Κύριε Μητσοτάκη, αμείβεται συγγενικό σας πρόσωπο από την Phillip Morris, ανταγωνίστρια της ΣΕΚΑΠ;

Το ερώτημα είναι εξαιρετικά απλό κύριε Μητσοτάκη. Η κυρία Αλεξία Μπακογιάννη μαζί με την εκλεκτή του Γιώργου Παπανδρέου κυρία Τατιάνα Καραπαναγιώτη συνεργάζονται ναι ή όχι με την Philip Morris; Την βασική ανταγωνίστρια δηλαδή της εταιρείας ΣΕΚΑΠ;

Διότι εάν αποδειχθεί ότι στενό συγγενικό σας πρόσωπο όπως η κυρία Αλεξία Μπακογιάννη αμείβεται από την εταιρεία Phillip Morris την ώρα που εσείς βάζετε το κόμμα σας να κάνει αυτό το εθνικό σαμποτάζ εις βάρος της ΣΕΚΑΠ, τότε μπορείτε κάλλιστα να χαρακτηριστείτε ως πολιτικός υπόκοσμος.  Περιττεύει φυσικά να υπενθυμίσουμε ότι ακόμα δεν έχουμε τις απαντήσεις για το πόσα χρήματα απεκόμισε η κυρία Αλεξία Μπακογιάννη από τον Ερυθρό Σταυρό και το Ερρίκος Ντινάν την εποχή του μεγάλου πάρτι του Ανδρέα Μαρτίνη.

Γιατί τα κόμματα και το σύστημα φοβούνται την «καθαρή» έξοδο

ΤΟ ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ... ΚΙ ΑΣ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΝΑ ΓΑΥΓΙΖΟΥΝ.

 

Του Σωτήρη Καψώχα

Ίσως, το μοναδικό πράγμα για το οποίο θα έπρεπε να βρουν σημείο σύγκλισης τα πολιτικά κόμματα, οι συνδικαλιστικές παρατάξεις και τα επιχειρηματικά λόμπι της χώρας, είναι η 20η Αυγούστου 2018, όταν δηλαδή ολοκληρώνεται ημερολογιακά η διαδικασία κατοχής της Ελλάδας από τους διεθνείς δανειστές της.

Η απελευθέρωση από τον ασφυκτικό ζυγό των μνημονίων και η αυτοδύναμη έξοδος στις αγορές, θα έπρεπε να αποτελεί το ζητούμενο, το επιδιωκόμενο και το ευκταίο για όλους, συνενώνοντας τους πάντες εντός της χώρας σε αυτό τον στρατηγικό στόχο.

Κι όμως, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Κυβέρνηση και σύμπασα η αντιπολίτευση(σε ένα σώμα και μια ψυχή), ερίζουν για το εάν θα είναι καθαρή ή ελεγχόμενη η έξοδος από το μνημόνιο, για το πόσο θα μας κοστίσει σε νέα μέτρα η «ελευθερία», για το εάν υπάρχει κάποια κρυφή ή φανερή νέα εποπτεία στο βάθος των αιώνων και άλλα ηχηρά παρόμοια. Το χειρότερο ωστόσο είναι ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ορισμένα επιχειρηματικά συμφέροντα προσπαθούν να δημιουργήσουν αρνητικά τετελεσμένα, προκειμένου να αποφευχθεί η όσο το δυνατόν πιο «καθαρή» απεμπλοκή της χώρας από τη μέγγενη των δανειστών.

Ο αρχηγός της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης, σε κάθε ευκαιρία κάνει λόγο για ένα κρυφό μνημόνιο που έχει υπογραφεί, η Φώφη Γεννηματά μιλάει για μια αέναη εποπτεία, ο Σταύρος Θεοδωράκης διατείνεται ότι η χώρα αντιμετωπίζει ακόμη το ενδεχόμενο χρεοκοπίας, ο Δημήτρης Κουτσούμπας υποστηρίζει ότι η Ελλάδα έχει παραδοθεί στους αιμοσταγείς καπιταλιστές και οι Χρυσαυγίτες επαναφέρουν το «Γουδή».

Κορυφαία ωστόσο πράξη απαξίωσης της προσπάθειας θεωρείται η παρέμβαση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα, ο οποίος έσπευσε να υποδείξει το δρόμο της νέας εποπτείας της χώρας, ρίχνοντας στο διεθνή στίβο των αγορών την ανάγκη παροχής «προληπτικής στήριξης» στην Ελλάδα, αμέσως μόλις ολοκληρωθεί το πρόγραμμα. Στην ουσία πρότεινε μια διαρκή επιτήρηση από τους ευρωπαίους δανειστές.

Υπάρχουν βεβαίως και επιχειρηματίες που δεν επιθυμούν να έχει αίσιο τέλος η υπόθεση ελληνικά μνημόνια. Αυτοί παίζουν με τη βιωσιμότητα τους τραπεζικού συστήματος. Με πρόταγμα τα «κόκκινα δάνεια» και τους πλειστηριασμούς καλλιεργούν κλίμα νέας ανακεφαλαιοποίησης στις τράπεζες, εξέλιξη που αν συμβεί θα τινάξει στον αέρα το εγχείρημα της ολοκλήρωσης του δημοσιονομικού προγράμματος της ελληνικής οικονομίας.

Στο ερώτημα γιατί όλη αυτή η δραστηριότητα, η απάντηση είναι απλή: Προηγείται το ατομικό και κομματικό συμφέρον από το εθνικό. Τα πολιτικά πρόσωπα και τα κόμματα που διαχειρίστηκαν την χρεοκοπία της χώρας , τρέμουν το τέλος των μνημονίων και την καθαρή έξοδο γιατί αυτομάτως τελειώνουν πολιτικά και ηθικά. Που θα σταθούν μετά οι «φωτισμένοι» ηγέτες και οι παντός καιρού «σωτήρες» του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όταν θα γίνει συνείδηση του λαού πως αυτοί έφεραν στη χώρα τα μνημόνια και άλλος τα έδιωξε;

Από την άλλη, καταρρέει η παλαιά κρατικοδίαιτη επιχειρηματική «ελίτ», η οποία συνέχισε να δανείζεται από τις τράπεζες εκατοντάδες εκατομμύρια –και χωρίς εγγυήσεις- την περίοδο 2010-2014, όταν τα πιστωτικά ιδρύματα είχαν χρεοκοπήσει και η επιβίωσή τους οφείλεται στα δάνεια της τρόικας που βαρύνουν τον ελληνικό λαό.

Ολόκληρο το παλαιό σύστημα εξουσίας, γνωρίζει καλά ότι μια θετική εξέλιξη στην οικονομία, καθιστά τον Αλέξη Τσίπρα και το κόμμα του κυρίαρχους στην εγχώρια πολιτική σκηνή και ταυτόχρονα δημιουργούνται νομοτελειακά νέοι κανόνες στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Οι γόνοι, οι επίγονοι και οι απόγονοι τελειώνουν, καθώς επίσης και η «ελέω ισχυρών συμφερόντων» δημιουργία και λειτουργία κομμάτων. Όσο για τους «Μεσσίες» -που έχουμε πολλούς τέτοιους στη χώρα, μάλλον θα πρέπει να ψάξουν άλλη δραστηριότητα για να ευδοκιμήσουν.

ΑΣ' ΤΟΝ ΤΡΕΛΟ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΤΟΥ

Δε μου λες ρε Κούλη, μ’ αυτή τη φάτσα θα πας στις Βρυξέλλες να διαπραγματευτείς; Καλά ρε άνθρωποι του Θεού τόσους καλούς γιατρούς έχουμε, τόσα και τόσα εξαίρετα ιδρύματα γιατί το αφήνετε το παιδί να παραδέρνει μεταξύ φρενοβλάβειας και σχιζοφρένειας … Δεν το λυπάστε; «Άσ' τον τρελό στην τρέλα του και μη τον συνεφέρεις. Τι κρύβει μέσα το μυαλό ενός τρελού δεν ξέρεις. Μπορεί να βρει στην τρέλα του αυτά που 'χει ποθήσει και που δεν αξιώθηκε να δει και ν' αποκτήσει»

Συνέντευξη – περιβόλι: Άλλα έλεγε ο Κυριάκος, άλλα λέει ο Μητσοτάκης

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ

Toυ Γ. Λακόπουλου



 Περίεργες εξαγγελίες, μισόλογα, αόριστες υποσχέσεις, αντιφάσεις, υπολανθάνουσα αλλαγή στόχων και προσφυγή στη…φιλοσοφία συνδυάζει η πρώτη μετασυνεδριακή εμφάνιση του προέδρου της ΝΔ  Κυριάκου Μητσοτάκη στα ΜΜΕ.  Μια συνέντευξη στο «Βήμα»- την υπογράφει η Δήμητρα Κρουστάλλη-  διαμορφώνει  μια διαφορετική βερσιόν για όσα έλεγε στα προσυνέδρια. Ειδικά το  οικονομικό πρόγραμμα που θα οριστικοποιούσε το συνέδριο, έγινε πιο ασαφές, κάποιες από τις «δεσμεύσεις» μετατρέπονται μισόλογα, και για άλλες απαιτείται διερμηνεία.
Στη συνέντευξη- περιβόλι ο πρόεδρος της ΝΔ λέει ότι «είναι αδιαπραγμάτευτη δέσμευσή μου η  μείωση φόρων» – ως  κεντρικός πυλώνας της οικονομικής πολιτικής του. Αδιαπραγμάτευτη απέναντι σε ποιον; Προφανώς εννοεί τους δανειστές. Αλλά εφόσον θα κάνει διαπραγματεύσεις για μια εξαγγελία του , αν γίνει πρωθυπουργός,- υπάρχουν δυο ενδεχόμενα. Το ένα ότι αυτή η εξαγγελία τελεί υπό αίτηση. Το άλλο ότι θα επιμείνει παρά τις αντιρρήσεις ων δανειστών -οπότε θα τινάξει τη χώρα στον αέρα.

Στόχος που δεν μπορεί να υπάρξει

Σε άλλο σημείο άλλωστε, αναφέρεται σε «συνεννόηση με τους εταίρους, ώστε να μειωθεί το πρωτογενές πλεόνασμα από το 3,5% στο 2%,».  Συνεννόηση ή «αδιαπραγμάτευτο»; Στο σημείο αυτό χάνεται η μπάλα. Στην αρχή αναφέρεται στο… «λεγόμενο υπερπλεόνασμα», το οποίο θεωρεί αχρείαστο. Ακολούθως βαφτίζει τη μείωση των πλεονασμάτων «εθνικό στόχο»- καλεί  δηλαδή και άλλους να αμφισβητήσουν τη συμφωνία.  Και τέλος συμπεραίνει ότι αυτόν το στόχο «αδύνατον να τον διεκδικήσει η κυβέρνηση Τσίπρα, καθώς δεν έχει την αξιοπιστία να προτάξει ένα τολμηρό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων με αντάλλαγμα μικρότερα πλεονάσματα».
Δεν μπορεί ο Τσίπρας να διεκδικήσει έναν στόχο που… δεν  μπορεί να τεθεί!  Μπορεί όμως ο ίδιος «να διεκδικήσει και να επιτύχει μια συμφωνία για μικρότερα πλεονάσματα».  Πώς;  «Πρώτα θα αποδείξει στην πράξη ότι είναι μια αξιόπιστη και αποτελεσματική κυβέρνηση, η οποία θα επιτύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, περιορίζοντας έτσι δραστικά την ανάγκη για υψηλά πλεονάσματα»
 Από μόνη της η εξαγγελία  δεν έχει λογική. Από τη μια υπόσχεται ότι θα χρηματοδοτήσει τις εξαγγελίες του πείθοντας τους δανειστές να μειωθεί το πρωτογενές πλεόνασμα και από την άλλη λέει ότι θα πειστούν… αφού εφαρμόσει μια πολιτική που χρειάζεται μια τετραετία για να αποδώσει-  αλλά εν τω μεταξύ δεν θα μπορεί να εφαρμοστεί γιατί θα της λείπει η χρηματοδότηση που θα της εξασφάλιζε η μείωση του πλεονάσματος.
Τρελό, αν ληφθεί υπόψη ότι μιλάμε για πλεονάσματα που έχουν συμφωνηθεί  ως το 2022, ενώ ο ίδιος, αν γινόταν πρωθυπουργός, θα άρχιζε από το 2020 να αποδεικνύει ότι είναι … αξιόπιστος, με μια πολιτική που  θα μπορούσε να αποδώσει το… 2024,  ώστε να χρησιμοποιηθεί ως βάση διαπραγμάτευσης για κάτι που θα έχει λήξει δυο χρόνια νωρίτερα.
Επί της ουσίας και μόνο το αίτημα για μείωση πλεονασμάτων θα σημαίνει αμφισβήτηση της συμφωνίας με συνέπειες που ο  καθένας μπορεί φανταστεί. Ακόμη και ο ίδιος αφού μετά τη φοβέρα για το «αδιαπραγμάτευτο» προσφεύγει στην… καλή πίστη των δανειστών.
«Είμαι αισιόδοξος ότι θα βρούμε ευήκοα ώτα, καθώς από την πρώτη ημέρα της δικής μας διακυβέρνησης θα υλοποιήσουμε ένα εμπροσθοβαρές πρόγραμμα τολμηρών μεταρρυθμίσεων, το οποίο έχουμε ήδη έτοιμο, περιορίζοντας παράλληλα τις αχρείαστες κρατικές δαπάνες».
 Ποιες ακριβώς θα είναι αυτές οι μεταρρυθμίσεις κάποιες ακριβώς κρατικές δαπάνες θα περιορίσει, δεν το λεει.

