Το IIF αδειάζει Στουρνάρα: Ποιο 2014; Η Ελλάδα δεν θα βγει στις αγορές πριν το 2020

Σαφές μήνυμα στην Αθήνα ότι δεν πρέπει να βιάζεται να βγει στις αγορές, τουλάχιστον όχι πριν επιστρέψει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης που να επιβεβαιώνουν την έξοδο από την κρίση, έστειλε το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Ινστιτούτο (IIF), ενώ και ο Γιάννης Στουρνάρας εμφανίστηκε πιο συγκρατημένος μια ημέρα μετά τις δηλώσεις του στο REUTERS για το ενδεχόμενο έκδοσης ομολόγου το 2014.

«Δεν ανακοίνωσα, είπαμε ότι το σκεφτόμαστε. Εξάλλου μην ξεχνάτε ότι του χρόνου τελειώνουν και τα χρήματα από το πρόγραμμα» σημείωσε ο κ. Στουρνάρας. Από την πλευρά του το IIF, που εκπροσωπεί επί της ουσίας τους αγοραστές ομολόγων, σπεύδει να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, καθώς όπως αναφέρει σε ειδική μακροσκελή έκθεση για την Ελλάδα, «σημαντικά ποσά δανεισμού με υψηλότερο κόστος θα μπορούσαν πιθανώς να επηρεάσουν αρνητικά τις επίσημες προβλέψεις βιωσιμότητας του χρέους. Γι' αυτό, ο δανεισμός από τις αγορές είναι πιθανό να εμποδιστεί από την Τρόικα μέχρι η ανάπτυξη να επιστρέψει σε ετήσιους ρυθμούς της τάξεως του 3,2% που προβλέπει το πρόγραμμα για το 2015-2020. Το πρόγραμμα πράγματι προβλέπει μικρά αλλά αυξανόμενα ποσά εκδόσεων να ξεκινούν μόλις το 2018, με πλήρη έξοδο στις αγορές όχι πριν το 2020».

Στουρνάρας: Η Ελλάδα θα εκδώσει ομόλογα το 2014

Ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας είχε δηλώσει στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters πως η Ελλάδα θα προχωρήσει στην έκδοση ομολόγων το 2014. Συγκεκριμένα, ο κ. Στουρνάρας ανέφερε πως το ελληνικό κράτος θα επιδιώξει να προχωρήσει σε έκδοση ομολόγων εντός του 2014. Ωστόσο, η ποσότητά τους θα είναι μικρή.

Παράλληλα, ο υπουργός Οικονομικών διευκρίνισε πως οι πληρωμές για τους τόκους πλέον έχουν μειωθεί πολύ, ενώ αποσαφήνισε πως μεγάλο μέρος των λήξεων έχει μεταφερθεί για το μέλλον. Για τους λόγους αυτούς, σημείωσε, η Ελλάδα θα καταφέρει να προχωρήσει σε αυτή τη μικρή ομολογιακή έκδοση.

Τι είναι το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Ινστιτούτο IIF

Ποιο είναι το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Ινστιτούτο και ποιος ο ρόλος του; Το Institute of International Finance, Inc. (IIF) είναι η παγκόσμια ένωση χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, η οποία δημιουργήθηκε από 38 τράπεζες, από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές χώρες.

Ιδρύθηκε το 1983 ως απάντηση στη διεθνή κρίση χρέους της δεκαετίας του 1980 και έχει έδρα την Ουάσινγκτον. Παράρτημα του υπάρχει στην Ασία με έδρα στο Πεκίνο.

Στα μέλη του Ινστιτούτου περιλαμβάνονται οι περισσότερες από τις μεγαλύτερες εμπορικές και επενδυτικές τράπεζες του κόσμου, καθώς και ένας αυξανόμενος αριθμός ασφαλιστικών εταιρειών και εταιρειών διαχείρισης επενδύσεων. Συνδεδεμένα μέλη περιλαμβάνουν πολυεθνικές εταιρείες, εμπορικές εταιρείες, οργανισμούς εξαγωγικών πιστώσεων, καθώς και πολυμερείς οργανισμούς.

Το Ινστιτούτο εξυπηρετεί τα μέλη του με 3 διαφορετικούw τρόπους:

Με την παροχή αναλύσεων και ερευνών για τις αναδυόμενες αγορές και άλλα κεντρικά ζητήματα της παγκόσμιας οικονομίας.

Με την ανάπτυξη και την προώθηση απόψεων και προτάσεων που επηρεάζουν τη δημόσια συζήτηση για συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις, συμπεριλαμβανομένων και αυτών πολυμερών οργανισμών, και γενικά θέματα κοινού ενδιαφέροντος για τους συμμετέχοντες στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές.

Με το συντονισμό ενός δικτύου ανταλλαγής απόψεων και προσφοράς ευκαιριών για ουσιαστικό διάλογο μεταξύ των φορέων χάραξης πολιτικής, τις ρυθμιστικές αρχές και τον ιδιωτικό τομέα χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.

Από iefimerida

Χανουμάκ ΔΗΜΑΡ-> Από το χορό του Ζαλόγγου στο χορό της … κοιλιάς!

Ρεπούση: Εθνικός μύθος ο χορός του Ζαλόγγου

(Greki)

ΠΟΙΟ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ;

«Ερχεται ανάπτυξη» λέει ο Σαμαράς, ενώ η Ελλάδα βουλιάζει.

Του Γιώργου Δελαστίκ 

Αντιλαμβανόμαστε την πολιτική σκοπιμότητα της κυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη να εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό και να ωραιοποιήσουν την οικονομική κατάσταση της χώρας. Αυτό επιβάλλει το ιδιοτελές κομματικό τους συμφέρον, άρα από τη σκοπιά τους σωστά πράττουν τα κυβερνητικά κόμματα όσο υπάρχουν...

ανενημέρωτοι ή αφελείς πολίτες που τους πιστεύουν.

Επί της ουσίας όμως σε καμία περίπτωση οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί δεν αντέχουν τη σύγκριση με την πραγματικότητα. Ας αρχίσουμε από τα θεμελιώδη. Βάσει των επίσημων στοιχείων της Γιούροστατ, της στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ, το 2009, πριν η Ελλάδα υπαχθεί σε καθεστώς Μνημονίου, το δημόσιο χρέος της σε απόλυτους αριθμούς ανερχόταν σε 299,68 δισεκατομμύρια ευρώ.

Υποτίθεται ότι πάνω από 200 δισεκατομμύρια χρέους «κουρεύτηκαν» σε ποσοστό 53%. Υποτίθεται ότι με την «επαναγορά» των ομολόγων το χρέος μειώθηκε ακόμη περισσότερο. Υποτίθεται ότι με την καταβαράθρωση των μισθών και των συντάξεων και με το ένα εκατομμύριο περισσότερους ανέργους, ο ελληνικός λαός υπέστη αυτές τις πρωτοφανείς για καιρό ειρήνης θυσίες προκειμένου να συνεισφέρει και αυτός μέσω του καταποντισμού του βιοτικού του επιπέδου στη μείωση του υπέρογκου δημόσιου χρέους. Μάλιστα. Τι απέγινε λοιπόν μετά από τα «κουρέματα» και τις αιματηρές θυσίες των Ελλήνων;

Oπως μας πληροφορεί η Γιούροστατ, στα τέλη του 2012 το ελληνικό δημόσιο χρέος ανήλθε στα... 303,92 δισεκατομμύρια ευρώ!!! Αντί να μειωθεί δηλαδή κατά περίπου 130 δισεκατομμύρια, το χρέος της Ελλάδας, μετά από όλα αυτά... αυξήθηκε κατά 4,24 δισ.!!! Από πρώτη ματιά, η μαθηματική επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Η εξήγηση είναι οικονομική και οφείλεται στον υπέρμετρο δανεισμό, αλλά εκφεύγει των ορίων αυτού του άρθρου. Επειδή από μακροοικονομική σκοπιά σημασία έχει όχι τόσο το απόλυτο ύψος του χρέους, αλλά το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Το 2009 λοιπόν το ΑΕΠ της Ελλάδας ανερχόταν σε 231 δισ. ευρώ. Το 2012 -πάντα βάσει των επίσημων στοιχείων της Γιούροστατ- το ελληνικό ΑΕΠ είχε κατακρημνιστεί σε απίστευτο για καιρό ειρήνης βαθμό και βρισκόταν στα 193,75 δισεκατομμύρια ευρώ. Εφιαλτική μείωση κατά 16%! Ευνόητο είναι έτσι την εποχή της μνημονιακής «θεραπείας», υποτίθεται, της ελληνικής οικονομίας το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ να καλπάζει με πολύ χειρότερους ρυθμούς από ποτέ! Ηταν 129,7% του ΑΕΠ το 2009, αλλά το 2012 είχε ήδη απογειωθεί στο 156,9% του ΑΕΠ παρά το «κούρεμα» κατά 53%! Ακόμη πιο ζοφερή είναι η προοπτική για το 2013, καθώς η ίδια η Κομισιόν εκτιμά ότι αν δεν ξανακουρευτεί φέτος το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, στο τέλος του χρόνου θα ανέλθει στο ιλιγγιώδες... 175% του ΑΕΠ!

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ουσιαστικής χρεοκοπίας, πού τη βλέπει την... «ανάκαμψη» της ελληνικής οικονομίας και την «ανάπτυξη» ο Σαμαράς και η κυβέρνησή του; Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που θέλουμε να επισημάνουμε, για να αποδείξουμε ότι η ασκούμενη εναντίον του ελληνικού λαού πολιτική λιτότητας είναι η πιο εγκληματική σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αρκεί μια σύγκριση με τις δύο άλλες χώρες της Ευρωζώνης που βρίσκονται υπό μνημονιακό καθεστώς, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Το 2009 το ΑΕΠ της Ιρλανδίας ανερχόταν σε 161,27 δισ. ευρώ και το 2012 σε 163,59 δισεκατομμύρια. Το 2009 το ΑΕΠ της Πορτογαλίας ήταν 168,53 δισ. και το 2012 ήταν 165,4 δισ. ευρώ.

Ενώ δηλαδή το ΑΕΠ της Ελλάδας στο διάστημα αυτό μειώθηκε κατά 16%, το ΑΕΠ της Πορτογαλίας μειώθηκε μόνο κατά 1,85%. Το ΑΕΠ της Ιρλανδίας μάλιστα αυξήθηκε (!) υπό το μνημονιακό καθεστώς οριακά κατά 2,32%. Μόνο στην Ελλάδα δηλαδή εφαρμόζεται τόσο εφιαλτική πολιτική στραγγαλισμού της οικονομίας της χώρας μας ακόμη και μεταξύ των χωρών που έχουν τεθεί υπό καθεστώς υποτέλειας μέσω Μνημονίου.

Οσο για την Κύπρο, είμαστε βέβαιοι ότι η κατακρήμνιση του ΑΕΠ θα είναι ακόμη χειρότερη και από την ελληνική. Γιατί μόνο η Ελλάδα πλήττεται τόσο βάρβαρα από την ΕΕ; Πέραν των στόχων εναντίον της χώρας μας και της Κύπρου που έχουν οι Γερμανοί, οι οποίοι καθορίζουν το περιεχόμενο του κάθε Μνημονίου, εγείρεται και το θέμα των ανύπαρκτων αντιστάσεων των Ελλήνων κυβερνητικών ηγετών, των υπουργών και των βουλευτών τους. Εχουν βαρύτατες πολιτικές ευθύνες για την κατάσταση αυτή, καθώς η εθελοδουλία τους αποθρασύνει τους Γερμανούς και άλλους Ευρωπαίους επικυριάρχους. Κατάντησαν την Ελλάδα χλεύη της Ευρώπης.

Πηγή: ethnos.gr

«Όμηροι της ληστρικής φορολογίας ακινήτων»

 

Σ. Παραδιάς: Η περιουσία μεταβλήθηκε από δικαίωμα σε πραγματικό βάρος

«Ομήρους της ληστρικής φορολογίας ακινήτων, και πραγματικά λύτρα τους φόρους που καλούνται να πληρώσουν», χαρακτήρισε τους ιδιοκτήτες ο Πρόεδρος της Πανελληνίου Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ακινήτων Στράτος Παραδιάς κατά την ομιλία του στη δημόσια συζήτηση που διεξήχθη σήμερα στα γραφεία της ΠΟΜΙΔΑ.

Ο κ. Παραδιάς ανέφερε ότι την τελευταία τριετία στην ουσία δεκαπλασιάστηκε το φορολογικό βάρος της ακίνητης περιουσίας, η κρίση εκμηδενίζει βαθμιαία τα μισθωτικά εισοδήματά της, οι φόροι «κατεδαφίζουν» την αγοραστική της αξία, ποινικοποιήθηκε βαρύτατα η αδυναμία εξόφλησής τους, και τελικά η περιουσία μεταβλήθηκε από δικαίωμα, σε πραγματικό βάρος.

Ως προς τον ενιαίο φόρο κατοχής ακινήτων, ο κ. Παραδιάς τόνισε χαρακτηριστικά ότι το κράτος πρέπει να επιδιώξει να εισπράξει όχι πολλά από λίγους, αλλά λίγα από πολλούς. Γι΄ αυτό η φορολογική βάση θα πρέπει να είναι κάθε είδος ακίνητης περιουσίας, χωρίς καμιά εξαίρεση ή αφορολόγητο. Εναλλακτικά θα μπορούσε να ισχύσει μη βεβαίωση φόρου έως και 50 ευρώ ετησίως, που θα κάλυπτε περιουσία έως και 50.000 ευρώ. Θα πρέπει να υιοθετηθούν χαμηλοί φορολογικοί συντελεστές και μεγάλα φορολογικά κλιμάκια, και η πληρωμή να μεθοδευτεί σε 6 διμηνιαίες δόσεις, με έκπτωση 10% σε περίπτωση εφάπαξ εξόφλησης όλου του ποσού.

Ως προς τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων ο κ. Παραδιάς παρατήρησε ότι σήμερα στη χώρα μας δεν υφίσταται κτηματαγορά εν λειτουργία, ούτε σημερινές εμπορικές αξίες για σύγκριση με τις αντικειμενικές. Συνεπώς θα πρέπει να γίνει άμεση μείωση κατά -40% όλων των υψηλών τιμών ζώνης, μείωση κατά -50% των συντελεστών εμπορικότητας, μείωση κατά -20% των συντελεστών παλαιότητας και να καθιερωθεί μειωτικός συντελεστής 0,50 για τα μακροχρόνια ξενοίκιαστα κτίσματα.

Ως προς τη φορολόγηση των αγροτεμαχίων, ο κ. Παραδιάς τόνισε ότι η «κατεδαφισμένη» κυριολεκτικά αστική ιδιοκτησία αδυνατεί να σηκώσει μόνη της το βάρος των 3 και πλέον δις ετησίως και γι΄αυτό θα πρέπει στην κοινή προσπάθεια να συμμετέχουν όλοι οι ιδιοκτήτες, κάθε είδους ακινήτου, γιατί οτιδήποτε χαρίζεται σε κάποια κατηγορία ιδιοκτητών, επιβαρύνει αυτόματα τους υπόλοιπους. Χρειάζεται να γίνει κατηγοριοποίηση & φορολόγηση ανά στρέμμα ετησίως, και να θεσμοθετηθεί η έκπτωση του φόρου των κατ΄επάγγελμα αγροτών από το δηλούμενο φορολογητέο αγροτικό εισόδημά τους, ώστε η απαλλαγή αυτή να ισχύσει πράγματι μόνον γι΄αυτούς.

Ως προς την πληρωμή των φόρων, ο κ. Παραδιάς ζήτησε να θεσμοθετηθεί το ακατάσχετο της πρώτης κατοικίας για πληρωμή φόρων γενικά, να συμπεριλαμβάνονται τα χρέη από φόρο κατοχής σε κάθε διευκολυντική ρύθμιση οφειλών προς το Δημόσιο και να γίνει αποποινικοποίηση της αδυναμίας πληρωμής φόρων κατοχής ακινήτων. Τέλος ζήτησε να θεσμοθετηθεί τόσο «η δυνατότητα μονομερούς εκχώρησης ακινήτου για εξόφληση φόρων κατοχής, όσο και η, ανεξαρτήτων χρεών, δυνατότητα παραίτησης από την κυριότητα με μονομερή μεταβίβαση ακινήτων προς τον οικείο ΟΤΑ, ώστε οι ιδιοκτήτες και τα παιδιά τους να πάψουν να είναι πραγματικοί όμηροι των περιουσιακών τους στοιχείων και τα ποσά που οφείλουν στο Δημόσιο, να έχουν πλέον σήμερα τον χαρακτήρα όχι φόρων, αλλά λύτρων, για να μένουν έξω από τις φυλακές».

Οταν Βενιζέλος και Λοβέρδος έβγαζαν αθώο τον Τσοχατζόπουλο και «καθάριζαν» για τους TOR M1!

Στο άκουσμα της σύλληψης του Ακη Τσοχατζόπουλου, στο μυαλό των παροικούντων τη Βουλή ήρθαν δύο ονόματα. Ευάγγελος Βενιζέλος και Ανδρέας Λοβέρδος. Αμφότεροι, ως απλοί βουλευτές τότε, είχαν ξεχωρίσει ως συνήγοροι υπερασπίσεως του παρ’ ολίγον προέδρου του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργού Ακη Τσοχατζόπουλου και του Γιάννου Παπαντωνίου, στην Εξεταστική της Βουλής για τους TOR M1. Ειδικά ο Ευάγγελος Βενιζέλος, στριμωγμένος από την πίεση που ασκούσε η Νέα Δημοκρατία, αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι ο ίδιος ήταν αυτός που συνέταξε το πόρισμα του ΠΑΣΟΚ, το οποίο έβγαζε τότε πεντακάθαρους τον Ακη Τσοχατζόπουλο και τον Γιάννο Παπαντωνίου.

 Τότε, για τον Ευ. Βενιζέλο οι κατηγορίες κατά του Ακη Τσοχατζόπουλου για μίζες από τα εξοπλιστικά ήταν «πλεκτάνη». Εφτασε μάλιστα στο σημείο να καλεί από το βήμα της Βουλής να ζητήσει η Ν.Δ. συγγνώμη από τον κ. Τσοχατζόπουλο διότι τον «ταλαιπωρεί». Δυστυχώς για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, τα γραπτά μένουν, με αποτέλεσμα τα αρχεία της Βουλής που φέρνει σήμερα στο φως η «δημοκρατία» να τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα.

 Το ΠΑΣΟΚ, τότε, στο πόρισμα που συνέταξε εκ μέρους του ο Ευάγγελος Βενιζέλος, δεν κράτησε ούτε τα προσχήματα: «Δεν προκύπτει κανένα στοιχείο πιθανής τέλεσης ποινικού αδικήματος από τους κυρίους Τσοχατζόπουλο και Παπαντωνίου (…), που επί μήνες προσεβλήθησαν και διασύρθηκαν αδίκως». Το μνημειώδες αυτό κείμενο κοσμούν ακόμα και σήμερα οι υπογραφές των Ευ. Βενιζέλου, Αλ. Ακριβάκη, Αν. Λοβέρδου, Μ. Καρχιμάκη, Κ. Κουλούρη, Γ. Νιώτη, Σ. Κοσμίδη, Γ. Παπαγεωργίου και Ηλ. Παπαηλία.

Το μεγάλο «πανηγύρι» ωστόσο στήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου του 2005 στην Ολομέλεια της Βουλής, όταν εισήχθη προς συζήτηση το πόρισμα της εξεταστικής. Το αμίμητο το είπε φυσικά ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος διέρρηξε τα ιμάτιά του για την αθωότητα του Τσοχατζόπουλου. «Η υπόθεση αυτή ξεκίνησε ως ένα τεράστιο πολιτικό και ενδεχομένως ποινικό σκάνδαλο και σήμερα (25/2/2005) η υπόθεση αυτή έχει εξατμιστεί (…) Μας λέει Ν.Δ. ότι υπάρχει ύποπτη διακίνηση χρημάτων με δήθεν παραλήπτες, οποίοι μπορεί να είναι και πολιτικά πρόσωπα. Δεν υπάρχει τίποτα απολύτως!» έλεγε τότε ο Ευ. Βενιζέλος.

