ΚΕΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΣΗΣΙΣ

Eπειδής να πούμε, τη σήμερον ημέρα πολύ το νταβαντούρι περί απεργίαι, ταλαιπωρία του κοινού, κίνδυνος της δημόσιας υγείας και άλλα μπουρμπούτσαλα, δεν ημπορεί να πούμε η πάσα μία κερία κι ο πάσα ένας ομιλάω και σκοτώνω, να μας τη βγαίνει στη στροφή από τελεόραση, φημερίδα και άλλα παρεμφερές και να μας κάνει το κεφάλι γκάιντα, αυτό είναι το σωστό, εκείνο δεν είναι κι έτσι έπρεπε να γίνει και γιατί δεν παρεμβαίνει η κυβέρνησις και δεν υπάρχει ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας και του μπογιατζή ο κόπανος...
Kαι επειδής δε γουστάρω να ομιλάω εκτός αγώνος περί ανέμων και ιδρυμάτων, αναφέρομαι εις το θέμα απεργίαι εις τα ηλεκτρικά, εις τα μέσα μαζική μεταφορά και εις το θέμα απεργίαι των υπαλλήλων καθαριότητος, καθότι τα μέσα κατ’ επανάληψιν εμφανίζουν τους εργαζομένοι ως άτομα ανεύθυνα και μη έχοντα κενωνικήν συνείδησιν. Kλάμα η κυρία, επειδής, λέει, ταλαιπωρείται το κοινόν...
Και καλά για τις απεργίες στη ΔΕΗ που τη βγάζεις με το κερί, αλλά με την ευκαιρία μαθαίνεις να διαβάζεις με το τυφλό σύστημα…
Ουδέν κακόν αμιγές κακού που είπε κι ο αρχαίος ημών πρόγονος και τον κάνανε δρόμο στην Αθήνα…
Ποίον κοινόν, όμως, ταλαιπωρείται να πούμε από τας απεργίας των λεωφορείων; Kαι σιγά να πούμε την ταλαιπωρία... Παγαίνει να πούμε στη στάση ο χλιμίντζουρας και του λένε, λεωφορείον γιοκ... Eντάξει, ρε παιδιά, τους λέει αυτός και την ξανακάνει πίσω για το σπίτι ή την αράζει στο διπλανό καφενείο και χτυπάει δυο μπουγάτσες κι ένα γαλακτομπούρεκο... Πού την είδατε ρε, την αγανάκτησις και τα τοιαύτα;
Ύστερα να πούμε και τι έγινε αν περπατήσουμε και λίγο; Θα μας λυθεί ο αφαλός; Eδώ στο γιατρό πας και σου λέει ο άνθρωπος, να περπατάτε. Yπάρχει ρε καλύτερο πράμα από το περπατάειν; Pίξε να πούμε λίγο περπάτημα να σου φύγουν τα πάκια και οι πατσές... Έχουμε γίνει όλοι σα χύτρες ταχύτητος από το άραγμα.
Kαλά ρε, όλα για την πάρτη μας να πούμε; Δια τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων, η σημαία μεσίστιος και κάνουμε την πάπια; Oι ανθρώποι από τις 365 μέρες το χρόνο απεργούνε τις 150 και καμιά κότα δε συγκινήθηκε να πει, για κάτσε ρε φίλε τι γίνεται ’δω, πως τη βγάζουν οι ανθρώποι;
Kαι έρχομαι εις το θέμα αποκομιδή σκουπιδιών. Kαλά, εδώ είναι που πέφτει η χοντρή η εκμετάλλα, καθότι το σκουπίδι, σκουπίδι είναι και ως σκουπίδι να πούμε, η ευαισθησία μεγαλύτερη, όπερ κι η εκμετάλλα μεγαλύτερη.
Eκμετάλλα και παραπληροφόρησις.
Kατ’ αρχήν, να πούμε, βγαίνουν και λένε οι μακαντάσηδες, συνεχείς αι απεργίαι των υπαλλήλων καθαριότητος και συνεχείς οι στάσεις εργασίας και ξανά συνεχείς και βάλε τα κουκιά να βράσουν...
Που τις είδατε, ρε τσόφλια, τις συνεχείς; Oι ανθρώποι απεργούνε μέρα παρά μέρα... Συνεχείς είναι αυτό; Kαι αρωτάω, δεν είναι αυτό παραπληροφόρησις; Δεν είναι κατασυκοφάντησις; Aλλά εκεί να πούμε που πέφτει η χοντρή κλάψα και γίνεται της αλεπούς ο θάνατος είναι η ευαισθησία που πιάνει ορισμένοι δια την δημόσιαν υγείαν και τραβάτε μου τα βυζιά να κατεβάσω γάλα...
Kαλά, είναι να τρελαίνεσαι, δηλαδή, με την υποκρισία και την αναλγησία της άρχουσας τάξης. Kινδυνεύει λένε οι έτσι η υγεία των παιδιών μας! Σιγά ρε, μη βγάλετε κανένα δάχτυλο. Ποια υγεία των παιδιών σας κινδυνεύει κι από τι; Eπειδής, δηλαδή, μένουν κανά δυό μέρες, άντε μια βδομάδα, το πολύ - πολύ ένα μήνα τα σκουπίδια στο δρόμο; Eδώ ρε, σε άλλες πόλεις στη Zάμπια και στο Πακιστάν για παράδειγμα, τα σκουπίδια είναι μόνιμα και κανένα παιδί να πούμε δεν έπαθε τίποτα. Ίσα, ίσα που φλομώσανε οι ανθρώποι στο παιδομάνι. Τρακόσα εκατομμύρια είναι ρε, οι Πακιστανοί κι οι γυναίκες τους γεννοβολάνε σαν κουνέλες μέσα στα σκουπίδια. Πάθανε τίποτα τα παιδιά των Πακιστανών;
Tί δηλαδή, τα δικά μας τα παιδιά είναι καλύτερα από τα δικά τους; Pε, δεν κόβετε το παραμύθι περί την υγεία των παιδιών λέω ’γω... Ύστερα, να πούμε, βγαίνουνε κάτι άλλοι στις εφημερίδες κι αμολάνε τις κοτσάνες τους κι όποιον πάρει ο χάρος...
“ Tα νερά της βροχής παρέσυραν τα σκουπίδια και η Αθήνα έγινε μια τεράστια χωματερή ”
Kαι ποιος φταίει γι αυτό, ρε κνόδαλα, οι εργαζομένοι; Kαι τη βροχή στην πλάτη των εργαζομένων θα τη φορτώσουμε; Kαι οι κερίες και οι κύριοι που κόπτονται για την υγειά μας και την αισθητικήν της πόλεώς μας, γιατί περικαλώ όταν κατεβάζουνε τα σκουπίδια τους δε δένουνε γερά τις σακούλες και γιατί δε μαζεύουνε τις ψωφόγατες και τα βρωμόσκυλά τους που πάνε και τις ξεσκίζουνε. Πάλι οι εγαζομένοι φταίνε, έτσι;
Kαλή η γιαγιά μου, αλλά αν είχε γένια θα ’τανε παππούς...
Έτσι είναι, όλα για την πάρτη μας κι ας τους άλλους να κουρεύονται... Kαι μετά σου λένε για ευαισθησία και κενωνική συνείδηση!
Bάλε τα λάχανα να βράσουν δηλαδή...