Ποιος ΕΝΦΙΑ;

Σε ό,τι αφορά τη μείωση των φόρων το καινούργιο στοιχείο είναι ότι ο εν αναμονή Πρωθυπουργός σ’ αυτή τη συνέντευξη παραλείπει τη βασική φορολογική εξαγγελία του: τη μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30% σε δυο χρόνια. Ίσως γιατί λίγο νωρίτερα  ο Πρωθυπουργός επανέλαβε ότι οι εκλογές γίνουν το 2019 και η κυβέρνηση ανήγγειλε ότι το 2020 ο ΕΝΦΙΑ θα μειωθεί κατά 20%. Άρα ο πρόεδρος της ΝΔ υπόσχεται ότι αν γίνει πρωθυπουργός θα κάνει ως το 2022 κάτι που θα εχει κάνειη ήδη η σημερινή κυβέρνηση για το 2020.
Επιμένει πάντως ότι το «νέο και σταθερό φορολογικό σύστημα που θα μειώνει τον φόρο στις επιχειρήσεις, σε πρώτη φάση, στο 20% από 29% και τον φόρο στο μέρισμα στο 5%» και ότι θα «πρέπει να επανεξετάσουμε και το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών». Αλλά δεν λέει πότε ακριβώς θα γίνουν αυτά και πόσο θα κοστίσουν. Παρότι το ξέρει, υποτίθεται,  αφού λέει ότι «οι αλλαγές αυτές στη φορολογία έχουν κοστολογηθεί αναλυτικά και έχουμε εντοπίσει και τα αναγκαία ισοδύναμα, που επίσης έχουμε περιγράψει».
Δεν μιλάει συγκεκριμένα, αλλά παρόλα αυτά αναγγέλλει και  … δευτερο κύμα φορολογικών μειώσεων. Με βάση ότι «το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμά μας θα οδηγήσει την οικονομία σε τέτοιους ρυθμούς ανάπτυξης, που σε δεύτερο χρόνο θα μπορούμε να μειώσουμε και άλλο τη φορολογία».
Για τους πλειστηριασμούς ερωτάται αν «υπάρχει άλλος τρόπος για να αποκατασταθεί η ασφάλεια στο τραπεζικό σύστημα» και  απλώς υπόσχεται να «ανταμείψει τους συνεπείς, θα προστατέψει τους πραγματικά αδύναμους και θα κυνηγήσει τους μπαταχτσήδες».
  Το σχέδιο του είναι: εντοπισμός των στρατηγικών κακοπληρωτών- ενίσχυση της ευστάθειας του τραπεζικού συστήματος, αποτρέποντας άτακτους μαζικούς πλειστηριασμούς – συνολική ενεργητική διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, καθώς οι πλειστηριασμοί δεν αποτελούν το μοναδικό εργαλείο αντιμετώπισης του ζητήματος.
Μετάφραση; Πιάσε το αυγό και κούρεφτο: μέχρι να αναλάβει όλα αυτή θα ηχούν γίνει η … δεν θα υπάρχει τραπεζικό σύστημα.

Και λίγο από Σαμαρά

Ερωτώμενος για το μεταναστευτικό υπόσχεται «να το αντιμετώπισε διαφορετικά από την κυβέρνηση».   Τι θα κάνει; Εδώ κοπιάρει  Σαμαρά: αποτελεσματικότερη φύλαξη των συνόρων, διαχωρισμό των προσφύγων και των οικονομικών μεταναστών, κλειστές δομές και απέλαση των παράνομων μεταναστών. Στο  τέλος βάζει και κάτι… συριζαίικα: «Δραστική απλοποίηση της εθνικής διαδικασίας χορήγησης ασύλου, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να έχουμε μια ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική για το μεγάλο αυτό πρόβλημα»
Είναι προφανές ότι δεν έχει κατανοήσει επαρκώς» το μεγάλο αυτό  πρόβλημα».  Όπως δεν έχει κατανοήσει και τη χρηματοδότησή του. Αλλιώς δεν θα έλεγε ότι «ακόμη περιμένουμε από την κυβέρνηση να μας πει σε ποιες ΜΚΟ δόθηκαν χρήματα, με ποια κριτήρια και, κυρίως, ποιο είναι το αποτέλεσμα κάθε δράσης τους», όταν αυτή η χρηματοδότηση γίνεται απευθείας από την Κομισιόν στις οργανώσεις. Δεν διαβάζει τουλάχιστον λίγο Αβραμόπουλο;
Για τον εκλογικό νόμο τάσσεται «υπέρ ενός νέου εκλογικού συστήματος που θα είναι πιο λειτουργικό, πιο αντιπροσωπευτικό και πιο αναλογικό από το σημερινό». Δεν είναι σαφές αν εννοεί αυτό με το οποίο θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές  τον αναλογικό σύστημα που ψήφισε η σημερινή κυβέρνηση. Προαναγγέλλει  όμως ότι «από την αρχή θα θέσουμε το κρίσιμο αυτό θέμα σε όλα κόμματα του συνταγματικού τόξου και θα προσπαθήσουμε ο νέος εκλογικός νόμος να ψηφιστεί με την αναγκαία εκείνη πλειοψηφία που θα διασφαλίσει την εφαρμογή του αμέσως».
Δηλαδή ως κυβέρνηση θα πει στα κόμματα της αντιπολίτευσης να  ψηφίσουν εναντίον ενός συστήματος που τα συμφέρει. Η θεωρία ότι θα τα έχει στο τσεπάκι ή ψάχνει για κοροΐδα- όπως όταν ψηφίσθηκε  η απλή αναλογική.

Όι αόρατοι» υπουργοί»

Εκεί που χάνει η μάνα το παιδί είναι στο ερώτημα με ποιους θα κυβερνήσει. Πρώτα λέει ότι η κυβέρνησή του «θα είναι αξιοκρατική, που θα δώσει ευκαιρίες και σε σημαντικούς ανθρώπους εκτός πολιτικής».  Τι σημαίνει «θα δώσει ευκαιρίες;». Θα μάθουν κάποιοι να κουρεύουν στου κασίδη το κεφάλι; Οι επιχειρήσεις δίνουν ευκαιρίες, όχι οι κυβερνήσεις. Οι υπουργοί υλοποιούν ένα πρόγραμμα που προκύπτει από μια πολιτική- δεν μετέχουν σε … διαγωνισμό ικανότητας…
Τι ακριβώς σημαίνει «άνθρωποι εκτός πολιτικής» που θα γίνουν υπουργοί;  Δεν θα έχουν ως εκείνη τη στιγμή σχέση με την πολιτική; Ή απλώς δεν θα έχουν περάσει από την λαϊκή ετυμηγορία.  Αυτό θυμίζει την πρώτη κυβέρνηση Παπανδρέου που είχε .. οκτώ «κηπουρούς», όπως χαρακτηρίστηκαν οι υπάλληλοι και φίλοι του που έγιναν εξωκοινοβουλευτικοί υπουργοί- και σήμερα βρίσκονται όλοι εκτός πολιτικής.
Ωστόσο ονόματα δεν λέει: «Ξέρετε κανέναν υποψήφιο πρωθυπουργό να αποκαλύπτει το Υπουργικό του Συμβούλιο πριν από τις εκλογές;» Ξέρουμε, όπως ξέρουμε και υποψήφιο πρωθυπουργό που αποκαλύπτει ποιος… δεν θα συμμετέχει στο υπουργικό  συμβούλιο.  Αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση.
Αυτό που δεν ξέρουμε είναι τι εννοεί ότι οι υπουργοί θα «προέρχονται κυρίως από το πολιτικό σύστημα –σ.σ.: προσοχή: δεν λέει «κυρίως από τη ΝΔ»-  αλλά και από τον ιδιωτικό τομέα, όπως και από την πανεπιστημιακή κοινότητα».  Προφανώς εξωκοινοβουλευτικοί.  Το παιχνιδι των αοράτων.

Μεταξύ Άδωνι και Μαξ Βέμπερ

Ο Μητσοτάκης επιμένει  ότι «το Συνέδριο ήταν γεμάτο από νέα πρόσωπα»   που αποτελούν την  «ανανέωση της ΝΔ»- αν και κανείς δεν τους είδε- και λέει ότι «η ΝΔ έχει σήμερα «μισό εκατομμύριο ενεργά μέλη». Κι αυτούς κανείς δεν του είδε. Κάνει πάντως προκαταβολικά  κι ένα μνημόσυνο. «Είμαι πολύ υπερήφανος και για τα ιστορικά μας στελέχη, που συνεχίζουν να είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την Ελλάδα της επόμενης μέρας. Το κάνουν με ανιδιοτέλεια».  Προφανώς εννοεί ότι δεν περιμένουν να μπουν στα ψηφοδέλτια και θα αφήσουν  τη θέση τους τους δικούς του.
Η συνέχεια έχει λίγο από Γεωργιάδη: ενώ ορκίζεται ότι η ΝΔ «είναι το κόμμα όλων των Ελληνίδων και όλων των Ελλήνων», εξαιρεί «αυτούς που έβλαψαν συνειδητά τη χώρα». Δηλαδή; «Συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα, που εκμεταλλεύτηκαν την εξουσία με ιδιοτέλεια εις βάρος των πολιτών». Οι τελευταίοι είναι αναγκαίο κάποια στιγμή να λογοδοτήσουν για τις ευθύνες τους. Νάτα και τα ειδικά δικαστήρια.  Μόνο που δεν αναφέρει κανένα από αυτά τα πρόσωπα.
Σ’ αυτή τη συνέντευξη ο Κυριάκος Μητσοτάκης… δεν ζητάει εκλογές.  Είναι ο πρώτος αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης που ξεκίνησε ζητώντας επίμονα εκλογές και σταμάτησε να το ζητάει στο μέσο τη τετραετίας που θα ήταν εύλογο.
Τέλος μας λέει ότι προτείνει στους πολίτες «ένα νέο πρότυπο ηγεσίας». Πάλι τα Γιωργοπαπανδρεϊκά.  Για να την ορίσει καταφεύγει στον…Μαξ Βέμπερ  που «είχε προσδιορίσει τις τρεις καθοριστικές ιδιότητες ενός πολιτικού: το πάθος, το αίσθημα της ευθύνης και την αίσθηση του μέτρου».
Προφανώς έτσι βλέπει τον εαυτό του.  Γιατί όπως λέει «οι λαοπλάνοι πολιτικοί, οι «μπαλκονάτοι» όπως τους λένε κάποιοι, έκλεισαν οριστικά τον κύκλο τους. Δυστυχώς, τον τελευταίο αυτού του είδους τον πληρώνουμε ακόμα». Δεν είναι μαγικός ο τρόπος με τον οποίο δικαιολογεί τις τάπες του από τον Τσίπρα;

Οχιές Στουρνάρας, Λιαργκόβας

Δηλητηριάζουν την εθνική προσπάθεια εξόδου από την κρίση με τρομολαγνικές δηλώσεις

Ο διοικητής της ΤτΕ ζήτησε 4ο Μνημόνιο και ο απερχόμενος επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής απειλεί τους πολίτες με «κούρεμα» (!!!) καταθέσεων αν δεν γίνουν τα χατίρια των τραπεζών

Η Θέση μας: Το δίδυμο της καταστροφής

Κοινό μυστικό: Η οικονομία δεν είναι υπόθεση μόνο των αριθμών. Τους αριθμούς τούς μαθαίνουν, τους χειρίζονται και τους παρουσιάζουν (ενίοτε κατά το δοκούν) οι άνθρωποι, οι οποίοι δεν είναι ρομπότ. Εχουν συναισθηματικό κόσμο και επηρεάζονται από τις εμπειρίες, τις ιδέες, τους φόβους και τις επιθυμίες τους, αλλά και από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Η οικονομία διαμορφώνεται και από την ύλη και από το πνεύμα. Οι αριθμοί και οι ψυχολογικές αντιδράσεις των ανθρώπων στα δεδομένα συνθέτουν αυτή τη μοναδική σύνθεση που αποκαλούμε «αγορά». Γι' αυτό έχει βαρύνουσα σημασία αυτό που λέμε «ψυχολογία της αγοράς».
Και εκεί που υπολογίζουμε, ευχόμαστε ή υποθέτουμε ότι η ψυχολογία της καθημαγμένης αγοράς μας πάει να φτιάξει έπειτα από τη μνημονιακή θεομηνία, εμφανίζονται άνθρωποι με θέσεις σημαίνουσες στην οικονομική και την πολιτική ζωή του τόπου και καταστρέφουν όχι μόνο την ψυχολογία της αγοράς, αλλά και τις ελπίδες των πολιτών για ανάταξη της κατάστασης της ασθενούς οικονομίας μας.
Από τη μια, έχουμε τον απερχόμενο επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής Παναγιώτη Λιαργκόβα, που έκανε την ακόλουθη αχαρακτήριστη δήλωση: «Αν δεν προχωρήσουν οι πλειστηριασμοί, θα έχουν πρόβλημα οι τράπεζες και θα γίνουν ανακεφαλαιοποίηση και κούρεμα καταθέσεων, σύμφωνα με τα δεδομένα».
Είναι αυτονόητο ότι αυτή η δημόσια τοποθέτηση από πρόσωπο που έχει τόσο σημαντικό ρόλο στον δημόσιο βίο μπορεί να προκαλέσει φαινόμενα bank run ακόμα κι αν δεν συντρέχουν λόγοι!
Από την άλλη, υπάρχει ο -γνωστός και μη εξαιρετέος- διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας, που συστήνει την ένταξη της χώρας σε «προληπτικό πρόγραμμα στήριξης»! Δηλαδή, Mνημόνιο πάνω στα Μνημόνια και ουκ έστιν τέλος του μαρτυρίου.
Τούτες οι δηλώσεις «συγγενεύουν» με την ολέθρια ατάκα περί «Τιτανικού», που ξεστόμισε ο μοιραίος για την Ελλάδα υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Η απορία που εύλογα δημιουργείται από την επιθετική απαισιοδοξία των προλαλησάντων και τις πιθανές συνέπειές της είναι αν πρόκειται για ανοησία ή για δόλο.
Εφημερίδα "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ"

Εγώ πάντως αν είχα τη φάτσα σου, θα έκανα μήνυση στους γονείς μου…

Και συ, Νόμε, των άνομων ασπίδα,
σαν τη μαϊμού από κλώνο σ' άλλον πήδα
κι απ' την κορφή με την ουρά κρεμάσου,
να μη γλέπει ο Λαός τα πισινά σου.
Κώστας Βαρναλης

 ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ κ. Πρόεδρε;
Ο ανώτερος άνθρωπος σκέφτεται μόνο τη δικαιοσύνη. Ο κατώτερος άνθρωπος σκέφτεται μόνο τα συμφέροντά του. 
Κομφούκιος

Αλέξη διώξε τον Στουρνάρα οπως εκαναν στην Κύπρο πριν τινάξει την Χώρα στον Αέρα!

Όσο εύκολος είναι ο διορισμός ενός κεντρικού τραπεζίτη, τόσο δύσκολη είναι η απομάκρυνσή του.
Ο Αλέξης Τσίπρας πριν την τοποθέτηση του Γιάννη Στουρνάρα τον Ιούλιο του 2014 (από την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά) και με δεδομένο ότι η θητεία του είναι εξαετής και λήγει το 2020 είχε διαμηνύσει τότε και δημόσια να μην τοποθετηθεί ο πρώην ΥΠΟΙΚ στην ΤτΕ γιατί θα υπάρξει πρόβλημα συνεργασίας αλλά δεν εισακούστηκε.
Θεωρητικά, σύμφωνα με το εθιμικό δίκαιο της ΕΚΤ ο διοικητής μιας εθνικής κεντρικής τράπεζας δεν μπορεί να αποπεμφθεί, επειδή η Τράπεζα της Ελλάδος (και όλες οι κεντρικές τράπεζες) είναι ανεξάρτητη και λογοδοτεί στην ΕΚΤ.
Όμως υπάρχει ένας όρος στις υποχρεώσεις του εκάστοτε διοικητή, που αναφέρει ότι πρέπει να υποστηρίζει την επίσημη θέση της κυβέρνησης και ειδικά του υπουργείου Οικονομικών.
Ένας τρόπος αντικατάστασης του κεντρικού τραπεζίτη χωρίς να διαρραγούν οι σχέσεις με την ΕΚΤ είναι το προηγούμενο με την υπόθεση της αποπομπής του Κύπριου κεντρικού τραπεζίτη Πανίκου Δημητριάδη.
Στην Κύπρο ο κεντρικός τραπεζίτης είχε βρεθεί στο στόχαστρο δικαστικής και πολιτικής διαμάχης για την χρεοκοπία-ανακεφαλαιοποίηση των κυπριακών τραπεζών. Στις 11 Απριλίου 2014, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, επικοινώνησε με τον Μάριο Ντράγκι της ΕΚΤ και τον ενημέρωσε ότι θέλει να αντικαταστήσει τον Πανίκο Δημητριάδη με την Χρυστάλλα Γιωρκάτζη, λόγω συγκρούσεων της κεντρικής τράπεζας με τις κυβερνητικές επιλογές και έλλειψη συνεργασίας.
Το αίτημα προφανώς συνοδευόταν από πειστικά επιχειρήματα, που έκαμψαν τις αντιρρήσεις του Μάριο Ντράγκι και του “ιερατείου” της ΕΚΤ που θέλουν να διαφυλάξουν με κάθε τρόπο την ανεξαρτησία των κεντρικών τραπεζιτών.
Το αποτέλεσμα ήταν τελικά να μην αποπεμφθεί επισήμως ο κεντρικός τραπεζίτης, αλλά να υποχρεωθεί ωστόσο να παραιτηθεί και άρα να αντικατασταθεί…
από το sofokleousin.gr

Αλ. Τσίπρας: Παιχνίδια αποσταθεροποίησης δεν θα περάσουν

Avanti68 Δεκεμβρίου 23, 2017 topnews

Για προσπάθειες αποσταθεροποίησης οι οποίες όμως δεν θα περάσουν, μιλά ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, σε δήλωσή του στην εφημερίδα Documento, που κυκλοφορεί σήμερα Σάββατο και φωτογραφίζει ως τέτοιο παιχνίδι την αντιπαλότητα που έχει ξεκινήσει, ειδικά με παράγοντες του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ).

Η δήλωση γίνεται με αφορμή την απόφαση του ΣτΕ που πρακτικά καταργεί τη δήλωση πόθεν έσχες και ουσιαστικά ο πρωθυπουργός τοποθετεί σε άλλο επίπεδο όσα συμβαίνουν στον χώρο της Δικαιοσύνης.

«Η κυβέρνηση και σέβεται τη Δικαιοσύνη και την υπερασπίζεται στην πράξη απόλυτα και όχι αλά καρτ απέναντι σε όσους θέλουν να την μετατρέψουν σε εργαλείο πολιτικών επιδιώξεων και οικονομικών συμφερόντων. Με όποια ιδιότητα κι αν εμφανίζονται. Διότι η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης είναι μεν συνταγματικά κατοχυρωμένη, αλλά δεν είναι αυτονόητη. Δεν αρκούν τα λόγια για να εξασφαλίζεται. Απαιτεί καθημερινό αγώνα η προάσπισή της απέναντι σε όσους επιχειρούν να την εμπλέξουν σε παιχνίδια αποσταθεροποίησης. Σε παραγωγή δικτύων ανεξέλεγκτης παραεξουσίας και μηχανισμών αποφυγής δημοκρατικών ελέγχων. Αυτό δεν πρόκειται να περάσει, ούτε στο θέμα του πόθεν έσχες, που ανέκυψε τελευταία, ούτε σε κανένα άλλο θέμα. Πουθενά», τονίζει στη δήλωσή του ο πρωθυπουργός.

Και κλείνοντας επισημαίνει: «Δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε ότι όλοι είναι, και πρέπει να είναι, ίσοι απέναντι στο νόμο. Δικαστές ή πολιτικοί, φτωχοί ή πλούσιοι, έχοντες ή μη έχοντες. Κανένας δεν είναι πιο ίσος από τους άλλους. Κι αυτήν την απαράβατη αρχή οφείλουν να σέβονται οι πάντες. Και να ισχύει για τους πάντες».

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Αλ. Τσίπρας για Ελληνικό: Μια συμβολική επένδυση ξεκινάει και δε θα μείνει μόνη

Avanti68 Δεκεμβρίου 23, 2017 featured

«Ξεπεράσαμε δύσκολα εμπόδια και προχωράμε. Μέχρι το καλοκαίρι θα ξεκινήσουν τα έργα και έως το τέλος του 2018 θα βρίσκονται σε πλήρη ανάπτυξη»

«Το Προεδρικό Διάταγμα για το Ελληνικό υπεγράφη σήμερα από τους αρμόδιους υπουργούς και οδηγείται στο ΣτΕ, εντός του 2017, όπως ακριβώς προέβλεπε το αρχικό μας πλάνο. Σήμερα κερδίσαμε ένα πρώτο μεγάλο στοίχημα ταχύτητας και αποτελεσματικότητας» αναφέρει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σε μήνυμά του στο Twitter.

«Ξεπεράσαμε δύσκολα εμπόδια και προχωράμε. Μέχρι το καλοκαίρι θα ξεκινήσουν τα έργα και έως το τέλος του 2018 θα βρίσκονται σε πλήρη ανάπτυξη. Μια συμβολική επένδυση ξεκινάει και δε θα μείνει μόνη» προσθέτει ο πρωθυπουργός.

Οι εντιμότατοι φίλοι του ζεύγους Μητσοτάκη

Το νήμα της Ιστορίας είναι έτοιμος να πιάσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης σύμφωνα με όσα είπε στο συνέδριο του κόμματος. Καλό θα ήταν ωστόσο να απαντήσει για τα νήματα που κλώθει η εταιρεία της γυναίκας του και τα ξέφτια που υπάρχουν δεξιά αριστερά στο οικογενειακό πόθεν έσχες.