 «Ρε, πού πήγαν τα λεφτά είναι το θέμα, αφήστε τις σοφιστείες»

 Το πρώτο μεγάλο επεισόδιο στην αίθουσα καταγράφεται όταν ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. Βύρων Πολύδωρας αναφέρεται σε περίεργους λογαριασμούς τραπεζών. Ο Ανδρέας Λοβέρδος πετάει την μπάλα στην κερκίδα.

 Β. ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Εχουμε την «DRUMILAN OFFSET» και την «DRUMILAN INTERNATIONAL», η οποία κατοικοεδρεύει στον φορολογικό παράδεισο των Παρθένων Νήσων.

ΑΝ. ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Τι τα θέλετε τώρα αυτά;

Β. ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Αυτές οι εταιρίες είναι κάτοχοι λογαριασμού…

ΑΝ. ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Ουδέν πολιτικό πρόσωπο είναι αναμεμειγμένο. Θα το δείξει και το μέλλον.

Β. ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Οταν πρωτοανακαλύφθηκε ο λογαριασμός, ο κ. Βενιζέλος -γνωστός χιουμορίστας- έσπευσε να πει ότι είναι αριθμός τηλεφώνου. Ε, δεν είναι. Είναι λογαριασμός που ακολουθεί υπόγειες διαδρομές…

ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Πήρα τηλέφωνο και βγήκε ο Σπ. Σπηλιωτόπουλος!

Β. ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: …από Μόσχα, Νέα Υόρκη, Κύπρο και Ελβετία. Είκοσι ένα εκατομμύρια δολάρια. Φθήνιες. Φυσικά ο παραλήπτης αγνοείται.

ΑΝ. ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Ποιους αφορούν αυτά; Πάλι υπόνοιες;

Β. ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Ρε, πού πήγαν τα λεφτά είναι το θέμα. Αφήστε τις σοφιστείες.

 Ο Βενιζέλος παραδέχεται ότι αυτός έγραψε το αθωωτικό για τον Ακη πόρισμα

Πάνω στον εκνευρισμό εκείνης της βραδιάς, μάλιστα, ο Ευ. Βενιζέλος έκανε την γκάφα και παραδέχθηκε ότι αυτός ήταν που έγραψε το πόρισμα που έβγαζε τότε λάδι τον Ακη Τσοχατζόπουλο.

 Β. ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Πάμε τώρα στο κείμενο και όχι στο μελάνι που ρίχνει ο κ. Βενιζέλος ως άλλη σηπία (σ.σ.: σουπιά) στην αοριστία και τη σύγχυση.

ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Εχω ρίξει και μελάνη για το κείμενο. Παραγωγική.


Β. ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Οταν μιλάμε για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, η ζημία τού να βρεθούν οι αποθήκες του Στρατού χωρίς σφαίρες και χωρίς φυσίγγια δεν λέγεται δωροδοκία ή απιστία. Αλλιώς λέγεται.

ΑΝ. ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Πώς λέγεται, δηλαδή;

Β. ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Δεν τολμώ να το πω. Ομως εσείς καταλαβαίνετε τι διαπράττετε.

ΑΝ. ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Αίσχος (θόρυβος από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ).

 Η ένταση ανέβηκε ξανά, όταν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. είπε ότι 400 δισ. δραχμές πήγαν στον βρόντο. Υπερασπιστής των κατηγορουμένων και πάλι ο Ανδρέας Λοβέρδος.

 Β. ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Λέμε δηλαδή στον λαό ότι οι καλοί οικονομικοί διαχειριστές υπουργοί Αμυνας του ΠΑΣΟΚ πέταξαν 400 δισ. δραχμές στον βρόντο. Ή ηλίθιοι ήσαν ή ιδιοτελείς.

ΑΝ. ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Αυτό είναι απαράδεκτο.

Β. ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ: Το TPQ-37 είναι καλό εργαλείο, ελληνικέ λαέ. Εξακόσια μέτρα απόκλιση έχει μόνο. Σας ενοχλούν. Δεν πειράζει. Όμως τα πράξατε και θα τα ακούσετε. Είναι η ηχώ των πράξεών σας.

Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί

Ενοχλήθηκαν σφόδρα τα ΜΜΕ από την ομιλία του Τσίπρα για αυτά. Προσβλήθηκαν από την αναφορά του ότι τα ΜΜΕ μεταδίδουν πανομοιότυπες ειδήσεις και απόψεις, οι οποίες μονίμως (θαύμα – θαύμα) συμπίπτουν απολύτως με τις θέσεις της εκάστοτε κυβέρνησης. Όπως  επιλέγουν μονίμως να αποκρύψουν τις ίδιες ειδήσεις (και άλλο "θαύμα").

Και βγήκαν οι μεγαλοδημοσιογράφοι, εκπρόσωποι επί της ουσίας των επιχειρηματιών που ελέγχουν το μέσο στο οποίο εργάζονται, να επιτεθούν στον ΣΥΡΙΖΑ. Και μας θύμισαν ότι έλεγχος στα ΜΜΕ υπάρχει μόνο στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και στη Β. Κορέα! Τέτοια «αντικειμενική» ενημέρωση μας πρόσφεραν. Οι αναγνώστες των ανακοινώσεων της κυβέρνησης και των δελτίων τύπου των αφεντικών τους. Η περίπτωση των ρεπορτάζ – ευαγγελίων για την κα Μαριάννα από το MEGA και το STAR και...

για την κα Κυριακού από τον ANTENNA, επιβεβαιώνουν τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τα ΜΜΕ.

Ζούμε στη χώρα όπου επιτρέπεται στους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ να παίρνουν δουλειές από το κράτος. Με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση ελέγχει τον κάθε Πρετεντέρη. Τόσο αποτελεσματικά, που αυτός να πιστεύει ότι οι αντιδράσεις στην Κερατέα και στις Σκουριές της Χαλκιδικής – έργα συμφερόντων του Μπόμπολα και τα δύο – είναι ανεπίτρεπτες και υποκινούμενες από τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατηγορούσε δε την Αστυνομία γιατί επέτρεπε την εκδήλωση τέτοιων συμπεριφορών, επειδή απειλούσαν τα συμφέροντα του αφεντικού του. Και όσοι αντιδρούσαν, μας έλεγε ότι ήταν αλήτες, αν όχι τρομοκράτες.

Τώρα αν στη συναυλία στην Ιερισσό μαζεύτηκαν χιλιάδες άνθρωποι και δεν άνοιξε ρουθούνι, αυτό δεν κρίθηκε άξιο αναφοράς από τον Πρετεντέρη. Γιατί η συναυλία ήταν κατά της εξόρυξης του χρυσού από την Eldorado Gold, δηλαδή τον Μπόμπολα…  Ξέχασε ο Πρετεντέρης ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί... Τα ελληνικά ΜΜΕ μας έχουν συνηθίσει σε αυτή την "επιλεκτική" ενημέρωση από παλιά.

Από swell, μοντάζ Γρέκι

ΤΙ ΣΑΜΑΡΑΣ, ΤΙ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΟΣ...

ΠΛΗΡΩΣ ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΗ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ

"Έχουνε γεμίσει όλοι (οι παιδικοί σταθμοί) με μετανάστες και Έλληνας δεν μπορεί να μπει στον παιδικό σταθμό. Αυτό επίσης τέρμα. Είναι ορισμένα πράγματα που κι εμένα με ενοχλούν όσο εσάς, αλλά είναι κι ορισμένα πράγματα που πρέπει να σταματήσουμε την καραμέλα ότι είναι ρατσισμός".

Όχι, αυτή τη δήλωση δεν την έκανε ο Ηλίας Παναγιώταρος, ούτε κάποιο άλλο μέλος της Χρυσής Αυγής. Αυτή τη δήλωση...

πραγματοποίησε ο σημερινός πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.

Όπως θα παρακολουθείστε στο video που ακολουθεί ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς είναι πλήρως ευθυγραμμισμένος με τις θέσεις της Χρυσής Αυγής, η οποία όπως όλα δείχνουν αποτελεί την "χρυσή εφεδρεία" της καταρρέουσας Νέας Δημοκρατίας προκειμένου να γατζωθεί στην εξουσία και να συνεχίσει την εγκληματική της πολιτική σε βάρος του ελληνικού λαού.

Αλήθεια ποιος δεν θυμάται τα στελέχη της Χρυσής Αυγής πριν από καιρό να κάνουν λόγο για "παιδικούς σταθμούς μόνο για Έλληνες"; Η δήλωση του Αντώνη Σαμαρά προκαλεί ανατριχίλα και μεγάλο προβληματισμό σε κάθε δημοκράτη και αντιρατσιστή.

Παρακολουθείστε το ανατριχιαστικό βίντεο και τα συμπεράσματα εναπόκεινται στην κρίση του καθενός:

Από  periodista

Αφγανιστάν… όταν είχαν κομμουνιστική δικτατορία! Ευτυχώς που τώρα εισήγαγαν δημοκρατία οι Αμερικανοί…

...τότε
...και τωρα με τη "δημοκρατία"

sibilla

O OOΣΑ ανατινάζει Τράπεζα Ελλάδος και success story> Θα πάρετε κι άλλα δάνεια, θα πετσοκόψουν κι άλλο τους μισθούς!

GOOD-BY SUCCESS  STORY

Αντίθετη άποψη για τα δημοσιονομικά στοιχεία της Ελλάδας έχει ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) από την Τράπεζα της Ελλάδος.

Η ανάπτυξη 0,6% σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ δεν θα έρθει το 2014 όπως εκτιμά η ΤτΕ και η Κομισιόν αντιθέτως προβλέπει συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 1,2%. Παράλληλα, στην έκθεση που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η τράπεζα της Ελλάδος εκτιμάται ότι η ύφεση για το 2013 θα ανέλθει στο 4,6% ενώ ο ΟΟΣΑ εκτιμά ότι θα ανέλθει στο 4,8%. Σχετικά με την ανεργία, η ΤτΕ την υπολογίζει στο 28% για το 2014 ενώ ο ΟΟΣΑ στο 28,4%. Σε ότι αφορά τον προϋπολογισμό γενικής κυβέρνησης για την Ελλάδα, ο ΟΟΣΑ βλέπει έλλειμμα 4,1% το 2013 και μείωσή του στο 3,5% το 2014, ενώ εκτιμά ότι θα υπάρξουν επιπλοκές στη δυνατότητα της Αθήνας να επιστρέψει στις αγορές. Μάλιστα εκτιμά ότι η Αθήνα θα αναγκαστεί να λάβει και νέο δάνειο από την τρόικα ενώ «βλέπει» νέο μαχαίρι στους μισθούς.
Η έκθεση του ΟΟΣΑ
Η συνεχιζόμενη δημοσιονομική προσαρμογή, η μείωση των πραγματικών μισθών και οι αδύναμες εξαγωγές βαθαίνουν την ύφεση στην Ελλάδα, ενώ η ανεργία έχει αγγίξει ιστορικά υψηλά, αυξάνοντας τις κοινωνικές εντάσεις, αναφέρει στην έκθεσή του ο ΟΟΣΑ. Ο οργανισμός εκτιμά πως, παρά την βελτίωση της εμπιστοσύνης τους τελευταίους μήνες, η θετική ανάπτυξη δεν αναμένεται πριν το 2014, καθώς η εξαγωγική ζήτηση ενισχύεται, η ανταγωνιστικότητα βελτιώνεται περαιτέρω και επιστρέφουν οι επενδύσεις. Οι βραδείες αλλαγές στην αγορά προϊόντων αμβλύνουν τις επιπτώσεις των χαμηλότερων μισθών στην ανταγωνιστικότητα των τιμών. Η δομική προσαρμογή των δημόσιων οικονομικών πρέπει να συνεχιστεί, όμως θα πρέπει να επιτραπεί στους αυτόματους σταθεροποιητές να λειτουργήσουν εάν η ανάπτυξη αποδειχθεί πιο ισχνή από το αναμενόμενο. Αυτό μπορεί να απαιτήσει επιπλέον χρηματοδότηση από την τρόικα. Η αποκατάσταση της πιστωτικής ανάπτυξης αποτελεί προαπαιτούμενο για την αναβίωση της οικονομικής δραστηριότητας. Η ταχεία απομάκρυνση των εμποδίων που απομένουν στον ανταγωνισμό, θα ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη.
Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, ο προϋπολογισμός του 2013 φαίνεται να βρίσκεται σε γενικές γραμμές εντός στόχων. Η προσαρμογή για το 2013 και το 2014 βασίζεται σε πακέτο 7,25% του ΑΕΠ και βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στονπεριορισμό των δαπανών. Οι προβλέψεις του ΟΟΣΑ για το έλλειμμα λαμβάνουν υπ' όψιν την υπεραπόδοση του 2012. Έτσι, το προβλεπόμενο έλλειμμα είναι χαμηλότερο από αυτό που προβλέπεται στο πρόγραμμα προσαρμογής της Ελλάδας για το 2013, ενώ είναι περίπου το ίδιο με αυτό που προβλέπεται για το 2014, λόγω του καλύτερου σημείου εκκίνησης, παρά τις επιπτώσεις της ισχνότερης προβλεπόμενης ανάπτυξης και της υπόθεσης ότι θα επιτραπεί στους αυτόματους σταθεροποιητές να ενεργοποιηθούν.
Την ίδια ώρα, τα κοινωνικά προγράμματα πρέπει να γίνουν πιο στοχευμένα προς αυτούς που επωμίζονται το αυξανόμενο κοινωνικό κόστος της προσαρμογής. Η πρόοδος προς την σταθερότητα του χρέους απαιτεί συνεχιζόμενες προσπάθειες προσαρμογής, αλλά και ανάκαμψη της ανάπτυξης. Αυτό εξαρτάται από την αναδιάρθρωση του τραπεζικού τομέα,συμπεριλαμβανομένης της ανακεφαλαιοποίησης που αναμένεται σύντομα να έχει ολοκληρωθεί. Επιπλέον δομικές μεταρρυθμίσεις, ιδιαίτερα στις αγορές προϊόντων, για την ενίσχυση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας και των εξαγωγών, είναι επίσης ζωτικής σημασίας. Η οικονομία θα συνεχίσει να συρρικνώνεται, παρά την αυξανόμενη εμπιστοσύνη, καθώς ο δημοσιονομικός περιορισμός συνεχίζεται και οι μεγάλες εξαγωγικές αγορές ανακάμπτουν με βραδύ ρυθμό. Θετικός ρυθμός ανάπτυξης αναμένεται μόνο κατά τη διάρκεια του 2014, καθώς να ενισχύεται η εμπιστοσύνη, οι δομικές μεταρρυθμίσεις θα ενισχύουν περαιτέρω την ανταγωνιστικότητα και θα ανακάμπτει το τραπεζικό σύστημα. Η αύξηση της εξωτερικής ζήτησης και η μεγαλύτερη χρήση των διαρθρωτικών κεφαλαίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα στηρίξουν τις εξαγωγές και τις επενδύσεις.
Οι τιμές και οι μισθοί θα υποχωρήσουν περαιτέρω, δεδομένης της ουσιαστικής ύφεσης και της υψηλής ανεργίας. Η οικονομία θα έχει να αντιμετωπίσει σημαντικά ρίσκα τόσο σε ότι αφορά την ανάκαμψη σε άλλες περιοχές, όσο και σε ότι αφορά τις προοπτικές επίτευξης της σημαντικής απαιτούμενης προσαρμογής εγχωρίως, ώστε να σταθεροποιηθεί η οικονομική δραστηριότητα. Η απαραίτητη εφαρμογή του δημοσιονομικού προγράμματος μπορεί να τεθεί σε κίνδυνο από κοινωνικές εντάσεις και ανεπαρκή διοικητική δυνατότητα, ενώ η περιορισμένη ρευστότητα δημιουργεί ρίσκα για την επέκταση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων.
Από την άλλη πλευρά, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και η αποπληρωμή των οφειλών του Δημοσίου μπορεί να ενισχύσουν τη ρευστότητα και την εγχώρια ζήτηση περισσότερο από το αναμενόμενο. Η έντονη βελτίωση στην ανταγωνιστικότητα του κόστους μπορεί να οδηγήσει σε υψηλότερες εξαγωγές, ιδιαίτερα αν μεταφραστεί σε ευρύτερη προσαρμογή των τιμών, τονίζει ο ΟΟΣΑ. Η εμπιστοσύνη μπορεί να ενισχυθεί περαιτέρω εάν υλοποιηθούν τα σχεδιαζόμενα επενδυτικά projects. 
Η έκθεση της τράπεζας της Ελλάδος
Η οικονομία θα ανακάμψει το 2014 αν παγιωθεί το κλίμα εμπιστοσύνης και επισπευσθούν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αναφέρει στην έκθεσή της η Τράπεζα της Ελλάδος. Αν συνεπώς επισπευσθεί τώρα η πραγματοποίηση αυτών των μεταρρυθμίσεων και παγιωθεί το κλίμα εμπιστοσύνης, μπορεί βάσιμα να προβλεφθεί ότι σύντομα τα αποτελέσματα θα γίνουν ορατά και στην πραγματική οικονομία. Προϋπόθεση για την ανάκαμψη είναι η συνέχιση της εφαρμογής του προγράμματος σταθεροποίησης, χωρίς χαλάρωση και αποκλίσεις.
Σύμφωνα με την Έκθεση, το ΑΕΠ αναμένεται να υποχωρήσει με ρυθμό κοντά στο 4,6% φέτος και η ανεργία να σταθεροποιηθεί γύρω στο 28%. Εκτιμάται ότι η οικονομία θα εισέλθει σε τροχιά θετικών ρυθμών ανάπτυξης από το 2014, ενώ η ανεργία θα αρχίσει να αποκλιμακώνεται από το 2015. Ο πληθωρισμός αναμένεται να διαμορφωθεί γύρω στο -0,3% το 2013 και ο πυρήνας του πληθωρισμού στο -1,1%. Παράλληλα, εκτιμάται ότι το 2013 θα υπάρξει υπερανάκτηση της απολεσθείσας ανταγωνιστικότητας την περίοδο 2001-2009. Τέλος, οι υπάρχουσες ενδείξεις για την εξέλιξη του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών κατά το 2013 προοιωνίζονται περαιτέρω περιορισμό του σε ποσοστό χαμηλότερο του 3% του ΑΕΠ, ενώ το 2014 το ποσοστό αυτό θα κυμανθεί περί το 2%.
Πηγή
Διαβάστε ΕΔΩ αναλυτικά την έκθεση του ΟΟΣΑ (στα Αγγλικά)
Διαβάστε ΕΔΩ αναλυτικά την έκθεση της ΤτΕ
Σχετικό θέμα: ΤτΕ: Ύφεση 4,6% και ανεργία 28% το 2013

ΑΛΛΟΥ ΠΑΤΑΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ PLAYMOBIL!

Πάμε πράγματι καλύτερα;

Του Γιώργου Κατρούγκαλου*

Ο Νίτσε, ερμηνεύοντας το γνωστό μύθο, γράφει ότι ο Δίας άφησε την ελπίδα στο κουτί της Πανδώρας όχι από οίκτο, αλλά από κακία, γιατί ελπίδα χωρίς αντίκρισμα και κυρίως χωρίς απόφαση για δράση δεν αποτελεί δώρο, αλλά κατάρα. «Τέτοια ελπίδα», υποστηρίζει στο...

«Menschliches, Allzumenschliches» ο φιλόσοφος, «αποτελεί το χειρότερο κακό, γιατί παρατείνει ατελείωτα το μαρτύριο του ανθρώπου».

