Δρόμους στοιχειωμένους ακολουθούμε,
εκεί χανόμαστε…
Φωτιές μικρές που καίνε από παντού μας ζώνουν,
ήχοι αποκρουστικοί μας συνοδεύουν
όπως οδοιπορούμε της την οδό των αναχωμάτων…
Έχει το κόκκινο της οργής,
το γκριζωπό του μίσους ο επιτάφιος αναστεναγμός
και των μικρών παιδιών οι προαύλιοι ήχοι
κραυγές πληγωμένων ζώων,
οξύηχος διαδρομή αμφίστομης μάχαιρας
στο στιλπνό της πορσελάνης…
Θα διαρρεύσει ο χρόνος της υπομονής,
θα δραπετεύσουν οι θρήνοι και οι ικεσίες,
αργά-αργά θα κατακάτσουν διθύραμβοι και οιμωγές
και το λευκό σεντόνι της απώλειας
αποκρύψει το τέλος των νικητών και των ηττημένων...
Από τη συλλογή "2011"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου