλαδή το νέο ευρωπαικό σχήμα θα στερείται οποιασδήποτε νομομοποίησης αφού πέρα της Γερμανίας, όλα τα υπόλοιπα κράτη θα καλούνται απλά να υπογράφουν και να εκτελούν εντολές.
Οι οπαδοί αυτής της άποψης θεωρούν πως αν επικυρωθούν τα γερμανικά σχέδια, ως αντίδραση, θα φουντώσουν ακραίες εθνικιστικές αντιλήψεις και πρακτικές σε κάθε άκρη της ηπείρου μας και θυμίζουν με νόημα πως φτάσαμε στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους.
Για προσθέστε στο πάζλ τον ΟΟΣΑ που προειδοποιεί-κραυγάζει πως η Ευρώπη βυθίζεται σε ύφεση.
Δείτε εκτός από τα νούμερα που πιέζουν τους οικονομολόγους και αυτή με τη σειρά τους τους πολιτικούς, πως υπάρχουν και οι άνθρωποι που πιέζουν τις εξελίξεις.
Σύμφωνα με έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης, σχεδόν ένα δισεκατομμύριο είναι οι άνθρωποι που ΠΕΙΝΑΝΕ, και κάθε ένα δευτερόλεπτο πεθαίνει και ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ από πείνα.Δεν αφορά πια μόνο την Αφρική το πρόβλημα, αν δεν το ξέρετε μια βόλτα στη γειτονιά σας θα σας διαφωτίσει.
Και κυνικά κάποιοι δεν σκέφτονται πως να τους βοηθήσουν τους πεινασμένους, αλλά πως να τους συγκρατήσουν.
Γίνεται όμως αυτό;
Διαβάστε όλο το άρθρο των Financial Times με τίτλο ''Η βαριά σκιά του ΄30 πάνω από την Ευρώπη''
Θα μπορούσε η κατάσταση να γίνει κακή; Εννοώ πολύ κακή –όπως λέμε Μεγάλο Κραχ ή παγκόσμιος πόλεμος; Ένα κατακλυσμιαίο γεγονός από εκείνα που η γενιά μου έμαθε να πιστεύει ότι ανήκουν μόνο στα βιβλία Ιστορίας;
Το βέβαιο είναι ότι στην Ευρώπη πλανάται ένα κακό προαίσθημα. Σε ομιλία του στο Βερολίνο χθες, ο Πολωνός υπουργός Εξωτερικών κ. Radoslaw Sikorski, προειδοποίησε: «Βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού… Μάλλον είμαι ο πρώτος ΥΠΕΞ της Πολωνίας στην ιστορία που εκστομίζει κάτι τέτοιο, αλλά το λέω: Φοβάμαι την γερμανική ισχύ λιγότερο απ’όσο αρχίζω να φοβάμαι την γερμανική απραξία.»
Ο Γάλλος πρόεδρος κ. Sarkozy είπε πρόσφατα: «Αν το ευρώ ξετιναχτεί, θα ξετιναχτεί η Ευρώπη. Είναι η εγγύηση για ειρήνη σε μια ήπειρο που έχει ζήσει φριχτούς πολέμους».
Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί συχνά υποκύπτουν στην πρόκληση του τρόπου που προκαλεί η απειλή πολέμου, για να αντλήσουν υποστήριξη στο αγαπημένο τους ευρωπαϊκό έργο. Σε ομαλές εποχές, ελάχιστοι Ευρωπαίοι παίρνουν στα σοβαρά τέτοιες κουβέντες.
Αντιθέτως μάλιστα, οι κουβέντες για πόλεμο ακούγονται εντελώς αφύσικες σε ανθρώπους που μεγάλωσαν στην πλούσια, ειρηνική δυτική Ευρώπη. Εχω ζήσει όλη την ζωή μου σε έναν κόσμο όπου, ανεξάρτητα από τα πάνω και τα κάτω του, τα πράγματα κυλούσαν όλο και καλύτερα. Ο ναζισμός ηττήθηκε, δικτατορίες έπεσαν σε Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα, η σοβιετική αυτοκρατορία κατέρρευσε, το απαρχάιντ έληξε στη Νότιο Αφρική.
Η ειρήνη και η ευμάρεια έγιναν ο κανόνας για την γενιά μου στην Δύση. Ήταν εύκολο να ξεχαστεί ότι αυτό το γεγονός μας απομόνωνε από τον υπόλοιπο κόσμο. Διαβάζοντας ένα βιβλίο που έγραψε πρόσφατα ο Κινέζος ακαδημαϊκός κ. Yan Xuetong, με συνεπήρε μια φράση: «Στην διάρκεια της πολιτιστικής επανάστασης, βλέπαμε συχνά ανθρώπους να πεθαίνουν από το ξύλο, οπότε κάπου αποκτήσαμε μια ανοσία με το θέμα».
Ωστόσο, τα τελευταία 30 χρόνια, η ελπίδα για ειρήνη, ευμάρεια και έναν λογικό βαθμό άνεσης, μεταδόθηκε πέρα από τις προνομιακές περιοχές της Δύσης. Την Κίνα της Πολιτιστικής Επανάστασης διαδέχτηκε η Κίνα των εμπορικών κέντρων και των εργοστασίων. Η Ινδία της Μητέρας Τερέζας αντικαταστάθηκε εν μέρει από την Ινδία της επανάστασης της Πληροφορικής.
Η παγκοσμιοποίηση έκανε τον πλανήτη να δείχνει πιο ασφαλής και πιο ομογενής, καθώς οι νέες μεσοαστικές τάξεις της Ασίας και της ανατολικής Ευρώπης υιοθετούσαν τις ανέσεις και τις αξίες του καπιταλισμού. Η παγκόσμια ειρήνη, που στην ψυχροπολεμική περίοδο εξαρτιόταν, όπως έδειχνε, από τα πυρηνικά όπλα, έμοιαζε πια να επαφίεται στο διεθνές εμπόριο και τον κοινό εναγκαλισμό του καταναλωτισμού.
Μέχρι την παγκόσμια οικονομική κρίση, οι κουβέντες που ακούγονταν στο τραγούδι της προεκλογικής εκστρατείας του Tony Blair το 1997, έδειχναν να πιάνουν το πνεύμα της εποχής: «Μόνο καλύτερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα».
Μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008, ανακαλύψαμε ότι τα πράγματα μπορούν σίγουρα να γίνουν χειρότερα. Το θέμα είναι: Πόσο χειρότερα;
Ο κίνδυνος σοβαρής οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη είναι μεγάλος. Οι απειλές για χρεοκοπίες κρατών και διάλυση του ευρώ αυξάνονται –και μαζί τους αυξάνονται οι απειλές κατάρρευσης τραπεζών, κοινωνικού πανικού, βαθιάς ύφεσης και μαζικής ανεργίας. Κάτι σαν την σύγχρονη εκδοχή του Μεγάλου Κραχ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως σύνολο, είναι η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη –οπότε το οικονομικό χάος αναπόφευκτα θα έχει παγκόσμιες επιπτώσεις. Θα παγώσει το εμπόριο και θα απειλήσει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Το μάθημα του Μεγάλου Κραχ του ’30 είναι ότι η παγκόσμια ύφεση αποδυναμώνει τις δημοκρατίες, προκαλεί αύξηση ριζοσπαστικών νέων πολιτικών δυνάμεων και, εντέλει, κλιμακώνει τον κίνδυνο διεθνούς σύρραξης.
Σε μια σύγχρονη εκδοχή της δεκαετίας του 1930, θα βλέπαμε μια νέα γενιά εθνικιστών πολιτικών να ανέρχεται στην Ευρώπη, μέσα σε περιβάλλον οικονομικού χάους και διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι εντάσεις θα αυξάνονταν και εκτός της Ευρώπης, καθώς η διεθνής οικονομία θα χειροτέρευε. Οι αλλαγές στις ισορροπίες δυνάμεων με την Ασία θα επιταχύνονταν, με την ανερχόμενη Κίνα να αντιμετωπίζει μια αποδυναμωμένη Αμερική. Στην Κίνα όσο και στην Αμερική, ο εθνικισμός και ο προστατευτισμός θα αύξαναν την επιρροή τους λόγω της οικονομικής κρίσης.
Αυτά τα σενάρια δεν είναι απίθανα. Ωστόσο, παρά τους παραλληλισμούς, και πάλι εγώ δεν μπορώ να πιστέψω ότι επιστρέφουμε στο ’30. Και υπάρχουν τρεις βασικοί λόγοι για τους οποίους πιστεύω ότι μάλλον θα γλιτώσουμε.
Πρώτον, είναι η ίδια η γνώση για το τι πήγε στραβά 80 χρόνια πριν, ίσως βοηθήσει τους πολιτικούς να αποφύγουν τα ίδια λάθη. Η επίμονη έμφαση της Κίνας στην ανάγκη μιας «ειρηνικής ανέλιξης» οφείλεται σε ένα βαθμό στην γνώση των φριχτών σφαλμάτων που έκανε η Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας.
Δεύτερον, υπάρχει το λογικό επιχείρημα ότι τα 66 χρόνια ειρήνης ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις και τα αναπτυσσόμενα έθνη από το 1945, είναι το αποτέλεσμα της προόδου του πολιτισμού μάλλον, παρά ένα τυχερό γύρισμα στον κύκλο της παγκόσμιας ιστορίας. Στο βιβλίο του “The Better Angels of Our Nature”, ο κ. Steven Pinker του Πανεπιστημίου του Harvard, ισχυρίζεται ότι το ανθρώπινο γένος γίνεται όλο λιγότερο πολεμόχαρο και ότι «σήμερα ίσως ζούμε στην πιο ειρηνική περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας».
Τέλος, ο ανεπτυγμένος κόσμος έχει ως σημείο αναφοράς ένα πολύ υψηλότερο επίπεδο αφθονίας απ’όσο στο ’30. Σε ένα οικονομικό κραχ, ο κόσμος μπορεί και πάλι να χάσει τις αποταμιεύσεις, τη δουλειά και το σπίτι του, αλλά είναι λιγότερο πιθανό να πέσει σε απόλυτη ένδεια. Ως εκ τούτου, ίσως είναι λιγότερο επιρρεπής σε πολιτικό φονταμενταλισμό. Η οικονομία της Λετονίας συρρικνώθηκε 18% το 2009 αλλά στις πρόσφατες εκλογές αναδείχθηκαν στην εξουσία δύο κεντρώα κόμματα. Στην Ισπανία η ανεργία είναι ήδη πάνω από 22% και πάνω από 45% μεταξύ των νέων, όμως τις πρόσφατες εκλογές κέρδισε ένα κεντροδεξιό κόμμα.
Οπότε, αν και ο κίνδυνος σοβαρής οικονομικής κρίσης είναι πολύ πραγματικός, δεν πιστεύω ότι κινδυνεύουμε να κυλήσουμε σε πόλεμο. Όμως, ίσως αυτό οφείλεται απλώς στην έλλειψη φαντασίας κάποιου που ήταν αρκετά τυχερός ώστε να μεγαλώσει σε μια εποχή απαράμιλλης ειρήνης και αφθονίας.
Οι Financial Times φιλοξενούν άρθρο του υπουργού Εξωτερικών της Πολωνίας Radoslaw Sikorski, που ουσιαστικά είναι όσα υποστήριξε στην ομιλία του στο Βερολίνο.
''Η Γερμανία δεν είναι θύμα της ασωτίας των άλλων
Η διάσπαση της ευρωζώνης θα προκαλέσει κρίση με διαστάσεις Αποκάλυψης, που θα ξεπεράσουν το χρηματοοικονομικό μας σύστημα. Από τη στιγμή όπου θα επικρατήσει η λογική "ο καθένας ας σώσει το τομάρι του", πώς θα μπορούμε να εμπιστευτούμε ότι θα λειτουργήσουμε όλοι με τον κοινοτικό τρόπο και πώς θα αντισταθούμε στον πειρασμό να παρέμβουμε και σε άλλους τομείς όπως το εμπόριο;
Θα ήθελε πραγματικά κάποιος "να ποντάρει στη μάνα" ότι θα επιβιώσει ο θεμέλιος λίθος, η Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά τη διάσπαση της ευρωζώνης; Τα άσχημα διαζύγια, άλλωστε, είναι πιο συχνά από ό,τι τα συναινετικά.
Εάν δεν θέλουμε να κινδυνεύσουμε με μερική αποσύνθεση της Ε.Ε., τότε το δίλημμα είναι τόσο απόλυτο όσο είναι και για τις ομοσπονδίες: βαθύτερη ενοποίηση ή κατάρρευση. Τα βήματα προς μεγαλύτερη δημοσιονομική πειθαρχία των χωρών-μελών είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Οι υπουργοί Οικονομικών, κατά την κατάρτιση των εθνικών προϋπολογισμών, θα πρέπει να δείξουν τα βιβλία τους και στους εταίρους τους. Τα μέλη της ευρωζώνης που παραβιάζουν το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης θα πρέπει να αντιμετωπίσουν κυρώσεις που θα είναι σχεδόν αδύνατον να μπλοκάρουν. Οι αρχές αυτές δεν πρέπει να παρουσιαστούν ως κοινοτικές οδηγίες, αλλά ως νέοι κανόνες.
Επίσης, καθώς το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καταρτίζει νέους κανόνες, θα πρέπει να καταστήσει και την ΕΚΤ σωστή κεντρική τράπεζα, ύστατο δανειστή, που θα υποστηρίζει την αξιοπιστία όλης της ευρωζώνης. Χρειάζονται, όμως, περισσότερα.
Είναι κρίσιμο να διατηρήσουμε τη συνοχή ανάμεσα στην ευρωζώνη και στα υπόλοιπα μέλη της Ε.Ε. Αντί να οργανώνουμε ξεχωριστές συνόδους για τη ζώνη του ευρώ ή αποκλειστικές συναντήσεις των υπουργών Οικονομικών, μπορούμε να συνεχίσουμε την πρακτική που ισχύει και σε άλλα ευρωπαϊκά φόρα, όπου μπορούν όλοι να παρευρίσκονται, αλλά δικαίωμα ψήφου θα έχουν μόνο τα μέλη.
Κρίσιμο θέμα είναι εάν η Βρετανία, αυτό το τόσο σημαντικό μέλος της Ε.Ε., μπορεί να στηρίξει τις μεταρρυθμίσεις. Η κατάρρευση της ευρωζώνης θα μπορούσε να πλήξει σημαντικά τη βρετανική οικονομία. Το συνολικό χρέος των νοικοκυριών, των επιχειρήσεων και του κράτους στη Βρετανία ξεπερνά το 400% του ΑΕΠ. Είναι τόσο σίγουρο το Λονδίνο ότι οι αγορές θα το στηρίξουν;
Εμείς θα προτιμούσαμε να γίνει μέλος η Βρετανία. Εάν, όμως, δεν μπορεί, τότε ας επιτρέψει σε εμάς να προχωρήσουμε. Και σας παρακαλώ, εξηγήστε στον βρετανικό λαό ότι οι ευρωπαϊκές αποφάσεις δεν είναι διαταγές των Βρυξελλών, αλλά αποτέλεσμα συμφωνιών στις οποίες ελεύθερα συμμετέχετε.
Η Πολωνία μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στη διάσωση της Ευρώπης. Τα τελευταία 4 χρόνια, η συνολική αύξηση του ΑΕΠ ήταν της τάξεως του 15,4%. Ο μέσος όρος στην Ε.Ε. ήταν -0,4%. Σε όσους θέλουν να διασπάσουν την Ευρώπη απαντώ: μήπως θα ήταν καλύτερα να προχωρήσουμε στη φυσική διάσπαση των χωρών της Ευρώπης που αναπτύσσονται και εκείνων που δεν αναπτύσσονται; Σας προειδοποιώ, όμως: πλέον δεν θα συμμορφώνονται όλοι με τα στερεότυπα. Ήμασταν μία από τις πρώτες χώρες που θέσαμε στο Σύνταγμά μας άρθρο για το φρένο χρέους και δεν επαναπαυόμαστε στις δάφνες μας.
Όταν θα λήξει η θητεία αυτού του κοινοβουλίου, η Πολωνία θα πληροί τα κριτήρια για να γίνει μέλος της ευρωζώνης. Κι αυτό γιατί θέλουμε να ευδοκιμήσουμε. Και σκοπεύουμε να γίνουμε μέλος της ευρωζώνης. Αλλά έχουμε πολλά να ζητήσουμε από τη Γερμανία.
Ζητούμε από το Βερολίνο να παραδεχθεί ότι έχει ευνοηθεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο από την τρέχουσα διευθέτηση των πραγμάτων και ότι, κατά συνέπεια, έχει τη μεγαλύτερη υποχρέωση να τη διατηρήσει. Όπως γνωρίζει πολύ καλά και η ίδια, η Γερμανία δεν είναι το αθώο θύμα της ασωτίας των άλλων. Επιπλέον, όπως θα έπρεπε να γνωρίζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον, παραβίασε το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και οι τράπεζές της ριψοκίνδυνα αγόραζαν επίφοβα ομόλογα.
Καθώς οι επενδυτές ρευστοποιούν τα ομόλογα των χωρών που έχουν βρεθεί στο στόχαστρο και στρέφονται στην ασφάλεια, το κόστος δανεισμού της Γερμανίας έχει μειωθεί σε χαμηλότερο επίπεδο από ό,τι θα ήταν υπό κανονικές συνθήκες. Εάν, όμως, οι γειτονικές οικονομίες της Γερμανίας βαλτώσουν ή καταρρεύσουν, τότε θα υποφέρει και η ίδια.
Η αποστροφή της στον πληθωρισμό είναι κατανοητή. Θα πρέπει, ωστόσο, να εκτιμήσει ότι ο κίνδυνος της κατάρρευσης είναι πλέον πολύ μεγαλύτερος. Ο Juergen Habermas, πολύ σοφά είπε: «Εάν καταρρεύσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, τότε κανείς δεν ξέρει πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να φτάσουμε πάλι στο status quo. Θυμηθείτε τη γερμανική επανάσταση το 1848: όταν κατέρρευσε, χρειαστήκαμε 100 χρόνια για να φτάσουμε σε κάποιο επίπεδο δημοκρατίας».
Τι θεωρώ -ως υπουργός Εξωτερικών της Πολωνίας- μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλεια και την ευημερία της χώρας; Όχι την τρομοκρατία και σίγουρα όχι τα γερμανικά τανκς. Ούτε καν τους ρωσικούς πυραύλους, που ο Πρόεδρος Dmitry Medvedev μόλις απείλησε ότι θα αναπτύξει στα σύνορα της Ε.Ε. Η μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλεια της Πολωνίας θα ήταν η κατάρρευση της ευρωζώνης.
Ζητώ από τη Γερμανία, για το δικό της συμφέρον και για το δικό μας, να βοηθήσει την ευρωζώνη να επιβιώσει και να ευδοκιμήσει. Κανένας άλλος δεν μπορεί να το κάνει. Πιθανότατα είμαι ο πρώτος υπουργός Εξωτερικών στην Ιστορία της Πολωνίας που το δηλώνει: φοβάμαι λιγότερο τη γερμανική ισχύ από ό,τι αρχίζω να φοβάμαι τη γερμανική αδράνεια. Έχετε γίνει το απολύτως αναγκαίο έθνος της Ευρώπης. Δεν μπορείτε να αποτύχετε στην ηγεσία. Αυτό δεν σημαίνει να κυριαρχήσετε, αλλά να ηγηθείτε των μεταρρυθμίσεων.
Δεν υπάρχει τίποτα αναπόφευκτο στην εξασθένηση της Ευρώπης. Βρισκόμαστε, όμως, στα πρόθυρα του γκρεμού. Είναι η πιο τρομακτική στιγμή κατά τη διάρκεια της υπουργικής μου θητείας. Οι μελλοντικές γενιές θα μας κρίνουν γι' αυτά που θα κάνουμε, όχι γι' αυτά που δεν θα κάνουμε. Είτε θα θέσουμε τις βάσεις για ένα σταθερό μέλλον είτε θα φυγοπονήσουμε και θα συγκατανεύσουμε στην εξασθένηση.''
Μετά από ένα σαββατοκύριακο πανικού για το μέλλον του ευρώ, την Δευτέρα το πρωί τα χρηματιστήρια πήραν φωτιά. Ο λόγος είναι η φημολογούμενη ιστορική συμφωνία των Ευρωπαίων ηγετών για μια πιο στενή δημοσιονομική ένωση.
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα: Η δημοσιονομική ενοποίηση δεν μπορεί να σώσει την Ευρώπη. Μπορεί να μπορούσε πριν από πέντε χρόνια. Ή σε πέντε χρόνια από σήμερα. Όχι όμως τώρα. Μια δημοσιονομική ένωση προϋποθέτει ότι η Γερμανία και η Γαλλία θα ελέγχουν τους προϋπολογισμούς και τους φόρους της Ελλάδας. Η Ελλάδα όμως είναι μια διαλυμένη οικονομία. Όπως λέει ο DesmondLachman του AmericanEnterpriseInstitute, «η Ελλάδα είναι μια χαμένη υπόθεση. Η συντεταγμένη χρεοκοπία της είναι θέμα χρόνου».
Εν ολίγοις, η όλη κρίση χρέους της ΕΕ έχει να κάνει με τις τεράστιες ανισορροπίες κάποιων φτωχών κρατών, οι οποίες μπορούν να λυθούν μόνο μέσω υποτίμησης των νομισμάτων τους. Δυστυχώς όμως, δεν διαθέτουν δικά τους νομίσματα. Είναι στο ευρώ!
Για να καταλάβουμε τα χάλια του ευρώ, θα πρέπει να εξετάσουμε τους λόγους δημιουργίας του. Η αρχική ιδέα ήταν πως μια νομισματική ένωση θα έκανε την Ευρώπη πιο πλούσια. Οι ασθενέστερες χώρες ήθελαν κοινό νόμισμα με τη Γερμανία, για να μπορούν να δανείζονται με καλύτερους όρους. Η Γερμανία ήθελε το ευρώ, ώστε να μπορούν οι υπόλοιποι να αγοράζουν τα προϊόντα της.
Αυτό και έγινε, με την Γερμανία να εξάγει προϊόντα, που τα αγόραζαν οι άλλοι με δανεικά. Ένας γάμος εξυπηρέτησης δηλαδή. Η «τσιγκούνα» Γερμανία κέρδισε το πλεόνασμα που πίστευε ότι χρειάζεται για να αναπτύσσεται, και οι χώρες της περιφέρειας πήραν το φθηνό χρήμα που ήθελαν για να πλουτίσουν.
Οι επενδυτές δάνεισαν πολλά χρήματα στις περιφερειακές οικονομίες, κάτι που οδήγησε σε ροή κεφαλαίου από τον πυρήνα στα άκρα, με αποτέλεσμα εμπορικά ελλείμματα, και λογιστικές ανισορροπίες.
Όπως λέει ο Paul Krugman (το διάγραμμα είναι δικό του), οι ροές αυτές προκάλεσαν άνθηση στη περιφέρεια, η οποία αύξησε τα κόστη και τις τιμές σε δραματικό επίπεδο. Αυτό όμως ήταν φυσιολογικό, αφού αν μια χώρα γίνει πιο πλούσια, οι τιμές και τα κόστη ανεβαίνουν.
Σήμερα όμως, οι οικονομίες αυτές αποδεικνύονται μη βιώσιμες. Η πιο απλή λύση θα ήταν να διαλυθεί η ΕΕ, και η Ελλάδα (μαζί με άλλα κράτη) να επαναφέρουν τα νομίσματά τους, να τα υποτιμήσουν κατά πολύ, και να προσπαθήσουν να αναπτυχθούν μέσω του εμπορίου. Οι αγορές όμως επιδιώκουν τη σταθερότητα, και δεν μπορείς να διακόψεις ένα πείραμα που διαρκεί μια δεκαετία, χωρίς να προκαλέσεις κρίση. Για αυτό και φτάσαμε σε σημείο, όπου όλες οι επιλογές πλέον είναι κακές.
Από εδώ και πέρα, υπάρχουν δυο δρόμοι για την Ευρώπη. Ή όλοι μαζί, ή διάλυση. Δημοσιονομική ένωση, ή δημοσιονομική καταστροφή. Οι θεωρητικές αναλύσεις τρέφονται με το μαύρο και το άσπρο. Η πραγματικότητα όμως είναι γκρι. Η προοπτική της δημοσιονομικής ένωσης μπορεί να πείσει τους επενδυτές για τη σοβαρότητα της ΕΕ. Όμως η λιτότητα θα συρρικνώσει τις ασθενείς οικονομίες, που θα δυσκολευτούν να παράξουν πρωτογενές πλεόνασμα. Ο υψηλός πληθωρισμός μπορεί να αυξήσει τη ζήτηση, αλλά ένα φθηνό ευρώ δεν θα βοηθήσει την Ελλάδα και την Ιταλία να ανακάμψουν πλήρως μέσω των εξαγωγών, αφού κυρίως εξάγουν εντός της ΕΕ. Το πιο πιθανό είναι ότι και οι επόμενοι μήνες θα είναι ταραγμένοι όπως όλοι οι προηγούμενοι. Η Ελλάδα δεν μπορεί να σωθεί. Είναι θέμα μηνών να χρεοκοπήσει. Όσον αφορά στην Ιταλία και στην Ισπανία, αυτές ίσως σωθούν, με χαμηλότερα επιτόκια. Η ΕΚΤ θα πρέπει να αναλάβει δράση. Αν ο δανεισμός τους καταστεί πιο προσιτός, το ευρώ ίσως και να επιβιώσει για το 2011.
Όπως λέει ο Lachman: «Η δημοσιονομική ένωση έχει σημασία μόνο εφόσον τα κράτη γλιτώσουν από τα ελλείμματά τους… δεν μπορείς όμως να ελέγξεις τα ελλείμματα, αν όλοι κάνουν οικονομία συγχρόνως».
Και καταλήγει: «Κάποια κράτη οδεύουν σε ύφεση και σε πιστωτική σύνθλιψη, με την Ελλάδα να οδεύει προς συντεταγμένη χρεοκοπία. Μπορεί να αναβληθεί το τέλος, και να επιβραδυνθεί η κρίση, αλλά δεν μπορώ να προβλέψω το τελικό αποτέλεσμα». Τhe Atlantic
Έχετε δει χασάπη να παίρνει ύφος τεθλιμμένου συγγενούς επειδή δεν έσφαξε εγκαίρως τα αρνοκάτσικαενώ ετοιμάζεται να σφάξει και άλλα; Τι; Δεν έχετε δει; Ιδού η ευκαιρία να εμπλουτίσετε τις εμπειρίες σας:
Κάποιος είπε στον αρχιχασάπη Βαγγέλη Βενιζέλο – κατά κόσμον Βάγγος ο Εξολοθρευτής – ότι τώρα που του άνοιξε ο δρόμος για να γίνει πρωθυπουργός στη χώρα-άσυλο νοητικώς ανιάτων, πρέπει να μαλακώσει το ύφος του και να μη γαυγίζει όπως έκανε μέχρι προχτές, διότι τα μικρά παιδιά που τον βλέπουν στο γυαλί έχουν εφιάλτες, ενώ οι ηλικιωμένοι παθαίνουν διάρροια. Έτσι λοιπόν, έβαλε το μελιστάλακτο ύφος του, το κατά δύναμη, βέβαια, διότι η φάτσα του δεν τον βοηθάει, και μας είπε ότι λυπάται για όσα δεν έγιναν εγκαίρως!
Ακούγοντάς τον, μου σπάραξε την καρδιά και θέλω να του στείλω ένα μήνυμα: Μη λυπάσαι τόσο Βαγγέλη μ’, και πάθεις ξανά καμιά ”σκωληκοειδίτιδα” σαν αυτή που σε βρήκε την επομένη της πύρινης αγόρευσής σου στη Βουλή για στήριξη του δημοψηφίσματος. Άσε με να στο θυμίσω διότι νομίζεις ότι τα αρνοκάτσικαξεχνάνε, κι ετοιμάζονται να σε ενθρονίσουν για επόμενο πρωθυπουργό, επειδή στους στραβούς ο μονόφθαλμος βασιλεύει. Κѽλ⓪τούμπας είσαι κι εσύ Βαγγέλη, και φαίνεσαι!
Και μην αδικείς τον εαυτό σου, Βάγγο, και την κυβέρνηση του “ σωτήρα” μας Τζέφρυ του Αλαφροΐσκιωτου. Πώς λες ότι δεν κάνατε αυτά που έπρεπε, Βαγγέλη μ’; Εκατομμύρια αρνοκάτσικα σφαγιάσατε μέσα στα δύο χρόνια που πέρασαν. Θα μείνετε στην ιστορία ως τα πιο γρήγορα χασαπομάχαιρα που πέρασαν ποτέ από τούτο τον έρμο τόπο. Μικρό το θεωρείς αυτό το μακάβριο κατόρθωμα;
Να μη στενοχωριέσαι, λοιπόν, και μου αδυνατίσεις, διότι θα κάνεις ρυτίδες στο στρουμπουλό πρόσωπό σου και δεν θα σε αναγνωρίζουν τα παιδιά για να τρώνε το φαΐ τους από την τρομάρα.
Χαιρετίσματα στο Τζέφρυ τον Αλαφροΐσκιωτο που δηλώνει παρών στις εξελίξεις (!) για να συνεχίσει το “ σωτήριο” έργο του. Αυτογνωσία, ε; Βρε τι μας βρήκε, αλί και τρισαλί, στης Εσπερίας το μαντρί…
Mε πρόδηλη ανησυχία και μαύρες σκέψεις για το μέλλον υποδέχθηκαν οι αναλυτές των ξένων μέσων ενημέρωσης την επιβεβαίωση του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκονται εγκλωβισμένες οι πολιτικές ηγεσίες της Ευρωζώνης, που αδυνατούν να συμφωνήσουν σε μια κοινή στρατηγική υπέρβασης της κρίσης με αποτέλεσμα να απειλείται η μακροημέρευση του ευρώ.
Παρατηρώντας τις πρωτοφανείς επιθέσεις των αγορών κατά των ευρωπαϊκών ομολόγων και του ευρώ, οι... αναλυτές των ΜΜΕ διαπιστώνουν ότι έχουν πλέον ενεργοποιηθεί οι αυτοματισμοί που επιταχύνουν την περιδίνηση ολόκληρης της Ευρώπης προς το βυθό.
«Οι εξελίξεις στις αγορές ομολόγων δείχνουν έναν επερχόμενο Αρμαγεδδώνα» αναφέρει το Bloomberg, ενώ οι Financial Times παρατηρούν ότι «το ευρώ βυθίζεται καθώς γίνεται φανερό ότι η ΕΚΤ δεν δέχεται πιέσεις για να παρέμβει στις αγορές».
Οι New York Times παρατηρούν ότι «η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ επανέλαβε την αντίθεσή της για την έκδοση κοινού ομολόγου από τις χώρες της Ευρωζώνης και για μια διεύρυνση του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας προκειμένου να δοθούν γρήγορες απαντήσεις στην κρίση χρέους».
Η Wall Street Journal αναφέρει ότι «οι ηγέτες των τριών μεγαλυτέρων οικονομιών της Ευρωζώνης συμφώνησαν να προωθήσουν την στενότερη πολιτική και οικονομική συνεργασία και ολοκλήρωση» και προσθέτει ότι «το μεγαλύτερο ερώτημα δεν είναι αν μόνο αν κάποια από τις 17 κυβερνήσεις της Ευρωζώνης θα χρεοκοπήσει αλλά αν η Ευρωζώνη στο σύνολό της θα διατηρήσει τη σημερινή μορφή της».
Ο Guardian, αναφερόμενος στη συνάντηση της Μέρκελ με τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί και τον Ιταλό πρωθυπουργό Μάριο Μόντι στο Στρασβούργο, διαπιστώνει ότι «η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιταλία διαψεύδουν τις ελπίδες της αγοράς για παρέμβαση της ΕΚΤ». Η βρετανική εφημερίδα σημειώνει επίσης ότι «η Μέρκελ αποκλείει διεύρυνση του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και αντιπροτείνει αλλαγές στη Συνθήκη της ΕΕ για να προωθηθεί η οικονομική σύγκλιση».
Ο Guardian υπογραμμίζει, τέλος, ότι για πρώτη φορά εδώ και μια τριετία το κόστος δανεισμού της Γερμανίας ξεπέρασε αυτό της Βρετανίας (η απόδοση του γερμανικού 10ετούς ομολόγου έφθασε στο 2,26%, ενώ του αντίστοιχης διάρκειας βρετανικού κυμάνθηκε στο 2,18%).
Το πρακτορείο Reuters επισημαίνει ότι «η Γαλλία και η Γερμανία συμφώνησαν την Πέμπτη να σταματήσουν τους δημόσιους διαπληκτισμούς για το αν θα πρέπει η Ευρωτράπεζα να πράξει περισσότερα για τη διάσωση της ευρωζώνης από την επιδεινούμενη κρίση χρέους».
Σκληρός στις διαπιστώσεις του εμφανίζεται ο γαλλικός Τύπος. «Το Βερολίνο, διακεκριμένος τενόρος εδώ και χρόνια της οικονομικής αρετής και πειθαρχίας, δεν βρίσκεται πλέον στο απυρόβλητο των επιπτώσεων από την κρίση της ευρωζώνης» γράφει ο Monde αναφερόμενος κυρίως στο σφυροκόπημα που υφίσταται η γερμανική αγορά ομολόγων εξ αιτίας της αποτυχίας στην έκδοση 10ετών ομολόγων που επιχείρησε την Πέμπτη η κυβέρνηση Μέρκελ.
«Αν και το γαλλογερμανικό τετ-α-τετ διευρύνθηκε με τη συμμετοχή και της Ιταλίας, η Γερμανία εξακολουθεί να καθορίζει και τον τρόπο και τον χρόνο για την έξοδο από την κρίση» διαπιστώνει η οικονομική Les Echos, ενώ η Liberation τονίζει ότι «στο Στρασβούργο η Ένωση εξελίχθηκε σε φάρσα».
Αίσθηση προκαλεί η αισιοδοξία του Figaro, που θεωρεί ότι «το Βερολίνο αρχίζει να σκέπτεται τα ευρωομόλογα», καθώς ο ανταποκριτής της εφημερίδας στο Βερολίνο Πατρίκ Σεν-Πολ διαπιστώνει ότι «το μέτωπο της κατηγορηματικής άρνησης της Γερμανίας στην έκδοση ευρωομολόγων αρχίζει κάπως να κάμπτεται».
Στη Γερμανία οι πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές εκφράζουν τον έντονο σκεπτικισμό τους για την στάση που κρατά η κυβέρνηση Μέρκελ στη σοβούσα κρίση.
Η Sueddeutsche Zeitung γράφει: «Η Ευρώπη διασώζει και διασώζει και διασώζει, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα μέτρα που έχουν υιοθετηθεί μέχρι σήμερα δεν είναι πλέον επαρκή... Η κρίση έχει φτάσει στην καρδιά της Ευρώπης... Έχει πέσει η ζήτηση ακόμα και για τα γερμανικά ομόλογα».
Η Frankfurter Allgemeine αναφέρεται στην «ολοένα και πιο δύσκολη σχέση» της Μέρκελ με τον Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο. «Η πρόταση του Μπαρόζο για την εισαγωγή του ευρωομολόγου αποκαλύπτει ρήξη του με τη Μέρκελ. Πρόκειται για μια εξέλιξη που ουδείς θα φανταζόταν πριν από επτά χρόνια» αναφέρει η εφημερίδα.
Τέλος, η Handelsblatt δίνει μεγαλύτερη έμφαση στις εξελίξεις στις αγορές. «Οι επενδυτές φοβούνται μια δίνη που θα παρασύρει τους πάντες... Αναρωτιούνται για πόσο καιρό ακόμη η γερμανική οικονομία μπορεί να αντέξει το κακό αυτό περιβάλλον» γράφει η έγκυρη οικονομική εφημερίδα, που θεωρεί ότι «η κρίση χρέους έχει δημιουργήσει ένα φαύλο κύκλο με αβέβαιη έκβαση για την οικονομία, τις επιχειρήσεις και τον Dax», το γενικό δείκτη του Χρηματιστηρίου της Φρανκφούρτης δηλαδή.
Το «διάγγελμα» Καρατζαφέρη θα μείνει στην ιστορία όχι μόνο σαν μαργαριτάρι γλοιώδους γελοιότητας, αλλά και σαν υστερία δωσιλογισμού.
Συμμετέχει σε μια κυβέρνηση-ανδρείκελο, σε μια κυβέρνηση που επέβαλαν, με κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, οι ευρω-δικτάτορες, σε μια κυβέρνηση των νέων αποικιοκρατών (οι τραπεζίτες και οι τοκογλύφοι) και έχει το απύθμενο θράσος, αυτή η «ακροδεξιά» καρικατούρα, να μας παραδίδει μαθήματα πατριωτισμού…
Συμμετέχει σε αυτό το δικτατορικό, κυβερνητικό έκτρωμα των ευρω-ληστών και ευρω-δημίων που...
ισοπεδώνουν, ανελέητα και δολοφονικά, τον ελληνικό λαό και την εθνική υπόσταση της Ελλάδας, ΚΑΙ μας λέει ότι το κάνει για χάρη της … «σωτηρίας της πατρίδας»!!!
Γλείφει, σαν σκύλος που δεν συγκρατεί τα σάλια του, τούς τροϊκανούς- διοικητές της κατοχής μας και τα αφεντικά τους (τραπεζικές μαφίες), και αυτή την άκρως αντιαισθητική, χυδαία και αηδιαστική «χειρονομία» του λακέ, τη βαπτίζει «πατριωτισμό»!!!
Σημείωση: Ο υμνητής της χούντας των συνταγματαρχών, τώρα υμνεί τη νέα χούντα των ευρω-δικτατόρων. Από την «εθνική χούντα», έφτασε στην «ευρωπαϊκή χούντα».
Να, γιατί λέμε ότι ο φασισμός σήμερα δεν μπορεί να υπάρξει σε «εθνική διάσταση», παρά μόνο σε «διεθνή διάσταση», στη «διάσταση» της Νέας Τάξης…
Τα «ακροδεξιά» και «φασιστικά» κατάλοιπα μεταλλάσσονται σε λακέδες και κλόουν του νεοταξικού φασισμού: Αυτό για τον Καρατζαφέρη το είχαμε υπογραμμίσει από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του…
Μια ενδεικτική συλλογική κειμένων για τον Καρατζαφέρη, τα οποία θα φρεσκάρουν τη μνήμη μας, βρίσκεται εδώ:
Σήμερα, θολώνει το «μυαλό» της ΛΟΓΙΚΗΣ και τεντώνει στο έπακρο τις χορδές του νευρικού συστήματος ο κυνισμός και ο φρενοβλαβής παραλογισμός αυτού του γλοιώδους σαλτιμπάγκου, ο οποίος, μέσα στον οίστρο της επαρμένης «ακροδεξιάς» ανοησίας του, εκτελεί τις εντολές των «νταβάδων» του με χοντροκοπιά λυσσώδη και χυδαιότητα αχαλίνωτη.
Βλέπετε, τα «κενά» του εγκεφάλου αυτού του πολιτικού κλόουν έχουν φουσκώσει με όγκους «αέρα» από τις «τρόμπες» των ΜΜΕ. Πώς να μην πιστέψει ο «δεκανέας» ότι είναι «στρατηγός»; Πώς να μην ονειρεύεται ο «κλούβιος» ότι μπορεί και να του αναθέσουν, οι ευρω-δικτάτορες, τη διοίκηση της αποικίας- Ελλάς;
Ας τον αφήσουμε να ονειρεύεται και ας κρατήσουμε τη ψυχραιμία μας και τη νηφαλιότητα της πολιτικής σκέψης…
Ο Καρατζαφέρης, μέσα στην έπαρση της μικρότητάς του και του γλοιώδους λακεδισμού του αποκαλύπτει, πιο κραυγαλέα και εντυπωσιακά, τη φαιά ουσία και φιλοσοφία του νεοταξικού ολοκληρωτισμού, του φασισμού των ευρω-συμμοριτών, καθώς και την ψυχολογία των δωσίλογων και ανδρεικέλων τους.
Και πρώτα από όλα αποκαλύπτει το τι σημαίνει «πατριωτισμός» για το νεοταξικό φασισμό και τα ανδρείκελά τους.
Σημαίνει: Η ολοκληρωτική υποταγή μας, η υποταγή μας χωρίς όρια, χωρίς σύνορα και χωρίς αναστολές στους διεθνείς ληστές και δημίους μας.
Στο «λεξικό» της Νέας Τάξης «πατριωτισμός» είναι η ολοκληρωτική ΑΛΩΣΗ και ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ της πατρίδας, η μετατροπή της σε αποικία των τραπεζιτών και τοκογλύφων…
Αυτόν τον «πατριωτισμό» υλοποιούσαν αυτά τα χρόνια τα ανδρείκελα του ΠΑΣΟΚ και σήμερα τον «προωθεί» πραξικοπηματικά και πιο ανοικτά το κατοχικό, συναινετικό σχήμα της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Η επαρμένη χοντροκοπιά του Καρατζαφέρη και η παρωχημένη «ακροδεξιά» του «ψυχοσύνθεση» χρωματίζουν πιο έντονα και διαλαλούν πιο γλοιώδικα, αυτό που συντελείται από το σύνολο του καθεστώτος.
Σαν ακροδεξιά καρικατούρα, ο Καρατζαφέρης, αποκαλύπτει πιο αστραφτερά και δωσίλογα παραληρηματικά αυτό που ζει η Ελλάδα: Την ολοκληρωτική καταστροφή της από τα κέντρα του ευρω-φασιμού και τα πολιτικά τους ανδρείκελα.
Ο Καρατζαφέρης δίνει το μακάβριο στίγμα αυτού που υπάρχει, αυτού που βιώνουμε σπαρακτικά και αυτού που θα επακολουθήσει: Του ευρω-φασιστικού εφιάλτη, της άγριας και κτηνώδους ΕΠΙΔΡΟΜΗΣ των ιμπεριαλιστών τραπεζιτών και μαφιών του κεφαλαίου…
Αυτόν το φασιστικό εφιάλτη τον λένε «πατριωτισμό»!!!!
Ο όλεθρος της καταστροφής μας είναι η … «εθνική σωτηρία» μας!!!
Είναι καιρός να απαλλαγούμε από τέτοιους «πατριωτισμούς» και από τις «δημοκρατικές» αυταπάτες: Με το φασισμό και τα ανδρείκελά του δεν υπάρχει κανένα σημείο «δημοκρατικής» διαπραγμάτευσης και εκλογικού διακανονισμού…
Ο δρόμος είναι ένας και μοναδικός: Ο ΔΡΟΜΟΣ. Ο Λόγος και η Πράξη του λαού στο δρόμο…
Αγγελτήριο... κηδείας του ευρώ θύμιζε το εξώφυλλο του χθεσινού τεύχους του βρετανικού περιοδικού "Εκόνομιστ". Κυρίαρχο το μαύρο χρώμα, φλεγόμενη βολίδα το κοινό νόμισμα, μακάβριος ο τίτλος: "Είναι αυτό πράγματι το τέλος;". Σήματα συναγερμού εξέπεμπαν το κύριο άρθρο, οι μόνιμες στήλες, οι σχετικές αναλύσεις του περιοδικού. "Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί....