Η κυβέρνηση προσπαθεί να καλλιεργήσει ακριβώς ένα παρόμοιο κλίμα τεχνητής αισιοδοξίας και παράδοσης, αξιοποιώντας τις τελευταίες εκθέσεις της τρόικας, του ΔΝΤ και ορισμένων Ευρωπαίων αξιωματούχων. Υπάρχει πράγματι momentum, «ούριος άνεμος», όπως προσπαθούν να μας πείσουν τα κυβερνητικά φερέφωνα; Η καθημερινότητα, φυσικά, στέλνει άλλα μηνύματα, συνέχειας της κρίσης και της ύφεσης και επιδείνωσης της ανεργίας. Μήπως όμως δεν βλέπουμε την αλλαγή στην καθημερινότητα, αλλά αυτή έχει ήδη δρομολογηθεί στον ορίζοντα;

Δυστυχώς, δεν είναι έτσι. Και αυτό φανερώνουν και οι περίφημες δηλώσεις και εκθέσεις, που υποτίθεται ότι συντηρούν την επικοινωνιακή αυτή επίθεση αισιοδοξίας. Οι εξαγγελίες, για παράδειγμα, του επικεφαλής του Eurogroup, Ντάισελμπλουμ, περί νέου «κουρέματος» του χρέους μέσα στο 2014, ουσιαστικά αποτελούν ομολογία ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, παρά τους πανηγυρισμούς ότι η εφαρμογή του Μνημονίου είναι πλέον «εντός τροχιάς». Τα νούμερα, άλλωστε, είναι αμείλικτα: από το 120% του ΑΕΠ, που ήταν το χρέος πριν από την ένταξη της χώρας στους μηχανισμούς «σωτηρίας», έχει ήδη εκτιναχθεί στο 170%. Μάλιστα εάν το κούρεμα γίνει καθ' υπαγόρευσιν των δανειστών μας, με ανάλογο τρόπο με το PSI, ουσιαστικά θα φορτώσει με νέα βάρη -αντί να ελαφρύνει- την ελληνική οικονομία.

Τα θετικά στοιχεία, δε, που αναγνωρίζουν οι πρόσφατες εκθέσεις, χρειάζονται μετάφραση για να γίνουν κατανοητά: επιχαίρουν ότι έχει ήδη μειωθεί κατά τα δύο τρίτα η απώλεια ανταγωνιστικότητάς μας σε σχέση με την Ευρωζώνη, ως προς το μισθολογικό κόστος. Αυτό, σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι πρέπει να πανηγυρίζουμε που μειώθηκαν οι μισθοί μας, αλλά να μη χαιρόμαστε και πολύ, γιατί επίκειται και άλλη μείωση, προκειμένου να καλύψουμε και το υπόλοιπο ένα τρίτο της χαμένης μας ανταγωνιστικότητας.

Η μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού (πρωτοφανής στα χρονικά, κατά τον υπουργό Οικονομικών) και η προαναγγελλόμενη ύπαρξη πρωτογενούς πλεονάσματος κρύβουν, αφ' ενός, τα τεράστια ελλείμματα των ασφαλιστικών οργανισμών (βαίνουν, «αισίως», προς τα τρία δισεκατομμύρια ευρώ), αφ' ετέρου -και κυρίως- το «επίτευγμα» αυτό δεν οφείλεται στην αύξηση των εσόδων από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, που αποτελεί το βασικό λόγο διόγκωσης των ελλειμμάτων, αλλά αποκλειστικά στις περικοπές μισθών, συντάξεων και στη διάλυση των υποδομών του κοινωνικού κράτους.

Το σημαντικότερο όμως δεν είναι τόσο αν η πολυθρύλητη ανάκαμψη έρθει εντός του 2014, πράγμα που, προφανώς, κάθε άλλο παρά βέβαιο δεν είναι, εάν λάβει κανείς υπόψη του τις συνεχείς διαψεύσεις παρόμοιων στόχων. (Κατά το πρώτο Μνημόνιο, θυμίζω, το 2013 θα είχαμε ήδη γυρίσει στις αγορές). Το θέμα είναι κυρίως ποιος θα ωφεληθεί από αυτήν και τι χαρακτήρα θα έχει. Εάν αφήσουμε την κυβέρνηση να ολοκληρώσει το έργο της, ξέρουμε ήδη την απάντηση. Ο αποσταγμένος νεοφιλελευθερισμός, που εφαρμόζεται, προαναγγέλλει υποτονική ανάκαμψη, που θα βασίζεται σε μισθούς Βουλγαρίας και ποσοστά ανεργίας πάνω από 20%, σε διάλυση όχι μόνον των εργασιακών δικαιωμάτων, αλλά και κάθε άλλης ρύθμισης της οργανωμένης κοινωνικής συμβίωσης. Τα εξαγγελθέντα μέτρα απελευθέρωσης της αγοράς, όπως το άνοιγμα των μαγαζιών τις Κυριακές, προαναγγέλλουν, για παράδειγμα, το θάνατο του Ελληνα εμποράκου. Εχει ήδη επισημανθεί στα κείμενα της τρόικας ότι στη χώρα μας το ποσοστό των αυτοαπασχολούμενων ανέρχεται σε 36%, ενώ ο μέσος όρος της Ευρωζώνης είναι μόλις 11%. Αυτό έρχονται να «διορθώσουν» παρόμοια μέτρα.

Φυσικά, τίποτε από όλα αυτά δεν είναι νομοτελειακά δεδομένο. Αυτή τη στιγμή σε όλη την Ευρώπη το διακύβευμα είναι αν θα συνεχιστούν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας ή θα αντικατασταθούν από μια νέα συνταγή ανάπτυξης, με κοινωνικό πρόσωπο. Οι προχθεσινές διαδηλώσεις στην Πορτογαλία δείχνουν το δρόμο. Η ελπίδα παύει να είναι κατάρα, όταν γίνεται έναυσμα για αντίσταση και δράση.

*Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου ΔΠΘ

Πηγή:  enet.gr

Όχι άλλοι τουρίστες!

Από την ημέρα που έγραψε ο Πιτσιρίκος το άρθρο που θα διαβάσετε παρήλθαν 4 24ωρα και ο αριθμός των τουριστών που σκοπεύουν να επισκεφτούν τη χώρα μας ανέβηκε στα 270 εκατομμύρια, σε πρώτη εκτίμηση, σε δεύτερη εκτίμηση ο αριθμός των τουριστών εγγίζει τα 300 εκατομμύρια, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να υπερβεί τα 500 εκατομμύρια...

Mπροστά σε ένα ευχάριστο πρόβλημα βρίσκεται η κυβέρνηση, μετά την αποκάλυψη πως φέτος δεν θα επισκεφθούν την Ελλάδα 17 εκατομμύρια τουρίστες αλλά 170 εκατομμύρια τουρίστες. Ο Αντώνης Σαμαράς έχει ζαλιστεί από τα πολλά μηδενικά στα χρέη και ξέχασε να προσθέσει ένα όταν έκανε λόγο για 17 εκατ. τουρίστες.

Κάτι η επίσκεψη του Αντώνη Σαμαρά στην Κίνα, κάτι το μουστάκι του Αγάθωνα στην Γιουροβίζιον εκτόξευσαν τον αριθμό των τουριστών που θα επισκεφθούν τη χώρα μας στα 170 εκατομμύρια.

Τα 170 εκατομμύρια τουρίστες που θα επισκεφθούν φέτος την Ελλάδα θα αφήσουν πάνω από 1 τρισεκατομμύριο ευρώ, ενώ, αν προσθέσουμε σε αυτά τα 1,7 τρισεκατομμύρια δολάρια που είναι...

η αξία των ελληνικών κοιτασμάτων, όλοι αντιλαμβανόμαστε πως κάθε Έλληνας είναι ένας μικρός Ωνάσης, αλλά δεν το ξέρει ακόμα και θα πρέπει να του το πούμε με τρόπο για να μην πάθει κάνα εγκεφαλικό, αφού μπορεί σήμερα να μην έχει να αγοράσει ούτε τυρόπιτα.

Μετά από αυτές τις εξελίξεις, ο Αντώνης Σαμαράς σκέφτεται να μην ζητήσει τις πολεμικές αποζημιώσεις από την Γερμανία και να τις χαρίσει στους Γερμανούς -που είναι φτωχαδάκια σε σχέση με εμάς-, για να πιούνε καμιά μπύρα στην υγειά μας.

Βέβαια, η χώρα μας δεν είναι έτοιμη να φιλοξενήσει 170 εκατομμύρια τουρίστες, γιατί δεν υπάρχουν υποδομές, δεν υπάρχουν αεροδρόμια, λιμάνια και κρεβάτια για τόσους τουρίστες, ενώ πρόβλημα θα παρουσιαστεί και στις αποχετεύσεις, αφού θα ξεχειλίσουν οι βόθροι και θα πνιγεί η Ελλάδα στο σκατό.

Ήδη, η κυβέρνηση ετοιμάζει καμπάνια στο εξωτερικό που θα αποτρέπει τους τουρίστες που δεν έχουν κάνει κράτηση να επισκεφθούν την Ελλάδα, γιατί μπορεί να πλακώσουν κι άλλα 170 εκατομμύρια, και δεν θα μπορεί να κουνηθεί άνθρωπος στη χώρα από τον συνωστισμό.

Η κυβέρνηση ζητάει από τους Έλληνες που δεν ασχολούνται με τον τουρισμό να μείνουν κλεισμένοι στα σπίτια τους μέχρι να φύγουν οι τουρίστες, ενώ θα δημιουργηθεί στους δρόμους ελληνική λωρίδα κυκλοφορίας –στα πρότυπα της Ολυμπιακής Λωρίδας- ώστε σε αυτήν να κυκλοφορούν οι Έλληνες και οι υπόλοιπες λωρίδες να είναι για τους τουρίστες.

Τις επόμενες ημέρες, ο Αντώνης Σαμαράς θα απευθύνει τηλεοπτικό διάγγελμα στον ελληνικό λαό και θα ανακοινώσει πως όσοι Έλληνες επιθυμούν μπορούν να πάνε διακοπές σε όποια χώρα θέλουν από τώρα μέχρι τον Οκτώβριο, με όλα τα έξοδα πληρωμένα από το κράτος, ώστε να χώσει μερικά εκατομμύρια τουρίστες στα σπίτια των Ελλήνων και να μην κοιμούνται στους δρόμους.

