OTAN...

Όταν τα λαμόγια  φοράγανε τα λαμέ τους κουστουμάκια και πουλάγανε μούρη στα Κολωνάκια, στα μπαράκια και στα κωλάδικα…
Όταν οι ζιβαγκοφορεμένοι μουσάτοι αγόραζαν ψυχές και ιδεολογίες και μετέτρεπαν έναν λαό σε αγέλη…
Όταν οι πικραμένοι αντιστασιακοί τρέχανε αγεληδόν να ενταχθούν στη μεγάλη δημοκρατική παράταξη του «εθνάρχη» Αντρέα…
Όταν οι αλανιάρες γκόμενες σκαρφάλωναν στα υψηλά δώματα της εξουσίας με την ίδια ευκολία που η μαϊμού σκαρφαλώνει στο πιο ψηλό κλαδί…
Όταν ο μπετατζής γινόταν εργολάβος δημοσίων έργων κι ο καταφερτζής εκδότης και μιντιάρχης ελέω κυβερνώντος κόμματος…
Όταν η κυρά Κατίνα εγκατέλειπε το σπίτι της στη Δραπετσώνα για να αγοράσει μεζονέτα στην Εκάλη προκειμένου να βρίσκεται στον κύκλο της…

‘Οταν «οι κομματικοί στρατοί» αντικατέστησαν το κράτος και μετέτρεψαν τη το δημόσιο σε «κομματικό προτεκτοράτο»…

Όταν ο μέγας εκμαυλιστής Ανδρέας Παπανδρέου βίαζε τη συνείδηση του Ελληνικού λαό και μετέτρεπε τους Έλληνες σε «τάγμα πελατών και ψηφοφόρων…»
Όταν τα «δικά μας παιδιά»  μπαίναμε τσούρμο στο δύσμοιρο δημόσιο για να κάνουν τη ζωή των πολιτών δύσκολη…
Όταν οι πολιτικάντζες όλων των χρωμάτων εφορμούσαν για μ’ αδειάσουν τα δημόσια ταμεία…
Όταν οι ξιπασμένοι αγοράζανε και τέταρτο αυτοκίνητο…
Όταν ο «ευδαίμων Έλλην» έπαιρνε δάνειο από την τράπεζα για να πάει διακοπές στη Μύκονο…
Όταν ό απαίδευτος υπουργός μετέτρεπε την παιδεία σε μπορντελάκι και τον στρατό σε καφετέρια…
Όταν κάποιος  τολμούσε να μιλήσει για την Ελλάδα και τους Έλληνες και όλοι τον έδειχναν με το δάχτυλο, ως «εθνικιστή», ακροδεξιό» και «Ελληνάρα»…

Εμείς χρόνια τώρα βαράγαμε το καμπανάκι, αλλά κανένας δε μας άκουγε…