Διαβάζω και ακούω τις τελευταίες ώρες, με μεγάλη ομολογώ περιέργεια, την νέα διαφοροποίηση του Ευάγγελου Βενιζέλου σε σχέση με την απελευθέρωση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας.
Διαβάζω με ενδιαφέρον μία ακόμη «δέσμευση» του με την διατύπωση ευχής για αποφάσεις που θα πάρει η κυβέρνηση, που και ο ίδιος συμμετέχει αλλά και στηρίζει ως κόμμα. Είναι δηλαδή σαν να μιλάει και με τον εαυτό του αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορούν να συμφωνήσουν. Ο καλός Βενιζέλος προτείνει στον πιο σκληρό και ρεαλιστή Βενιζέλο να αποφύγουμε τον ενδεχόμενο απελευθέρωσης των πλειστηριασμών.
Επειδή όμως οι λεπτομέρειες με την μορφή του διαβόλου πάντα κρύβονται στην αριστοτεχνική διατύπωση των όσων πρόκειται να συμβούν, έχει σημασία η ανάγνωση να γίνει με μεγεθυντικό φακό έτσι ώστε να γίνουν πλήρως ορατές.
Θέλω να θυμίσω ότι αναφερόμαστε πάντα στο πολιτικό πρόσωπο που είτε λίγο είτε πολύ έσωσε την χώρα ως υπουργός Οικονομικών. Έτσι τουλάχιστον λέει. Και μάλλον το πιστεύει. Και μπορεί να είναι και έτσι.
Δεν λέει βέβαια ότι άφησε την χώρα να βουτήξει στο κενό παρακολουθώντας τις επιλογές Παπανδρέου κυρίως ως παρατηρητής. Και αν όχι ως παρατηρητής,με χαμηλής έντασης ενστάσεις μη τυχόν και γίνουν αποδεκτές με αποτέλεσμα να παρέμενε στο τιμόνι του ΠΑΣΟΚ ο Παπανδρέου. Κάτι ανάλογο που κατ ουσία έπραξε και ο Αντώνης Σαμαράς με την πολιτική βουλιμία της αυτοδυναμίας που δεν έκρυψε ποτέ.
Μα αυτή η «μεθόδευση» αν πρόκειται για μεθόδευση, προκάλεσε τρομερό πόνο και καταστροφή. Ε και; Τον αναγνωρίζει αλλά δεν τον βίωσε ως πρόσωπο. Είδε το κόμμα του από μεγάλο να γίνεται μικρό. Ε και; Στην νέα γεωγραφία και τους νέους συσχετισμούς της κεντρικής πολιτικής σκηνής και ένα μικρό κόμμα μπορεί να παραγάγει τα αποτελέσματα ενός παλιού μεγάλου ΠΑΣΟΚ.
Τι λέει λοιπόν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ; Δεν θα πρέπει να κινδυνεύσει η πρώτη κατοικία του έλληνα που δοκιμάζεται.
Το ίδιο δεν είχε πει και για την ΕΡΤ; Το ίδιο δεν είχε πει και τους ανέργους; Το ίδιο ή κάτι ανάλογο δεν έχει πει για τις τράπεζες, την ρευστότητα στην πραγματική οικονομία, τους φόρους που πνίγουν τις λίγες υγιείς επιχειρήσεις, τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, την υγεία, τους εκπαιδευτικούς και για την πλήρη γκάμα των προβλημάτων που συνθέτουν το ελληνικό ψηφιδωτό;
Λέει πάντα τι δεν πρέπει να γίνει. Αλλά ποτέ δεν εξηγεί γιατί γίνεται και με την δική του τελικά στήριξη, αυτό που δεν έπρεπε να γίνει.
Τα βλέμματα λένε καμιά φορά περισσότερα από τις προσεκτικά διατυπωμένες φράσεις της ορθής πολιτικά τοποθέτησης. Και το βλέμμα της πολιτικής βουλιμίας είναι αποκαλυπτικό.
Το βλέμμα εκείνο που σπεύδει να καταθέσει και να προκαταλάβει στο ακροατήριο την αντίθεση του σε κάτι που έρχεται. Να ακουστεί όμορφα. Γλυκά και να δώσει λίγο κουράγιο στους μελλοθάνατους. Όταν έρθει η ώρα της τελικής απόφασης, που μπορεί να είναι πολύ πιο σκληρή από τις δημοσιογραφικές πληροφορίες, ίσως δηλώσει αιφνιδιασμένος από τον κακό του συνεταίρο Αντώνη Σαμαρά. Για τον τελευταίο είναι πιο εύκολο να παίρνει σκληρές αποφάσεις γιατί το ακροατήριο του, εκεί στο πολύ δεξιά τέρμα του ισοζυγίου, δεν έχει πρόβλημα.
Θα αιφνιδιαστεί, θα θέσει ζήτημα, ίσως και καταφέρει λίγο να το απαλύνει ή να το στρογγυλέψει, αλλά τα σπίτια θα βγαίνουν στο σφυρί και οι ζωές θα κρέμονται από το σχοινί που ενώνει τους δύο κυβερνητικούς εταίρους.
Θα ξανακούσουμε το σουξέ της εποχής. Η Χώρα παρά τις αντιθέσεις μας πρέπει να μείνει σε σταθερή πορεία για να ξανασυναντήσει την ανάπτυξη. Μέχρι τότε οι πολίτες της μπορούν να κοιμηθούν και σε χαρτόκουτα. Η Θυσία αξίζει σε σχέση με την προοπτική.
Δεν αποκλείω να μας παρουσιάσουν και τις ευεργετικές συνέπειες του να κοιμάσαι σε χαρτόκουτα όπως στην Ισπανία έναντι των ανθυγιεινών διαμερισμάτων.
Στην προσπάθεια μου να βρω έναν επίλογο κύρους με λίγα σοφιστικέ στοιχεία για να θυμίζω λίγο σοβαρό σχολιογράφο, χτυπάει ενοχλητικά την πόρτα μου αυτή η αυθάδης λαϊκή σοφία που δεν ξέρω αν έχει το απαιτούμενο δημοσιογραφικό κύρος, αλλά έχει αντέξει στον χρόνο. Και μου θυμίζει ότι « Αν δεν ταιριάζανε δεν θα συμπεθεριάζανε….»
Όπως έχουν την ευθύνη του παρελθόντος, την τραγική διαχείριση του παρόντος, ακριβώς με την ίδια συνταγή προετοιμάζουν και το μέλλον μας. Και έχουν ακριβώς το ίδιο βλέμμα.
πηγή:tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου