Ιστορίες με δράκους κοντόχοντρους και βδελυρούς...

Παρά τη σπουδαιότητά τους, οι γνωστικές ικανότητες του καθενός μας δεν φαίνεται να έχουν αναδειχθεί επαρκώς ως ερμηνεία για τις προκαταλήψεις μας. Έτσι, δύο Καναδοί επιστήμονες δοκίμασαν ένα στατιστικό μοντέλο συνδέοντας στα συμπεράσματά τους τις μειωμένες γνωστικές ικανότητες, με αυξημένες πιθανότητες ασπασμού ακροδεξιών ιδεολογιών.

Αλλά δεν μπορεί κάποιος να μην αναρωτηθεί:

To χαμηλό μορφωτικό επίπεδο είναι αυτό που κυρίως ευθύνεται για την αγελαία συμπεριφορά των υποκειμένων της έρευνας, όπου επειδή είναι αμόρφωτοι, συμπεραίνεται ότι είναι και επιρρεπείς σε ακροδεξιές ιδεολογίες?

Μήπως το χαμηλό οικονομικό-κοινωνικό επίπεδο -και μάλιστα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης- που συνήθως συνεπάγεται αυτή η έλλειψη μόρφωσης ευθύνεται περισσότερο? Αναρωτιέται εύλογα κανείς, μήπως είναι «νόθος» αυτή η συσχέτιση, όπως τη λένε οι ειδήμονες της στατιστικής...

Όσον αφορά στα δικά μας τα μέρη, στην χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, στις σημερινές συνθήκες, ανεργίας, ελλείμματος διορισμών στο Δημόσιο και παρόμοιων ρουσφετιών για τη μεγάλη μάζα, τώρα που έχει μείνει έξω από το φαγοπότι του κρατικοδίαιτου παρασιτισμού, η μαρίδα, οι Γκοτζαμάνηδες ξαναγρασάρουν τα τρίκυκλα τους. Επιδοτούμενοι κι από τους φόρους μας, αφού εξασκώντας το δημοκρατικό μας δικαίωμα, στείλαμε τους Αυγουλοκέφαλους στη Βουλή των Αχρησίμευτων. Και φαίνεται ότι αν γίνουν κάποια στιγμή σύντομα εκλογές, θα εξασφαλίσουν ακόμα περισσότερα βουλευτικά έδρανα, ακόμα περισσότερους πόρους, για να συνεχίσουν να πιθηκίζουν στο τσίρκο της Βουλής των Αχρησίμευτων, τους ρόλους των τιμωρών.

Όσο για τις μάχιμες ορδές τους, τα Ρεμάλια με τα Μαύρα, τους χθεσινούς χούλιγκαν των γηπέδων, τους πορτιέρηδες των χαμαιτυπείων  που τα σάρωσε κι αυτά η κρίση, αυτοί όλοι, μαζί με τους άνεργους γείτονες και τους φίλους τους, που βιώνουν κι αυτοί, όπως κι όλο περισσότεροι απ' όλους μας, συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης, ψάχνουν τον φταίχτη της μιζέριας τους στο σπίτι του γείτονα του μετανάστη ή στο πρόσωπο του ομοφυλόφιλου περιπτερά της γωνίας ή στα μέλη των άλλων ομάδων που ο Φύρερ Μιχαλοτέτοιος έχει καταδικάσει συλλήβδην εις το πυρ το εξώτερο...

Ιστορίες με δράκους άγριους, κοντόχοντρους και βδελυρούς... 

Οι τυχάρπαστοι φυρερίσκοι, οι Μιχαλοτέτοιοι και οι Κατσαριδιάρηδες, ζωσμένοι  νομίμως τα κουμπούρια τους, τραβάνε άσφαιρα στον αέρα με κάθε ευκαιρία. Με την ανέξοδη ρητορική τους, μπουκάρουν όπου θέλουν και φθάνει μέχρι της γελοιότητας, η δράση τουςˑ αποκορύφωμα φαιδρότητας, η δωρεά αίματος μόνο για Έλληνες.  Με τις τακτικές τους όμως, υποβοηθούμενοι κι από την «εχθρότητα» των μέσων μαζικής εξαπάτησης, κόβουν χοντρά κομμάτια από το σώμα της κομματικής πελατείας των ολετήρων που εναλλασσόμενοι στην κυβέρνηση, έριξαν τελικά στα βράχια το καράβι της Ψωροκώσταινας.

Το αναντίρρητο δυστύχημα είναι ότι όλο και περισσότεροι θα είναι αυτοί που θα  αναζητούν σανίδα σωτηρίας σε αυτά τα  αποβράσματα. Ούτε τα υφιστάμενα ούτε τα υπό ίδρυση αστεία κομματίδια που φυτρώνουν στις μέρες μας σαν τα δηλητηριώδη μανιτάρια, μπορούν να λειτουργήσουν ως ανάχωμα στη μαζική φυγή των πιο συντηρητικών και των πιο φοβισμένων ψηφοφόρων. Εξάλλου, αυτοί οι αγύρτες σχηματίζουν τα νέα τους κομματίδια, περισσότερο για να ανακόψουν το δρόμο του Αλέξη προς τη δόξα (sic), Κύριος οίδε με τι ανταλλάγματα,  παρά για να συμμαζέψουν τους παλιούς τους ψηφοφόρους.

Αυτοί οι ψηφοφόροι έχουν πάρει των ομματιών τους και πολλοί, μπορεί να μην αγαπούν τα αίσχη των ταγμάτων εφόδου, αλλά με τη δική τους απαγωγή σε άτοπο, φαίνεται βέβαιο ότι θα την δώσουν την ψήφο τους στους Αυγουλοκέφαλους.

Το έχω ξαναγράψει, κι επιμένω σ’ αυτό:  Ὀσο μπερδεύει τα μπούτια της η Αριστερά στο δρόμο της πολιτικής της αμηχανίας, τόσο θα βελτιώνονται τα ποσοστά του Μιχαλοτέτοιου.

Όσο αυτός ο -δικαιολογημένος σε μεγάλο βαθμό- φόβος των εκπροσώπων της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην προοπτική να κυβερνήσουν, παραμένει διάχυτος, όσο δείχνουν να μην αντέχουν το βάρος των αποδείξεων ότι μπορούν να τα βγάλουν πέρα, τόσο θα αποθρασύνονται οι Αυγουλοκέφαλοι.

Όσο δεν αρχίζει η συζήτηση για τον σχεδιασμό της παραγωγικής ανασυγκρότησης, όσο δεν τίθενται οι στρατηγικοί στόχοι αυτής της ανασυγκρότησης, που με όρους αειφορίας θα σηκώσει τους άνεργους από τα καφενεία και  θα προσφέρει δουλειά σ’ αυτούς  –Έλληνες και ξένους- που σήμερα τρέφονται από τα συσσίτια και τα σκουπίδια, τόσο το πυροτέχνημα της Χρυσής Αυγής θα ανεβαίνει ολόφωτο στο σκοτεινό ελληνικό ουρανό.

Ας ευχηθούμε όλοι να αποδειχθεί τζούφιο αυτό το πυροτέχνημα, αλλά αυτή η ευχή δε θα ευοδωθεί ούτε με κοινωνιολογικές προσεγγίσεις που μπορεί να περιέχουν ή να μην περιέχουν νόθες συσχετίσεις στα συμπεράσματά τους ούτε, βέβαια, με φρέσκα "αντιρατσιστικά" νομοσχέδια.

Πολύ περισσότερο, η ευχή δε θα ευοδωθεί με πετροπόλεμο στους δρόμους.

Μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με εντιμότητα, καθαρότητα και ρεαλιστικό προγραμματικό λόγο κοινωνικής δικαιοσύνης και ανατροπής του καθεστώτος της φαυλοκρατίας.

Άλλος τρόπος δεν υπάρχει για να τιθασευτεί αυτό το κοινωνικό καρκίνωμα που αρχίζει να γεννάει πραγματικούς εφιάλτες.

Πηγή