ΕΚΤΡΟΠΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ

 Κάποια πράγματα που κάποτε σου ήταν οικεία τα ξεχνάς. Οι καταστάσεις αλλάζουν κι ούτε που το αντιλαμβανόμαστε. «Η ζωή τραβάει την ανηφόρα» που λέει και ο ποιητής, αλλά όπου υπάρχει ανηφόρα, υπάρχει και κατηφόρα, λέει ο λαός και ξαφνικά σου ’ρχονται στο μυαλό όλα εκείνα που ξέχασες ή εκείνα που κάποιοι θέλανε να ξεχάσεις.

Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Το φάντασμα του παρελθόντος μετατρέπεται σε υπαρκτή πραγματικότητα και η υπαρκτή πραγματικότητα σε φάντασμα του παρελθόντος. Αναλόγως με την σκοπιμότητα που εξυπηρετείται.

Την λέξη «εκτροπή» είχα να την ακούσω από την εποχή που κυριαρχούσε το πολιτικό σύνθημα «Εμπρός Αντρέα, για μια Ελλάδα νέα…» Μια Ελλάδα έξω από το ΝΑΤΟ και τα μονοπώλια της ΕΟΚ! Μια Ελλάδα που θα ανήκει στους Έλληνες! Το ΠΑΣΟΚ είχε, κατά κάποιο τρόπο, συνδέσει  το όνομά του με τη λέξη αυτή και κάθε φορά της έδινε και διαφορετικό νόημα! Κάτι σαν τους χρησμούς της Πυθίας, δηλαδή, που τους ερμηνεύει κανείς όπως θέλει.

«Θα εκτρέψουμε την Ελλάδα από την πορεία της εκτροπής», έλεγε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου «και θα την οδηγήσουμε προς τον τρίτο δρόμο για τον σοσιαλισμό!»

Μετά, κάπου μεταξύ του τρίτου δρόμου προς τον σοσιαλισμό και του δρόμου προς την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, την ξεχάσαμε την
«εκτροπή της εκτροπής» για να την ξαναθυμηθούμε πάλι με την εκτροπή του Αχελώου!

Η εκτροπή του Αχελώου, τελικά, καθυστέρησε. Προηγήθηκε η εκτροπή του τρένου της αλλαγής! «Εμείς γι αλλού κινήσαμε, γι αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει…» όπως λέει και το λαϊκό άσμα.

Τώρα το τρένο της αλλαγής είναι αραγμένο στο αμαξοστάσιο της Χαριλάου Τρικούπη με μηχανοδηγούς τους Σαμαρά και Βενιζέλο!

Τώρα θα μου πείτε, υπάρχει σταθμός τρένου στην Χαριλάου Τρικούπη; Γιατί, υπάρχει σοσιαλισμός στο ΠΑΣΟΚ;

Υπάρχουν περήφανα νιάτα και τιμημένα γηρατειά; Εμείς, κάποιους 750.000 νέους ξέρουμε, που ψάχνουν να βρουν καμιά δουλίτσα, έστω και ωρομίσθιοι με 300 ευρώ το μήνα, και κάτι γεροντάκια που περιμένουν από τα μαύρα χαράματα στα καταστήματα του ΙΚΑ για να ανανεώσουν τα βιβλιάριά τους.

Πού ξαποσταίνει το κίνημα των μη προνομιούχων; Η δικαίωση των μικρομεσαίων πού βρίσκεται, τελικά; Τι απέγιναν οι αλησμόνητες «καλύτερες μέρες» που όλοι περιμέναμε; Τις πήρε η «εκτροπή της εκτροπής » και τις σήκωσε…

Κι αν κάποιος αποτολμήσει να ρωτήσει, γιατί δεν έγινε τίποτα απ’ αυτά που περιμέναμε, τότε έρχεται το ντουέτο των δωσίλογων

και του λέει, πρόσεχε γιατί οι «σκοτεινές δυνάμεις των άκρων» απεργάζονται να εκτρέψουν την «εκτροπή» της εκτροπής…

Και τον μικρομεσαίο, το περήφανο νιάτο, το τιμημένο γηρατειό και τον μη προνομιούχο αρχίζουν και τον τρώνε τα μαύρα φίδια. Κι αν έρθει η εκτροπή και μας εκτρέψει από τον δρόμο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης στον οποίο μας οδήγησε η εκσυγχρονιστική εκτροπή που εξέτρεψε το ρεύμα του νεοφιλελευθερισμού και της συντήρησης, τότε τι γίνεται;

Όπως παλιά, όταν κάναμε καμιά ζημιά και μας έλεγε η μαμά μας, προσέξτε γιατί αν το ξανακάνετε θα έρθει και θα σας φάει ο κακός δράκος που βγάζει φωτιές από το στόμα, έτσι και τώρα ο ίδιος φόβος φωλιάζει μέσα μας.

Μόνο που σήμερα, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, δράκος που βγάζει φωτιές από το στόμα λέγετε «εκτροπή». Κανείς δεν ξέρει πως είναι. Κανείς δεν ξέρει που ζει. Κανείς δεν ξέρει πότε θα χτυπήσει. Στο άκουσμά του, όμως όλοι μας τρέμουμε και κοιτάζουμε με καχυποψία τον διπλανό μας! ......................................................................................

Μπήκα κάτω από τις κουβέρτες μου, αφού πρώτα η Χριστίνα Σούζη μου είπε τον αυριανό καιρό: «Εκτροπές και καταιγίδες...»

Έξω άστραφτε....
Κρυφοκοιτούσα όλη την νύχτα κάτω απ’ την κουβέρτα.

«Πρέπει να έχω το νου μου» σκέφτηκα.

Η εκτροπή χτυπάει πάντα μετά τις δώδεκα… Όπως τα φαντάσματα.

Καληνύχτα σας.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «KontraNews»