Η κλιμάκωση του πολέμου

Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο της ισπανικής El Pais (29.11.12) η Γερμανία, σε συνεργασία με τις τράπεζες της, ενισχύει τις κερδοσκοπικές επιθέσεις εναντίον των χωρών του Νότου, με στόχο τη λεηλασία τους.

Ειδικότερα, η πολιτική λιτότητας που επιβάλλει η Γερμανία στους «εταίρους» της, δημιουργεί μεγάλα πλεονεκτήματα στην ίδια, επειδή τη βοηθάει να περιορίσει τα τεράστια ελλείμματα της – γεγονός που επιτυγχάνεται με την «υπόγεια» ενίσχυση της κερδοσκοπίας εκ μέρους της, όσον αφορά τα δημόσια χρέη των χωρών του Νότου, με αποτέλεσμα τα δικά της επιτόκια δανεισμού να είναι μηδενικά.

Οι συγγραφείς του άρθρου, αφού αναφέρονται στον καπιταλισμό-καζίνο, ο οποίος θεωρούν πως δημιουργήθηκε από την «απορρύθμιση» και την πλήρη απελευθέρωση του χρηματοπιστωτικού κλάδου, «τεκμηριώνουν» την ύπαρξη ενός ιδιωτικού χρηματιστηρίου, με έδρα τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο – ενός χρηματιστηρίου, το οποίο ευρίσκεται στα χέρια του «χρηματοπιστωτικού καρτέλ», αποτελούμενου από έξι μεγάλες αμερικανικές τράπεζες και έξι ευρωπαϊκές (τράπεζες που αφού χρεοκόπησαν, υπεξαιρώντας τεράστια ποσά, διασώθηκαν από τις κυβερνήσεις των χωρών τους, εις βάρος των φορολογουμένων πολιτών).

Η Γερμανία κατηγορείται ότι, «ενισχύει τα στοιχήματα των κερδοσκόπων εναντίον των χωρών του Νότου». Παράλληλα, υπενθυμίζεται ο ρόλος της Goldman Sachs στην απόκρυφη χρεών της Ελλάδας, πριν την είσοδο της στην Ευρωζώνη - όπου ενοχοποιείται ότι, μαζί με τη Deutsche Bank, χρησιμοποίησε την εσωτερική της πληροφόρηση για να στοιχηματίσει στην έκτοτε προγραμματισμένη, μελλοντική κατάρρευση της Ελλάδας.

Σύμφωνα τώρα με τη γερμανική εποπτική αρχή (BAFIN), το 2009 ευρίσκονταν στην κατοχή γερμανικών τραπεζών «τοξικά» χρεόγραφα αξίας 800 δις €. Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να τιμωρήσει τους ενόχους-τραπεζίτες για τις κερδοσκοπικές τους «ατασθαλίες» (Hypo Real Estate, IKB, WLB, Commerzbank κλπ.), προτίμησε, σε συνεργασία με τις χρεοκοπημένες ουσιαστικά τράπεζες της, να στρέψει έντεχνα την προσοχή των αγορών μακριά από την ίδια, στις χώρες του Νότου – με απώτερο στόχο τον εξευτελισμό, τη λεηλασία και την κατάληψη του.

Περαιτέρω, πάντοτε κατά την El Pais, η Γερμανία τοποθετείται εναντίον της ενίσχυσης των ισπανικών τραπεζών – αποκρύπτει όμως το ότι, η Deutsche Bank έλαβε το 2008 περί τα 20 δις $ από την Fed, με επιτόκιο μόλις 0,01%! Την ίδια στιγμή η Γερμανία κερδίζει από τις κερδοσκοπικές επιθέσεις εναντίον της Ισπανίας, ως εξής:

(α) «Παράγει» αρνητικές ειδήσεις, όταν η Ισπανία απευθύνεται στις αγορές για το δανεισμό της, με αποτέλεσμα να αυξάνονται δυσανάλογα τα επιτόκια και να προβληματίζεται/εκβιάζεται η ισπανική κυβέρνηση.

(β) Απαιτεί την ιδιωτικοποίηση των κερδοφόρων ισπανικών εταιρειών του δημοσίου (αεροδρόμια, τυχερά παιχνίδια κλπ.), έτσι ώστε αυτές οι εταιρείες να οδηγηθούν στα χέρια των χωρών του Βορά, σε εξευτελιστικές τιμές.

(γ) Δημιουργεί προϋποθέσεις «πιστωτικής ασφυξίας» στην αγορά, οπότε καταρρέουν οι μετοχές των πολυεθνικών ισπανικών επιχειρήσεων (Telefonica, Iberdrola, Repsol, Gas natural κλπ.) – με στόχο την πάμφθηνη εξαγορά τους από τις γερμανικές και άλλες πολυεθνικές.

(δ) Ενισχύει τον «χρηματοπιστωτικό πανικό» στην Ισπανία, ο οποίος οδηγεί στη μαζική εκροή καταθέσεων από τις τράπεζες και στη γενικότερη έξοδο κεφαλαίων από τη χώρα, με προορισμό το Βορά. Μόνο τους πρώτους 8 μήνες του 2012 έφυγαν από τη χώρα 330 δις € τα οποία, μαζί με αυτά που εγκατέλειψαν την Ιταλία και την Ελλάδα, κατευθύνθηκαν σε τράπεζες της Ελβετίας, του Λουξεμβούργου, της Ολλανδίας και της Γερμανίας.

Οι συγγραφείς αναφέρονται στο σκάνδαλο Libor και επικρίνουν την παθητικότητα της Κομισιόν, ειδικά όσον αφορά τις ενορχηστρωμένες κερδοσκοπικές επιθέσεις εναντίον της Ελλάδας από το τραπεζικό καρτέλ – το οποίο συνεχίζει να δρα από το χρηματιστηριακό καζίνο του Λονδίνου, με την ενίσχυση του αμερικανικού «λόμπι» (εταιρείες αξιολόγησης, ΜΜΕ κλπ.).

Επικρίνουν επίσης το σκοτεινό ρόλο της γερμανικής κεντρικής τράπεζας στην όλη διαδικασία – η οποία, σε συνεργασία με τις εμπορικές υπερτράπεζες (με την ΕΚΤ επίσης), λεηλατεί το Νότο, μεταφέροντας πολλά δις € στο Βορά.

Τέλος ισχυρίζονται ότι ο στόχος της Γερμανίας είναι, μέχρι τις εκλογές του 2013, να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν περισσότερα κεφάλαια του Νότου στην επικράτεια της – με τη βοήθεια της «βρώμικης» πολιτικής λιτότητας που επιβάλλει στις δειλές κυβερνήσεις εκείνων των κρατών, τα οποία έχουν συνθηκολογήσει, αποδεχόμενα την ηγεμονία της.

http://goo.gl/IZV7y