Σ’ αυτόν τόπο ζούμε, σ’ αυτόν περιφερόμαστε…
Όλα μας είναι γνωστά και όλα άγνωστα.
Έχει μυστικά αυτός ο τόπος που δεν τα γνωρίζουμε, μυστικά που κανείς δε μας τα ’πε. Μαθαίνουμε την αλήθεια μέσα από σιωπή, μέσα από τα σφιγμένα χείλη. Ανακαλύπτουμε καθημερινά τον χαμένο μας εαυτό μέσα από τον έπαινο και την κατακραυγή των άλλων, μέσα από λόγους και λογύδρια, μέσα από αποφάσεις και ετυμηγορίες…
Σ’ αυτόν τόπο ζούμε, σ’ αυτόν ελπίζουμε…
Δεν έχει τόπους σκιερούς να ξαποστάσουμε, κρύα νερά να πλύνουμε τα μάτια. Mονάχα μια ομίχλη, μια αχλή και ένας ήλιος βασανιστής να μας καίει το πρόσωπο, να μας ξεραίνει τα χείλη…
Δεν έχει χάδι γυναίκας αυτό ο τόπος, κλάμα μικρού παιδιού… Δεν έχει στρωμένο τραπέζι και άσπρο τραπεζομάντιλο
Μονάχα ριπές λόγων που μας γαζώνουν και το κρασί σκέτο ξύδι…
Σ’ αυτόν τόπο ζούμε, σ’ αυτόν ονειρευόμαστε…
Μαζί μ’ εσένα πορευόμαστε τη δημοσιά που οδηγεί στο τέμενος των μαινάδων, στα κυκλώπεια τείχη της απομόνωσης, στις κατάφωτες λεωφόρους των στρατηγημάτων και των υποσχέσεων…
Σ’ αυτόν τόπο ζούμε, σ’ αυτήν τη γωνιά της γης στρατοπεδεύουμε … Πολεμιστές του χτες και του σήμερα, ένδοξοι οπαδοί γενναίων στρατηγών και πολεμάρχων.
Μας ανυψώνουμε οι λόγοι τους, οι προτροπές και τα κελεύσματά τους μας γιγαντώνουν… Μας ρίχνουν στη φωτιά τα εμβατήρια και οι παιάνες τους…
Κι έτσι όπως γέρνει το ηλιοβασίλεμα και τρέχει η νύχτα να μας κλείσει τα μάτια, κάτι τα όνειρα που δεν είδαμε ποτέ, κάτι η αγωνία να μας βρει το πρωινό πίσω απ’ την πολεμίστρα, μας στήνει ξανά ολόρθους κι ευθυτενείς να παλεύουμε με νύχια και με δόντια τους ανέμους που ουρλιάζουν…
Χάρρυ Κλυνν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου