Ο ασήμαντος κος Παπούλιας

 Γράφει ο Παρατηρητής

Τα πηγαδάκια στην αίθουσα δεξιώσεων του προεδρικού μεγάρου είχαν ήδη σχηματιστεί από τους καλεσμένους του Προέδρου. Το θέμα των συζητήσεων δεν μπορούσε να ήταν άλλο από τι θάλεγε ο Πρόεδρος  στην καθιερωμένη ομιλία του. Είχε προηγηθεί τις τελευταίες ώρες μια φημολογία ότι η φετινή ομιλία θα ήταν κάτι το ξεχωριστό. Κύκλοι της Προεδρίας είχαν αφήσει έντεχνα να διαρρεύσει ότι ο Πρόεδρος επηρεασμένος από το κλίμα που διαπερνούσε όλα τα στρώματα της ελληνικού λαού, τον καθημερινό χλευασμό των πολιτικών και της πολιτικής, αλλά και την οικονομική και κοινωνική χρεωκοπία της χώρας, ήταν διατεθειμένος να πεί τα πράγματα με τ’ όνομα τους, αδιαφορώντας αν θα έθιγε πρόσωπα και καταστάσεις δεκαετιών. Βαδίζοντας προς το τέλος του πολιτικού αλλά και φυσικού του βίου, ο Πρόεδρος ήθελε να κάνει την υπέρβαση λέγοντας αλήθειες που ......κανένας μέχρι τότε δεν είχε τολμήσει.
Και να που είχε φτάσει η ώρα. Ο Πρόεδρος πήρε την θέση του και η φωνή του ακούστηκε καθαρή, κοιτάζοντας τους καλεσμένους του στά μάτια, μια κι αυτή την φορά μιλούσε χωρίς να συμβουλεύεται τα χαρτιά του.
“ Βρίσκόμαστε εδώ όπως κάθε χρόνο στον ίδιο τόπο, την ίδια μέρα. Ομολογώ ότι ποτέ πριν στα 37 χρόνια που πέρασαν, δεν φαντάστηκα ότι θα ερχόταν η στιγμή που θα ήμουν αναγκασμένος εκ των πραγμάτων να παραδεχτώ ότι η Πατρίδα επί των ημερών μου κατάντησε ένας επαίτης με αβέβαιο μέλλον, παραδομένος στους όρους και στα κελεύσματα ξένων.
Την κατάσταση της χώρας την γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά, γι’ αυτό την κρίσιμη αυτή στιγμή νιώθω την υποχρέωση να απευθυνθώ στούς πολίτες αυτής της χώρας και κυρίως στις γενιές που έρχονται και να τους ζητήσω συγνώμη για όσα έπραξα κατά την διάρκεια της παρουσίας μου στα δημόσια πράγματα. Θέλω να είμαι σαφής τούτες τις ώρες, γι’ αυτό και αναγνωρίζω ότι ήμουν κι εγώ ένας από τους πολλούς που συμβιβάστηκα και σιώπησα μολονότι και έβλεπα και γνώριζα. Γι΄αυτό και “ανταμείφθηκα” με την εκλογή στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Δέχθηκα μάλιστα να επανεκλεγώ αποδεχόμενος με την συμπεριφορά μου τον καιροσκοπισμό της τότε αντιπολίτευσης, μολονότι η χώρα είχε ανάγκη συναίνεσης λόγω της επερχόμενης οικονομικής κρίσης.
Αναλαμβάνω λοιπόν την ευθύνη των έργων και λόγων της δικής μου διαδρομής. Ελπιζοντας στην επιείκια της ιστορίας,  υποβάλλω την παραίτηση μου από το αξίωμα που κατέχω με την προσδοκία ότι ο ελληνικός  λαός στις εκλογές που θα ακολουθήσουν θα έχει την ευκαιρία να εκλέξει, μέσω της νεας Βουλής, έναν Πρόεδρο αντάξιο των προσδοκιών του αλλά και των αναγκών των περιστάσεων.
Καλώ τον ελληνικό λαό να σταθεί όρθιος και ενωμένος αυτές τις στιγμές, στηριζόμενος στις αξίες που κράτησαν ζωντανό αυτό το Έθνος εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η δική μου η γενιά  δεν μπορεί πλέον κάτι άλλο να προσφέρει, αντίθετα έχει χάσει κάθε λαικό έρεισμα και ελπίζω και εύχομαι, απευθυμενόμενος στις πολιτικές, οικονομικές, συνδικαλιστικές και όποιες άλλες ηγεσίες αυτού του τόπου, να παραμερίσουν στο περιθώριο, ώστε να αναδειχθούν από τις νέες γενιές οι ηγεσίες που τόσο ανάγκη έχει η Πατρίδα, διότι επί 37 χρόνια είχαμε δημοκρατικό πολίτευμα με μία κατ’ επίφαση Δημοκρατία.”

Επίλογος
Όπως αντιλαμβάνεστε η ομιλία που περιέγραψα, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα όνειρο θερινής νυκτός του γράφοντα. Όσο για τον Κο Πρόεδρο, αυτός θα συνεχίσει να διαγράφει την ασήμαντη πορεία του, με ή χωρίς τηλεοπτικές κάμερες.

http://bit.ly/qqinqE