ΕΙΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟ ΛΑΖΑΡΙΔΗ, ΑΠΑΝΤΗΣΗ...

Λοιπόν φίλε, όλα αυτά τα τερτίπια τα ξέρω...
Λέξη προς λέξη, αυτά που λες, τα έχω κάνει μάθημα σε νεοσύλλεκτους αριστερούς και σε δεξιούς «πεφωτισμένους»
Παλιά μας τέχνη κόσκινο, έτσι δεν είναι φίλε;
Σιγά που θα μας πιάσουνε οι άλλοι... Τρία κολουάρ τους αφήσαμε πίσω.
Με κάτι τέτοια παίρνουν μπουρλότο οι «ανοιχτόμυαλοι» από τη μια και από την άλλη οι «συντηρητικούρες» που βγαίνουν παγανιά για ξόβεργες και το παίζουν «κομαντάντε Τσε» και καλά... Μέχρι το τρίτο τζακ, δηλαδή, που ξυπνάει μέσα τους «του αητού ο γιος» και η «πηγάδα του Μελιγαλά!»
Σου βγάζω το καπέλο αδερφέ, μεταξύ μας, και ούτε που σου φαίνεται, γαμώτο μου!
Αφού κι εγώ σε πήρα ξώφαλτσα, έλα μωρέ με τον αριστεροσυμβουλάτορα του Κομανέτση και τέτοια... Σιγά τα λάχανα...
Βάζω στοίχημα ότι ο «μεγάλος» τ’ ακούει όλα αυτά τα σπουδαία από το ένα αφτί και τ’ αφήνει να του φύγουν από το άλλο...
Ποτισμένο μυαλό, καδραρισμένο, και τα προϊόντα δυνατά, μπρούσκα πράματα, «κελάρι Αβέρωφ!»
Μένεις κολλημένος σε τέτοια πράματα, θέλεις δε θέλεις, που να ξεφύγεις...
Πως αλλιώς να δώσω εξήγηση στις Οβιδιακές του μεταμορφώσεις!
Κι όλα μέσα σε ένα χρόνο... Κάτσε και μέτρα... Δώδεκα μηνάκια κι απολυόμαστε! Θυμάσαι;
Να πω τώρα ότι διαφωνώ, μπορεί και να με κράξουνε, «και το στραβό που το είδες ρε μαλάκα;»
Τι να πω; Εμείς στην Αριστερά, ενταγμένη, ανένταχτη, κοινοβουλευτική, εξωκοινοβουλευτική, αποστεωμένη, τροφαντή,  πες την όπως σου αρέσει, όταν κάνουμε την πάπια, «έπεφτε βαθιά σιωπή στο παλιό μας δάσο» που λέει και ο φίλος μου ο Λευτέρης...
Από την άλλη πάλι ψάχνομαι. Διάβασα και κάποια λιανο-παρατράγουδα της πικρής Αμερικάνικης πρεσβείας για κάποιους μόνιμους συνομιλητές των ΗΠΑ και άλλα παρεμφερή, που δεν τα πιστεύω ούτως ή άλλως, και λέω, ρε μπας και...
«Πως να... θα μείνει ο κόσμος με το "μπα"
που μ΄ έλεγε τρελόν, πως είχες γίνει καπνός
και τάχας σύγνεφα θαμπά, προς τη σελήνη...»
...Που λέει κι ο συγχωρεμένος ο μπάμπα Γάννης ο Σκαρίμπας, που ξέχασε εντέλει «έτσι να ‘ναι, σπασμένο καράβι σε κούφιο νερό» και μας την κοπάνησε άξαφνα και μας άφησε να γερνάμε άσκημα γηρατειά με του Φοίβους και τους Καρβέλες!
Τέλος πάντων, πάλι πήρα φόρα και πλακώθηκα στις εισαγωγές για να σου πω με δυο λόγια ή μάλλον με έξι ότι «αυτά μας τα ‘παν κι άλλοι...»
Αρμένικη επίσκεψη που έλεγε και η συχωρεμένη η μάνα μου... Μόνο που ξέχασες αδερφέ, να μας πεις ή μάλλον σου διέφυγε, τόσα και τόσα έχεις στο κεφάλι σου, για τους 3.000 αυτόχειρες, τους κανονικούς όχι τους «ιδανικούς», τους 1.500.000 άνεργους, τους άστεγους, τους πεινασμένους, τους... τους...
Μελό, μελό του κερατά θα πούνε καμπόσοι... Κι εσύ που δε με ξέρεις μπορεί να το πεις κι εσύ...
Έτσι είναι αδερφέ, πώς να το κάνουμε, οι χορτασμένοι δικαιούνται να ξέρουν καλύτερα από τους άλλους, δικαιούνται να κάνουν και χαρακτηρισμούς... Περουσιακώ δικαίω!
Στη δημοκρατία όλοι δικαιούνται, ακόμα κι αυτοί που δεν πρέπει να δικαιούνται...
Και οι φραγκάτοι δικαιούνται και τα μπατίρια, και οι έτσι και οι αλλιώτικοι... Κι αυτοί που τα έχουν όλα κι εκείνοι που δεν έχουν τίποτα...
Και να σου πω την αλήθεια, και μη με πάρεις στο ψιλό σε παρακαλώ, κι εγώ με τους «τίποτα» είμαι...
Με τους τίποτα, που παρότι ξέρουν από χέρι ότι όλα τελειώνουν μιαν ωραία πρωία, ψάχνονται να γνωρίσουν τον εαυτό τους... και τους γύρω τους, γιατί άμα γίνει αυτό το προξενιό, όλα τ’ άλλα έρχονται από μόνα τους...
Και που ‘σαι, αδερφέ, δίκαιο έχεις, χίλια τα εκατό δίκαιο, «Σε αυτόν τον κόσμο όσοι αγαπούνε τρώνε βρόμικο ψωμί...»
Άμα το βρούνε κι αυτό...

Βασίλης Ν. Τριανταφυλλίδης
(Χάρρυ Κλυνν)