Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗ

Μπήκαμε στον Ιούλιο, στην κατ’ εξοχή περίοδο των διακοπών και δεν κρατιόμαστε με τίποτα, τα πουλάκια μου… Έτοιμοι είμαστε να την κοπανήσουμε. Όπου φύγει… φύγει… Σε λίγο καιρό η Θεσσαλονίκη θα θυμίζει έρημη πόλη κι όταν με το καλό μπούμε στον Αύγουστο θα μετράμε τα αυτοκίνητα στην Τσιμισκή και στην Εγνατία…
Όχι, θα κάτσουμε να σκάσουμε...
Και δε μιλάω μόνο για τους 100.000 Θεσσαλονικείς που έχουν ήδη δραπετεύσει από τις αρχές του καλοκαιριού στην Χαλκιδική για ένα Σαββατοκύριακο... δύο μηνών!!!
Σε όλους εμάς αναφέρουμε που είτε φύγουμε, είτε μείνουμε, είναι σα να έχουμε φύγει…
Φευγιό... Το όπλο των Ελλήνων...
Ο Έλληνας το φευγιό το έχει μέσα του… Θέλει να φεύγει!
Το λέει και το τραγούδι « Θα σε πάρω να φύγουμε σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη... »
Δεν τον ενδιαφέρει πού θα πάει, αρκεί να φύγει...
« Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια » που λέει κι ο φίλος μου ο Διονύσης…
Βάλε τώρα και τρένα, αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες, ποδήλατα, πατίνια, φουσκωτά, ξεφούσκωτα, θαλαμηγούς, βάρκες…
« Πάμε στο άγνωστο, με βάρκα την ελπίδα... »
Οι Έλληνες φεύγουν, γενικώς...
Φεύγουν όταν μπαίνουν οι γιορτές, φεύγουν όταν τελειώσει η παράσταση, φεύγουν όταν γίνονται σεισμοί, φεύγουν όταν έρχεται ο καύσωνας, φεύγουν μόλις τους πουν καθίστε, φεύγουν μόλις έρθει ο λογαριασμός, φεύγουν μόλις δουν τα σκούρα...
Γενικώς, είμαστε ένας λαός φευγάτος...
Οι Έλληνες φεύγουν αφήνοντας πίσω τους ότι πολυτιμότερο έχουν.
Από DVD μέχρι γυναίκα, ασχέτως αν για τον μέσο Έλληνα η γυναίκα δε θεωρείται είδος πολύτιμο.
Είμαστε ένας λαός που φεύγει « προς άγνωστον κατεύθυνσιν »
Είμαστε ένας λαός που γεννήθηκε να φεύγει. Και μόλις φύγει, τον πιάνει η νοσταλγία να γυρίσει...
Και μόλις γυρίσει, βαράει το κεφάλι του στον τοίχο και λέει, « τι το ’θελα που γύρισα… " και ξαναφεύγει...
Ξαναφεύγει, για να ξαναγυρίσει!
Έτσι είναι...
Ερχόμαστε για να φύγουμε... Και φεύγουμε για να ξαναγυρίσουμε... μέχρι να ξαναφύγουμε...
Κι όταν οι Έλληνες φεύγουν ισοπεδώνουν τα πάντα, από εθνική οδό, μέχρι εθνική οικονομία.
Βαράνε κλάξον, βαράνε μάντρες, βαράνε αυτοκίνητα, βαράνε σκύλους, γάτες, κότες, βαράει ο ένας τον άλλο, τη γυναίκα τους βαράνε, τα παιδιά τους βαράνε... Φευγάτοι και βαρεμένοι όλοι τους!
Απόδραση από την καταπιεστική πραγματικότητα, λένε.
Απόδραση τα Χριστούγεννα, απόδραση την πρωτοχρονιά, απόδραση την 25η Μαρτίου, απόδραση την 28η Οκτωβρίου, απόδραση τις Απόκριες, απόδραση το Πάσχα, απόδραση το καλοκαίρι, απόδραση την άνοιξη, απόδραση το φθινόπωρο, απόδραση τον χειμώνα, τα τριήμερα, τα τετραήμερα, τις γορτές και τις σχόλες...
Άντε και καμιά τριανταριά μικροαποδράσεις τα Σαββατοκύριακα...
Κι οι πολιτικοί μας από δίπλα.
Δραπέτες κι αυτοί της καταπιεστικής πραγματικότητας, με την οποία ασφαλώς, δεν έχουν και πολύ μεγάλη σχέση...
Στην Ελλάδα οι πολιτικοί έρχονται πάντα για να διορθώσουν την καταπιεστική πραγματικότητα που δημιούργησαν οι προκάτοχοί τους στην εξουσία και φεύγουν αφήνοντας μια καταπιεστική πραγματικότητα, για να την επαναδιορθώσουν αυτοί που θα τους διαδεχτούν...
Στην Ελλάδα οι καταπιεστικές πραγματικότητες φυτρώνουν μόνες τους, βλέπετε, όπως τα ραδίκια...
Κανείς δε φταίει γι αυτές, ούτε πολιτικοί, ούτε πολίτες...
Είμαστε όλοι θύματα μιας αυτοφυούς καταπιεστικής πραγματικότητας...
Δραπέτες λοιπόν μαζί με μας και οι πολιτικοί μας...
Διακοπές και για τον δημόσιο υπάλληλο που παραπαίει μεταξύ δουλειάς, απεργίας και απόδρασης.
Και μετά η επιστροφή.
Και να μετράμε τους νεκρούς και να ‘ναι πιο πολλοί από τις μάχες στη λωρίδα της Γάζας! Ίνα επαληθευθεί το ρηθέν « τα φονικότερα όπλα του Έλληνα είναι το αυτοκίνητο και το εκλογικό του βιβλιάριο »
Καλές μας διακοπές, λοιπόν, αγαπητοί συνδραπέτες και καλή επιστροφή στη Θεσσαλονίκη που θα μας περιμένει με τις θαλασσινές ευωδιές της ( ! ) που θα ξεχύνονται απ’ τον πεθαμένο Θερμαϊκό…
Καλή επιστροφή στην Θεσσαλονίκη, που θα μας περιμένει με το όζον, το άζωτο και το μονοξείδιο του θείου...
Καλή επιστροφή στην Θεσσαλονίκη, που θα μας περιμένει με το κυκλοφοριακό χάος και την αποξένωση…
Καλή επιστροφή και καλή μας διαμονή... Μέχρι, την επόμενή μας απόδραση...