ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΤΕΡΑ. ΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ... Χτες πατέρα είδα την δημοσκόπηση του Οικονομικού Πανεπιστημείου Αθηνών. Μία δημοσκόπηση που έλεγε πολλά. Αυτό που κράτησα ήταν η μεγάλη διαφορά απόψεων ανάμεσα σε εσένα και στα εγγόνια σου. Δεν νομίζεις πατέρα ότι είναι καιρός να αποφασίζουν τα εγγόνια σου για το μέλλον τους; Αυτά θα ζήσουν τον περισσότερο χρόνο σε αυτή τη χώρα και θα επωμιστούν τα όποια θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα των εκλογών. Δεν είναι καιρός να σταματήσει η παροιμία "αμαρτίες γονέων παιδεύουσει τέκνα"; Γιατί πρέπει τα εγγόνια σου να πληρώσουν το οπαδιλίκι μας; Στη ζωή πατέρα δεν πρέπει να είσαι οπαδός, πρέπει να είσαι φίλαθλος. Στη ζωή πρέπει να δίνουμε το δικαίωμα σ΄αυτόν που θα αναλάβει το πρόβλημα να ορίσει και τις παραμέτρους. Είναι μεγάλη αδικία να ρίχνεις κάποιον σε ένα πόλεμο που οι αιτίες είμαστε εμείς και να θέλουμε να ορίσουμε και τον τρόπο με τον οποίο αυτός θα αγωνιστεί. Εμείς με την ψήφο μας και την αδιαφορία μας δημιουργήσαμε το πρόβλημα. Αδιαφορία, βόλεμα, εξυπηρέτηση, οπαδιλίκι. Αν είμαστε λαμόγια - βολεμένοι - αδιάφοροι δεν φταίνε τα παιδιά για αυτό. Αν συνεχιστεί αυτό θα βρεθούν κάποιοι πιο "ικανοί" απο εμάς που έχοντας στο μυαλό τους τα παραπάνω θα μας κάνουν πέρα και θα πάρουν τη θέση μας. Πρέπει και οι δύο να καταλάβουμε οτι μέσα από την συνολική επιτυχία θα έρθει και η προσωπική. Το να είσαι επιτυχημένος σε ένα κόσμο που καταρέει είναι άσκοπο. Ο πλούτος και η επιτυχία πατέρα είναι σαν την κοπριά. Όταν είναι μαζεμένη στην άκρη του χωραφιού είναι αποκρουστική και στην όραση και στην οσμή. Όταν απλωθεί στο χωράφι το κάνει γόνιμο και βοηθάει τα φυτά να δώσουν τους καρπούς τους και να πολλαπλασιαστούν. Μην ξεχνάς, τον όποιο χαρακτήρα έχουν διαμορφώσει τα εγγόνια σου φέρουμε την απόλυτη ευθύνη. Ο χαρακτήρας τους είναι το χωράφι που εμείς καλιεργούσαμε και είναι αποτέλεσμα των πράξεων μας ή της αδιαφορίας μας. Ας σταματήσουμε λοιπόν να κατηγορούμε το χωράφι και ας φανούμε γενναίοι μια φορά στη ζωή μας και ας κατηγορήσουμε τον γεωργό. Είναι ακόμα άξιο αναφοράς το ότι θέλουμε κάποτε να συνταξιοδοτηθούμε, αλλά θέλουμε οι απόψεις μας να έχουν ενεργό και όχι συμβουλευτικό χαρακτήρα. Τα παιδιά πλέον πατέρα είναι ενημερωμένα, έχουν άποψη, είναι γεμάτα ενέργεια και είναι αποφασισμένα. Αν τους δώσουμε και την πείρα μας θα μεγαλουργήσουν. Το αξίζουν. Είναι δικιά τους ζωή, ας είναι δικιά τους και η απόφαση. Όταν με το καλό εμείς φύγουμε απο αυτή τη ζωή θα πρέπει να μας θυμούνται γι΄αυτά που ζήσανε μαζί μας και όχι για αυτά που θα ζουν εξ αιτίας μας. Προσωπικά θα ήθελα ο τάφος μου να έχει πάντα αναμένο καντήλι και να μην είναι γεμάτος αγριόχορτα... Σκληρό πατέρα. Αλλά όλα εκεί καταλήγουν. Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση... (και προπάντων ανάσταση στον τρόπο σκέψης μας). Απλά πατέρα σκεψου τα.... Με απέραντη αγάπη και σεβασμό το δικό σου χωράφι, ο γιός σου, ο Δημήτρης σου.
