Κορυσχάδες: Το χωριό της Αντίστασης!

Είναι όμορφο χωριό οι Κορυσχάδες.  Πρόκειται για ένα παραδοσιακό– διατηρητέο οικισμό, μόλις 5 χιλιόμετρα από το Καρπενήσι, στο δρόμο προς τον Προυσό, με πανέμορφα πέτρινα σπιτάκια και παλιά ανακαινισμένα αρχοντικά  κουρνιασμένα  σε υψόμετρο περίπου 950 μέτρων. Το χωριό το αγκαλιάζουν τριγύρω  μεγαλόπρεπα βουνά και  καταπράσινες πλαγιές πνιγμένες στο έλατο, ενώ  κρυστάλλινα νερά το διατρέχουν παντού.  Από ψηλά η θέα είναι μοναδική καθώς  η ματιά μας ταξιδεύει ως την εύφορη κοιλάδα της Ποταμιάς του Καρπενησιώτη. Το όνομα Κορυσχάδες προήλθε από  την αρχαιοελληνική λέξη «κόρυς» (περικεφαλαία) αφού σε κοντινή τοποθεσία λειτουργούσε, κατά την αρχαιότητα, μεταλλείο όπου από την εξόρυξη του μετάλλου κατασκευάζονταν περικεφαλαίες και όπλα.

Πέρα όμως από τη φυσική ομορφιά του πρόκειται και για ένα ιστορικό χωριό. Σχεδόν εφαπτόμενο στην ωραία πλατεία των Κορυσχάδων βρίσκεται το επιβλητικό πετρόχτιστο σχολείο-μουσείο της Εθνικής Αντίστασης! Το μουσείο αποπνέει το άρωμα του ηρωικού παρελθόντος με τις τοιχογραφίες, τις προθήκες με τις ιστορικές φωτογραφίες και τα σπάνια ντοκουμέντα που αφορούν την αντιστασιακή δράση του ένοπλου λαϊκού κινήματος. Σε αυτό το σχολείο, το 1944 (από τις 14 έως τις 27 του Μάη)  συνεδρίασε το περίφημο Εθνικό Συμβούλιο. Ήταν η λαϊκή βουλή, το ανώτατο αντιπροσωπευτικό όργανο της Λαοκρατούμενης Ελεύθερης Ελλάδας. Μιας Ελλάδας που δεν υποτάχτηκε στο ναζιστικό ζυγό και τους δωσίλογους συνεργάτες του, αλλά κράτησε ψηλά τη σημαία της Αντίστασης με τον ηρωικό ένοπλο αγώνα του ΕΛΑΣ που οδήγησε στην απελευθέρωση του μεγαλύτερου τμήματος της χώρας. 

184 εθνοσύμβουλοι ψηφίστηκαν από το «σώμα εκλεκτόρων» που ήταν εκλεγμένοι αντιπρόσωποι από τις λαϊκές συνελεύσεις των κατοίκων σε χιλιάδες χωριά και πόλεις. Προστέθηκαν όμως και άλλοι 22 σύμβουλοι προερχόμενοι από τη βουλή του 1936 που είχε βιαίως διαλύσει η φασιστική δικτατορία του Μεταξά. Συνολικά 206 εθνοσύμβουλοι. Ψήφισαν 1.800.000 άνθρωποι, όχι μόνο στις απελευθερωμένες περιοχές αλλά και σε κατεχόμενες ή ημικατεχόμενες ζώνες -κυριολεκτικά κάτω από τη μύτη των ναζί- μέσα σε σκληρές συνθήκες διώξεων και τρομοκρατίας. Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας ψήφισαν οι γυναίκες, καθώς και οι νέοι που συμπλήρωσαν το 18^ο έτος της ηλικίας τους.

Όπως αναφέρεται στην ιστορική διακήρυξη του Εθνικού Συμβουλίου τούτο ήταν «συγκροτημένο από αντιπροσώπους ολόκληρου του Ελληνικού λαού, που συνήλθαν για να διακηρύξουν την ακατάβλητη θέλησή του να πολεμήσει ως την τελευταία του πνοή για την απελευθέρωση της χώρας, την πλήρη συντριβή του φασισμού και την αποκατάσταση της εθνικής ενότητας και της λαϊκής κυριαρχίας».

Στις Κορυσχάδες, εκείνες τις ηρωϊκές μέρες του 1944, θεσμοθετήθηκε, επί της ουσίας, ένα επαναστατικό σύνταγμα που ήλθε κατ΄ αρχάς να επικυρώσει τους λαοκρατικούς θεσμούς που γεννιόταν και ανδρώνονταν στην Ελεύθερη Ελλάδα της Αντίστασης. Αυτό που στην πορεία του χρόνου πολλοί προσπάθησαν να αποσιωπήσουν ή να διαστρεβλώσουν ήταν το γεγονός ότι το προοδευτικό όραμα για την επόμενη ημέρα δεν εξαντλούταν μονάχα στην πλήρη απελευθέρωση της χώρας από τους Γερμανούς, αλλά στόχευε και παραπέρα: στην κατοχύρωση της Λαϊκής Δημοκρατίας και των Ελευθεριών, σε μια ανεξάρτητη και κοινωνικά δίκαιη Ελλάδα με τον εργαζόμενο λαό κυρίαρχο και αφέντη στον τόπο του.

Το στίγμα αυτής της Ελεύθερης Λαϊκοδημοκρατικής Ελλάδας δίνει το τελικό ψήφισμα του Εθνικού Συμβουλίου όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρει χαρακτηριστικά:             

Άρθρο 2. – Όλες οι εξουσίες πηγάζουν απ’ το λαό και ασκούνται από το λαό. Η Αυτοδιοίκηση και η λαϊκή Δικαιοσύνη είναι θεμελιώδεις θεσμοί του δημοσίου βίου των Ελλήνων.

Άρθρο 4. – Οι λαϊκές ελευθερίες είναι ιερές και απαραβίαστες. Το αγωνιζόμενο έθνος θα τις προστατέψει από κάθε απειλή, από οπουδήποτε και αν προέρχεται.

Άρθρο 5. – Όλοι οι Έλληνες, άντρες και γυναίκες, έχουν ίσα πολιτικά και αστικά δικαιώματα.

Άρθρο 6. – Η εργασία είναι βασική κοινωνική λειτουργία και δημιουργεί δικαίωμα για την απόλαυση των αγαθών της ζωής.

Άρθρο 7. – Επίσημη γλώσσα για όλες τις εκδηλώσεις της δημόσιας ζωής και για όλους τους βαθμούς της εκπαίδευσης είναι η γλώσσα του λαού.

Άρθρο 8. – Ο πρωταρχικός σκοπός και ο γνώμονας για την άσκηση όλων των εξουσιών είναι ο απελευθερωτικός αγώνας του έθνους. – Το Εθνικό Συμβούλιο, η ΠΕΕΑ, οι ένοπλοι και άοπλοι πολίτες υπηρετούν πριν απ’ όλα το σκοπό αυτό. – Ο Εθν. Στρατός ΕΛΑΣ, είναι το ένοπλο τμήμα του έθνους, που μάχεται για την απελευθέρωση της πατρίδας και τις ελευθερίες του λαού.

Το Εθνικό Συμβούλιο (και η ΠΕΕΑ) μετά και την προδοτική συμφωνία του Λιβάνου παύει πλέον να υφίσταται στις 5 Νοέμβρη του 1944. Το όνειρο της Λεύτερης Λαοκρατούμενης Ελλάδας θα πολτοποιηθεί κάτω από τις ερπύστριες των Αγγλικών τανκς και των ντόπιων υποτακτικών τους. Αλλά δεν θα πάψει ποτέ να φλογίζει τις καρδιές όσων ονειρεύτηκαν και εξακολουθούν να ονειρεύονται μια νέα κοινωνία.

Και αυτό το Ευρυτανικό χωριουδάκι θα υπάρχει για να θυμίζει και να εμπνέει...

ΥΓ1: Δείτε και ορισμένα κομβικά αφιερώματα του blog μας για την Αντίσταση στην Ευρυτανία:

Δομνίστα Ευρυτανίας: Η Αγία Λαύρα της Αντίστασης

"Κλέαρχος-Μικρό Χωριό"!

Ποιος θυμάται την "Πρωτεύουσα της Ελεύθερης Ελλάδας";

Κρίκελλο 1942: Φλάμπουρο Αντίστασης σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη!

ΥΓ2: Διαβάστε, επίσης, κάποια επιπλέον ντοκουμέντα από τον Παράνομο Αντιστασιακό Τύπο της εποχής που έχει δημοσιεύσει ανά καιρούς το blog μας :

"Άμα σας ρωτήσουν απαντήστε περήφανα:ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΠΟΝΙΤΕΣ..."

Αντάρτικη Ζωή

Με τον Άρη καθώς περνούσαμε τη Ρούμελη

Το ξεκίνημα του 1944, με τη γραφίδα της ΕΠΟΝ 

"Ευρυτάνας Ιχνηλάτης"