Εγραψε ο Pitsirikos

Σπάμε την ομερτά: Οι πρόθυμοι της Φρανκφούρτης

Το σύστημα που έχει «δέσει» την Ελλάδα στο άρμα της Γερμανίας και καθορίζει τις τύχες της χώρας και του λαού μας.
Ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας και ιδεολογικός πρωθιερέας του ναζισμού, ο οποίος καταδικάστηκε σε θάνατο δια απαγχονισμού στη δίκη της Νυρεμβέργης, έλεγε το εξής «Σε κάθε χώρα θα βρούμε αρκετά ιδιοτελή καθάρματα».
Εννοούσε βέβαια τους πρόθυμους σε κάθε χώρα που πατούσε η γερμανική μπότα, να συνεργαστούν με τον Γ΄ Ράιχ. Οι εποχές αλλάζουν, τα εξουσιαστικά σχήματα μεταβάλλονται, οι οικονομικές δομές τροποποιούνται, αλλά οι ρόλοι των ιστορικών προσώπων παραμένουν οι ίδιοι.

Στη σημερινή Ευρώπη, στην γηραιά ήπειρο της κυριαρχίας του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού, υπάρχουν πολλά ιδιοτελή καθάρματα τα οποία είναι πρόθυμα να συνεργαστούν με 
το Βερολίνο, ώστε η Ευρωπαϊκή Ένωση να μετατραπεί σε «γερμανική Ευρώπη» και οι χώρες, κυρίως εκείνες του ευρωπαϊκού Νότου, σε τμήματα της «γερμανικής ενδοχώρας». Δοτές κυβερνήσεις, πρόθυμα κυβερνητικά σχήματα, κυβερνήσεις συνεργασίας, διορισμένοι πρωθυπουργοί, υποτελείς στα ανώτατα διευθυντήρια και εχθρικοί προς τους λαούς υπουργοί Οικονομικών, εργάζονται για την υπόθεση της κυριαρχίας του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού, για την πολιτική ομοποσπονδιοποίηση της Ευρώπης, για τον εξανδραποδισμό των λαών και για την εξάλειψη των εθνικά κυρίαρχων κρατών.
Το πλαίσιο
Τα τελευταία τρία χρόνια της σφοδρής κρίσης χρέους που «χτύπησε» άγρια τον ευρωπαϊκό Νότο, οι υπερεθνικές ελίτ, η διεθνής τραπεζοκρατία και μεγάλο Κεφάλαιο, οι εθνικές λούμπεν μεγαλοαστικές τάξεις εξαπέλυσαν σφοδρές επιθέσεις τους λαούς των ευρωπαϊκών κρατών. Πέραν της κοινωνικής συνοχής που δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται, τα υπερεθνικά κέντρα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, τα συστήματα της χάραξης της σκληρής νεοφιλελεύθερης στρατηγικής επιτέθηκαν και στη Δημοκρατία.
Το Νοέμβριο του 2011 η αμερικανική εφημερίδα «New York Times» χαρακτήρισε ως «τεχνοκρατικά πραξικοπήματα» τις τοποθετήσεις των δοτών «κυβερνητών», δηλαδή του Λουκά Παπαδήμου και του Μάριου Μόντι, στο τιμόνι της διακυβέρνησης δύο κρατών του ευρωπαϊκού Νότου, της Ελλάδας και της Ιταλίας αντίστοιχα.
Ο εξαιρετικός δημοσιογράφος των New York Times Ross Douthat παρατηρούσε τότε μεταξύ πολλών άλλων ότι «Η σταθερότητα επιτυγχάνεται σε βάρος της δημοκρατίας. Ο κοινοβουλευτικός διάλογος και οι εκλογές δεν θα εξαφανιστούν. Αλλά η πραγματική εξουσία, σε ό, τι αφορά στη λήψη αποφάσεων, θα περάσει εις το διηνεκές στις δυνάμεις που εκπροσωπούν τον αποκαλούμενο “Όμιλο της Φρανκφούρτης”. Εναν ad hoc κλειστό κύκλο εξουσίας που συγκροτείται από τη γερμανίδα Ανγκελα Μέρκελ, το γάλλο Νικολά Σαρκοζί και μια χούφτα τραπεζίτες και ευρωκράτες, οι οποίοι διαχειρίζονται από τον Οκτώβριο την ευρωπαϊκή κρίση».
Η διαβόητη Deutsche Bank έχει την έδρα της στην Φρανκφούρτη, από όπου ο «Όμιλος», αυτό το κλειστό ad hoc σύστημα καθοδηγεί τις εξελίξεις στην ευρωπαϊκή οικονομία και καθορίζει με τρόπο πραξικοπηματικό και χυδαίο τα πολιτικά πράγματα σε κράτη, τα οποία μέχρι χθες υποτίθεται ότι ήταν εθνικά κυρίαρχα. Αυτό το σύστημα, σύμφωνα με τους New York Times,  ο «Όμιλος της Φρνακφούρτης» έχει τους εκπροσώπους του και στην Ελλάδα. Πρόκειται για πρόσωπα, σαν και εκείνα που είχε περιγράψει ο ναζί Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, δηλαδή για «πρόθυμα ιδιοτελή καθάρματα», για ένα είδος αντιπροσωπείας της υπερεθνικής ελίτ, η οποία έχει θέσει δύο βασικούς στόχους στον ευρωπαϊκό χώρο: Οικονομική ενοποίηση και ομοσπονδιοποίηση με έδρα της διακυβέρνησης το Βερολίνο και κέντρο λήψης των αποφάσεων για την ευρωπαϊκή οικονομία την Φρανκφούρτη.
Οι πρόθυμοι
Η είσοδος της Ελλάδας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση, στη ζώνη του Ευρώ έχει γερμανικό άρωμα. Η Γερμανία έκανε «τα στραβά» μάτια στα «πειραγμένα» στοιχεία που προσκόμισε η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Η Γερμανία όπως διαπιστώνουν όλοι σήμερα, επωφελείται από τη διάλυση της ελληνικής οικονομίας, την εξαθλίωση του ελληνικού λαού και την μετατροπή της χώρας μας από προτεκτοράτο σε αποκία.
Στην Ελλάδα, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, το ντόπιο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο έκανε με τη σειρά του τα στραβά μάτια στα εγχειρίδια που διένειμε το ΙΣΤΑΜΕ, τα οποία προέβλεπαν την ευημερία των ελληνικών νοικοκυριών της Ελλάδας του Ευρώ, δέκα χρόνια μετά την ένταξη της χώρας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση. Τελικά, 10 χρόνια μετά, δηλαδή σήμερα, τα ελληνικά νοικοκυριά όχι μόνο δεν ευημερούν, αλλά έχουν γίνει τα θύματα της μεγαλύτερης ληστρικής επίθεσης που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στην ιστορία του ελληνικού κράτους.

Εγκέφαλοι, αυτής της επίθεσης είναι οι πρόθυμοι εντολοδόχοι του Βερολίνου, οι αρχιτέκτονες της ένταξης της Ελλάδας στην ευρωζώνη και έχουν ονοματεπώνυμα: Κώστας Σημίτης, Λουκάς Παπαδήμος, Τάσος Γιαννίτσης, Γιάννος Παπαντωνίου και Γιάννης Στουρνάρας. Εσχάτως, αν και προέρχεται από διαφορετικό πολιτικό χώρο και όχι από την γερμανοτραφή σοσιαλδημοκρατία, σε αυτό το στρατόπεδο προσχώρησε ο σημερινός πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Συνοπτικά, εκ του αποτελέσματος κρίνοντας κανείς, ως πολλαπλά ωφελημένη, από την ελληνική τραγωδία και από την ληστρική επιδρομή που έχουν διατάξει τα ιερατεία του Βερολίνου και της Φρανκφούρτης, εμφανίζεται σήμερα η Γερμανική οικονομία.
Κατά τη δεκαετία του 1990, μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού στην ανατολική Ευρώπη και την επανένωση των δύο Γερμανιών, το γερμανικό οικονομικό θαύμα έπρεπε να εισέλθει σε νέα ιστορική φάση και πορεία και η επέκταση της ηγεμονίας της γερμανικής οικονομίας, η επιβολή του Δ΄Ράιχ στον ευρωπαϊκό χώρο θα έπαιρνε πολλά χρόνια. Οι Γερμανοί αναζήτησαν σε εκείνη την χρονική και ιστορική συγκυρία τους πρόθυμους, όπως ακριβώς τους είχε περιγράψει δεκαετίες πριν ο πρωθιερέας του ναζισμού Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ.
Στην Ελλάδα υπήρχε ο κατάλληλος άνθρωπος, πολύ γνωστός στους Γερμανούς και αδελφός ενός προσώπου απολύτως ενταγμένου στο γερμανικό Κατεστημένο: Ο Κώστας Σημίτης, αδερφός του Σπύρου Σημίτη, ο αρχιτέκτονας της εισόδου της Ελλάδας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση το έτος 2002. Αφού το 1996 κυριάρχησε, με περίπου πραξικοπηματικό τρόπο στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, στη συνέχεια έβαλε σε εφαρμογή το σχέδιό του «κύκλου της Φρανκφούρτης», δηλαδή την πρόσδεση της Ελλάδας στο γερμανικό άρμα, μέσω της ένταξης της χώρας μας, δηλαδή μιας μικρής ευρωπαϊκής χώρας, άρα μιας μικρής οικονομίας η οποία δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις, στην ευρωζώνη.
Ο Κώστας Σημίτης είναι μόνο ένα από τα πρόσωπα που συμμετέχουν στον «κύκλο της Φρανκφούρτης». Ο «εγκέφαλος» είναι ο αδερφός του, Σπύρος, ο οποίος διαμένει στην γερμανική πόλη, ενώ ισχυρός «παίκτης» είναι πάντοτε ο Λουκάς Παπαδήμος, έναντι του οποίου το γερμανικό κατεστημένο και ένα ισχυρό τμήμα της ευρωπαϊκής ελίτ, αυτό που ευθύνεται για την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, λειτούργησε ανταποδοτικά, αμείβοντάς τον για τις υπηρεσίες του με τοποθετήσεις σε υψηλές θέσεις, όπως αυτή του αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αλλά και του πρωθυπουργού της Ελλάδας .
Εκ του αποτελέσματος μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι ο Κώστας Σημίτης και ο Λουκάς Παπαδήμος έχουν βρεθεί στο ανώτατο κυβερνητικό αξίωμα, δηλαδή στη θέση του πρωθυπουργού, στις πιο κρίσιμες φάσεις της πορείας της Ελλάδας στο πεδίο της οικονομικής ενοποίησης της Ευρώπης, για να διαχειριστεί ο μεν πρώτος την «επιτυχία» της ένταξης της Ελλάδας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση, ο δε δεύτερος την «αποτυχία» του εγχειρήματος.
Ίσως, ο καλύτερος χαρακτηρισμός για να περιγράψει κανείς τα δύο αυτά πρόθυμα να εξυπηρετήσουν  τις ιμπεριαλιστικές διαθέσεις του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού πρόσωπα είναι ο εξής: «ευρωφετιχιστές». Εξάλλου ακόμη υπάρχει εκείνη η φωτογραφία με τους δύο αυτούς πρωταγωνιστές του ελληνικού δράματος, την πρωτοχρονιά του 2002 να κοιτάζουν περιχαρείς τον φωτογραφικό φακό, κρατώντας στα χέρια τους τα πρώτα χαρτονομίσματα του ευρώ. Και, όμως, έστω και αν φαίνεται υπεραπλουστευτικό και ξεκομμένο από τις διεθνείς εξελίξεις, ο ελληνικός λαός πληρώνει σήμερα την εμμονή αυτών των προσώπων και ενός γκρουπούσκουλου αυλικών στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της Ελλάδας μέσω της πρόσδεσης της χώρας στο άρμα του γερμανικού
οικονομικού εθνικισμού.

