Τους έσβησε η Ολυμπιακή φλόγα, χάσανε και τα κλειδιά του
Σταδίου και επιστρατεύουν φαντάρους και μαθητές για να γεμίσουν τα άδεια στάδια
του Λονδίνου οι αποικιομαλάκες της γηραιάς Αλβιόνος!
Τρίτη 31 Ιουλίου 2012
Γερμανία - 3 χρεωκοπίες, και δύο παγκόσμιοι πόλεμοι με χαρισμένες τις αποζημιώσεις...
Συνέντευξη του Albrecht Ritsch , Wirtschaftshistoriker ( καθηγητή Ιστορίας της Οικονομίας) στο Spiegel.
ΚΑΙ ΕΔΩ ΤΟ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ...
http://www.spiegel.de/wirtschaft/soziales/0,1518,769052,00.html
Spiegel: Κυριε Ritschl η Γερμανία συζητάει αυτό τον καιρό για περαιτέρω οικονομική βοήθεια για την Ελλάδα σαν υπεράνω όλων ηθικολόγος. Η κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία σύμφωνα με τη ρήση : ¨λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε αυτό που σας λέμε¨. Είναι δίκαιη αυτή η συμπεριφορά?
Ritschl: Οχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη.
Spiegel Μάλλον δεν το βλέπουν έτσι οι περισσότεροι Γερμανοί.
Ritschl Μπορεί, αλλά η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και τη θέση της ως Διδασκάλου της Ευρώπης την χρωστάει στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον 1ο αλλά και τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμα τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό δεν το θυμάται όμως κανείς.
Spiegel Τι ακριβώς συνέβη τότε; ...;..
Ritschl Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι 1929 αποκλειστικά με δανεικά, τα δε χρήματα για τις αποζημιώσεις του 1. Παγκοσμιου πολέμου δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Αυτη η ¨δανειακή Πυραμίδα¨ κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις ΗΠΑ τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία καταστροφικές.
Spiegel Το ίδιο και μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο;
Ritschl Η Αμερική τότε φρόντισε να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση των Γερμανιών (ανατολικής και δυτικής). Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία, ήταν στην ουσία η οικονομική βάση του γερμανικού μεταπολεμικού θαύματος. Αλλά παράλληλα, τα θύματα της γερμανικής κατοχής ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες.
Spiegel Στη σημερινή κρίση παίρνει η Ελλάδα από Ευρώπη και ΔΝΤ 110 δις και συζητιέται ένα πρόσθετο πακέτο, που θα είναι εξ ίσου μεγάλο. Πρόκειται δηλαδή για πολλά χρήματα. Πόσο μεγάλες ήταν οι γερμανικές χρεοκοπίες;
Ritschl Αναλογικά με την οικονομικη επιφανεια που είχαν οι ΗΠΑ κατά την εποχή εκείνη, τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του 30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Συγκριτικά, λοιπόν, τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά.
Spiegel Αν υποθέταμε ότι υπήρχε μια παγκόσμια λίστα για βασιλιάδες της χρεοκοπίας, ποιά θα ήταν η θέση της Γερμανίας;
Ritschl Αυτοκρατορική. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και πιθανόν της νεότερης οικονομικής ιστορίας.
Spiegel Ούτε η Ελλάδα δεν μπορεί να μας ανταγωνιστεί;
Ritschl Όχι, η Ελλάδα παίζει ένα δευτερεύοντα ρόλο. Υπάρχει, βέβαια, το πρόβλημα του κινδύνου της μετάδοσης της κρίσης στις γνωστές ευρωπαϊκές χώρες.
Spiegel Η ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας θεωρείται ως ενσάρκωση της σταθερότητας. Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;
Ritschl Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστο τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του 30, ανακουφίστηκε η Γερμάνια από τις ΗΠΑ με μια μείωση χρεών, η αλλιώς ένα Haircut", που ισοδυναμεί με ένα μεγαλόπρεπο Afro-Look που μετατρέπεται σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της, ενώ οι υπόλοιποι ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να ορθοποδήσουν από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.
Spiegel Πως είπατε;
Ritschl Βεβαίως! Ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των Γερμανίων θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμάνια όμως δεν πλήρωσε αποζημιώσεις μετά το 1990 (εκτός πολύ λίγων) ούτε τα αναγκαστικά δανεια, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα.
Spiegel Σε αντίθεση με το 1953, συζητείται επί του παρόντος η διάσωση της Ελλάδας, λιγότερο μέσω μιας μείωσης των χρεών και περισσότερο μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ήπιας αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε για επαπειλούμενη χρεοκοπία;
Ritschl Οπωσδήποτε. Ακόμη κι αν ενα κράτος δεν είναι εκατό τα εκατό ανίκανο να ικανοποιήσει τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Ακριβώς όπως στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του 50, ειναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να πληρώσει τα χρέη. Και όποιος δεν το μπορεί είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένος. Τώρα θα έπρεπε να καθοριστεί, ποια χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν. Δηλαδή θα πρέπει να βρούμε ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο.
Spiegel Το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.
Ritschl Μάλλον κάπως έτσι θα πρέπει να γίνει. Αλλά ήμασταν στο παρελθόν πολύ ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι αντιελληνικές θέσεις που προβάλλονται από τα ΜΜΕ εδώ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις.
Spiegel Η Γερμανία δηλαδή θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένη;
Ritschl Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους, τον δεύτερο δε τον διεξήγαγε ως πόλεμο αφανισμού και εξολόθρευσης και στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν το δικαίωμα τους εν μέρει η και καθολικά για αποζημιώσεις. Το ότι η Γερμανία πραγματοποίησε το θαύμα της πάνω στις πλάτες άλλων ευρωπαίων δεν το έχουν ξεχάσει οι Έλληνες.
Spiegel Τι εννοείτε;
Ritschl Οι Έλληνες ξέρουν τα εχθρικά άρθρα και γνώμες στα γερμανικά ΜΜΕ πολύ καλά. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πολύ πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις, αρχίζοντας από την Ελλάδα, και αν η Γερμανία ποτέ αναγκαστεί να πληρώσει, θα μας «πάρουν ακόμη και τα σώβρακα». Θα έπρεπε αντίθετα να είμαστε ευγνώμονες, να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς εδώ παίξουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς.
Spiegel Τουλάχιστον στο τέλος μερικές ηπιότερες σκέψεις: Αν μπορούσαμε να μάθουμε κάτι από τις εξελίξεις, ποια λύση θα ήταν η καλύτερη για την Ελλάδα και τη Γερμανία;
Ritschl Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια το δείχνουν: Το λογικότερο είναι τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους. Αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι' αυτό θα ήταν αναγκαίο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Μπορεί αυτή η λύση να είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να πληρώσουμε. Κι έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή.
http://bit.ly/QrYk05
ΚΑΙ ΕΔΩ ΤΟ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ...
http://www.spiegel.de/wirtschaft/soziales/0,1518,769052,00.html
Spiegel: Κυριε Ritschl η Γερμανία συζητάει αυτό τον καιρό για περαιτέρω οικονομική βοήθεια για την Ελλάδα σαν υπεράνω όλων ηθικολόγος. Η κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία σύμφωνα με τη ρήση : ¨λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε αυτό που σας λέμε¨. Είναι δίκαιη αυτή η συμπεριφορά?
Ritschl: Οχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη.
Spiegel Μάλλον δεν το βλέπουν έτσι οι περισσότεροι Γερμανοί.
Ritschl Μπορεί, αλλά η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και τη θέση της ως Διδασκάλου της Ευρώπης την χρωστάει στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον 1ο αλλά και τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμα τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό δεν το θυμάται όμως κανείς.
Spiegel Τι ακριβώς συνέβη τότε; ...;..
Ritschl Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι 1929 αποκλειστικά με δανεικά, τα δε χρήματα για τις αποζημιώσεις του 1. Παγκοσμιου πολέμου δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Αυτη η ¨δανειακή Πυραμίδα¨ κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις ΗΠΑ τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία καταστροφικές.
Spiegel Το ίδιο και μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο;
Ritschl Η Αμερική τότε φρόντισε να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση των Γερμανιών (ανατολικής και δυτικής). Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία, ήταν στην ουσία η οικονομική βάση του γερμανικού μεταπολεμικού θαύματος. Αλλά παράλληλα, τα θύματα της γερμανικής κατοχής ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες.
Spiegel Στη σημερινή κρίση παίρνει η Ελλάδα από Ευρώπη και ΔΝΤ 110 δις και συζητιέται ένα πρόσθετο πακέτο, που θα είναι εξ ίσου μεγάλο. Πρόκειται δηλαδή για πολλά χρήματα. Πόσο μεγάλες ήταν οι γερμανικές χρεοκοπίες;
Ritschl Αναλογικά με την οικονομικη επιφανεια που είχαν οι ΗΠΑ κατά την εποχή εκείνη, τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του 30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Συγκριτικά, λοιπόν, τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά.
Spiegel Αν υποθέταμε ότι υπήρχε μια παγκόσμια λίστα για βασιλιάδες της χρεοκοπίας, ποιά θα ήταν η θέση της Γερμανίας;
Ritschl Αυτοκρατορική. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και πιθανόν της νεότερης οικονομικής ιστορίας.
Spiegel Ούτε η Ελλάδα δεν μπορεί να μας ανταγωνιστεί;
Ritschl Όχι, η Ελλάδα παίζει ένα δευτερεύοντα ρόλο. Υπάρχει, βέβαια, το πρόβλημα του κινδύνου της μετάδοσης της κρίσης στις γνωστές ευρωπαϊκές χώρες.
Spiegel Η ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας θεωρείται ως ενσάρκωση της σταθερότητας. Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;
Ritschl Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστο τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του 30, ανακουφίστηκε η Γερμάνια από τις ΗΠΑ με μια μείωση χρεών, η αλλιώς ένα Haircut", που ισοδυναμεί με ένα μεγαλόπρεπο Afro-Look που μετατρέπεται σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της, ενώ οι υπόλοιποι ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να ορθοποδήσουν από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.
Spiegel Πως είπατε;
Ritschl Βεβαίως! Ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των Γερμανίων θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμάνια όμως δεν πλήρωσε αποζημιώσεις μετά το 1990 (εκτός πολύ λίγων) ούτε τα αναγκαστικά δανεια, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα.
Spiegel Σε αντίθεση με το 1953, συζητείται επί του παρόντος η διάσωση της Ελλάδας, λιγότερο μέσω μιας μείωσης των χρεών και περισσότερο μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ήπιας αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε για επαπειλούμενη χρεοκοπία;
Ritschl Οπωσδήποτε. Ακόμη κι αν ενα κράτος δεν είναι εκατό τα εκατό ανίκανο να ικανοποιήσει τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Ακριβώς όπως στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του 50, ειναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να πληρώσει τα χρέη. Και όποιος δεν το μπορεί είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένος. Τώρα θα έπρεπε να καθοριστεί, ποια χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν. Δηλαδή θα πρέπει να βρούμε ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο.
Spiegel Το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.
Ritschl Μάλλον κάπως έτσι θα πρέπει να γίνει. Αλλά ήμασταν στο παρελθόν πολύ ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι αντιελληνικές θέσεις που προβάλλονται από τα ΜΜΕ εδώ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις.
Spiegel Η Γερμανία δηλαδή θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένη;
Ritschl Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους, τον δεύτερο δε τον διεξήγαγε ως πόλεμο αφανισμού και εξολόθρευσης και στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν το δικαίωμα τους εν μέρει η και καθολικά για αποζημιώσεις. Το ότι η Γερμανία πραγματοποίησε το θαύμα της πάνω στις πλάτες άλλων ευρωπαίων δεν το έχουν ξεχάσει οι Έλληνες.
Spiegel Τι εννοείτε;
Ritschl Οι Έλληνες ξέρουν τα εχθρικά άρθρα και γνώμες στα γερμανικά ΜΜΕ πολύ καλά. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πολύ πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις, αρχίζοντας από την Ελλάδα, και αν η Γερμανία ποτέ αναγκαστεί να πληρώσει, θα μας «πάρουν ακόμη και τα σώβρακα». Θα έπρεπε αντίθετα να είμαστε ευγνώμονες, να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς εδώ παίξουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς.
Spiegel Τουλάχιστον στο τέλος μερικές ηπιότερες σκέψεις: Αν μπορούσαμε να μάθουμε κάτι από τις εξελίξεις, ποια λύση θα ήταν η καλύτερη για την Ελλάδα και τη Γερμανία;
Ritschl Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια το δείχνουν: Το λογικότερο είναι τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους. Αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι' αυτό θα ήταν αναγκαίο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Μπορεί αυτή η λύση να είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να πληρώσουμε. Κι έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή.
http://bit.ly/QrYk05
Αθλιότητες στο Λονδίνο
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Στο Λονδίνο και κατά την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων συνέβησαν αθλιότητες σε βάρος της Ελλάδος, που παραδόξως (;) δεν είδαν το φως της δημοσιότητας. Οι περισσότερες περιγραφές και τα διάφορα σχόλια έμειναν στην κακουγουστιά της «παράστασης», ή στην εκ μέρους των διοργανωτών προπαγανδιστική επιχείρηση εξιδανίκευσης της αποικιοκρατικής χώρας τους. Ορισμένοι στην Ελλάδα επιχείρησαν να εκμεταλλευθούν πολιτικά μόνο μία από τις πολλές αθλιότητες που συνέβησαν. Αυτή ήταν όταν ο Πρόεδρος της……..
Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής κ. Ζακ Ρογκ ξέχασε τους ύμνους για την Ελλάδα στην Αθήνα, κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, και προχθές με θράσος ανακοίνωσε ότι «οι Αγώνες γύρισαν στο σπίτι τους…». Δηλαδή ότι το «σπίτι» των Ολυμπιακών Αγώνων δεν είναι η Αρχαία Ολυμπία, η Αθήνα και η Ελλάδα, αλλά …το Λονδίνο!!!
Πέραν όμως από την αθλιότητα αυτή υπήρξαν κι άλλες πιο σοβαρές:
Πρώτον οι διοργανωτές, που είχαν την ευθύνη της τηλεοπτικής κάλυψης, υποχρεωτικά έδειξαν την ελληνική ομάδα να εισέρχεται πρώτη στο Ολυμπιακό Στάδιο, αλλά την έδειξαν λιγότερο από όλες τις άλλες ομάδες και δεν παρουσίασαν καθόλου τους Έλληνες στις θέσεις των επισήμων που την χειροκροτούσαν. Την έδειξαν για χρόνο λιγότερο ακόμη και από τα μικροσκοπικά κράτη, όπως λ.χ. τα Βανουάτου και Σαιν Κιτς! Επίσης έδειξαν, παράλληλα με την παρέλαση της κάθε ομάδας, τις επίσημες εκπροσωπήσεις όλων των 203 συμμετεχουσών χωρών, πλην της ελληνικής!
Δεύτερον δεν έγινε η έπαρση της Ελληνικής Σημαίας μαζί με αυτές της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και της διοργανώτριας χώρας. Η έπαρση της Ελληνικής Σημαίας τυπικά γίνεται πάντοτε προς τιμήν της χώρας, που είναι η πηγή του Ολυμπισμού. Στο Λονδίνο όμως δεν έγινε έπαρση της Ελληνικής σημαίας και ως εκ τούτου δεν ακούστηκε ο Ελληνικός Εθνικός Ύμνος, αλλά μόνο εκείνος της Μεγ. Βρετανίας.
Τρίτον δεν εψάλη ο Ολυμπιακός Ύμνος του Σπύρου Σαμάρα, σε στίχους του Κωστή Παλαμά, που ακούστηκε στους Πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες των Αθηνών, το 1896. Το 1958 η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή αποφάσισε να είναι ο επίσημος Ολυμπιακός Ύμνος και να ψάλλεται κατά την έναρξη και τη λήξη των Ολυμιακών Αγώνων. Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες που εψάλη ήταν αυτοί της Ρώμης, το 1960, και έκτοτε εψάλλετο ανελλιπώς σε όλους τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μάλιστα στο Σίδνεϊ, το 2000, εψάλη στα ελληνικά από ελληνική χορωδία και στο Πεκίνο, το 2008, επίσης στα ελληνικά, και μάλιστα από παιδική κινεζική χορωδία! Σε όλες τις άλλες χώρες, όπου έγιναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ο ύμνος εψάλη στη γλώσσα τους. Ντροπιαστική εξαίρεση αποτελούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Μονάχου, το 1972, και τώρα του Λονδίνου, όπου ο Ολυμπιακός Ύμνος αποδόθηκε μόνο από ορχήστρα, που μάλιστα στο Λονδίνο ήταν και αθέατη… Γερμανία και Μεγάλη Βρετανία υποτίμησαν τον Ολυμπιακό Ύμνο, που είναι ένα σημαντικό πολιτισμικό στοιχείο της σύγχρονης Ελλάδας. Τυχαίο;…
Τέταρτη αθλιότητα. Πριν από τη δήλωση για τη «μεταφορά του σπιτιού των Ολυμπιακών Αγώνων στο Λονδίνο» ο κ. Ζακ Ρογκ προέβη σε μία ακόμη αθλιότητα σε βάρος της Ελλάδας. Όταν ερωτήθηκε κατά πόσο το Λονδίνο είναι έτοιμο να διοργανώσει με επιτυχία τους Ολυμπιακούς Αγώνες έκανε αναφορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, παρέλειψε την Αθήνα και μίλησε για το Πεκίνο! Είπε συγκεκεριμένα: « Θα ήθελα να πιστεύω ότι από την άποψη της ετοιμότητας οι αγώνες αυτοί είναι στην ίδια θέση με αυτή του Σίδνεϊ και του Πεκίνου σίγουρα, για να μιλήσω για τους πιο πρόσφατους Ολυμπιακούς…». Πάλι ο κ. Ρογκ ξέχασε τους επαίνους και τους ύμνους προς την Ελλάδα για την επιτυχία της προετοιμασίας και το άριστα που της έδωσε στον δημόσιο λόγο του κατά την τελετή έναρξης των Αγώνων στην Αθήνα. Και η εξασθενημένη μνήμη του έχει τη σημασία της, δεδομένου ότι η Ελλάδα για να επιτύχει στην διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων σπατάλησε εκατομμύρια Ευρώ, που την έσπρωξαν ταχύτερα και βαθύτερα στη σημερινή κρίση.
Πέμπτη αθλιότητα. Όταν εισερχόταν η Ολυμπιακή Φλόγα στο Ολυμπιακό Στάδιο ο εκφωνητής σημείωσε ότι έφτασε εκεί αφού διέτρεξε μια διαδρομή 22.000 χλιομέτρων… Δεν είπε ούτε λέξη από πού ξεκίνησε για να φτάσει στο Λονδίνο. Δεν είπε λέξη για την Ολυμπία, το λίκνο των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο εκφωνητής και όσοι είναι πίσω από αυτόν εφάρμοσαν τη λογική της Νέας Τάξης Πραγμάτων, σύμφωνα με την οποία προβάλλονται μόνο οι ιδέες της νέας εποχής και παραλείπονται οι ρίζες και οι πολιτισμικές παραδόσεις, καθώς και οι αξίες που τις ξεπερνούν ή/και είναι αντίθετες τους.
Από τον Βάκωνα και τον Νίτσε έως τον Σαίξπηρ και τον Γκαίτε Άγγλοι, Γερμανοί και γενικά η Δύση δεν μπορούν να αποδεχθούν ότι ένας ολιγάριθμος λαός, όπως ο Ελληνικός, με τόσα ελαττώματα και τόσες αδυναμίες που του προσάπτουν, είναι ο απ’ ευθείας απόγονος και πνευματικός θεματοφύλακας ενός μοναδικού θησαυρού, του Ελληνικού πολιτισμού, που δεν μπορούν να πλησιάσουν, ούτε μπορούν να οικειοποιηθούν, όσο κι αν προσπαθούν. Του πολιτισμού που είναι η βάση και του δικού τους πολιτισμού, όπως τον ερμήνευσαν μέσα από τη δική τους λογική. Η ευκαιρία φέτος για όλους αυτούς ήταν μοναδική. Απαξιωμένη από την οικονομική και κοινωνική κρίση η Ελλάδα, δέχεται με βάναυσο τρόπο την περιφρόνηση τους, περιφρόνηση που παρουσιάστηκε με όλο το φρικιαστικό της πρόσωπο στο Λονδίνο, κατά την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν πειράζει. Πρώτον οι Έλληνες πρέπει να πεισματώσουμε και να ξαναβρούμε τη χαμένη μας αυτοπεποίθηση και τη χαμένη μας αξιοπρέπεια. Δεύτερον να τους δικαιολογήσουμε τους Άγγλους για τα συμπλέγματα τους. Είναι πραγματικά αξιολύπητοι. Και τρίτο να μην ενοχλούμαστε από τη συμπεριφορά τους, γιατί γνωρίζουμε ότι όσο και να προσπαθήσουν η αλήθεια λάμπει και το ψέμμα έχει κοντά ποδάρια.-
kafeneio-gr.blogspot.com
Στο Λονδίνο και κατά την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων συνέβησαν αθλιότητες σε βάρος της Ελλάδος, που παραδόξως (;) δεν είδαν το φως της δημοσιότητας. Οι περισσότερες περιγραφές και τα διάφορα σχόλια έμειναν στην κακουγουστιά της «παράστασης», ή στην εκ μέρους των διοργανωτών προπαγανδιστική επιχείρηση εξιδανίκευσης της αποικιοκρατικής χώρας τους. Ορισμένοι στην Ελλάδα επιχείρησαν να εκμεταλλευθούν πολιτικά μόνο μία από τις πολλές αθλιότητες που συνέβησαν. Αυτή ήταν όταν ο Πρόεδρος της……..
Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής κ. Ζακ Ρογκ ξέχασε τους ύμνους για την Ελλάδα στην Αθήνα, κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, και προχθές με θράσος ανακοίνωσε ότι «οι Αγώνες γύρισαν στο σπίτι τους…». Δηλαδή ότι το «σπίτι» των Ολυμπιακών Αγώνων δεν είναι η Αρχαία Ολυμπία, η Αθήνα και η Ελλάδα, αλλά …το Λονδίνο!!!
Πέραν όμως από την αθλιότητα αυτή υπήρξαν κι άλλες πιο σοβαρές:
Πρώτον οι διοργανωτές, που είχαν την ευθύνη της τηλεοπτικής κάλυψης, υποχρεωτικά έδειξαν την ελληνική ομάδα να εισέρχεται πρώτη στο Ολυμπιακό Στάδιο, αλλά την έδειξαν λιγότερο από όλες τις άλλες ομάδες και δεν παρουσίασαν καθόλου τους Έλληνες στις θέσεις των επισήμων που την χειροκροτούσαν. Την έδειξαν για χρόνο λιγότερο ακόμη και από τα μικροσκοπικά κράτη, όπως λ.χ. τα Βανουάτου και Σαιν Κιτς! Επίσης έδειξαν, παράλληλα με την παρέλαση της κάθε ομάδας, τις επίσημες εκπροσωπήσεις όλων των 203 συμμετεχουσών χωρών, πλην της ελληνικής!
Δεύτερον δεν έγινε η έπαρση της Ελληνικής Σημαίας μαζί με αυτές της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και της διοργανώτριας χώρας. Η έπαρση της Ελληνικής Σημαίας τυπικά γίνεται πάντοτε προς τιμήν της χώρας, που είναι η πηγή του Ολυμπισμού. Στο Λονδίνο όμως δεν έγινε έπαρση της Ελληνικής σημαίας και ως εκ τούτου δεν ακούστηκε ο Ελληνικός Εθνικός Ύμνος, αλλά μόνο εκείνος της Μεγ. Βρετανίας.
Τρίτον δεν εψάλη ο Ολυμπιακός Ύμνος του Σπύρου Σαμάρα, σε στίχους του Κωστή Παλαμά, που ακούστηκε στους Πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες των Αθηνών, το 1896. Το 1958 η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή αποφάσισε να είναι ο επίσημος Ολυμπιακός Ύμνος και να ψάλλεται κατά την έναρξη και τη λήξη των Ολυμιακών Αγώνων. Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες που εψάλη ήταν αυτοί της Ρώμης, το 1960, και έκτοτε εψάλλετο ανελλιπώς σε όλους τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μάλιστα στο Σίδνεϊ, το 2000, εψάλη στα ελληνικά από ελληνική χορωδία και στο Πεκίνο, το 2008, επίσης στα ελληνικά, και μάλιστα από παιδική κινεζική χορωδία! Σε όλες τις άλλες χώρες, όπου έγιναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ο ύμνος εψάλη στη γλώσσα τους. Ντροπιαστική εξαίρεση αποτελούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Μονάχου, το 1972, και τώρα του Λονδίνου, όπου ο Ολυμπιακός Ύμνος αποδόθηκε μόνο από ορχήστρα, που μάλιστα στο Λονδίνο ήταν και αθέατη… Γερμανία και Μεγάλη Βρετανία υποτίμησαν τον Ολυμπιακό Ύμνο, που είναι ένα σημαντικό πολιτισμικό στοιχείο της σύγχρονης Ελλάδας. Τυχαίο;…
Τέταρτη αθλιότητα. Πριν από τη δήλωση για τη «μεταφορά του σπιτιού των Ολυμπιακών Αγώνων στο Λονδίνο» ο κ. Ζακ Ρογκ προέβη σε μία ακόμη αθλιότητα σε βάρος της Ελλάδας. Όταν ερωτήθηκε κατά πόσο το Λονδίνο είναι έτοιμο να διοργανώσει με επιτυχία τους Ολυμπιακούς Αγώνες έκανε αναφορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, παρέλειψε την Αθήνα και μίλησε για το Πεκίνο! Είπε συγκεκεριμένα: « Θα ήθελα να πιστεύω ότι από την άποψη της ετοιμότητας οι αγώνες αυτοί είναι στην ίδια θέση με αυτή του Σίδνεϊ και του Πεκίνου σίγουρα, για να μιλήσω για τους πιο πρόσφατους Ολυμπιακούς…». Πάλι ο κ. Ρογκ ξέχασε τους επαίνους και τους ύμνους προς την Ελλάδα για την επιτυχία της προετοιμασίας και το άριστα που της έδωσε στον δημόσιο λόγο του κατά την τελετή έναρξης των Αγώνων στην Αθήνα. Και η εξασθενημένη μνήμη του έχει τη σημασία της, δεδομένου ότι η Ελλάδα για να επιτύχει στην διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων σπατάλησε εκατομμύρια Ευρώ, που την έσπρωξαν ταχύτερα και βαθύτερα στη σημερινή κρίση.
Πέμπτη αθλιότητα. Όταν εισερχόταν η Ολυμπιακή Φλόγα στο Ολυμπιακό Στάδιο ο εκφωνητής σημείωσε ότι έφτασε εκεί αφού διέτρεξε μια διαδρομή 22.000 χλιομέτρων… Δεν είπε ούτε λέξη από πού ξεκίνησε για να φτάσει στο Λονδίνο. Δεν είπε λέξη για την Ολυμπία, το λίκνο των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο εκφωνητής και όσοι είναι πίσω από αυτόν εφάρμοσαν τη λογική της Νέας Τάξης Πραγμάτων, σύμφωνα με την οποία προβάλλονται μόνο οι ιδέες της νέας εποχής και παραλείπονται οι ρίζες και οι πολιτισμικές παραδόσεις, καθώς και οι αξίες που τις ξεπερνούν ή/και είναι αντίθετες τους.
Από τον Βάκωνα και τον Νίτσε έως τον Σαίξπηρ και τον Γκαίτε Άγγλοι, Γερμανοί και γενικά η Δύση δεν μπορούν να αποδεχθούν ότι ένας ολιγάριθμος λαός, όπως ο Ελληνικός, με τόσα ελαττώματα και τόσες αδυναμίες που του προσάπτουν, είναι ο απ’ ευθείας απόγονος και πνευματικός θεματοφύλακας ενός μοναδικού θησαυρού, του Ελληνικού πολιτισμού, που δεν μπορούν να πλησιάσουν, ούτε μπορούν να οικειοποιηθούν, όσο κι αν προσπαθούν. Του πολιτισμού που είναι η βάση και του δικού τους πολιτισμού, όπως τον ερμήνευσαν μέσα από τη δική τους λογική. Η ευκαιρία φέτος για όλους αυτούς ήταν μοναδική. Απαξιωμένη από την οικονομική και κοινωνική κρίση η Ελλάδα, δέχεται με βάναυσο τρόπο την περιφρόνηση τους, περιφρόνηση που παρουσιάστηκε με όλο το φρικιαστικό της πρόσωπο στο Λονδίνο, κατά την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν πειράζει. Πρώτον οι Έλληνες πρέπει να πεισματώσουμε και να ξαναβρούμε τη χαμένη μας αυτοπεποίθηση και τη χαμένη μας αξιοπρέπεια. Δεύτερον να τους δικαιολογήσουμε τους Άγγλους για τα συμπλέγματα τους. Είναι πραγματικά αξιολύπητοι. Και τρίτο να μην ενοχλούμαστε από τη συμπεριφορά τους, γιατί γνωρίζουμε ότι όσο και να προσπαθήσουν η αλήθεια λάμπει και το ψέμμα έχει κοντά ποδάρια.-
kafeneio-gr.blogspot.com
Τριγμοί στην συγκυβέρνηση διαφαίνονται από το Μαξίμου
Χωρίς αποφάσεις ολοκληρώθηκε η σύσκεψη των κ.Βενιζελου και Κουβελη με τον πρωθυπουργό, καθως όπως όλα δείχνουν οι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ αρνούνται να συνυπογράψουν μείωσεις σε μισθούς συντάξεις και κοινωνικές παροχές, αντιπροτεινοντας ένα συνολικά νέο στρατηγικό σχεδιασμό, που θα περιλαμβάνει σε πρώτη φάση αντί για περικοπές, αποκρατικοποιήσεις και διαρθρωτικές αλλαγές.
Την ιδια στιγμη η τρόικα δινει χρονικο περιθωριο το πολυ δεκα ημερων και η κυβερνητικη πλειοψηφια χαρακτηριζει μη ρεαλιστικες τις προτασεις των κυβερνητικων εταίρων και κατηγορει ειδικα τον Ευαγ.Βενιζελο για επικοινωνιακα παιχνιδια εκτος πραγματικοτητας.
Χαρακτηριστικες ήταν οι ταυτοσημες δηλώσεις των κ.Βενιζελου και Κουβελη: «Κακώς μιλάτε για μέτρα. Διαμορφώνουμε ένα συνολικό στρατηγικό πλαίσιο που έχει ως βασικό στόχο να βγάλει τη χώρα οριστικά από την κρίση. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ανασχέσουμε την ύφεση και να προωθήσουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές, να προχωρήσουμε τις ιδιωτικοποιήσεις και να πετύχουμε τη δημοσιονομική προσαρμογή. Αλλά η μείωση του ελλείμματος πρέπει να λάβει υπόψιν της ότι έχουμε δυστυχώς πολύ βαθύτερη ύφεση από αυτή που είχαν προβλέψει οι εταίροι μας», είπε ο Ευάγ.Βενιζελος.
«Δεν ζητήσαμε καμία παράταση. Η συζήτηση συνεχίζεται. Και θα συνεχιστεί εντός των προσεχών ημερών. Δεν συζητήσαμε για περικοπές, για την λήψη μέτρων συζητήσαμε αλλά για τα υπαρκτά προβλήματα σε σχέση με την κοινωνία», σημείωσε ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ.
Πάντως χαρακτηριστική του αδιεξόδου στις συζητήσεις των πολιτικών αρχηγών ήταν η δήλωση του υπουργού οικονομικών, ο οποίος αν και προσπάθησε να τηρήσει χαμηλούς τόνους εντούτοις ουσιαστικά προχώρησε σε δήλωση προειδοποίηση: «Οι επιλογές μας, ειπε, να μην ακυρώσουν την επαναδιαπραγμάτευση και την παραμονή στο ευρώ».
Οταν δε ρωτηθηκε για το εαν και ποτε θα ολοκληρωθει το πακετο για τα 11,7 δισ., απαντησε χαρακτηριστικα: «Αναζητείται το σωστό μείγμα».
Ολες οι πληροφορίες βεβαιώνουν ότι οι κ.Κουβελης και Βενιζελος αρνούνται να συνυπογράψουν περικοπές, που όπως τονίζεται απο τα επιτελεία τους «θα βαθυνουν την ύφεση, θα καταρρακώσουν τον κοινωνικο ιστό και θα οδηγήσουν μαθηματικά σε κοινωνική έκρηξη».
Το ερώτημα είναι πως θα αντιδράσει η τρόικα απέναντι σ’ αυτές τις εξελίξεις. Προς το παρόν και αυτή τηρεί στάση αναμονής, παρατέινοντας μάλιστα τον χρόνο παραμονής της στην Αθήνα. Κι αυτο ίσως γιατί πλέον και οι δανειστές αντιλαμβάνονται ότι αυτές τις ημέρες διακυβεύεται όχι μόνο η κυβερνητική συνοχή, αλλά και η λύση της συνοχής της ελληνικής κοινωνίας με ό,τι σημαίνει αυτο για μια χώρα που είτε το θέλουν είτε όχι ανήκει στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ.
ΠΗΓΗ: 24h.gr
Την ιδια στιγμη η τρόικα δινει χρονικο περιθωριο το πολυ δεκα ημερων και η κυβερνητικη πλειοψηφια χαρακτηριζει μη ρεαλιστικες τις προτασεις των κυβερνητικων εταίρων και κατηγορει ειδικα τον Ευαγ.Βενιζελο για επικοινωνιακα παιχνιδια εκτος πραγματικοτητας.
Χαρακτηριστικες ήταν οι ταυτοσημες δηλώσεις των κ.Βενιζελου και Κουβελη: «Κακώς μιλάτε για μέτρα. Διαμορφώνουμε ένα συνολικό στρατηγικό πλαίσιο που έχει ως βασικό στόχο να βγάλει τη χώρα οριστικά από την κρίση. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ανασχέσουμε την ύφεση και να προωθήσουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές, να προχωρήσουμε τις ιδιωτικοποιήσεις και να πετύχουμε τη δημοσιονομική προσαρμογή. Αλλά η μείωση του ελλείμματος πρέπει να λάβει υπόψιν της ότι έχουμε δυστυχώς πολύ βαθύτερη ύφεση από αυτή που είχαν προβλέψει οι εταίροι μας», είπε ο Ευάγ.Βενιζελος.
«Δεν ζητήσαμε καμία παράταση. Η συζήτηση συνεχίζεται. Και θα συνεχιστεί εντός των προσεχών ημερών. Δεν συζητήσαμε για περικοπές, για την λήψη μέτρων συζητήσαμε αλλά για τα υπαρκτά προβλήματα σε σχέση με την κοινωνία», σημείωσε ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ.
Πάντως χαρακτηριστική του αδιεξόδου στις συζητήσεις των πολιτικών αρχηγών ήταν η δήλωση του υπουργού οικονομικών, ο οποίος αν και προσπάθησε να τηρήσει χαμηλούς τόνους εντούτοις ουσιαστικά προχώρησε σε δήλωση προειδοποίηση: «Οι επιλογές μας, ειπε, να μην ακυρώσουν την επαναδιαπραγμάτευση και την παραμονή στο ευρώ».
Οταν δε ρωτηθηκε για το εαν και ποτε θα ολοκληρωθει το πακετο για τα 11,7 δισ., απαντησε χαρακτηριστικα: «Αναζητείται το σωστό μείγμα».
Ολες οι πληροφορίες βεβαιώνουν ότι οι κ.Κουβελης και Βενιζελος αρνούνται να συνυπογράψουν περικοπές, που όπως τονίζεται απο τα επιτελεία τους «θα βαθυνουν την ύφεση, θα καταρρακώσουν τον κοινωνικο ιστό και θα οδηγήσουν μαθηματικά σε κοινωνική έκρηξη».
Το ερώτημα είναι πως θα αντιδράσει η τρόικα απέναντι σ’ αυτές τις εξελίξεις. Προς το παρόν και αυτή τηρεί στάση αναμονής, παρατέινοντας μάλιστα τον χρόνο παραμονής της στην Αθήνα. Κι αυτο ίσως γιατί πλέον και οι δανειστές αντιλαμβάνονται ότι αυτές τις ημέρες διακυβεύεται όχι μόνο η κυβερνητική συνοχή, αλλά και η λύση της συνοχής της ελληνικής κοινωνίας με ό,τι σημαίνει αυτο για μια χώρα που είτε το θέλουν είτε όχι ανήκει στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ.
ΠΗΓΗ: 24h.gr
Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012
Ασήμαντα επικίνδυνα ανθρωπάκια...
Του Γιώργου Δελαστίκ
Γλοιώδη,
δουλόφρονα αλλά ταυτόχρονα αδίστακτα ανθρωπάκια συναπαρτίζουν τη
συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη. Αυτό αποδεικνύεται καθημερινά
από τα λόγια και τα έργα τους. Είναι χαρακτηριστική η κωμωδία που
παίχτηκε με τις δηλώσεις τόσο του πρωθυπουργού όσο και του αρχηγού του
ΠΑΣΟΚ κατά του Γερμανού αντικαγκελάριου και αρχηγού των Ελεύθερων
Δημοκρατών, Φίλιπ Ρέσλερ, ο οποίος είπε δημοσίως το αυτονόητο –ότι πλέον
μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ είναι διαχειρίσιμη και δεν προκαλεί
τρόμο, εκφράζοντας παράλληλα την άποψη ότι...
η Αθήνα δεν θα τα καταφέρει να εκπληρώσει τους στόχους που της βάζει η
ΕΕ και η Γερμανία και έτσι θα πρέπει να διακοπεί οριστικά η
χρηματοδότησή της από τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ.
Ο Αντώνης Σαμαράς ξεσπάθωσε,
υποτίθεται, κατά του Ρέσλερ. «Υπάρχουν κάποιοι ξένοι αξιωματούχοι που
κάθε τόσο βγαίνουν και προεξοφλούν ότι η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει.
Τους θεωρώ –και το λέω ανοικτά και δημόσια- υπονομευτές της εθνικής
προσπάθειας. Εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ορθοποδήσει η χώρα κι
εκείνοι κάνουν ό,τι μπορούν για να αποτύχουμε. Δεν ξέρω πια αν το
κάνουν συνειδητά ή από ανοησία. Ξέρω όμως ότι είναι ανεύθυνοι – και εν
πάση περιπτώσει δεν θα τους περάσει», διακήρυξε ο πρωθυπουργός μιλώντας
στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ. Δεν τόλμησε όμως να αναφέρει το
όνομα του Γερμανού αντικαγκελάριου, παρόλο που ο Φίλιπ Ρέσλερ είναι ένα
περιφερόμενο πολιτικό πτώμα που πήρε το κόμμα του από το 14% και το
έχει ρίξει δημοσκοπικά στο… 4% (!), προκαλώντας αμφιβολίες ακόμη και αν
θα κατορθώσει να το βάλει στο κοινοβούλιο στις βουλευτικές εκλογές που
θα γίνουν του χρόνου το Σεπτέμβριο στη Γερμανία, ξεπερνώντας το όριο
εισόδου του 5%. Μύδρους κατά των «ανιστόρητων» που κάνουν «τραγικό και
πολιτικό λάθος» με το να «πετούν κάθε μέρα επικοινωνιακά βελάκια σε
έναν αδύναμο εταίρο που βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη φάση της
δημοσιονομικής του προσαρμογής» εξαπέλυσε με τουπέ και ο Ευάγγελος
Βενιζέλος.
Ούτε αυτός τόλμησε να
αναφέρει το όνομα του Ρέσλερ, παρόλο που οι συνεργάτες του Σαμαρά και
του Βενιζέλου έλεγαν στους δημοσιογράφους και τα «παπαγαλάκια» της ΝΔ
και του ΠΑΣΟΚ στα μέσα ενημέρωσης ότι το Γερμανό αντικαγκελάριο είχαν
στόχο οι δύο «γενναίοι» πολιτικοί αρχηγοί, ασχέτως του ότι δεν τόλμησαν
να αναφέρουν το όνομα του Ρέσλερ ως γνήσιοι… «κουραδόμαγκες» που
λέγαμε παλιότερα για κάτι τέτοιους γελοίους τύπους που παρίσταναν στα
λόγια τους σκληρούς, ενώ στην πραγματικότητα ήταν της καρπαζιάς! Είναι
αποκαλυπτική η στάση του πρωθυπουργού, ο οποίος ενώ κάνει την «κότα»
απέναντι στους Γερμανούς, κάνει επίδειξη πυγμής εναντίον των
εργαζομένων και υπέρ των απεργοσπαστών. «Η ασυδοσία των συντεχνιών και
των ισχυρών, αλλά και η ατιμωρησία των παρανόμων, τέλος! Δείξαμε στο
προαύλιο της Χαλυβουργίας ότι εννοούμε αυτό που λέμε!» διακήρυξε
στομφωδώς ο Σαμαράς, αναφερόμενος στο άνοιγμα του εργοστασίου με τα ΜΑΤ
για να δουλέψουν οι κατάπτυστοι απεργοσπάστες. Μόλις ήρθε μάλιστα στην
Αθήνα ένα άλλο γελοίο υποκείμενο, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ
Μανουέλ Μπαρόζο, ο Σαμαράς υποσχέθηκε ότι θα κάνει η κυβέρνησή του
περισσότερα από όσα επιτάσσει το Μνημόνιο που έχει διαλύσει τη χώρα!
Για
να αντιληφθούμε βαθύτερα με πόσο γελοίους και επικίνδυνους πολιτικούς
καραγκιόζηδες έχουμε να κάνουμε, αρκεί να παρουσιάσουμε κάποιες
εμβριθείς διαπιστώσεις του υφυπουργού Ανάπτυξης, Θανάση Σκορδά. Στην
Ελλάδα παρουσιάζουμε μια ακαμψία (!) στην πτώση των τιμών σε σχέση με
την πτώση των εισοδημάτων» απεφάνθη. «Η ακρίβεια είναι μια σχετική
έννοια. Όταν ο άλλος είναι άνεργος, όσο και να πέσουν οι τιμές πάλι
ακριβά θα είναι τα προϊόντα», πρόσθεσε με διαβολική εξυπνάδα – άρα δεν
έχει κανένα νόημα να φτηνύνουν αφού «πάλι ακριβά θα είναι»! Τι πρέπει να
γίνει; Οι μεν επιχειρηματίες «να δείξουν κοινωνική ευθύνη», οι δε
καταναλωτές «να προβούν σε όλες εκείνες τις ενέργειες που πρέπει, ώστε
να μην αφήνουμε τον χώρο για να εμφανίζονται αυτά τα φαινόμενα της
ακρίβειας» μας παρότρυνε ο υφυπουργός! Η κυβέρνηση δηλαδή να μην κάνει
τίποτα κατά της ακρίβειας! Άντε να δει άσπρη μέρα ο ελληνικός λαός με
τέτοιους μνημονιακούς εγκάθετους στην κυβέρνηση. Από τη μία έχουμε το
Σαμαρά να ορκίζεται ότι θα κάνει περισσότερα από όσα τον διατάζουν οι
Γερμανοί μέσω του Μνημονίου. Από την άλλη έχουμε τον πρώην υπουργό
Οικονομίας, Τάκη Ρουμελιώτη, μέχρι τον Ιανουάριο αντιπρόσωπο της Ελλάδας
στο ΔΝΤ, να δηλώνει στους Τάιμς της Νέας Υόρκης ορθά-κοφτά: «Στο ΔΝΤ
γνωρίζαμε ευθύς εξαρχής ότι αυτό το πρόγραμμα ήταν αδύνατον να
εφαρμοστεί γιατί δεν είχαμε κανένα, απολύτως κανένα επιτυχημένο
παράδειγμα εφαρμογής του!».
«Πολλοί
ειδικοί λένε ότι οι ίδιοι οι στόχοι (σ.σ. του Μνημονίου) ποτέ δεν ήταν
εφικτοί και ότι οι τόσο σκληρές πιέσεις επί μιας σειράς αυξανόμενα
αδύναμων ελληνικών κυβερνήσεων να συμμορφωθούν με τους στόχους αυτούς
έβλαψαν βαθιά την οικονομία της Ελλάδας», υπογραμμίζει η αμερικάνικη
εφημερίδα και προσθέτει: «Ο κ. Ρουμελιώτης παραδέχθηκε ότι η Αθήνα είχε
θλιβερή υστέρηση στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων, αλλά το μεγαλύτερο
πρόβλημα, είπε, ήταν ότι οι αγριες περικοπές του προϋπολογισμού
συνέτειναν στο σπιράλ προς τα κάτω, αποδεκατίζοντας την οικονομική
ζήτηση μέσα στην Ελλάδα». Με άλλα λόγια, μας έθαψαν με το Μνημόνιο.
Φώτης Κουρέλης: "Μην τ' ακούς αυτά, για την Αγροτική! Είναι μαλ....."!
Από τον Στάθη Παλαιολόγο.
Το θέμα της πώλησης της Αγροτικής Τράπεζας έχει προκαλέσει πρόσθετη ένταση στο εσωτερικό της Δημοκρατικής Αριστεράς. Όπως ήδη σας αποκαλύψαμε, ο βουλευτής Γ. Μιχελογιαννάκης διαμήνυσε την αντίθεσή του στα μέτρα που συζητούνται ενώ και άλλοι βουλευτές προειδοποίησαν τον Φώτη Κουβέλη ότι θα διαφοροποιηθούν.
Για το θέμα της Αγροτικής Τράπεζας έγινε μάλιστα και το εξής χαρακτηριστικό περιστατικό: Ένας από τους βουλευτές που προβληματίζονται για την κατάσταση (το όνομά του δεν το γράφουμε προς το παρόν για να μην τον υποχρεώσουν να κάνει διαψεύσεις!), ακούγοντας και διαβάζοντας τις προηγούμενες ημέρες τα σενάρια για πώληση της ΑΤΕ σε ιδιωτική Τράπεζα, με αγωνία ρώτησε σχετικά τον κ. Κουβέλη αν υπάρχουν τέτοιες προθέσεις από πλευράς της κυβέρνησης και των τριών αρχηγών. Και ο κ.Κουβέλης, με απόλυτη έμφαση και με μια φρασεολογία που δεν την συνηθίζει αλλά για να τονίσει τη διάψευση, του είπε: "Μην τ' ακούς αυτά... Είναι μαλακίες! Δεν ισχύουν...".
Ελάχιστα εικοσιτετράωρα αργότερα , ανακοινωνόταν η πώληση της Αγροτικής Τράπεζας στην Τράπεζα Πειραιώς...
ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΚΟΥΡΕΛΕΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΠΕΙΑ!!!
PRESS-GR
Το θέμα της πώλησης της Αγροτικής Τράπεζας έχει προκαλέσει πρόσθετη ένταση στο εσωτερικό της Δημοκρατικής Αριστεράς. Όπως ήδη σας αποκαλύψαμε, ο βουλευτής Γ. Μιχελογιαννάκης διαμήνυσε την αντίθεσή του στα μέτρα που συζητούνται ενώ και άλλοι βουλευτές προειδοποίησαν τον Φώτη Κουβέλη ότι θα διαφοροποιηθούν.
Για το θέμα της Αγροτικής Τράπεζας έγινε μάλιστα και το εξής χαρακτηριστικό περιστατικό: Ένας από τους βουλευτές που προβληματίζονται για την κατάσταση (το όνομά του δεν το γράφουμε προς το παρόν για να μην τον υποχρεώσουν να κάνει διαψεύσεις!), ακούγοντας και διαβάζοντας τις προηγούμενες ημέρες τα σενάρια για πώληση της ΑΤΕ σε ιδιωτική Τράπεζα, με αγωνία ρώτησε σχετικά τον κ. Κουβέλη αν υπάρχουν τέτοιες προθέσεις από πλευράς της κυβέρνησης και των τριών αρχηγών. Και ο κ.Κουβέλης, με απόλυτη έμφαση και με μια φρασεολογία που δεν την συνηθίζει αλλά για να τονίσει τη διάψευση, του είπε: "Μην τ' ακούς αυτά... Είναι μαλακίες! Δεν ισχύουν...".
Ελάχιστα εικοσιτετράωρα αργότερα , ανακοινωνόταν η πώληση της Αγροτικής Τράπεζας στην Τράπεζα Πειραιώς...
ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΚΟΥΡΕΛΕΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΠΕΙΑ!!!