να συνεχιστεί επί πολύ. Χωρίς μια δραματική αλλαγή διάθεσης από βάθους καρδιάς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των Ευρωπαίων ηγετών, το κοινό νόμισμα μπορεί να γίνει κομμάτια μέσα σε εβδομάδες" υποστηρίζει το κύριο άρθρο του. Μέσα σε εβδομάδες! Και δεν είναι μόνο Βρετανοί που υποστηρίζουν αυτή τη θέση. Τη συμμερίζονται ακόμη και Γερμανοί. "Περίπου δύο εβδομάδες απομένουν στους αρχηγούς των κυβερνήσεων" έγραφε την Πέμπτη σε πρωτοσέλιδη ανάλυσή της η γερμανική εφημερίδα "Ντι Τσάιτ".
"Η Μέρκελ έθαψε τον διάλογο για τα ευρωομόλογα και τον ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας" ήταν ο γεμάτος απογοήτευση προχθεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος της ισπανικής εφημερίδας "Ελ Παΐς". Η Γερμανίδα καγκελάριος επέβαλε τις θέσεις της την Πέμπτη στο Στρασβούργο επί των ηγετών της Γαλλίας και της Ιταλίας: λιτότητα και τίποτε άλλο!
Σε τίποτα δεν βοηθούν τα εξοντωτικά προγράμματα λιτότητας κατά των Ευρωπαίων πολιτών ή το φορολογικό "γδάρσιμό" τους. Καμία βελτίωση δεν φέρνουν ούτε οι αλλαγές κυβερνήσεων. Τι κι αν νίκησε σαρωτικά στην Ισπανία η εκ των προτέρων αποφασισμένη να εφαρμόσει εξουθενωτική λιτότητα Δεξιά; Αυτή την εβδομάδα η Μαδρίτη πλήρωσε για τρίμηνα έντοκα γραμμάτια επιτόκιο 5,1% - υπερδιπλάσια δηλαδή από όσο πριν από έναν... μήνα! Οσο για τα δεκαετή ισπανικά ομόλογα, αυτά έχουν επιτόκιο πάνω από 6,5% - χειρότερα δηλαδή από όσο είχαν τα ελληνικά πριν μπει η χώρα μας σε καθεστώς Μνημονίου!
Το μαχαίρι έφτασε στο κόκαλο. Στα τέλη Ιανουαρίου, η Ιταλία πρέπει να βρει λεφτά να πληρώσει ομόλογα που λήγουν αξίας 30 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αν οι κερδοσκόποι απαιτήσουν εξωφρενικό επιτόκιο και η ΕΚΤ δεν παρέμβει, τότε δεν αποκλείεται ακόμη και η... στάση πληρωμών της Ιταλίας! Κόλαση! Αλλά ακόμη και αν η Ρώμη βρει τα λεφτά πληρώνοντας όσο όσο, μέχρι πού μπορεί να πάει αυτή η ιστορία; Προφανώς, όχι μακριά. Τα περιθώρια εξαντλήθηκαν πλέον. Μία και μοναδική λύση έχει απομείνει τώρα.
Θα αναλάβει η ΕΚΤ το χρέος όλων ουσιαστικά των κρατών της Ευρωζώνης; Αυτό είναι πια το καθοριστικό ερώτημα. Θα αγοράζει δηλαδή η ΕΚΤ σε απεριόριστες ποσότητες όσα κρατικά ομόλογα βγάζουν οι χώρες της Ευρωζώνης και μάλιστα με χαμηλά, εξυπηρετήσιμα επιτόκια υποχρεώνοντας έτσι τους κερδοσκόπους του χρηματοπιστωτικού συστήματος είτε να λογικευθούν, είτε να φύγουν εντελώς από την αγορά κρατικών ομολόγων; Αν η ΕΚΤ αγοράζει ομόλογα, η Ευρωζώνη θα σωθεί. Αν όχι, η διάλυσή της είναι αναπότρεπτη.
Η Γερμανία θα αποφασίσει τι θα κάνει η ΕΚΤ. Το Βερολίνο και κανένας άλλος για τον πολύ απλό λόγο ότι η Γερμανία θα πληρώσει στην πράξη τις συνέπειες αυτής της ριζικής αλλαγής -"επαναστατικής" στο πλαίσιο του συστήματος- χαρακτήρα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Δεν είναι καθόλου εύκολη η λήψη αυτής της απόφασης για τους Γερμανούς και δικαιολογημένα μέχρι στιγμής αρνούνται να συναινέσουν. Αν συμφωνήσουν, αυτό σημαίνει ότι θα μεταφέρεται πλούτος διαρκώς από τη Γερμανία και τις χώρες του Βορρά προς τις αδύναμες χώρες του Νότου και της περιφέρειας της Ευρωζώνης.
Χωρίς σοβαρό αντάλλαγμα αυτό αποκλείεται να το δεχθεί το Βερολίνο. Θα προτιμήσει ίσως ακόμη και να διαλύσει την Ευρωζώνη, όσο απίστευτο και αν ακούγεται αυτό, παρά να ξοδέψει εν ριπή οφθαλμού τα τεράστια κέρδη που αποκόμισε από τη λειτουργία της Ευρωζώνης μέσα σε μία ολόκληρη δεκαετία.
Η μετατροπή σε επαρχίες του Ράιχ των ανεξάρτητων και μέχρι τώρα κυρίαρχων κρατών της Ευρώπης είναι το βαρύ αντίτιμο που ζητάει η Γερμανία για να συναινέσει. Οι Ευρωπαίοι θα παίρνουν λεφτά από τη Γερμανία μέσω ΕΚΤ, αλλά μόνο αν αποδεχτούν να τους κυβερνά χωρίς προσχήματα το Βερολίνο! Η γερμανική κυβέρνηση δηλαδή θα αποφασίζει για το ύψος των μισθών των Ελλήνων, των συντάξεων των Γάλλων, των δημοσίων επενδύσεων στην Ιταλία, των φόρων στην Ισπανία. Το δέχονται αυτό οι Ευρωπαίοι; Αμφιβάλλουμε, αλλά θα δούμε...