4 σχόλια:
ΚΑΙ ΕΚΤΟς ΑΥΤΟΥ ΤΟ ΑΓΙΟ ΜΥΡΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΒΑΦΤΗΣΑΝ ΗΤΑΝ ΛΗΓΜΕΝΟ
ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΤΕΡΑ. ΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ... Χτες πατέρα είδα την δημοσκόπηση του Οικονομικού Πανεπιστημείου Αθηνών. Μία δημοσκόπηση που έλεγε πολλά. Αυτό που κράτησα ήταν η μεγάλη διαφορά απόψεων ανάμεσα σε εσένα και στα εγγόνια σου. Δεν νομίζεις πατέρα ότι είναι καιρός να αποφασίζουν τα εγγόνια σου για το μέλλον τους; Αυτά θα ζήσουν τον περισσότερο χρόνο σε αυτή τη χώρα και θα επωμιστούν τα όποια θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα των εκλογών. Δεν είναι καιρός να σταματήσει η παροιμία "αμαρτίες γονέων παιδεύουσει τέκνα"; Γιατί πρέπει τα εγγόνια σου να πληρώσουν το οπαδιλίκι μας; Στη ζωή πατέρα δεν πρέπει να είσαι οπαδός, πρέπει να είσαι φίλαθλος. Στη ζωή πρέπει να δίνουμε το δικαίωμα σ΄αυτόν που θα αναλάβει το πρόβλημα να ορίσει και τις παραμέτρους. Είναι μεγάλη αδικία να ρίχνεις κάποιον σε ένα πόλεμο που οι αιτίες είμαστε εμείς και να θέλουμε να ορίσουμε και τον τρόπο με τον οποίο αυτός θα αγωνιστεί. Εμείς με την ψήφο μας και την αδιαφορία μας δημιουργήσαμε το πρόβλημα. Αδιαφορία, βόλεμα, εξυπηρέτηση, οπαδιλίκι. Αν είμαστε λαμόγια - βολεμένοι - αδιάφοροι δεν φταίνε τα παιδιά για αυτό. Αν συνεχιστεί αυτό θα βρεθούν κάποιοι πιο "ικανοί" απο εμάς που έχοντας στο μυαλό τους τα παραπάνω θα μας κάνουν πέρα και θα πάρουν τη θέση μας. Πρέπει και οι δύο να καταλάβουμε οτι μέσα από την συνολική επιτυχία θα έρθει και η προσωπική. Το να είσαι επιτυχημένος σε ένα κόσμο που καταρέει είναι άσκοπο. Ο πλούτος και η επιτυχία πατέρα είναι σαν την κοπριά. Όταν είναι μαζεμένη στην άκρη του χωραφιού είναι αποκρουστική και στην όραση και στην οσμή. Όταν απλωθεί στο χωράφι το κάνει γόνιμο και βοηθάει τα φυτά να δώσουν τους καρπούς τους και να πολλαπλασιαστούν. Μην ξεχνάς, τον όποιο χαρακτήρα έχουν διαμορφώσει τα εγγόνια σου φέρουμε την απόλυτη ευθύνη. Ο χαρακτήρας τους είναι το χωράφι που εμείς καλιεργούσαμε και είναι αποτέλεσμα των πράξεων μας ή της αδιαφορίας μας. Ας σταματήσουμε λοιπόν να κατηγορούμε το χωράφι και ας φανούμε γενναίοι μια φορά στη ζωή μας και ας κατηγορήσουμε τον γεωργό. Είναι ακόμα άξιο αναφοράς το ότι θέλουμε κάποτε να συνταξιοδοτηθούμε, αλλά θέλουμε οι απόψεις μας να έχουν ενεργό και όχι συμβουλευτικό χαρακτήρα. Τα παιδιά πλέον πατέρα είναι ενημερωμένα, έχουν άποψη, είναι γεμάτα ενέργεια και είναι αποφασισμένα. Αν τους δώσουμε και την πείρα μας θα μεγαλουργήσουν. Το αξίζουν. Είναι δικιά τους ζωή, ας είναι δικιά τους και η απόφαση. Όταν με το καλό εμείς φύγουμε απο αυτή τη ζωή θα πρέπει να μας θυμούνται γι΄αυτά που ζήσανε μαζί μας και όχι για αυτά που θα ζουν εξ αιτίας μας. Προσωπικά θα ήθελα ο τάφος μου να έχει πάντα αναμένο καντήλι και να μην είναι γεμάτος αγριόχορτα... Σκληρό πατέρα. Αλλά όλα εκεί καταλήγουν. Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση... (και προπάντων ανάσταση στον τρόπο σκέψης μας). Απλά πατέρα σκεψου τα.... Με απέραντη αγάπη και σεβασμό το δικό σου χωράφι, ο γιός σου, ο Δημήτρης σου.
Και τι να ψηφίσουν ρε Χάρρυ; Την Παπαρήγα ή τον Τσίπρα;
Να απαντήσω εγώ, τον διάολο να ψηφίσεις προς θεού όχι πασοκ,νδ,λαος και πρροδοτικα κόμματα ας είναι άλλο και ας ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο όχι αυτοί.
Δημοσίευση σχολίου