Ο κύκλος της Φρανκφούρτης


Η ανοικτή κυριαρχία του «ελληνικού παραρτήματος» του λεγόμενου «ομίλου της Φρανκφούρτης» , που ξεκίνησε να δραστηριοποιείται στη δεκαετία του 1970, κοντεύει πια τα 20 χρόνια. Εμφανής εκπρόσωπος του γερμανοτραφούς και γερμανόφιλου αυτού συστήματος στο σημερινό κυβερνητικό σχήμα, είναι ο Γιάννης Στουρνάρας, άνθρωπος του Κώστα Σημίτη και του Λουκά Παπαδήμου. Ο Γιάννης Στουρνάρας (με την περίπτωση του οποίου θα ασχοληθούμε διεξοδικά παρακάτω) βρίσκεται σε μόνιμη γραμμή επικοινωνίας με τους δύο προηγούμενους και ενίοτε συνυπογράφει άρθρα με τον Κώστα Σημίτη. 
Σε αυτά τα χρόνια, από το 1996 μέχρι σήμερα, δηλαδή από την εποχή της ανάδειξης του Κώστα Σημίτη σε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και σε πρωθυπουργό της χώρας, ο γερμανικός πολιτικός και οικονομικός παράγοντας έχει εφορμήσει σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους τομείς της ελληνικής οικονομίας με αποκορύφωμα την υπογραφή των απανωτών μνημονίων που εξαθλιώνουν τον ελληνικό λαό και έχουν ανοίξει τον δρόμο για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας από «πρόθυμα καθάρματα», που θα έλεγε και ο ναζί Ρόζενμπεργκ.
Η Γερμανία, εξάλλου, πριν την προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης είχε ήδη ξεκινήσει το πλιάτσικο όλους τους τομείς της ελληνικής οικονομίας, την περίοδο των υψηλών δεικτών της: στα αεροδρόμια («Ελευθέριος Βενιζέλος»), στις τηλεπικοινωνίες (με την εξαγορά του ΟΤΕ από την DeutscheTelekom), στα media κ.α..
Ο ρόλος του γερμανικού πολιτικού και οικονομικού παράγοντα υπήρξε εμφανέστατος και στο σκάνδαλο με τις μίζες της SIEMENS και σε εκείνο με τα υποβρύχια, αλλά και στο διαρκές πρέσινγκ, ακόμη στις μέρες μας, για τα εξοπλιστικά προγράμματα (Βλέπε Leopard). Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όταν το 2009 ο Γιώργος Παπανδρέου εξελέγη πρωθυπουργός, στα κλειστά σαλόνια έλεγαν ότι:
« … είναι ο μοναδικός πρωθυπουργός τα τελευταία χρόνια ο οποίος δεν ομιλεί τη γερμανική γλώσσα».
Η πρόσδεση της ελληνικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ στο άρμα του Βερολίνου και της Φρανκφούρτης εξόργισε πρόσφατα και τον αξιωματούχο πρεσβείας ξένης ισχυρής χώρας, η οποία βρίσκεται εκτός Ευρώπης.
Σε ιδιωτική συζήτηση έλεγε αγανακτισμένος «Δεν είναι δυνατόν επί πολλά χρόνια τώρα, σε όλα τα φιλέτα να μπαίνουν οι Γερμανοί. Τους βλέπουμε διαρκώς μπροστά μας στην Ελλάδα».
Σε κάθε περίπτωση η έναρξη της δραστηριότητας του «κύκλου της Φρανκφούρτης» χρονολογείται στη δεκαετία του 1970, τότε που ο αδερφός του πρώην πρωθυπουργού, ο Σπύρος Σημίτης, άνθρωπος του σκληρού γερμανικού κατεστημένου ή, για τους πιο μυημένους, μέλος του στενού πυρήνα του «γερμανικού βαθέος κράτους» και άμεσα διασυνδεμένος με το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, το οποίο εκφράζεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ανέλαβε ρόλο περίπου ταυτόχρονα και από κοινού με ένα άλλο πρόσωπο, τον μέντορα του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Ανδρέα Λοβέρδου, στενά διασυνδεμένο με το σύστημα των Γερμανών συνταγματολόγων Δημήτρη Τσάτσο. 
Ο Δημήτρης Τσάτσος υπήρξε ο εισηγητής της μειοψηφίας για το Σύνταγμα του 1975 και δημιούργησε γύρω του έναν κύκλο θερμών υποστηρικτών , συνεργατών και συνοδοιπόρων.Σύμφωνα με μια άποψη, η ομάδα αυτή αποτέλεσε τον πρώτο ιστορικό κύκλο των εκσυγχρονιστών, τις πολιτικές επιλογές της οποίας πληρώνει ο ελληνικός λαός σήμερα και θα πληρώσουν ακόμη πιο ακριβά οι επόμενες γενιές.
Σε κυβερνητικό επίπεδο ο «κύκλος της Φρανκφούρτης» εκφράστηκε δειλά – δειλά το 1985. Ο Κώστας Σημίτης υπήρξε εκείνη την περίοδο ο εμπνευστής, ως υπουργός Οικονομίας, του τριετούς προγράμματος σταθεροποίησης, το οποίο προέβλεπε την υποτίμηση της δραχμής και πάγωμα των μισθών, αλλά και κάτι ακόμη: Η εφαρμογή του προγράμματος δεσμευόταν από ευρωπαϊκό δάνειο ύψους 2 δισ. ECU, το οποίο όριζε ουσιαστικά την Κομισιόν ως τοποτηρητή της ελληνικής οικονομίας. 
Οι ομοιότητες εκείνης της περιόδου είναι πάρα πολλές με το σήμερα. Για παράδειγμα τοποτηρητές ή επίτροποι δεν ήρθαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα την εποχή της τρόικας, αλλά στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και κυρίως την περίοδο 1990-1993, ελέω Στέφανου Μάνου, Μιράντας Ξαφά και Γιώργου Αλογοσκούφη.
Την περίοδο 1990-1993, όταν πρωθυπουργός ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία, ο Λουκάς Παπαδήμος ήταν σύμβουλος του τότε διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδας Τίμου Χριστοδούλου και είχε συμμετάσχει με τον τότε υπουργό Οικονομίας, Στέφανο Μάνο, σε συζητήσεις αναφορικά με τα δημοσιονομικά μέτρα, τα οποία μεταξύ άλλων προέβλεπαν και την υποτίμηση της δραχμής.
Αργότερα ο Κώστας Σημίτης, το 1996 έγινε πρωθυπουργός, ο Λουκάς Παπαδήμος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και δοτός πρωθυπουργός και έτσι άνοιξε ο δρόμος για την είσοδο της Ελλάδας στην Οικονομική Νομισματική Ένωση.
Σήμερα, τα παραπάνω πρόσωπα είναι μόνο μερικά από εκείνα που στηρίζουν την μνημονιακή πολιτική της φτωχοποίησης του ελληνικού λαού, της εκχώρησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και του ξεπουλήματος της περιουσίας του ελληνικού λαού.
Η σημερινή κυβέρνηση
Η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, την οποία στηρίζουν εθελοντικά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος και της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης, εμπίπτει στην κατηγορία των πρόθυμων, όπως ακριβώς τους είχε περιγράψει ο Ρόζενμπεργκ.
Οι πάντες αντιλαμβάνονται ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση, η οποία σχηματίστηκε μετά από δύο διαδοχικές εκλογικές διαδικασίες, στις οποίες κυριάρχησε η τρομοκρατία προς τον ελληνικό λαό και η συσπείρωση όλων των αντιδραστικών δυνάμεων (ξενικού παράγοντα, διεθνούς τραπεζοκρατίας, ντόπιων τραπεζιτών, επιχειρηματικών συμφερόντων και μιντιοκρατίας) εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και του ελληνικού λαού, είναι μία κυβέρνηση ειδικού σκοπού, προσηλωμένη στο να εφαρμώσει απαρέγκλιτα το λαοκτόνο πρόγραμμα των δανειστών για την Ελλάδα. Κορμός αυτής της λαομίσητης κυβέρνησης, είναι το οικονομικό της επιτελείο, στο οποίο έπρεπε εξ αρχής τον πρώτο λόγο να έχει «ο κύκλος της Φρανκφούρτης» ή πιο δόκιμα ο «κύκλος των εκσυγχρονιστών» ή «των σημιτικών».
Ας μην ξεχνάμε ότι πρώτη επιλογή της κυβέρνησης για τη θέση του υπουργού Οικονομικών, του λεγόμενου και «Τσάρου της Οικονομίας» υπήρξε ο κ. Βασίλης Ράπανος, πρώην επικεφαλής της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών – και όχι μόνο -, πρόσωπο στενά διασυνδεμένο με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη. Για … λόγους υγείας τελικά αντικαταστάθηκε σχεδόν αμέσως από ένα πρόσωπο πολύ πιο στενά διασυνδεμένο με τον Κώστα Σημίτη, έναν εκ των αρχιτεκτόνων της εισόδου της Ελλάδας στη ζώνη του Ευρώ, έναν ακόμη ευπατρίδη των τραπεζών τον Γιάννη Στουρνάρα.
Το γεγονός ότι όλες οι επιλογές για τη θέση του Τσάρου της ελληνικής οικονομίας, οδηγούσαν σε πρόσωπα του «σημιτικού» περιβάλλοντος ή σε «ανθρώπους του Σημίτη», είναι ενδεικτικές του γεγονότος ότι από την πρώτη στιγμή η οικονομική πολιτική της σημερινής τρικομματικής κυβέρνησης θα ήταν μονοδιάστατη, απολύτως προσηλωμένη στους στόχους του εγχειρήματος που ξεκίνησε το 1996, όταν ο Κώστας Σημίτης έγινε αρχικά πρόεδρος και στη συνέχεια πρωθυπουργός της Ελλάδας. Οι γνωρίζοντες το παρασκήνιο, υποστηρίζουν ότι ο Γιάννης Στουρνάρας δεν υπήρξε ποτέ επιλογή του Αντώνη Σαμαρά, με την έννοια ότι αυτός αποφάσισε.
Ο Αντώνης Σαμαράς, γνώριζε, πριν γίνει πρωθυπουργός ότι ο υπουργός Οικονομικών θα ήταν επιβεβλημένος από το ad hoc σύστημα εξουσίας, το οποίο οι New York Times, περιέγραψαν ως «Όμιλο της Φρανκφούρτης». Κάποιοι κύκλοι υποστηρίζουν μάλιστα ότι «Ο Γιάννης Στουρνάρας υπήρξε το δώρο του Αντώνη Σαμαρά προς την Άνγκελα Μέρκελ». Ποιος ξέρει;
Ο Γερμανόφιλος Στουρνάρας
Ο Γιάννης Στουρνάρας ταιριάζει γάντι στον χαρακτηρισμό που είχε δώσει ο Ρόζενμπεργκ για εκείνους που είχε ανάγκη σε κάθε χώρα το Γ’ Ράιχ. Ο σημερινός υπουργός Οικονομικών δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι υπήρξε ο επικεφαλής του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνώμων την περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κώστα Σημίτη. Τότε ο Γιάννης Στουρνάρας είχε αποδεχθεί το κλείδωμα της ισοτιμίας μετατροπής της δραχμής σε ευρώ σε υψηλότερα επίπεδα από αυτά που προέκυπταν από την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Με αυτόν τον τρόπο εξυπηρετούνταν με τρόπο κραυγαλέο τα γερμανικά εμπορικά συμφέροντα.
Το μέγεθος της υποτέλειάς του προς το Βερολίνο και την Φρανκφούρτη, το αγαπημένο παιδί του Κώστα Σημίτη, ο μαθητής και παλαιός σύμβουλος του Γιάννου Παπαντωνίου στο υπουργείο Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, «φώναξε» στην εκπομπή του Αλέξη Παπαχελά «οι Νέοι Φάκελοι» πρόσφατα.
Εκεί, σε οικείο πάντοτε περιβάλλον, και χωρίς αιδώ αποκάλυψε ότι η πιο δύσκολη στιγμή της θητείας του στο υπουργείο Οικονομικών υπήρξε η τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος τον είχε επικρίνει.
Ορίστε τι είχε δηλώσει ο κ. Στουρνάρας:
«Η πιο δύσκολη στιγμή μου ήταν όταν αφού είχα μιλήσει στη Βουλή για την επιμήκυνση που είχαμε εξασφαλίσει, με ενημέρωσε η Γραμματέας μου ότι με αναζητεί στο τηλέφωνο ο Σόιμπλε και μου είπε ότι υπάρχει και η Γερμανική Βουλή και πως δεν έπρεπε να έχω πει αυτά πριν ενημερώσει ο ίδιος το δικό του κοινοβούλιο. Λίγο μετά είχα συνάντηση με τα τρία κόμματα όπου ο καθένας έλεγε τα δικά του και είχε τις ενστάσεις του. Ακόμη κι εγώ που είμαι ήρεμος και ψύχραιμος άνθρωπος αισθάνθηκα πολύ δύσκολα». Εκτός αυτού είπε το εξής: «Για να καταλάβετε πόση δουλειά έχουμε κάνει, δείτε τι λένε οι πιο σκληροί κριτές μας. Όταν πριν από λίγες εβδομάδες είχα επισκεφτεί τον κ. Σόιμπλε μου είχε ενεχειρίσει μία λίστα με αυτά που δεν είχαν γίνει. Τώρα που τον ξαναείδα με συνεχάρη, μου είπε: μα εσείς, τα κάνατε όλα!».
Όπως αναφέρουν εξαιρετικά πληροφορημένες πηγές, ο Γιάννης Στουρνάρας καταβάλλει σημαντικές προσπάθειες ώστε η Deutsche Bank να αποκτήσει στρατηγικό πακέτο της Εθνικής Τράπεζας, μέσω της οποίας η Γερμανία θα ελέγξει ολόκληρη την ελληνική οικονομία. Χαρακτηριστικότερο στοιχείο της διασύνδεσης του Γιάννη Στουρνάρα με τον γερμανικό πολιτικό και οικονομικό παράγοντα είναι η πρωτοφανής και ενάντια προς τα συμφέροντα της Ελλάδας απόφαση του ιδίου να «κλείσει» με εξωδικαστικό συμβιβασμό το ζήτημα του σκανδάλου με τις μίζες του γερμανικού κολοσσού SIEMENS. 
Επρόκειτο για μία κραυγαλέα προσπάθεια συγκάλυψης του σκανδάλου και αποτέλεσε μία από τις πρώτες αποφάσεις που έλαβε ο Γιάννης Στουρνάρας, από τη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά του ως «Τσάρος» της ελληνικής οικονομίας. Μάλιστα υπήρξε τόσο ανοικτά γερμανόφιλος ώστε από το βήμα της βουλής και ως μη εκλεγμένος από τον ελληνικό λαό αμφισβήτησε την εκτίμηση της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για τη Siemens αναφορικά με το ύψος της ζημιάς για το Δημόσιο (2 δις ευρώ), την οποία χαρακτήρισε ασύμμετρη ως προς τις συνολικές αποζημιώσεις τις οποίες έχει καταβάλει η εταιρεία παγκοσμίως (1,7 δις ευρώ). Το γεγονός αυτό δημιούργησε περίεργους συνειρμούς.
Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι ο Γιάννης Στουρνάρας, ως πρόεδρος του ΙΟΒΕ, είχε βραβεύσει τον φυγόδικο για το σκάνδαλο με τα μαύρα ταμεία της SIEMENS Μιχάλη Χριστοφοράκο.
Για την ιστορία πρέπει να υπενθυμιστεί ότι ο γερμανόφιλος υπουργός οικονομικών είχε υπογράψει την επονείδιστη συμφωνία εξωδικαστικού συμβιβασμού με τον αμαρτωλό γερμανικό κολοσσό SIEMENS παραμονές του ταξιδιού του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρα στο Βερολίνο και της συνάντησης που είχε με την Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ.
Η φιλογερμανική στάση του Γιάννη Στουρνάρα εξόργισε τους προηγούμενους μήνες και τους Αμερικανούς, όπως είχε αποκαλύψει στο Periodista αμερικανική πηγή, όταν δεν είχε προσέλθει στην ετήσια σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο Τόκυο της Ιαπωνίας, κάτι το οποίο είχαν πράξει όλοι οι προκάτοχοί του στο υπουργείο Οικονομικών.
Στο δια ταύτα και … «με το στανιό»
Το 1917 ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ Λένιν έγραφε στην Πράβδα:

«Πίεσαν την Ελλάδα με την πείνα. Την αποκλείσανε τα πολεμικά των Αγγλογάλλων και Ρώσων Ιμπεριαλιστών. Την Ελλάδα την άφησαν χωρίς ψωμί. Οι πολιτισμένοι Ιμπεριαλιστές της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Ρωσίας και λοιποί, βασάνισαν με την πείνα μια ολόκληρη χώρα, έναν ολόκληρο λαό, για να τον εξαναγκάσουν με την πείνα να αλλάξει πολιτική».

Σε εκείνη τη χρονική συγκυρία τα στρατεύματα της Αντάντ είχαν αποκλείσει την Αθήνα εκβιάζοντας και καταδικάζοντας τον πληθυσμό της νότιας Ελλάδας σε πείνα, προκειμένου να ολοκληρωθεί το διαδικαστικό πλαίσιο σταθεροποίησης του Ελευθέριου Βενιζέλου στην εξουσία και της προσχώρησης της Ελλάδας στον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ, με το στανιό.
Ομοίως, αυτές οι σημερινές δήθεν «μεταρρυθμιστικές» δυνάμεις, του εκσυγχρονισμού ή νεοφιλελεύθεροι ταγοί, και κυρίως ο κύκλος της Φρανκφούρτης παρασύρουν έναν ολόκληρο λαό εδώ και χρόνια στην απόλυτη καταστροφή για να ικανοποιήσουν πρωτίστως τους εντολείς τους και δευτερευόντως τις εμμονές τους. 
Στην Ιταλία ο Μάριο Μόντι, της ίδιας συνομοταξίας, παρότι ολοκληρώθηκε η θητεία του στην πρωθυπουργία παραμένει στο πολιτικό “παιχνίδι” για να παρακολουθεί από κοντά τις εξελίξεις. Ενδιαφέρεται για την πολιτική; Όχι. Το ενδιαφέρον του εστιάζεται στο να προχωρήσει το λαοκτόνο πρόγραμμα και για την Ιταλία. Όπως και στην Ελλάδα, με το στανιό.
loutraki

Μία έρευνα Του Δημήτρη Μπεκιάρη