Του Κώστα Βαξεβάνη
Mία είναι η αδιαμφισβήτητη επιτυχία του αρχηγού της ΝΔ. Έχει καταφέρει να κάνει όλη τη ΝΔ, (και αυτή που δυσφορεί στο παρασκήνιο και αυτή που τον αποθεώνει στο προσκήνιο) συνένοχη στην προσωπική του υπόθεση.
Την ώρα που ο Κυριάκος παραληρεί ως μεταρρυθμιστής που μόλις έφτασε από κάποια επαρχία του πλανήτη Άρη, αμέτοχος όσων έχουν συμβεί , οι αποκαλύψεις που συμπεριλαμβάνουν έναν άλλο Άρη, τον μπασκετικό, ισοπεδώνουν την εικόνα της Αγίας και επιχειρηματικής οικογένειας.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Η συνεταίρος της Μαρέβας Γκραμπόφσκι, είναι μια κυρία καταζητούμενη για απάτη από τις ελβετικές Αρχές, η οποία στην Ελλάδα αντιμετωπίζει κατηγορίες για υπεξαίρεση, απάτες και διακίνηση μαύρου χρήματος. Αφού εμφανίστηκε ως δικηγόρος Μασσαχουσέτης, Λονδίνου, Ελβετίας και ειδική στις εταιρείες των παραδείσιων νησιών, κατάφερε λέει το κατηγορητήριο, μαζί με το σύζυγό της Νίκο Λάσκαρη (Πρόεδρο του μπασκετικού Άρη) να αποσπάσει 100 εκατομμύρια ευρώ από κάποιον Λεττονό επιχειρηματία. Μέρος από αυτά τα υπεξαίρεσαν είναι με τη μορφή 917 κιλών χρυσού. Την ίδια περίοδο το ζεύγος Νίκου Λάσκαρη και της συζύγου Γεωργίας Ευσεβίου, επενδύει στην ιστορική ομάδα του Άρη, μάλλον από τα κλεμμένα λέει το θύμα Λεττονός, ο οποίος είχε κληθεί στο χλιδάτο γάμο του ζεύγους στην Τζια το 2015 για να ανακαλύψει στη συνέχεια πως τον είχε πληρώσει ο ίδιος χωρίς να το γνωρίζει. Η κυρία Ευσεβίου με τα τρίποντα στην απάτη κατά τη δικογραφία, είναι η συνέταιρος της Μαρέβας Μητσοτάκη στην εταιρεία Zeus+Dione, ενώ ο σύζυγός της Νίκος Λάσκαρης υπόσχεται ως «επενδυτής» επιτυχία στον Άρη προτάσσοντας μάλιστα τις σχέσεις τους με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Δεν είναι όμως η μοναδική αποκάλυψη αυτή, που έκανε το Documento. Απ ό,τι φαίνεται, στην εταιρεία της κυρίας Μητσοτάκη, η οποία δεν είναι και υπόδειγμα επιχειρηματικότητας με τις ζημιές που έχει, εναποθέτει ζεστό χρήμα μια offshore εταιρεία του Παναμά, με το όνομα Velvet Success. Κατά το κοινώς λεγόμενο «τα χώνει».
Η εταιρεία, είναι αγνώστου επιχειρηματία και το μόνο γνωστό είναι ότι έδωσε 800.000 ευρώ στο όνομα μιας βελούδινης σχέσης με την κυρία Γκραμπόφσκι. Ποιος είναι ο επιχειρηματίας; Γιατί έδωσε τόσα χρήματα σε μια εταιρεία με προβλήματα; Πού προσβλέπει; Γιατί δεν ανακοινώνεται το όνομα για να γνωρίζει η κοινή γνώμη ποιος ευνοεί την οικογένεια Μητσοτάκη ώστε να ελέγξει και αν ευνοείται από αυτήν;
Οι εντιμότατοι φίλοι του ζεύγους Μητσοτάκη, από τον Χριστοφοράκο και τον Παπασταύρου έως το νέο αστέρι την Ευσεβίου, προφανώς και αποτελούν και μία ακτινογραφία της ηθικής του. Είναι έτοιμη η ΝΔ να την επωμιστεί; Νομίζω πως είναι μεγάλο το βάρος ακόμη και γι αυτούς που επιθυμούν την εξουσία και το δείχνουν με την ανοχή τους στην μετατροπή του κόμματος σε Καρατζαφερική ΝΔ. Όσο αυτοί «σέβονται» τις επιλογές του αρχηγού, αυτός θα υποκλίνεται με ευσέβεια στις Ευσεβίου και τις offshore.

ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ

Οι φωνασκούντες Τούρκοι και η εσχάτη πλάνη…

 

του Πέτρου Ι.Μηλιαράκη*

Οι πρόσφατες προκλήσεις του Τούρκου Προέδρου αλλά και των λοιπών παραγόντων της πολιτικής ζωής της γείτονος (κυβέρνησης –και όποιας αντιπολίτευσης) που αναφέρονται για «επικαιροποίηση της Συνθήκης της Λωζάννης» και για «γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο», επιτρέπουν επιγραμματικώς τα παρακάτω:

Οι φωνασκούντες πολιτικοί της Τουρκίας επισκοπώντας τη Συνθήκη της Λωζάννης, παραλείπουν να αναφερθούν στα παρακάτω πέντε (5) βασικά ζητήματα:

1) Το πρώτο είναι ότι η Συνθήκη αυτή αφορά Συνθήκη Ειρήνης.

2) Το δεύτερο είναι ότι η Συνθήκη αυτή δεν αφορά Συνθήκη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, αλλά αφορά Διεθνή Συνθήκη, η οποία έχει συνομολογηθεί αφενός μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ιαπωνίας, της Ελλάδας, της Ρουμανίας, της Σερβίας, της Κροατίας και της Σλοβενίας (παλαιότερα Σέρβοι,
Κροάτες και Σλοβένοι αφορούσαν ενιαίο Βασίλειο) και της Τουρκίας αφετέρου.

3) Το τρίτο είναι ότι τα μόνα που επικαιροποιούνται είναι τα δεδομένα του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου που αφορούν στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας αναφορικώς με τη Σύμβαση του Montego Bay της Ιαμαϊκής του 1982. Υπ’ όψιν ότι το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας επιλύει καθοριστικώς υπέρ της Ελλάδας τις όποιες εξωνομικές αιτιάσεις της τουρκικής πλευράς.

4) Το τέταρτο είναι ότι οι λαλίστατοι Τούρκοι πολιτικοί δεν διαβάζουν συνολικώς τη Σύμβαση, αλλά τη διαβάζουν μέχρι το άρθρο 45. Από το άρθρο 46 και μετά όπου γίνεται αναφορά στο δημόσιο Οθωμανικό χρέος, υπ’ όψιν τους ότι εάν επικαιροποιηθεί η καταβολή του, τότε θα πρέπει η Τουρκία να καταβάλει ποσό που προδήλως υπερβαίνει τρισεκατομμύρια δολάρια (φαίνεται ότι οι φωνασκούντες Τούρκοι δεν έχουν κάνει καλά το λογαριασμό!..)

5) Το πέμπτο είναι ότι οι Τούρκοι πολιτικοί και όταν κάνουν το κόπο να διαβάσουν τα άρθρα της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάννης από το άρθρο 1 έως το άρθρο 45, είτε δεν τα κατανοούν τα συμφωνηθέντα, είτε εάν τα κατανοούν τα συμφωνηθέντα προβαίνουν σε αβάσιμους και ανεπίδεκτους νομικής εκτίμησης ισχυρισμούς. Και τούτο γιατί ισχύουν τα εξής, που καθορίζουν το νομικό καθεστώς του Αιγαίου. Ειδικότερα:

1. Με το άρθρο 5 της Συνθήκης Ειρήνης του Λονδίνου του Μαΐου του 1913 που υπογράφηκε αφενός μεταξύ της Ελλάδας, της Σερβίας, του Μαυροβουνίου και της Βουλγαρίας και της Τουρκίας αφετέρου, τα Κράτη-Μέλη, εμπιστεύθηκαν στις Μεγάλες Δυνάμεις τον καθορισμό της τύχης όλων των Οθωμανικών Νήσων του Αιγαίου Πελάγους.

2. Με το άρθρο 15 της Συνθήκης Ειρήνης των Αθηνών του Νοεμβρίου του έτους 1913, μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, αναλαμβάνεται η δέσμευση της υποχρέωσης να αποδεχθούν Ελλάδα και Τουρκία την όποια απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων που θα αφορά στην τύχη των Οθωμανικών Νήσων του Αιγαίου Πελάγους.

