ΟΙ ΑΠΑΧΗΔΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Γράφει ο Αρίσταρχος

Από δω οι κλέφτες, από κει οι τεμπέληδες, καταχραστές, αρπακολλατζήδες και ότι άλλο βάλει ο νους σας. Και μάλιστα ειπωμένα όχι μόνον από τους δύο ΠΑΠ διαφημιστές μας αλλά και από συγγενείς, φίλους, γνωστούς, συνέλληνες! Τα κατάφεραν μια χαρά και βάλαμε πάνω στο μέτωπο ταμπέλα ‘’Απάχηδες της Ευρώπης’’!
Τι άλλο μπορεί να σημαίνουν αυτά τα φοβερά ποσοστά του 95% των Γάλλων του Ολάντ να μας διώξουν από το ευρώ. 80% των Γερμανών, 75% των Ισπανών και 49% των una faccia una razza ‘’φίλων’’ μας Ιταλών.
Με απλά λόγια ΔΕΝ ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ. Μας θεωρούν επικίνδυνη μεταδοτική αρώστια.  
Εμείς είμαστε η καταστροφή τους. Γι αυτό και ετοιμάζονται να μας στείλουν επίτροπο. Μ’ αυτόν θα συνδιαλέγονται οι πολιτικοί μας. Ο Ράϊχενμπαχ μπροστά του, θα είναι φαντάρος.
Κι εγώ ο απλός εργαζόμενος ή μη εργαζόμενος, ο συνταξιούχος ή απλώς …ούχος με όσο μυαλό διαθέτω(τα μεγάλα μυαλά έγιναν πολιτικοί) ξύνω το κεφάλι μου και μούρχονται σκόρπιες ιδέες που παιδεύονται να ενωθούν για μια λογική(σαλιγκαρίσια) εξήγηση, πως και γιατί φτάσαμε εδώ!
Λέω, με το ΠΑΣΟΚ εθιστήκαμε στην ιδέα του λαού στην εξουσία και του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Εθιστήκαμε στην ιδέα του …μπουρμπουάρ!(να πάρει κι ο υπάλληλος το δωράκι του).
Κι αφού τα βάλαμε όπως έλεγε κι ο Σινάτρα under my skin, αυτοί πέρασαν στο επόμενο βήμα ’’φέρτε τα λεφτά πίσω’’. Με το πλέον ατιμώρητο υπερσκάνδαλο όλων των εποχών, το χρηματιστήριο. Ποντάρισαν στο ταμάχι του Έλληνα ‘’άρπαξε νάχεις και δούλεψε να φας’’. Έχασαν σχεδόν όλοι οι νεοτζογαδόροι αρχοντοχωριάτοι τα λεφτά τους. Απαράβατος ο κανόνας γαρ. ‘’Δεν γίνεται όλοι να κερδίζουν. Κάποιος πρέπει να χάνει’’
Και αφού μας ξεζούμισαν μας πέταξαν στον ωκεανό με το ευρώ, κι άντε να μάθεις μπάνιο με καρχαρίες μαζί. Αναρωτιόμασταν με τα λιγοστά μας μυαλά ‘’πως μπήκαμε στην ΟΝΕ; Με τι προσόντα;’’ Ήξερε ο Σιμήτης, κι αυτό έφτανε.
Στο καπάκι μας πάσαραν και του Ολυμπιακούς αγώνες. Θυμάστε τον ΓΑΠ στο πλάι του Κοκό με τα χέρια ψηλά να ζητωκραυγάζουν στην Ιαπωνία που τα ραμολιμέντα, οι και αθάνατοι λεγόμενοι, μας επέλεξαν για να τους διοργανώσουμε(!) με καθυστέρηση 8 ετών!(από τον χρυσό ιωβηλαίο). Αλλά έπρεπε να προηγηθεί η λαϊκή καταλήστευση με το χρηματιστήριο.
Και όλοι αναρωτιόμασταν με τι λεφτά θα γίνουν.’’τα μεταξωτά βρακιά θέλουν επιδέξιους κ…ς’’ Και μεις μόνο επιδεξιότητα είχαμε. Ούτε βρακιά ούτε το άλλο. Είχαμε όμως Σιμήτη. Κι αυτό έφτανε. Πόσο σίγουρος νιώθεις όταν έχεις πρωθυπουργό ικανό!
Μετά έπιασαν τον Έλληνα, έτσι όπως μας κατάντησαν. Δύο μισθοί στο σπίτι από την δουλειά του ζευγαριού και ένα τρίτος μαύρος. Νόμισαν πως έγιναν τυροκόμοι. Να καζίνο, να μπουζούκια, εξοχικά, εξωλέμβια, παιδιά για σπουδές τόνα στην Αγγλία τάλλο στην Τσεχοσλαβακία. Όχι παίζουμε.
Έλα όμως που τα λεφτά φαγώθηκαν στο χρηματιστήριο. Έτσι, με τόσα εισοδήματα άρχισαν τα δάνεια. Σου έστελναν από τράπεζα μια κάρτα στο σπίτι με την σημείωση. ‘’Στον λογαριασμό σας υπάρχουν 10.000ευρώ. Περιμένουν ένα τηλέφωνο να ενεργποιηθούν’’. Σε λίγα χρόνια και με διακυβέρνηση Καραμανλή(είδες τι σημαίνει να έχεις πρωθυπουργό;) χρεώθηκαν οι Έλληνες αρχοντοχώριατοι με  δάνεια χιλιάδων. Αλλά εξυπηρετούσαν τα δάνεια, με τα τότε εισοδήματα.
Άλλαι, όμως, αι βουλαί των Ελλήνων και άλλα οι επιβουλευόμενοι κέλευσαν.
Έστειλαν το 2009 οι πολίτες τον υποσχόμενο πολλά λεφτά, αφού υπήρχαν! Τον έστειλαν στην πρωθυπουργία και του έδωσαν και έναν υπουργό οικονομικών μπουκιά και σχώριο. Όλο για Τιτανικούς μιλούσε λες κι ήταν η μετενσάρκωση του captain Edward John Smith.
Αυτό ήταν! Σε δύομιση χρόνια η κρίση χρέους έγινε κρίση δανεισμού που μπαλώθηκε πρόχειρα με άλλα δάνεια και κουρέματα ταμείων για να εξορθολογήσουν(πόσο την μισώ αυτή την Πασοκόλεξη) τον αρχοντοχωριάτη και να τον στείλουν πίσω, εκεί στο πενήντα. Μειώθηκαν μισθοί, συντάξεις. Αυξήθηκαν όλα τα είδη πρώτης ανάγκης. Η εφορία αρπάζει και με χέρια που δεν έχει. Τα δάνεια πλέον δεν εξυπηρετούνται. Οι  φωτεινές μεζονέτες κινδυνεύουν με κατασχέσεις. Είναι η αρχή. Μετά το φθινόπωρο έτσι θα είναι ο νεοέλληνας.  Φτωχός, ραγιάς, υποτακτικός.
Τζάμπα τα βαρύγδουπα πτυχία, τα περισσότερα από την αλλοδαπή. Όλα στην ανεργία. Νέοι στην εξαθλίωση. Και μην σας ξεγελούν τα καφέ που είναι γεμάτα. Έκοψε το μισό του φαγητό ο  παππούς, ο γονιός για να πίνει τον καφέ του, το σπλάχνο του.
Ξύνω το κεφάλι μου θαρρείς και έπιασε ψείρες. Προσπαθώ να τα συνδέσω όλα αυτά μπας και βγάλω κανένα συμπέρασμα. Με σπρώχνει ο γείτονάς μου ο Γιώργης που είναι πιο βλάκας από εμένα και μου λέει σοβαρός.
Όλα ήταν μεθοδευμένα.
Ναι! Αλλά γιατί;
Περιμένουμε το requiem για να το μάθουμε. Αλλά τότε μάλλον θα είναι αργά για οτιδήποτε. Όχι, δεν θα μιλήσω για ελπίδα αφού στο πιθάρι της Πανδώρας υπήρχαν μόνο κακά.
ΥΓ. Τον όρο ‘’αρχοντοχωριάτης’’ μου τον είπε ταξιτζής που δουλεύει στο Παρίσι. Έρχονται ,λέι, Ελληνίδες για επίσκεψη στην Disneyland φορτωμένες με όλα τα βραχιόλια και τα σκουλαρίκια της Γερακίνας. Τόγραψε και μια Γαλλική εφημερίδα. Μας αποκάλεσε ‘’αρχοντοχωριάτες’’.