ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ;

Για την ιστορία του πράγματος.Όσο υπάρχει ιστορία, δηλαδή, όσο καταγράφεται…
Αν καταγράφεται.
Γυρίζεις στο παρελθόν ψάχνεις, αναγνωρίζεις φωνές χαμένες, πρόσωπα αγαπημένα, μουσικές οικείες, βασανιστικές.
Ποτέ δε φτάνεις στην αρχή του λαβύρινθου, δε θέλεις ή δεν μπορείς.
Σύρεσαι σε σταθμούς επόμενους, σε κρύες αίθουσες αναμονής…
Αρχίζεις να συνηθίζεις στην έννοια του απρόβλεπτου.
Οπλισμένος με μάταια γιατροσόφια, ευχές, ικεσίες, ιδεολογίες και υπέρτατα όντα ετοιμάζεσαι για τη μεγάλη διαδρομή…
Η μυρωδιά του κάρβουνου σου καίει τον οισοφάγο, το άρωμα της καραμέλας σε επιστρέφει σε ιδρωμένα μέτωπα και χωματόδρομους με μαργαρίτες…
Έτσι γίνεται πάντα.
Επιστροφή που ακινητοποιείται σ’ ένα σημείο που ούτε αφετηρία είναι, ούτε απόληξη…
Κι από κει και πέρα την απόλυτη σιωπή υποπτεύεσαι, την πλήρη ανυπαρξία νοητικής διεργασίας.
Σε διαβάζω ιστορία στα χέρια μου, στους γερασμένους δρόμους, στους στιλπνούς υαλοπίνακες των ουρανοξυστών, στις αραχνιασμένες βιτρίνες των νεκρών παντοπωλείων…Κι είναι σα να χάνεται το σήμερα στο χθες, το αύριο στο παρελθόν των ιδεών και των χρωμάτων.
Χριστούγεννα 2006…
Ξεκρεμάς τον καθρέφτη του μέλλοντος και μένουν να χάσκουν στον τοίχο τα ίχνη του πλαισίου, η ανεξίτηλη διαδρομή ανάμεσα στους αγρούς με τη ηλιοτρόπια, η διαφυγή στο πλάι του ποταμού, η μακρά αναμονή στο ενδιαίτημα των αισθήσεων.
Σε λίγες μέρες ξαναγυρίζουν οι μέρες της βροχής, επιστρέφουν οι προσδοκίες της σιωπής, ενταφιάζονται οι ήχοι της πανηγύρεως.
Για την ιστορία του πράγματος, λοιπόν…
Όσο υπάρχει πράγμα, παρόν, παρελθόν, μέλλον…
Πόσες φορές δεν αναρωτήθηκες, πόσες δεν αμφέβαλες και πόσες δεν υποκρίθηκες…
Δεν είναι που δε γνωρίζεις, είναι που αρνείσαι να συμβιβαστείς με τον καλπασμό των αλόγων, με την ορμή του ανέμου, με το θάνατο της βροχής στα πάνω στα ξερά φύλλα του καλαμποκιού.
Είναι που κατανοείς, εντέλει, το μάταιο της ιστορίας, με τον τρόπο που την κατανοείς, με τον τρόπο που την αντιλαμβάνεσαι. Σε λίγες μέρες θάνατος και ζωή θα ξανασμίξουν σε μέρα γιορτασμού, σε πανηγύρι χαράς και απορίας κι ο χρόνος, στιγμιαίος και διαρκής, θα εισχωρήσει στο μέλλον και στο παρελθόν, θα διεισδύσει στη σκοτεινή γραμμή των προγόνων και θα εκραγεί, σκότους διάχυση, στων επιγόνων τη θορυβώδη συνάθροιση.
Έτος ιστορίας 2007…
Ας είναι κι έτσι…
Ούτως ή άλλως τίποτα δεν μπορούμε να αλλάξουμε…
Τα πάντα ρέουν πέραν της δικής μας θελήσεως, του μάταιου της παρέμβασής μας…
Κι η ιστορία των ιδεολογιών τι απέγινε, θα ρωτήσεις;
Νικήσαμε τα πάντα και μας νίκησε ο φόβος;
Κατανοήσαμε τα ακατανόητα και αιχμαλωτιστήκαμε στην έννοια του τυχαίου;
Τίποτα απ’ όλα όσα συνέβησαν δεν έχουν συμβεί. Η δική μας αιώνια πλάνη κατασκεύασε τα παρελθόντα και τα επερχόμενα…
Δική μας υπόθεση και η ιστορία των πραγμάτων επί της ιστορίας του πράγματος…
Έτος ιστορίας 2007!
Χρόνια Πολλά;