3. Με βάση τις δύο αυτές προαναφερόμενες Διεθνείς Συνθήκες επακολούθησε η Διακοίνωση Ιανουαρίου / Φεβρουαρίου 1914 με την οποία οι Μεγάλες Δυνάμεις (που είχαν νομιμοποιηθεί επί τούτω), αποφάσισαν και παρέδωσαν, και έτσι περιήλθαν στην Ελλάδα, όλα τα νησιά του Αιγαίου με εξαίρεση την Ίμβρο, την Τένεδο και το Καστελόριζο, τα οποία επεστράφησαν στην Τουρκία. (Για το Καστελόριζο θα γίνει αναφορά αμέσως παρακάτω. Ιδιαιτέρως δε λόγω και της νομικοπολιτικής υπεροχής της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης [ΑΟΖ], το Καστελόριζο αποτελεί τη λυδία λίθο της όλης υπόθεσης).

4. Με βάση το άρθρο 12 της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης του έτους 1923 επικυρώνεται η Κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά της «Ανατολικής Μεσογείου» εκτός από την Ίμβρο, την Τένεδο και τις Λαγούσες και θεσπίζεται ειδικός κανόνας βάσει του οποίου μόνο τα νησιά που ευρίσκονται σε μικρότερη απόσταση των τριών (3) ναυτικών μιλίων από την Ασιατική Ακτή, παραμένουν υπό τουρκική κυριαρχία.

Έτσι, με τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης εκχωρούνται όλα τα άλλα νησιά της «Ανατολικής Μεσογείου» στην Ελλάδα, με εξαίρεση μόνο όσα ρητώς δεν της παραχωρούνται. Τούτος ο αυστηρός κανόνας δικαίου αποτελεί αντιστροφή στο τουρκικό «νομικό επιχείρημα», περί δήθεν «κενών δικαίου».

Επίσης, με την αυτή Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης και με το άρθρο 16, η Τουρκία δηλώνει ευθέως ότι παραιτείται από κάθε τίτλο και οποιοδήποτε δικαίωμα επί όλων των νήσων, εκτός εκείνων που η κυριαρχία τους έχει αναγνωρισθεί με τη συγκεκριμένη Συνθήκη της Λωζάνης. Δηλαδή προδήλως βέβαιον είναι ότι με απόλυτη σαφήνεια καθορίζονται τα δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο, χωρίς να δημιουργούνται αμφισβητήσεις ή κενά στα όρια της κυριαρχίας της.

Περαιτέρω -περί του Καστελόριζου:

5. Αξιοσημείωτο είναι ότι με τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης, περιέρχονται στην Ιταλία, όλα τα νησιά της Δωδεκανήσου. Τα νησιά δε αυτά αναφέρονται και απαριθμούνται λεπτομερώς ήτοι: Αστυπάλαια, Ρόδος, Χάλκη, Κάρπαθος, Κάσσος, Δήλος, Νίσυρος, Κάλυμνος. Λέρος, Πάτμος, Σύμη, Λιψώς και Κως. Ρητώς δε αναφέρεται ότι υπό την κυριαρχία της Ιταλίας περιέρχεται και η νήσος Καστελόριζο. Δηλαδή με τον ύστερο αυτό κανόνα του 1923, ακυρώνεται(!) η με τη Διακοίνωση Ιανουαρίου/Φεβρουαρίου 1914 παράδοση του Καστελόριζου στην Τουρκία!

6. Με τη συνομολόγηση ήδη της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης, η Τουρκία παραιτήθηκε υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματός της επί των νήσων της Δωδεκανήσου και των εξ αυτών εξαρτημένων νησίδων (που κατέχονταν ήδη από την Ιταλία). Ορίζεται δε ότι, το ζήτημα που αφορά στα Δωδεκάνησα, θα κανονισθεί μεταξύ των ενδιαφερομένων (Ελλήνων – Δωδεκανησίων – Ιταλών). Ως εκ τούτου κατά τρόπο αδιστάκτως βέβαιον, η Τουρκία ρητώς: α) δεν αναγνωρίζει δικαιώματα υπέρ αυτής επί της Δωδεκανήσου και β) ρητώς παραιτείται από οποιοδήποτε ζήτημα αφορά νήσους και βραχονησίδες στο πλέγμα της Δωδεκανήσου.

Έτσι με το άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων του Φεβρουαρίου του έτους 1947, η Δωδεκάνησος παραχωρήθηκε στην Ελλάδα. Υπόψη δε ότι στη Συνθήκη αυτή των Παρισίων συμβαλλόμενο μέρος δεν είναι η Τουρκία. Η παραχώρηση αυτή, που αφορά άλλωστε ιστορικά ελληνικές νήσους, ήταν και μια δικαίωση για την προσφορά της Ελλάδας στον αγώνα κατά του φασισμού-ναζισμού κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πόλεμο, στον οποίο μάλιστα η Τουρκία δεν είχε καν εμπλακεί!

7. Τέλος (και ειδικότερα ως προς το ζήτημα των Ιμίων), αναγκαίο είναι να υπομνησθεί στην Τουρκία ότι στους επίσημους χάρτες της του Υπουργείου Εξωτερικών του 1953 και του 1971, τα Ίμια βρίσκονται εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων, ενώ ο επίσημος χάρτης αυτού τούτου του τουρκικού στρατού («βαθύ κράτος») του 1969 αναφέρει τα Ίμια όχι ως Καρντάκ («Kardak») αλλά ως Ίμια («Immia») και τα εντάσσει απολύτως εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων.

• αντί επιλόγου
Οι ανιστόρητες και εξωνομικές αιτιάσεις του Προέδρου της Τουρκίας και άλλων παραγόντων της πολιτικής ζωής της γείτονος που ανήκουν στην κυβέρνησή ή στην όποια υφιστάμενη αντιπολίτευση, ευθέως χαρακτηρίζονται από πλάνη περί το δίκαιον και από πλάνη περί τα πράγματα. Η εσχάτη πλάνη δε της τουρκικής πλευράς, χαρακτηρίζεται και από το δεδομένο ότι υποθέτουν πώς με το να θέτουν «μονομερώς» κάποια ζητήματα, αυτή η διαδικασία «ιδρύει δίκαιο»… Απεναντίας συνεπάγεται απομονωτισμό!..

* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).

Πηγή