PRESS-GR
ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΡΟΧΕΙΡΟΤΕΡΟΤΕΡΟΣ…
Γεια σου ρε Βουβουζέλο δεκαπενταροχειροτερότερε!!!
Κακώς βέβαια το είπε αυτό στον Κομανέτση ο Μπαρόζο, στους μαλάκες του 12% που τον ψήφισαν έπρεπε να το πει!!!
Δεν έχω λόγια, γαμώτο μου!
Τείχη
|
Χωρίς
περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη. Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ. Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη· διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον. A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω. Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
Κ. Π.
Καβάφης
Παρατήρηση: Καμιά φορά περνάει από το άρρωστο μυαλό μου ότι ο Καβάφης μπορεί να χαρακτηριστεί και εφάμιλλος της Κικής Δημουλά!!!! Γαμώ την «κακή» Αγροτική μου τράπεζα, γαμώ… |
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΞΕΣΚΟΝΙΖΟΚΟΜΑΝΕΤΣΙΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ!
Εκεί στο «εις τον αφρό της θάλασσας antinewes» τι τις θέλετε ρε παιδιά, τις βαθυστόχαστες
οικονομικοπολιτικές ξεσκονιζοκομανέτσιες αναλύσεις; Ποιον πάτε να κοροϊδέψετε
ρε ασχετοάσχετοι; Δε ντρέπεστε να εμφανίζετε την «επιμήκυνση» ως λύση του προβλήματος;
Δεν ξέρετε ότι μια «επιμήκυνση» ισοδυναμεί με νέο δανεισμό; Ακόμα και οι
γάτες ξέρουν ότι δε μπορείς να
αποτρέψεις την πτώχευση με την «επιμήκυνση». Το μόνο που μπορείς να κάνεις
είναι να την επισπεύσεις… Κόψτε λοιπόν το δούλεμα του κοσμάκη, γιατί θα σας πάρουν
χαμπάρι οι νεοχαζί στους οποίους απευθύνεστε
και θα σας βγάλουν στη λοταρία… Άντε, μπράβο!
Γ. Βαρουφάκης:«Η πτώχευση είναι πραγματικότητα»
Η Ελλάδα έχει πτωχεύσει, οι τράπεζές της επίσης, υποστηρίζει ο καθηγητής
Οικονομικών του Πανεπιστημίου Αθηνών Γ. Βαρουφάκης. Η λύση, κατά την
άποψή του, βρίσκεται στην άρνηση αποπληρωμής του ομολόγου που λήγει στις
20 Αυγούστου, ενώ για την περίφημη επιμήκυνση εκτιμά ότι καθιστά την
πτώχευση πιο...
σίγουρη. Αναλύει πώς η Ευρωζώνη θα μπορούσε να βγει από την κρίση και επιμένει ότι «το πουλόβερ θα ξηλωθεί γρήγορα», μόλις η πρώτη χώρα ανοίξει την πόρτα της εξόδου από την Ευρωζώνη. Είναι έντονα επικριτικός απέναντι στα «επιτεύγματα» της κυβέρνησης Παπαδήμου-Βενιζέλου, ενώ λέει πολλά και για την υπόθεση Σάλλα.
Εκτιμάτε, κ. Βαρουφάκη, ότι η Ευρωζώνη θυσιάζεται στο βωμό των επερχόμενων γερμανικών εκλογών;
Εκτιμώ ότι η Ευρωζώνη θυσιάζεται στο βωμό της άρνησης του γεγονότος ότι δομήθηκε με τρόπο που δεν μπορούσε να αντέξει μια μεγάλη χρηματοπιστωτική κατάρρευση όπως εκείνη του 2008. Ιδίως οι πλεονασματικές χώρες εντός της Ευρωζώνης, και όχι μόνο η Γερμανία, πίστεψαν ότι ήταν δυνατόν να επωφεληθούν μακροπρόθεσμα από την εξαφάνιση των συναλλαγματικών αυξομειώσεων με την περιφέρεια χωρίς να δημιουργηθεί, παράλληλα, ένας ικανός μηχανισμός ανακύκλωσης των πλεονασμάτων. Τώρα που αποδεικνύεται ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν και ότι ο μηχανισμός ανακύκλωσης των πλεονασμάτων αποτελεί προαπαιτούμενο για την επιβίωση της Ευρωζώνης, δεν είναι διατεθειμένοι να τον δημιουργήσουν, προτιμώντας σε τελική ανάλυση τη διάλυσή της. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ορίζοντας που δημιουργούν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές στην Ομοσπονδιακή Γερμανία αποτρέπει την κ. Μέρκελ από το να αποδεχτεί τα ελάχιστα που απαιτεί η διάσωση της Ευρωζώνης και, κατ’ επέκταση, της Ε.Ε.
Υπάρχει, ωστόσο, οδός διαφυγής για την Ευρώπη;
Και βέβαια. Με τρία απλά βήματα: Πρώτον, επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών απευθείας από τον EFSF, με παράλληλη υπαγωγή τους στην επιτήρηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), η οποία να μπορεί να τις κλείνει όταν κρίνονται μη βιώσιμες. Δεύτερον, ενοποίηση του κατά Μάαστριχτ νόμιμου χρέους όλων των χωρών-μελών της Ευρωζώνης. Τρίτον, ένα επενδυτικό New Deal για την Ευρώπη το οποίο θα εκπονήσει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) και το οποίο θα χρηματοδοτήσουν από κοινού η ΕΤΕπ και η ΕΚΤ με εκδόσεις ομολόγων έργων (τα οποία θα αποπληρώνονται από τα έσοδα των έργων).
Οι συνέπειες της επιμήκυνσης
Και η Ελλάδα; Ακούει ο πολίτης σενάρια –και πάλι– για χρεοκοπία, για αναδιάρθρωση χρέους, για έξοδο από το ευρώ, και δεν ξέρει τι απ’ όλα αυτά θα είναι για εκείνον λιγότερο κακό... Να δούμε τα επιμέρους σενάρια πιο αναλυτικά; Και πρώτα την περίφημη επιμήκυνση. Έχετε γράψει ότι στο τέλος αυτής της επιλογής βρίσκεται η... δραχμή. Γιατί, κ. καθηγητά;
Όταν το χρέος σου είναι μεγαλύτερο από τα δυνητικά σου έσοδα (τωρινά και μελλοντικά), έχεις πτωχεύσει. Τελεία και, δυστυχώς, παύλα. Αν σου δανείσουν κι άλλα ποσά, απλώς καθυστερείς την πτώχευση (καθώς χρησιμοποιείς τα δανεικά για να αποπληρώνεις τις δόσεις των προηγούμενων δανείων), εξασφαλίζοντας όμως ότι όταν θα έρθει (η πτώχευση), το «μπαμ» θα είναι μεγαλύτερο. Μια επιμήκυνση ισοδυναμεί με νέο δανεισμό: Πας στην τράπεζα και συμφωνείτε ότι θα πληρώνεις μικρότερες δόσεις κάθε μήνα, καθώς «δεν βγαίνεις». Η τράπεζα όμως προσθέτει κι άλλους τόκους, τους οποίους θα πρέπει να αποπληρώσεις στο μέλλον. Είναι σαν να δανείστηκες κι άλλο ένα ποσό. Στην περίπτωση ενός ατόμου, αυτό μπορεί να βοηθήσει εφόσον προσμένει αύξηση του εισοδήματος. Όμως στην περίπτωση του κράτους μια τέτοια επιμήκυνση (ένας νέος τέτοιος δανεισμός) δίνεται από την τρόικα υπό τον όρο ότι θα... μειώσει το εθνικό εισόδημα στο εγγύς μέλλον αλλά και μακροπρόθεσμα (η λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση). Άρα μια επιμήκυνση όχι μόνο δεν αποτρέπει την πτώχευση, αλλά την καθιστά πιο σίγουρη. Οι επενδυτές το γνωρίζουν αυτό και απέχουν από κάθε σοβαρή παραγωγική επένδυση, μια κίνηση που φέρνει την πτώχευση ακόμα πιο κοντά. Να γιατί λέω και ξαναλέω ότι αν είναι να έρθει η πτώχευση του Δημοσίου, είναι καλύτερα να έρθει πιο νωρίς – π.χ. τον Ιανουάριο του 2010, αν μπορούσε! Εμείς αυτό που καταφέραμε είναι να πτωχεύσει επισήμως το ελληνικό Δημόσιο το Μάρτιο του 2012 και, παράλληλα, το δημόσιο χρέος να παραμείνει μη βιώσιμο. Δεν έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο στην οικονομική ιστορία. Το κατάφερε όμως η κυβέρνηση Παπαδήμου-Βενιζέλου.
Έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ συνεπάγεται και διάλυση της Ευρωζώνης, ή μήπως όχι; Και αν ναι, γιατί ο κ. Ρέσλερ εμφανίζεται τόσο... άνετος με το ενδεχόμενο απομάκρυνσης της χώρας μας από την Ευρωζώνη;
Πράγματι, μια οποιαδήποτε έξοδος θα σημάνει τη διάλυση της Ευρωζώνης. Η φυγή κεφαλαίων από τις υπόλοιπες αδύναμες χώρες θα είναι τέτοια που δεν θα αντέξουν εντός της Ευρωζώνης χωρίς να καταστρατηγήσουν τη βασική αρχή της Ε.Ε. για ελεύθερη μετακίνηση κεφαλαίων. Το πουλόβερ θα ξηλωθεί γρήγορα. Όσο για την άνεση του κ. Ρέσλερ, δύο είναι οι πιθανές εξηγήσεις: είτε εκφράζει τα συμφέροντα γερμανικών τραπεζών που δεν βλέπουν με κακό μάτι την επιστροφή της Γερμανίας στο μάρκο (καθώς έτσι ένα τσουνάμι ξένων κεφαλαίων θα ξεσπάσει προς αυτές) είτε είναι εντελώς ηλίθιος. Διαλέξτε εξήγηση.
Διαβάσαμε όμως και συστάσεις εκ μέρους σας προς τον νέο τσάρο της οικονομίας. Έχει τελικά τα περιθώρια το οικονομικό επιτελείο, η ελληνική κυβέρνηση εν γένει, για κάτι που θα αλλάξει τη ρότα του... Τιτανικού ή μήπως οι τύχες μας είναι ολοκληρωτικά πλέον στα χέρια άλλων;
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση έχει στενά περιθώρια ελευθερίας. Το τελευταίο χαρτί μας είναι να αρνηθούμε την αποπληρωμή του ομολόγου της 20ής Αυγούστου που κατέχει η ΕΚΤ, εφόσον δεν έχει συμφωνηθεί έως τότε με την τρόικα ένα νέο πρόγραμμα για την Ελλάδα, που να δίνει στη χώρα μας έστω και μια αμυδρή ελπίδα ότι θα παραμείνει στην Ευρωζώνη.
Πέπλος σιωπής για τον κ. Σάλλα
Μία από τις παραμέτρους της κρίσης είναι το τραπεζικό σύστημα. Θα ήθελα να ρωτήσω εν πρώτοις πόσο σταθερό είναι, κατά την άποψή σας, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, αν μπορεί να είναι ήσυχος ο μικροκαταθέτης...
Οι ελληνικές τράπεζες είναι παντελώς πτωχευμένες. Κρατούν τις πόρτες ανοιχτές και τα ΑΤΜ να λειτουργούν από τη ρευστότητα που τους παρέχει η ΕΚΤ. Κανείς δεν δικαιούται να είναι ήσυχος ως προς αυτές, όταν η Ευρωζώνη κινδυνεύει, όπως σήμερα, και η Ελλάδα φέρεται ως ο πρώτος αποδιοπομπαίος τράγος.
Γράψατε τις προάλλες και για τον «πέπλο της σιωπής». Τι αφορά; Ποια η δική σας προσέγγιση στο θέμα αυτό;
Μπορείτε να μπείτε στο πρόσφατο άρθρο μου στο protagon.gr, που αναφέρεται διεξοδικά στο θέμα. Περιληπτικά, αναφέρεται στην καταγγελία του πρακτορείου Reuters για μια κυνική προσπάθεια του κ. Σάλλα να παραβιάσει τις βασικές αρχές της επανακεφαλαιοποίησης της Τράπεζας Πειραιώς, παρουσιάζοντας έναν σαθρό και σκοτεινό δανεισμό (μέσω offshore εταιρειών της οικογένειας Σάλλα) από μια άλλη πτωχευμένη τράπεζα, τη Marfin του κ. Βγενόπουλου, ως νέα κεφάλαια που εισέρευσαν στην Τράπεζα Πειραιώς. Όσο για τον «πέπλο της σιωπής», η έκφρασή μου αυτή αφορούσε την ενδιαφέρουσα παρατήρηση ότι η καταγγελία αυτή από το έγκυρο Reuters δεν αναφέρθηκε πουθενά σε «σοβαρές» εφημερίδες, όπως «Το Βήμα», ενώ ακόμα κι εκεί που σχολιάστηκε (π.χ. στην «Καθημερινή») οι τίτλοι που δόθηκαν ήταν παραπλανητικοί (π.χ. «Σύγκρουση του κ. Σάλλα με το Reuters», λες κι αυτό ήταν το ζήτημα). Όλοι αυτοί οι καλοί δημοσιογράφοι που «κόπτονται» για τη χρηστότητα των δημόσιων και των ιδιωτικών ηθών ξαφνικά κατάπιαν τη γλώσσα τους. Η πτωχοτραπεζοκρατία στο αποκορύφωμά της!
πηγη
σίγουρη. Αναλύει πώς η Ευρωζώνη θα μπορούσε να βγει από την κρίση και επιμένει ότι «το πουλόβερ θα ξηλωθεί γρήγορα», μόλις η πρώτη χώρα ανοίξει την πόρτα της εξόδου από την Ευρωζώνη. Είναι έντονα επικριτικός απέναντι στα «επιτεύγματα» της κυβέρνησης Παπαδήμου-Βενιζέλου, ενώ λέει πολλά και για την υπόθεση Σάλλα.
Εκτιμάτε, κ. Βαρουφάκη, ότι η Ευρωζώνη θυσιάζεται στο βωμό των επερχόμενων γερμανικών εκλογών;
Εκτιμώ ότι η Ευρωζώνη θυσιάζεται στο βωμό της άρνησης του γεγονότος ότι δομήθηκε με τρόπο που δεν μπορούσε να αντέξει μια μεγάλη χρηματοπιστωτική κατάρρευση όπως εκείνη του 2008. Ιδίως οι πλεονασματικές χώρες εντός της Ευρωζώνης, και όχι μόνο η Γερμανία, πίστεψαν ότι ήταν δυνατόν να επωφεληθούν μακροπρόθεσμα από την εξαφάνιση των συναλλαγματικών αυξομειώσεων με την περιφέρεια χωρίς να δημιουργηθεί, παράλληλα, ένας ικανός μηχανισμός ανακύκλωσης των πλεονασμάτων. Τώρα που αποδεικνύεται ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν και ότι ο μηχανισμός ανακύκλωσης των πλεονασμάτων αποτελεί προαπαιτούμενο για την επιβίωση της Ευρωζώνης, δεν είναι διατεθειμένοι να τον δημιουργήσουν, προτιμώντας σε τελική ανάλυση τη διάλυσή της. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ορίζοντας που δημιουργούν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές στην Ομοσπονδιακή Γερμανία αποτρέπει την κ. Μέρκελ από το να αποδεχτεί τα ελάχιστα που απαιτεί η διάσωση της Ευρωζώνης και, κατ’ επέκταση, της Ε.Ε.
Υπάρχει, ωστόσο, οδός διαφυγής για την Ευρώπη;
Και βέβαια. Με τρία απλά βήματα: Πρώτον, επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών απευθείας από τον EFSF, με παράλληλη υπαγωγή τους στην επιτήρηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), η οποία να μπορεί να τις κλείνει όταν κρίνονται μη βιώσιμες. Δεύτερον, ενοποίηση του κατά Μάαστριχτ νόμιμου χρέους όλων των χωρών-μελών της Ευρωζώνης. Τρίτον, ένα επενδυτικό New Deal για την Ευρώπη το οποίο θα εκπονήσει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) και το οποίο θα χρηματοδοτήσουν από κοινού η ΕΤΕπ και η ΕΚΤ με εκδόσεις ομολόγων έργων (τα οποία θα αποπληρώνονται από τα έσοδα των έργων).
Οι συνέπειες της επιμήκυνσης
Και η Ελλάδα; Ακούει ο πολίτης σενάρια –και πάλι– για χρεοκοπία, για αναδιάρθρωση χρέους, για έξοδο από το ευρώ, και δεν ξέρει τι απ’ όλα αυτά θα είναι για εκείνον λιγότερο κακό... Να δούμε τα επιμέρους σενάρια πιο αναλυτικά; Και πρώτα την περίφημη επιμήκυνση. Έχετε γράψει ότι στο τέλος αυτής της επιλογής βρίσκεται η... δραχμή. Γιατί, κ. καθηγητά;
Όταν το χρέος σου είναι μεγαλύτερο από τα δυνητικά σου έσοδα (τωρινά και μελλοντικά), έχεις πτωχεύσει. Τελεία και, δυστυχώς, παύλα. Αν σου δανείσουν κι άλλα ποσά, απλώς καθυστερείς την πτώχευση (καθώς χρησιμοποιείς τα δανεικά για να αποπληρώνεις τις δόσεις των προηγούμενων δανείων), εξασφαλίζοντας όμως ότι όταν θα έρθει (η πτώχευση), το «μπαμ» θα είναι μεγαλύτερο. Μια επιμήκυνση ισοδυναμεί με νέο δανεισμό: Πας στην τράπεζα και συμφωνείτε ότι θα πληρώνεις μικρότερες δόσεις κάθε μήνα, καθώς «δεν βγαίνεις». Η τράπεζα όμως προσθέτει κι άλλους τόκους, τους οποίους θα πρέπει να αποπληρώσεις στο μέλλον. Είναι σαν να δανείστηκες κι άλλο ένα ποσό. Στην περίπτωση ενός ατόμου, αυτό μπορεί να βοηθήσει εφόσον προσμένει αύξηση του εισοδήματος. Όμως στην περίπτωση του κράτους μια τέτοια επιμήκυνση (ένας νέος τέτοιος δανεισμός) δίνεται από την τρόικα υπό τον όρο ότι θα... μειώσει το εθνικό εισόδημα στο εγγύς μέλλον αλλά και μακροπρόθεσμα (η λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση). Άρα μια επιμήκυνση όχι μόνο δεν αποτρέπει την πτώχευση, αλλά την καθιστά πιο σίγουρη. Οι επενδυτές το γνωρίζουν αυτό και απέχουν από κάθε σοβαρή παραγωγική επένδυση, μια κίνηση που φέρνει την πτώχευση ακόμα πιο κοντά. Να γιατί λέω και ξαναλέω ότι αν είναι να έρθει η πτώχευση του Δημοσίου, είναι καλύτερα να έρθει πιο νωρίς – π.χ. τον Ιανουάριο του 2010, αν μπορούσε! Εμείς αυτό που καταφέραμε είναι να πτωχεύσει επισήμως το ελληνικό Δημόσιο το Μάρτιο του 2012 και, παράλληλα, το δημόσιο χρέος να παραμείνει μη βιώσιμο. Δεν έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο στην οικονομική ιστορία. Το κατάφερε όμως η κυβέρνηση Παπαδήμου-Βενιζέλου.
Έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ συνεπάγεται και διάλυση της Ευρωζώνης, ή μήπως όχι; Και αν ναι, γιατί ο κ. Ρέσλερ εμφανίζεται τόσο... άνετος με το ενδεχόμενο απομάκρυνσης της χώρας μας από την Ευρωζώνη;
Πράγματι, μια οποιαδήποτε έξοδος θα σημάνει τη διάλυση της Ευρωζώνης. Η φυγή κεφαλαίων από τις υπόλοιπες αδύναμες χώρες θα είναι τέτοια που δεν θα αντέξουν εντός της Ευρωζώνης χωρίς να καταστρατηγήσουν τη βασική αρχή της Ε.Ε. για ελεύθερη μετακίνηση κεφαλαίων. Το πουλόβερ θα ξηλωθεί γρήγορα. Όσο για την άνεση του κ. Ρέσλερ, δύο είναι οι πιθανές εξηγήσεις: είτε εκφράζει τα συμφέροντα γερμανικών τραπεζών που δεν βλέπουν με κακό μάτι την επιστροφή της Γερμανίας στο μάρκο (καθώς έτσι ένα τσουνάμι ξένων κεφαλαίων θα ξεσπάσει προς αυτές) είτε είναι εντελώς ηλίθιος. Διαλέξτε εξήγηση.
Διαβάσαμε όμως και συστάσεις εκ μέρους σας προς τον νέο τσάρο της οικονομίας. Έχει τελικά τα περιθώρια το οικονομικό επιτελείο, η ελληνική κυβέρνηση εν γένει, για κάτι που θα αλλάξει τη ρότα του... Τιτανικού ή μήπως οι τύχες μας είναι ολοκληρωτικά πλέον στα χέρια άλλων;
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση έχει στενά περιθώρια ελευθερίας. Το τελευταίο χαρτί μας είναι να αρνηθούμε την αποπληρωμή του ομολόγου της 20ής Αυγούστου που κατέχει η ΕΚΤ, εφόσον δεν έχει συμφωνηθεί έως τότε με την τρόικα ένα νέο πρόγραμμα για την Ελλάδα, που να δίνει στη χώρα μας έστω και μια αμυδρή ελπίδα ότι θα παραμείνει στην Ευρωζώνη.
Πέπλος σιωπής για τον κ. Σάλλα
Μία από τις παραμέτρους της κρίσης είναι το τραπεζικό σύστημα. Θα ήθελα να ρωτήσω εν πρώτοις πόσο σταθερό είναι, κατά την άποψή σας, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, αν μπορεί να είναι ήσυχος ο μικροκαταθέτης...
Οι ελληνικές τράπεζες είναι παντελώς πτωχευμένες. Κρατούν τις πόρτες ανοιχτές και τα ΑΤΜ να λειτουργούν από τη ρευστότητα που τους παρέχει η ΕΚΤ. Κανείς δεν δικαιούται να είναι ήσυχος ως προς αυτές, όταν η Ευρωζώνη κινδυνεύει, όπως σήμερα, και η Ελλάδα φέρεται ως ο πρώτος αποδιοπομπαίος τράγος.
Γράψατε τις προάλλες και για τον «πέπλο της σιωπής». Τι αφορά; Ποια η δική σας προσέγγιση στο θέμα αυτό;
Μπορείτε να μπείτε στο πρόσφατο άρθρο μου στο protagon.gr, που αναφέρεται διεξοδικά στο θέμα. Περιληπτικά, αναφέρεται στην καταγγελία του πρακτορείου Reuters για μια κυνική προσπάθεια του κ. Σάλλα να παραβιάσει τις βασικές αρχές της επανακεφαλαιοποίησης της Τράπεζας Πειραιώς, παρουσιάζοντας έναν σαθρό και σκοτεινό δανεισμό (μέσω offshore εταιρειών της οικογένειας Σάλλα) από μια άλλη πτωχευμένη τράπεζα, τη Marfin του κ. Βγενόπουλου, ως νέα κεφάλαια που εισέρευσαν στην Τράπεζα Πειραιώς. Όσο για τον «πέπλο της σιωπής», η έκφρασή μου αυτή αφορούσε την ενδιαφέρουσα παρατήρηση ότι η καταγγελία αυτή από το έγκυρο Reuters δεν αναφέρθηκε πουθενά σε «σοβαρές» εφημερίδες, όπως «Το Βήμα», ενώ ακόμα κι εκεί που σχολιάστηκε (π.χ. στην «Καθημερινή») οι τίτλοι που δόθηκαν ήταν παραπλανητικοί (π.χ. «Σύγκρουση του κ. Σάλλα με το Reuters», λες κι αυτό ήταν το ζήτημα). Όλοι αυτοί οι καλοί δημοσιογράφοι που «κόπτονται» για τη χρηστότητα των δημόσιων και των ιδιωτικών ηθών ξαφνικά κατάπιαν τη γλώσσα τους. Η πτωχοτραπεζοκρατία στο αποκορύφωμά της!
πηγη
Κυριακή 29 Ιουλίου 2012
Αν αρρωστήσεις, την έβαψες…
Δύσκολα μπορεί να το πιστέψει κανείς, ωστόσο η πρακτική του εκσυγχρονισμού και των μεταρρυθμίσεων που εφαρμόζει το νεοφιλελεύθερο σύστημα (ΔΝΤ – Παγκόσμια Τράπεζα και τα παραμάγαζά τους) είναι κυνικά απλή: Όσοι «περισσεύουν» ας πεθάνουν.
Κάπως έτσι γλιτώνει το κράτος χρήμα, προκειμένου να το κατευθύνει προς τους πιστωτές τοκογλύφους, κάπως έτσι συντελούνται οι οικονομίες κλίμακας. Γι’ αυτό τον λόγο άλλωστε, το καίριο πλήγμα των αναμορφώσεων που επιβάλλει το ΔΝΤ, παγκοσμίως, είναι στον χώρο της Yγείας. Εκεί, στον χώρο της Yγείας οι παρεμβάσεις έχουν άμεσα αποτελέσματα, καθώς οι άνθρωποι που βρίσκονται εκτός ομπρέλας ενός συστήματος δημόσιας υγείας, απλώς πεθαίνουν αβοήθητοι.
Μια ματιά στο κυριακάτικο ρεπορτάζ του «Βήματος» για την κατάσταση στον χώρο της Υγείας («Εντατικές σε κώμα λόγω κρίσης») είναι αποκαλυπτικό:
♦ Ελλείψεις σε υλικά και φάρμακα αναγκάζουν τους συγγενείς να αγοράζουν αναλώσιμα απολύτως απαραίτητα για τη νοσηλεία των ασθενών.
♦ Η έλλειψη ακόμη και φθηνών αναλώσιμων υλικών καθιστούν μονάδες εντατικής θεραπείας ανίκανες να φιλοξενήσουν έκτακτα περιστατικά.
♦ Η έλλειψη γιατρών σε μονάδες εντατικής θεραπείας απειλεί με αχρήστευση κλινών αλλά και κλινικών.
♦ Η παραπάνω εικόνα απαντάται σε ολόκληρη την Ελλάδα, τόσο σε νοσοκομεία του κέντρου όσο και σε πολλά της περιφέρειας και της νησιωτικής Ελλάδας. Την ίδια ώρα έρχονται νέες περικοπές με συγχώνευση κλινικών και νοσοκομείων, των οποίων η αποτελεσματικότητα ήδη αμφισβητείται.
Ίσως λοιπόν ο «Ελεύθερος Τύπος» την περασμένη εβδομάδα ήρθε πάνω στην ώρα να μας θυμίσει μια έρευνα που δείχνει πως όπου περνάει το ΔΝΤ αφήνει πίσω του συντρίμμια και στον τομέα της υγείας.
♦ Μείωση του προσδόκιμου ζωής κατά 6 με 7 χρόνια.
♦ Έξαρση σε φυματίωση, καρδιαγγειακές ασθένειες, ψυχικά νοσήματα και θανάτους!
♦ Σε 21 χώρες του τέως ανατολικού μπλοκ το διάστημα 1991-2002 φάνηκε ότι οι χώρες με δανειακή σύμβαση από το ΔΝΤ εμφάνισαν 16,6% μεγαλύτερη θνησιμότητα από φυματίωση σε σύγκριση με άλλες που έκαναν περικοπές χωρίς να μπουν σε πρόγραμμα του ΔΝΤ.
♦ Στην Αργεντινή τη δεκαετία 1991-2001, επί ΔΝΤ, το 48% του πληθυσμού έμεινε εκτός ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και χωρίς φάρμακα, με αποτέλεσμα να αυξηθεί η θνητότητα των πολιτών 5% για κάθε χρόνο παρουσίας του ΔΝΤ, ενώ το 2002 είχαν αυξηθεί κατά 40% οι επισκέψεις σε ψυχιάτρους λόγω κατάθλιψης.
Πώς να μην αισιοδοξούμε λοιπόν για το επόμενο διάστημα;
ΠΗΓΗ: topontiki.gr
Σχόλιο Χάρρυ Κλυνν:
Ανοίξτε τα στραβά σας και δείτε τι ψηφίσατε δουλοπάροικοι...
Πιόνια στη σκακιέρα των πληρωμένων δωσίλογων δολοφόνων του Ελληνικού λαού...
Είναι αδικία να αυτοκτονούν αθώοι άνθρωποι... Σε σας αξίζει να περάσετε τη
θηλιά στο λαιμό σας και να μας απαλλάξετε από την θλιβερή σας παρουσία... Εσείς οπλίσατε το χέρι των δολοφόνων της συγκυβέρνησης,
εσείς είστε συνυπεύθυνοι για το έγκλημα καθοσιώσεως που συντελείτε... Και καμία συγγνώμη δεν μπορεί να σας απαλλάξει
από το βάρος της την ευθύνης που σας αναλογεί... Μόνοι σας οφείλεται να βρείτε
τον δρόμο της κάθαρσης και του εξαγνισμού της δειλής και φοβισμένης, άρα και
ανελεύθερης ψυχής σας...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)